روز گذشته سازمان عفو بین‌الملل به مناسبت روز جهانی قربانیان ناپدید سازی قهری طی بیانیه‌ای ، مقامات حکومت اسلامی ایران را به اعدام سازمان یافته و نیز پنهانکاری در رابطه با محل دفن هزاران زندانی سیاسی که در جریان اعدام‌های مخفیانه و فراقضایی در سال ۱۳۶۷ اعدام شده بودند متهم کرد.

   سازملن عفو بین‌الملل در آستانه روز ناپدیدشدگان اجباری که مصادف با ۳۰ اگوست می‌باشد تاکید نموده است که به رغم گذشت سه دهه از این جنایات سازمان یافته جهان همچنان چشمان خود را به روی بحران گسترده ناپدیدشدگان قهری در ایران بسته است. در این بیانیه آمده است که اعدام هزاران قربانی در سراسر ایران در هیچ جایی به ثبت نرسیده است و اجساد هزاران نفر از ناپدیدشدگان در گورهای دست‌جمعی دفن شده است. به رغم گذشت بیش از ۳۰ سال مقام‌های ایران همچنان وجود این گورهای جمعی را انکار و محل‌ دفن آنها را مشخص نمی‌کنند و این امر باعث رنج و عذاب بی‌شمار خانواد‌ه‌های قربانیانی شده است که همچنان در جستجوی ردی از عزیزان ناپدیده شده خود هستند.

   در همین رابطه فیلیپ لوتر مدیر بخش تحقیقات و امور حقوقی خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل نیز اظهار داشته است که خانواده‌های کسانی که عزیزانشان در قتل عام‌ زندان‌ها در سال ۱۳۶۷ مخفیانه اعدام شدند، همچنان در کابوس زندگی می‌کنند. لوتر در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشته است که نباید کشتار جمعی سال ۱۳۶۷ را واقعه‌ای تاریخی و متعلق به گذشته تلقی کرد. جرم ناپدید‌سازی قهری در ایران همچنان در حال وقوع است و با گذشت ۳۰ سال خانواده‌های قربانیان همچنان به دلیل نامشخص بودن سرنوشت و محل دفن عزیزانشان در رنج و عذاب هستند.

   دو هفته گذشته کارگروه سازمان ملل درباره‌ی ناپدید شده‌های قهری یا ناخواسته نیز در ارتباط با اختفای محل دفن چهار نفر از اعدامیان جنبش آزادیبخش کردستان، فرزاد کمانگر، علی حیدریان، شیرین علم هولی و فرهاد وکیلی رژیم ایران را مورد انتقاد قرار داده و خواستار آشکار شدن محل دفن این اعدامیان شده بود.