الهام‌بخش گریلاهای کوردستان؛ مقاومت روزه‌ی مرگ بزرگ ۱۴ جولای-تکمیلی-
عضو کمیته رهبری پ.ک.ک مراد کاراییلان مقاومت روزه‌ی مرگ بزرگ ۱۴ جولای را الهام‌بخش گریلاهای آزادی کوردستان دانست و گفت: مبارزه فداکارانه‌ی کنونی، اوج مبارزه فدایی ۱۴ جولای است.
عضو کمیته رهبری پ.ک.ک مراد کاراییلان به‌مناسبت سالیاد روزه‌ی مرگ بزرگ ۱۴ جولای نوشته‌ای از قرار زیر منتشر کرد.
پیش از هر چیز در ۴۱امین سالیاد این نبرد بزرگ؛ از مبارزین روزه مرگ بزرگ؛ رفقا محمد خیری دورموش، کمال پیر، عاکیف یلماز و علی چیچک با احترام تمام یاد می‌کنم. در پیشگاه یاد و فداکاری آنان با قدردانی تمام سر تعظیم فرود می‌آورم و پیمان دوباره می‌کنیم که در خط مبارزاتی آنان تا پایان ادامه دهیم و یادشان را زنده نگه‌داریم.
مقاومت روزه مرگ بزرگ ۱۴ جولای عملی‌شدن موضع ایدئولوژیک-فلسفی رهبر آپوست. جامعه کوردستان به‌دلیل سیاست و اعمال نابودگرای بی‌رحمانه به جامعه‌ای کاملا مضمحل و ازهم پاشیده تبدیل شده بود و با مرگ روبرو شده بود. جامعه سست و ضعیف بود و در مرز نابودی قرار داشت. برای سرپا ایستادن مجدد جامعه و جان‌گرفتن آن و درپیش گرفتن مسیر مبارزه؛ تنها با یک ازخودگذشتگی عظیم، با جانفدایی و شهامت فداکاری از طرف پیشروان مقاومت می‌شد آن را انجام داد. رهبر آپو این مهم را در گام اول تشخیص داد و به‌درستی آن را تعیین نمود. آموزش گروه اولیه را در این راستا برگزار کرد. مسلما این را در شخصیت خودش ایجاد نموده و برایش تلاش کرده بود. به‌همین دلیل در حرکت ما آنکه با روحیه‌ی جانفدایی کار کرده؛ اولینش خود رهبر آپو است. این موضع رهبرمان؛ روحیه و درکی که به گروه بخشید؛ گروه اساسی را تشکیل داد.
مقاومت ۱۴ جولای موضع پیروزی را بنیان گذاشت
جنبش آپویی که تعمیق و ایدئولوژی خود را با موضع و روحیه جانفدایی در این راستا این‌گونه آغاز کرد؛ مرحله حزبیت خود را نیز این‌گونه شروع کرد. حقیقت این موضعگیری که از حقی قرار شروع شد؛ به مظلوم دوغان رسید که در در سخت‌ترین شرایط بدون شک و دودلی اقدام فدائی انجام داد؛ سپس به زندانیان فرهاد کورتای، محمود زنگین، اشرف آنیک و نجمی اونر رسید و آنان خودسوزی کردند. پس از اقدام فرهادها؛ رفیق خیری دورموش درهنگام رفتن به دادگاه با رفیق کمال پیر روبرو شده و به وی می‌گوید: "چکار کنیم کمال؟" رفیق کمال هم گفته بود که باید خون خودمان را فدا کنیم. با این برخورد موضع و روحیه فدایی در اوج آن به‌نمایش گذاشته شد. لذا مقاومت روزه مرگ بزرگ ۱۴ جولای یک مقاومت تاریخی است. در جانفدایی جنبش آپویی بالاترین سطح است که قابل شناسایی است. موضعی است که در سخت‌ترین شرایط؛ مسیر و خط مشی را نشان می‌دهد. نشان داد که در بی‌امکانی و نبود هیچ فرصتی هم چگونه می‌توان راه پیروزی و مبارزه را خلق کرد. این موضع پرافتخار که با جانفدایی حقی ها و مظلوم ها و مقاومت ١۴ جولای خلق شده، مژده پیروزی پ.ک.ک و راه پیروزیش را نشان داد. راهنما و روشنگر این جنبش است که سختی ها را چگونه با پیروزی عوض کرد و موانع و مشکلات را چگونه باید با موفقیت همراه کرد.
رفقا خیری و کمال و مظلوم در خارج زندان با پراتیک و حضورشان در پروسەی مبارزاتی، بزرگترین حامیان رهبر آپو بودند. علیرغم اینکه در عمل بزرگترین خدمتها را کردند، این رفقا در دوره زندان به خودانتقادی پرداختند و به مقاومت در زندان روی آوردند. رفیق خیری در سخنانش در دادگاه گفت: "در صفوف آزادیخواهی چندین سال در راه استقلال ملی خلق کورد مبارزه کردەام. هرگز دنبال موضوعی شخصی نبودەام. بیشتر اگر نتوانستم، خواستم روی سنگ قبرم بنویسند این فرد با بدهکاری رفت!" همچنین وقتی رئیس دادگاه از کمال پیر پرسید "شما ارتش خلق را تاسیس کردەاید"، کمال پیر گفت: "ما خیلی تلاش کردیم تا ارتش رهایی بخش خلق کوردستان را تاسیس کنیم، اما نتوانستیم. اگر ارتش خلق را تاسیس میکردیم حالا شمارمان اینجا بسیار کم بود، اما صدایمان رساتر و بلندتر بود. این سخنان اگر حقایقی باشند که رفقای پیشاهنگ ما مطرح کردەاند، همزمان خودانتقادی صادقانەی آنها در برابر رهبر آپو، خلق و حزبمان بوده است. طبیعتاً براساس این رویکرد و برخورد، در زندان آمد که بزرگترین دژ استبداد بود، با موضع خود، با اقدام تاریخی خود، بزرگترین حمایت را از رهبر آپو انجام دادند. در شرایطی که برای بازگشت به میهن و پیشبرد مبارزات موانع بسیاری درمیان بود، ذهنیت کشتار و نابودگرا رشد یافته بود، این فریاد از زندان آمد بلند شد و این گام تاریخی به مهمترین و قوی ترین گام برای کمک و یاری به رهبر آپو و انقلابیون بود.
منشاء اصلی قدرت در مبارزه با حکومت ۱۲ سپتامبر مقاومت زندان بود
در ١٢ سپتامبر ١٩٨٢ کودتای نظامی فاشیستی، در ترکیه و کوردستان حاکمیت پیداکرد و در تمام ترکیه یک خفقان مرگبار را تحمیل کرده بود. در چنان شرایطی بازگشت به کشور و رفتن به کوهستان هایی که کسی با آنها آشنا نبود، بدون جانفدایی و احساس ازخودگذشتگی دشوار بود. بەطور طبیعی افراد زیادی در این زمینه ضعف داشتند و راههای متفاوتی درپیش گرفتند. اما بزرگترین منبع که سبب پیروزی جنبش ما شد، نهیب مقاومت زندان آمد، روحیە فداکاری مقاومت ١۴ جولای بود. این روحیه در همه کادرها و هواداران چنین احساسی ایجاد کرد: "این رفقا در سخت ترین شرایط بدین شیوه با روزەی مرگ خود را فدا کردند. ما نیز بەعنوان رفقای آنان در بیرون زندان، باید درمقابل تمام سختی ها و مشکلات ایستاده و مبارزه را پیش ببریم. لازم شود ما نیز باید جانمان را فدا کنیم." لذا مقاومت زندان آمد که از مظلوم دوغان آغاز شد، با فرهادها بزرگ شد و با مقاومت ١۴ جولای بە اوجش رسید و به منبع اصلی قدرت مبدل شد.
الهام بخش تاسیس گریلا و پیشرفت جنبش گریلا در کوردستان این روحیەی مقاومت بود که توسط رهبر آپو تعیین شد. آن زمان کار آسانی نبود که کادرهای تحصیل کرده که در شهرها می ماندند و زندگی در کوهستان و طبیعت را نمی شناختند، هیچ تجربەای نداشتند و مواضع بوتان، گارزان و سایر جاهای کشور را نمی شناختند، بەاین مناطق رفته و از راه نقشه و قطب نما حرکت کنند! حالا آسان است. حالا درهمەجای کوردستان رد پای گریلا هست و جامعه آشناست. آنزمان چنین شرایطی نبود. نه کوهها شناسایی شده بود و نه جامعه. بیشتر کادرها در شهرهای کوردستان مانده و مبارزه میکردند. چیزی عادی نبود که در بوتان و گارزان و مناطق میانی کوردستان مستقر شویم، مردم آنجاها را بشناسیم، با آنها روابط برقرار کنیم و کوهستان و مناطق میهن خود را بشناسیم. تنها کسانی که روحیات ایثارگرانەیشان بالا و باورشان عمیق بود، با عشق بەسوی اهدافشان جلو می رفتند و میتوانستند موفق عمل کنند. تلاشهای ایدئولوژیک رهبری و روحیەی مقاومت زندان آمد، سنگ بنای این راه بود. روحیەی مقاومت و ازخودگذشتگی زندان آمد، راه چیرەشدن بر این اوضاع را نشان داد و دستورالعمل نانوشتەی "ما چگونه میتوانیم مشکلات را رد کنیم، چگونه میتوانیم با ارادەای بزرگ و جدیت، ناممکن ها را ممکن کنیم" را بەمیان کشاند. لذا در جوهر بازگشت به میهن و سپس در زیربنای جانبازی ١۵ آگوست این حقیقت هست که با رهبری فرماندهان قهرمانمان عگید ها، اردال ها، بدران ها، گوزلک و علی ها، امین آشتان ها و ساری عمرها بەانجام رسید.
جانبازی ١۵ آگوست هم یک تلاش با روحیەی ازخودگذشتگی بزرگ بود. در پی آن پایگاه ژاندارمری دهه در مدت یک دقیقه و نیم بەکنترل درآمد. حمله به چنان منطقەای و کنترل آن در یک زمان خیلی کوتاه، تنها با شجاعت محض، بی ترس و با جانفدایی انجام می گرفت. انسان میتواند بگوید که این روحیه یورش و مقاومت در صفوف گریلا به یک خط مشی تبدیل شد و سپس به روحیه رهایی از همەی مصائب مبارزاتی تبدیل گشت. زمانی که گریلا در این چارچوب نفوذ بیشتری کرد، همه دشواریها و موانع پیش روی را کنار می زد و نیروی استقامت و پیروزی کسب می کرد.
روحیەی فداکاری و ابداع تاکتیکی گریلا
قطعا در بین گریلا موضع فداکارانه و جان‌باختن به تنهایی کافی نیست. همراه این نیز اگر ابداع تاکتیک وجود نداشته باشد، ممکن نیست. همراه با روحیه‌ی فداکاری، ابداع تاکتیک در پیشرفت گریلا نقش بسزایی ایفا نمود. این موضع روحی در سال‌های ۱۹۹۰ با یورش فداکارانه‌ی رفیق بریتان (گل‌ناز کاراتاش)و بسیاری دیگر از جنگاوران، همچنین در شخصیت زیلان (زینب کناجی) در سال ۱۹۹۶ به سبک-تاکتیک تغیر کرد. آن روحیه‌ای کە ما مانند عگید بودن و زیلان بودن آن را در برابر حقیقت توطئه‌گری بین‌المللی ارزیابی می‌کنیم که در برابر رهبر ما صورت گرفت، با شعار ‘شما نمی‌توانید روز ما را تاریک کنید’ به یک کاراکتر تغییر یافت، در همان زمان این هوشمندی و روحیه به سازمان‌یافتگی تشکیلاتی فداکارانه تغییر یافت. البته در مرکز این امر سازماندهی تعمیق ایدئولوژیک براساس فلسفه‌ی رهبر آپو، پیشرفت کادر و احساس فداکاری است.
این یک حقیقت است؛ زمانی که انسان به تاریخ پیشرفت گریلاهای کوردستان توجه کند درمی‌یابد که گریلا نه تنها در برابر شرایط طبیعی و نیروهای دشمن با حمایت سرمایه جهانی مقاومت کرده‌اند، بلکه در برابر خیانت‌های داخلی، علیه حملات زیادی خط‌مشی نوکری‌گرایی و همچنین حمله‌ی بزرگ توطئه‌ی بین‌المللی مقاومت کرده‌اند. گریلا با اتخاذ موضع روحیه‌ی ایدئولوژیک آپویی، رفاقت، شجاع بودن، فداکاری و تصمیم گیری بر روی موضع فداکارانه آپویی در هر شرایطی
با فداکاری بزرگ، قهرمانانه با تمامی سختی‌ها مقابله کرده‌اند. شالوده‌ی این موضع فداکارانه و مصر بودن با مقاومت ۱۴ جولای برجسته شد. خلاصه‌وار، بزرگترین منبع و شالوده قدرت گریلا در هر زمانی همین روحیه‌ی مقاومت بوده است. بدین ترتیب فرهنگ فداکارانه‌ی آپویی این‌گونه ایجاد شد و برای گریلا به منشاء اصلی قدرت تبدیل شد. به جز این در تاریخ مبارزات ما واقعیت دیگری وجود دارد که مشخص است؛ در برابر حملات نیروهای ویرانگر، کولونیالیست و هژمونیک با حمایت نیروهای نوکر کورد، جنبش ما هرگز در سطحی بزرگ در مضیقه قرار نگرفته است. سختی و مشکلات ناشی از مشکلات عدم ایفای نقش رهبری تاکتیک و نسل‌کشی داخلی بوده است. به ویژه به دلیل پیشگامی تاکتیک نقش خود را ایفا نکردند، وظیفه‌ی خود را به صورت لازم به انجام نرساندند، خلاهای بزرگی ایجاد شدند و باعث وارد آمدن خسارت شد. در برابر این مشکلات تشکیلاتی و خط‌مشی، علیرغم مبارزات خستگی ناپذیر رهبر آپو، روحیه فداکاری، اعتقاد و مصر بودن آپویی که نیروی اساسی گریلاست، تمامی کادرها و هواداران
حزب، باعث برطرفی مشکلات و موانع شد.
بنابراین گریلا به دلیل دو عامل اصلی است که سرپا مانده است، در برابر تمامی سختی‌ها مقاومت می‌کند؛ اولی روحیه‌ی فداکاری، دومی ابداع تاکتیک بود. مانند کسانی که از نزدیک آن را دنبال می‌کنند، می‌دانند، در مقاطعی از تاریخ ما که رهبری تاکتیکی نتوانست پاسخگوی به مشکلات باشد، شکاف‌هایی ایجاد شد، برخی گرایش‌های نسل‌کشی‌گر نیز سعی میکردند از آن سوءاستفاده کنند. اما گریلا با تمامی این‌ها توانست به سبب روحیه‌ی فداکارانه‌ی آپویی، فداکاری و مصر بودن در برابر ذهنیت خارج از خط‌مشی و نسل‌کشی کننده استقامت کرده و سرپا ماندند، از خط‌مشی رهبر آپو صیانت کردند.
قطعا نیروی اساسی که گریلا را قادر به مقاومت در برابر سختی‌های داخلی و خارجی کردد، عزم راسخ خود را با حس فداکاری و فلسفه، ایدئولوژی آپویی است. همچنین خط‌مشی آزادی این عزم است. حس رفاقت و سبک زندگی آپویی را تقویت کرد، باعث این شد که شکست ناپذیر باشد. به ویژه موضع زن آزاد در اینجا دارای جایگاه مهمی است.
اگر روحیه‌ی مقاومت گریلا نبود، داعش از بین نمی‌رفت
همانطور که می‌دانیم در خاورمیانه به‌ویژه القاعده و سپس داعش و برخی سازمان‌های دیگر سر برآوردند. تعیین کننده‌ترین قسمت داعش این بود که مرگ را برای انسان‌ها آسان می‌کرد. انسان‌هایی که به رفتن به بهشت اعتقاد داشتند، دارای احساس فداکارانه‌ی بزرگی هستند. بنابراین در سال ۲۰۱۴ داعش در مدت زمان بسیار کوتاهی به یک نیروی بزرگ تبدیل شد. نه تنها برای خاورمیانه، بلکه برای کل جهان به یک تهدید بزرگ تبدیل شده بود. در آن مقطع هیچ سازمان و نیروی دولتی نمی‌توانست در برابر حملات داعش مقاومت کند. داعش به هر کجایی که حمله می‌کرد، قطعا آن‌جا را تصاحب می‌کرد. زیرا کسانی که داعش را افرادی می‌دانستند که از مرگ نمی‌ترسند و روی مرگ رد می‌شوند نمی‌توانست در مقابل آن نیرو ایستادگی کنند.
چنین سازمانی ابتدا با تمام توان به شنگال حمله کرد، پس از آن به کوبانی حمله کرد. تصادفی نیست که جنبش آپویی به تنهایی جلوی این نیرو را گرفت. فقط روحیه‌ی فداکارانه‌ی آپو می‌توانست با این حملات مقابله کند. ابتدا با مداخله در شنگال، با مقاومت عظیم برخودان، دل‌گش، آرمانج و گنجو‌ها و سپس در کوبانی به برکت مقاومت عظیم فداکارانه‌ی صدها قهرمان که در شخصیت آرین میرکان و گلهات‌ها برجسته ش، مصیبت داعش نابود شد. بدون روحیه‌ی مقاومت بزرگ، دشوار بود در مقابل داعش ایستادگی کنند و داعش را شکست دهند.
وقتی این موارد و چنین موفقیتی این‌گونه ارزیابی شود، مشخص می‌گردد که در پیشروی گریلا روحیه فداکارانه‌ی ۱۴ جولای نقشی تعیین کننده داشت.
مقاومت زاپ ارتقای روحیه‌ی ۱۴ جولای به بالاترین سطح است
می‌دانیم که اخیرا دولت ترکیه با حمایت ناتو و کمک پ.د.ک و همچنین در سکوت عراق و برخی نیروهای مشابه آن به قصد از بین بردن مناطق حفاظتی میدیا و سپس نابود کردن تمامی دستاوردهای کوردستان حمله‌ی بزرگی را آغاز کرد. بر اساس کانسپت سال گذشته، برنامه‌هایی علیه مناطق حفاظتی میدیا به میان آمده است. طبق این برنامه، در فوریه ۲۰۲۱، سعی کردند با حمله‌ی غافل‌گیرانه به گاره در صدد بودند میدان مرکز تصمیم گیری را به تصرف خود درآورند. در پاسخ به این حملات علیه میدان استراتژیک مبارزه‌ی ما، در تونل‌های سیان مقاومتی به رهبری رفقا شورش بیتوشباب، جودی، باور، اردال، ئارگش و آوارش صورت گرفت، همچنین در بیرون از طریق تیم‌های گشت‌زنی با موضع شکوهمند رفقا سارا گویی، فرمان، روژهات، خیری، صفیان، به شکلی فداکارانه با کانسپت بزرگ دولت ترکیه مقابله کردند، گام نخست شکست داده شد. پس از آن در آوریل ۲۰۲۱، دولت ترکیه موج گسترده‌ای از حملات را از مرز باکور تدارک دید. از آن زمان، دولت ترکیه برای تحت کنترل درآوردن خطوط آواشین، زاپ و متینا برای معدوم کردن گریلا از آن عرصه‌ها به حملات سخت خود ادامه می‌دهد.
در آن زمان با حمایت پ.د.ک، با اجازه دادن به نیروهای بین‌المللی برای استفاده از سلاح‌های ممنوعه و با همکاری عراق به نوعی در این مرحله، حملات بسیار عظیمی انجام شدند. در مدت نزدیک به دو سال و نیم صدها هزار بار بمباران انجام داده‌اند، انواع مواد شیمیایی مورد استفاده قرار گرفته است، از بمب‌های ترموباریک استفاده شده است، بمب‌های فسفری انداخته‌اند و اخیراً از بمب اتمی تاکتیکی علیه نیروهای ما در زاپ، آواشین و متینا استفاده کردند. در این حملات دولت ترکیه از پیشرفته‌ترین تکنولوژی مدرن استفاده می‌کند، بدیهی است که دولت ترکیه نتوانسته است به هدفش برسد. یقینا در شالوده این پیروزی گریلا روحیه‌ی فداکاری عظیمی وجود دارد که در سال ۲۰۲۱ با شورش بیتوشباب آغاز شد و تا رفقا سرحد، بوتان، زنارین، جومالی، چاورِ، هژار و ریبر ادامه داشته است، پس از آن در سال در سال ۲۰۲۲ از سوی رفقا باگر، گَوَر، آوزم چیا، شرزان، آرین، دلیل زاگرس، نالین، گوون، نوری، برفین، هَلبست و فدای کوبانی‌ها ادامه یافت.
از ارزیابی رفقای ما از مقاومت زاپ این نشان داد شد که این مقاومت سطح اعتلای و سعود روحیه‌ی ۱۴ جولای است. در واقع می‌توان سطح گریلای این دوران را بالاترین سطح روحیه‌ی ۱۴ جولای معرفی کرد. قطعا این نه تنها در زاپ، بلکه این روحیه‌ی در تمام ایالت‌های باکور کوردستان وجود دارد. به عنوان مثال در سال‌های اخیر مقاومت بزرگ لیلا سورخون، یاشار بوتان، هِژار زوزان، جانشیر روژهلات و خمگین سرحدها نمونه‌های قابل توجه از این دست موارد است. بنابراین می‌توان روحیه‌ی ۱۴ جولای گریلا را در سطح کنونی به عنوان بالاترین سطح انتخاب کرد.
خط‌مشی ۱۴ جولای موفقیت بزرگی را خلق خواهد کرد
در برابر سلاح‌های مخرب نیروهای سرمایه‌داری بین‌المللی و مدرنیته سرمایه‌داری که از فناوری مدرن به عنوان سلاحی مرگبار استفاده می‌کنند، مقاومت گریلا را نمی‌توان تنها با فداکاری و روحیه‌ی فداکارانه انجام داد. در مقابل این حملات روحیه فداکارانه، به عبارت دیگری روحیه‌ی ۱۴ جولای اگر غایب باشد بدست نمی‌آید و پشتوانه‌ی اصلی آن نیز موضع و روح رفاقت آزادیخواهی و فلسفه‌ی خلاقانه‌ی آپویی است. اما اگر این کار با خلاقیت و نوآوری تاکتیکی انجام نمی‌شد، محال بود گریلا در برابر حملات که با سلاح‌های کشنده مدرن مقاومت کنند و با محو و نابودی روبرو می‌شدند. بنابراین یکی از نکات اساسی که گریلا به ویژه در ۳ سال گذشته آن را به پیروزی رساند، اولی ارتقا روحیه‌ی فداکارانه و موضع بود، دومی نیز گسترش تاکتیک بود. در چارچوب بازسازی، ماهر و خبره کردن گریلا، به جای واحدهای بزرگ قبلی، ایجاد روش‌های جنگ تیمی کوچک و دارای نیروی ضربتی، توسعه‌ی جنگ زیرزمینی بود. گریلاهای آزادی کوردستان از نظر تاکتیکی بر هر سه موضوع چیره گشت و همراه با روحیه‌ی فداکارانه و نوآوری تاکتیکی تحت هدایت مبارزه‌ی خلق انقلابی رهبر آپو با هم ترکیب شدند، سطح کنونی گریلا را به وجود آوردند.
البته این بدان معنا نیست که همه چیز با موفقیت به پایان رسیده است. به صورت ویژه جنگ ادامه دارد. اما در دور اول دولت ترکیه و متحدانشان، با وجود حمایت‌های داخلی و خارجی، همچنین استفاده از فناوری و سلاح‌های ممنوعه نتوانستند به نتیجه برسند. این یک حقیقت است. دور دوم ادامه دارد. البته با توجه به تجربه‌ی گریلا و گستردگی تاکتیک‌ها و همچنین تضعیف حریف نشان می‌دهد که دشمن در دور دوم شکست خواهد خورد.
زمانی که این را می‌گوییم، منظور ما این نیست که گریلا کامل و بدون کاستی و نواقص است. ارتش گریلا واقعا در چارچوب ۱۴ جولای فداکاری آپویی را به سطحی رساند. در واقع در در این زمینه نمی‌توان از کاستی‌ها سخن گفت، اما در حوزه‌ی تاکتیکی کاستی‌هایی وجود دارد. در این موضوع چند وضعیت ناتمام وجود دارد؛ همچنین خواست و گرایش‌هایی که مرحله را تضعیف می‌کند نیز وجود دارد، ویژگی‌های کلاسیک گریلا وجود دارد. نمی‌توان گفت که جنبه‌های کلاسیک گریلا کاملا حذف شده است. هنوز هم کمبودهایی وجود دارد. اما آن‌چه که مهم است این است که دایره‌ی اصلی به دست آمده است. می‌توان گفت که این به پیروزی ختم شده است.
در سطح کنونی، گریلا با مبارزات خود برای خلق کورد، خلق ترکیه و خلق‌های منطقه، با مبارزه علیه نسل‌کشی نتایج مهمی را نه تنها برای خلق کوردستان، بلکه برای تمامی خلق‌های منطقه به دست آورده است. با توجه به این نتایج واضح است که گریلاهای آزادی کوردستان به عنوان نمایندگان آزادی و دموکراسی در برابر فاشیزم، نقش مهمی در آینده ایفا خواهند کرد. روحیه‌ی فداکاری آپویی که متکی بر خط‌مشی ۱۴ جولای و نوآوری تاکتیکی است از شکست گریلا جلوگیری می‌کند. در عین حال نشان می‌دهد که موفقیت‌های بزرگی در آینده ایجاد خواهند کرد”.
