بَردان اوزتورک، رئیس مشترک کجد به وجود بحران در همه زمینهها اشاره کرد و گفت: «پادزهر بنبست ترکیه از سرگیری روند گفتگو است.»
بردان اوزتورک، رئیس مشترک کجد در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) گفت که انزوایی که در امرالی آغاز شده به همه عرصهها سرایت کرده است. اوزتورک افزود: «یکی از روشنترین بازتابهای این انزوا که از اِمرالی به تمام زندانها و از آنجا به جامعه سرایت کرد، بعد اقتصادی است، یعنی تنبیه کردن مردم از طریق گرسنگی. یک سیاست جنگی در حال انجام است. حزب دموکراسی و برابری خلقها (دمپارتی) بارها بُعد قطبی این سیاست جنگی، بعد حیاتی و همچنین تخریب اقتصادی آن را نشان داده است. هنگامی که یک پهپاد به پرواز درآورده میشود، دهها هزار نفر در آن ماه نمیتوانند غذا پیدا کنند تا در بشقابهای خود بگذارند. مردم ترکیه احساس ناراحتی میکنند و آیندهای ندارند. البته مبارزه با این امر از طریق سازماندهی صورت میگیرد. ما عکسهای بسیار واضحی از این موضوع را در ۱ می دیدیم. برخورد سازمانیافته فعالان علیه دولت پلیس بلافاصله با تلاش برای مجازات آنها با بازداشت و دستگیری همراه شد. این بازتاب دیگری از انزوا است. در کوردستان، «رژیم قیم» که اخیراً شکست خورده است، نیز بازتاب انزوا بود.»
آکپ-مهپ در بحران چندگانه بسر میبرند
اوزتورک تاکید کرد که خزانه خالی شهرداریها امروز، بدهیهای هنگفت آنها، استخدامهای بیصلاحیت در دوره قیمومت، افرادی که به دلیل احکام قانونی از کار اخراج شدهاند و خلاصه میل به تنگکردن فضای اجتماعی و سیاسی، همه نشانه انزوای اجتماعی هستند.
اوزتورک گفت: «سیاستهای جنگ ویژه در کوردستان وجود دارد که مبارزه زنان در برابر آن مقاومت زیادی نشان میدهد. سیاستهای خصمانهای که در آن زنکشی رو به افزایش است و زمینه برای انواع خشونت علیه زنان فراهم میشود، نیز پیامد انزوا است. دولت آکپ-مهپ، یکی از وفادارترین مجریان مدرنیته سرمایهداری، مدتهاست که در یک بحران چندگانه به سر میبرد. این حکومت که درگیریهای داخلی را تجربه میکند برای زنده ماندن به ناسیونالیسم پناه میبرد. آنها از یک طرف سیاست آسیمیلاسیون و جنگ ویژه دارند که در زمینه آموزش از خردسالان شروع میشود و از طرف دیگر سیاست تخریب در چهار بخش کوردستان را دارند. آسیب ناشی از این سیاستها به دموکراسی ترکیه در کوتاهمدت و بلندمدت در هر زمینهای احساس میشود. ذهنیت مونیستی (تکخواه) و مردسالار هیچ سودی برای خاورمیانه که در حال حاضر توسط قدرتهای هژمونگرا به جغرافیای جنگی تبدیل میشود، نخواهد داشت. این ذهنیت قادر است به این جغرافیا و هر ارزش مشترک برای کرامت انسانی لطمه بزند. البته در مقابل این ذهنیت، مبارزه کسانی وجود دارد که سعی در ساختن یک زندگی شرافتمندانه با پارادایم اکولوژیکی و آزادیخواهانه زن دارند و این مبارزه البته به پیروزی خواهد انجامید.»
جغرافیای ما بایر شده است
اوزتورک با یادآوری اینکه ۸ سال است در کوردستان یک رژیم قیم وجود دارد، ادامه داد: «این رژیم به عنوان نمونه اولیه رژیم انزوا اجرا شد. یکی از هستههای اصلی پارادایم ما آزادیخواهی زن است. اولین اقدام این قیمها تعطیلی مؤسسات زنان بود. همه موسسات نابود شد و حتی دورههای استخدامی ویران شد. به طور آگاهانه و عمدا امروز گاوصندوقهای خالی و بدهیهای کلان را به جا گذاشتند تا زندگی اجتماعی در کوردستان را فلج کند. در حالی که فرصتهای زیادی وجود داشت که میتوان برای جوانان ایجاد کرد، تنها کاری که شهرداریها در دوره قیومها انجام دادند این بود که به دنبال روشهایی برای تخریب ساختار فرهنگی بودند. در واقع منظور از جنگ ویژه نیز همین است. جغرافیای کوردستان که مبارزه زنان در آن جایگاه مهمی دارد، جایی که جوانان ایدهها و استعدادهای خود را زنده نگه میدارند و آلترناتیوهای خود را ایجاد میکنند، از هر نظر عقیم و بایر شده است. امروز میخواهند خیابانهای کوردستان را از دامهای مواد مخدر و فحشا برای جوانان صعبالعبور کنند. همانطور که در نمونههایی مانند ایپَک اَر و گلستان دوکو میبینیم، جهتگیری و حمله به زنان مشخص است. این واقعیت که سویلو وزیر امور داخله در آن زمان پشت موسی اورهان را نوازش کرد، بزرگترین گواه بر این است که دولت این سیاست را عمدا اجرا میکند.»
اتحاد و همکاری الزامی است
اوزتورک گفت که این ذهنیتی که پشت گروهبان متجاوز ایستاد به وضوح خندهدار خواهد بود که ادعا کند آنها سیاستی را برای جلوگیری از مواد مخدر و فحشا در مناطق تحت کنترل شهرداریها و جلوگیری از مهاجرت جوانان انجام میدهند. اوزتورک افزود: «با این حال، مجمع جوانان دمپارتی در حال افشای این سیاستها است و در موقعیت بسیار قوی برای مقاومت در برابر آن قرار دارد. مسابقات فوتبال گلستان دوکو یکی از محصولات این نمایش، مقاومت و همکاری است. دولت آکپ-مهپ که به خصوص که در کنار آمدن با شکست بزرگی که در انتخابات گذشته متحمل شد، مشکل دارد، به ردای ناسیونالیسم چسبیده است. بدیهی است که سیاست جنگی که او تحت این پوشش برای فریب تودهها انجام میدهد، به کشور آسیب وارد کرده است. اما اینجا مشکل دیگری وجود دارد. ما دورانی را میگذرانیم که باید اراده مردم کورد برای آزادی به طور یکسان توسط همه اقشار جامعه به رسمیت شناخته شود و وحدت ملی تقویت شود. در این مرحله، آنچه ما واقعاً باید به آن نگاه کنیم، اتحاد و همبستگی درون خودمان است. زیرا حکومت در هیچ نقطه از کوردستان نسبت به آزادی خوشبین نیست و نخواهد بود. این همان دولتی است که امروز در سلیمانیه با حملات پهپادی غیرنظامیان را قتلعام میکند و این همان دولتی است که فردا در صورت باقی نماندن منافعش در باشور علیه حکومت اقلیم کوردستان اعلام جنگ میکند. تنها چیزی که برای ما کوردها مهم است این است که در تداوم مبارزه برای هستی که قرنهاست ادامه دارد با هم عمل کنیم.»
پادزهر این بنبست، گفتگو است
اوزتورک با بیان اینکه آثار مخرب به بن بست کشاندن مسئله کورد و انزوا بسیار گسترده است، افزود: «امروز ترکیه در هر زمینهای از روابط خارجی گرفته تا اقتصاد و دموکراسی دچار بحران شده است. سیاستهای تخریب و انکار سالهاست که هیچ چیز خوبی برای این جغرافیا به ارمغان نیاورده است. از این پس نیز نمیآورد. پررونقترین روندی که طی مدت طولانی در ترکیه و کوردستان تجربه شد، روند ملاقات با آقای عبدالله اوجالان بود. پادزهر این بنبست، از سرگیری روند گفتگو است. با این آگاهی، زندانیان سیاسی در زندانها پس از ۱۳۰ روز اعتصاب غذا با مطالبه دموکراسی و حقوق، از ۴ آوریل بدینسو برای شکستن انزوا به بایکوت دادگاه و ملاقات میپردازند. شکستن انزوا، پاسخگویی به مطالبات زندانیان، شکستن دو قطبی شدن در جامعه برای دموکراسی کشور و ایجاد آیندهای مرفه حیاتی است.»