کمال چلیک (۵۷ ساله) که در زندان نوع (تی) شماره ۲ شهر شاکران‌ به مدت ۳۰ سال زندانی بود، روز ۴ اوت به دلیل مشکلات سلامتی به بیمارستان دولتی یشیلیورت منتقل شد. او به بیمارستان دولتی یشیلیورت منتقل شد. چلیک در آن‌جا مورد مداوا قرار گرفت و از آن‌جایی که دیروز زمان آزادی وی بود، پس از مداوا به بخش عمومی منتقل شد. چلیک زمانی که در زندان بود، مورد مداوای ستون فقرات، آب مروارید، فقرات گردن و در نهایت پروستات قرار گرفت. از ۴ اوت در بیمارستان بستری است و امروز پس از معاینه‌ی پزشکی بیمارستان را ترک کرد.

چلیک از سال ۱۹۹۳ در شهر سرت دستگیر شد و‌دادگاه امنیت دولت حکم زندان ابد را به بهانه‌ی این‌که “‌تلاش کرده قسمتی از خاک کشور را از کنترل دولت خارج کند”، بر چلیک تحمیل نمود و تا سن ۵۷ سالگی در زندان بود. چلیک در مقابل بیمارستان توسط خانواده و رفقا و اعضا و مدیران جمعیت حمایت از خانواده‌ی زندانیان و زندانیان ایگه‌ (ایگه‌ تو-هایدر‌) پ سازمان حزب دمکرات خلق‌ها (ه‌د‌پ)مورد استقبال قرار گرفت.

چلیک مقابل بیمارستان سخنرانی کرد و گفت: بسیار خرسند هستم که از زندان آزاد شده‌ام‌‌. آزادی از زندان به خودی خود دست‌آورد و پیروزی نیست. رفقایمان را از دست داده‌ام و این مرا ناراحت می‌کند. اما معتقد هستم تمامی رفقایمان آزاد می‌شوند. سخت است انسان از احساسات خود در زندان چیزی بگوید. با چندین مشکل و سختی بزرگ روبرو شدیم. در مورد چیزهای زیادی باهم صحبت کرده و مذاکره کرده و همدیگر را درک کردیم و چیزا واضح‌تر شدند. سر خود را مقابل فشارهای دولت خم نکردیم و با شکوهمندی مقاومت کردیم. این برای ما پیروزی‌ست. رفقای ما در داخل زندان با افتخار مقاومت می‌کنند”.

چلیک به صورت مستمر می‌گفت که همیشه امیدوار است و در ادامه‌ی سخنانش می‌گفت: “به لطف اعتماد به نفسمان ۳۰ سال را در زندان گذراندیم. من دست به اعتصاب غذا زدم که ۱۰۰ روز طول کشید. اما فکر می‌کردند در رستوران درحال غذا خوردن هستم. اما اکنون قادر نیستم دو روز گرسنه بمانم. اراده‌ی انسان بزرگ است. ما نیز به اراده‌ی خود ایمان داشتیم”.

چلیک، پس از مرخصی از بیمارستان همراه خانواده‌اش به سوی سرت رفتند.