کمیته اجرایی جنبش انقلابی متحد خلق‌ها (ه.ب.د.ه) در بیانیه‌ای کتبی از مقاومت روزه مرگ بزرگ در زندان آمد در ۱۴ ژوئیه ۱۹۸۲ و مقاومت روزه مرگ بزرگ در سال ۱۹۹۶ یاد کرد و گفت: "مقاومت روزه مرگ بزرگ در یک مبارزه متحد در حال رشد است."

بیانیه ه.ب.د.ه به شرح زیر است:

دولت فاشیست ترکیه کودتاهای نظامی متعددی برای خاموش کردن صدای آزادی مردم انجام داده است. سیستماتیک‌ترین و جامع‌ترین این کودتاها، کودتای نظامی فاشیستی ۱۲ سپتامبر بود. مثل یک غلتک از روی جامعه گذشت. سعی شد تا مبارزه فزاینده برای عزت مردم کورد و طبقه کارگر ترکیه را در شکنجه‌گاه‌ها و زندان‌ها به پایان برسانند. برای این منظور، عملیات پاکسازی و امها را که سالها طول کشید، سازماندهی کرد.

کودتای فاشیستی که مقاومت توده‌ها را با خون و قتل‌عام سرکوب کرد، انقلابیونی را که نتوانستند در هم بکوبند به زندان انداخت. با وحشیانه‌ترین روش‌ها به ترور دولتی در زندان‌ها ادامه داد. زندان‌های آمد، متریس، ماماک و همه زندان‌ها به شکنجه‌گاه تبدیل شدند. تلاش کردند تا مبارزات آزادی کوردها را خاموش و مبارزه انقلابی را خفه کنند. سعی می‌شد تا هرکسی که مخالفت می‌کرد و مبارزه می‌نمود را در هم کوبیده و تسلیم بگیرند.

در زندان‌ها؛ مقاومت و تسلیم، مبارزه و خیانت، آزادی و بردگی به شدیدترین شکل با هم درگیر شده و همچنان ادامه دارد.

یکی از مقاومت‌هایی که کودتای فاشیستی و دیوارهای زندان را شکست، مقاومت روزه مرگ بزرگ در ۱۴ ژوئیه ۱۹۸۲ در زندان آمد بود. رفقا م.حایری دورموش، کمال پیر، علی چیچک و آکیف یلماز پرچم آزادی خلق کورد را در برابر تسلیمیت به اهتزاز درآوردند. این چهار انقلابی که گفتند: «ما آنقدر زندگی را دوست داریم که آماده‌ایم برای آن بمیریم!» دیوارهای ترس را فرو ریختند.

زمانی که تاریخ‌ها سال ۱۹۹۶ را نشان دادند، اولین پاسخ طبقه کارگر در حال ظهور به حمله فاشیسم که هدف آن از بین بردن مبارزه ستمدیدگان بود، توسط زندانیان انقلابی داده شد. زندانیان انقلابی در زندان‌ها با اقدامات اعتصاب غذای نامحدود (SAG) و روزه مرگ (ÖO) مانیفست مقاومت در برابر تحمیل‌های تسلیمیت فاشیسم را نوشتند. آیگون اوغور، آلتان بردان کریم‌گیللر، ایلگینج اوزکسکین، حسین دمیرچی اوغلو، علی آیاتا، مجدت یانات، آیچه ایدیل ارکمن، تحسین یلماز، یملیها کایا، حیجابی کوچوک، عثمان آکگون و حیاتی جان، با مقاومت فزاینده‌شان حملات نابودگری را درهم شکستند. آنها میراثی فراموش‌نشدنی از مقاومت را برای تاریخ متحد انقلابی ما به یادگار گذاشتند.

مقاومت‌گران سال ۸۲ که می‌گفتند: «آنقدر زندگی را دوست داریم که آماده‌ایم برای آن بمیریم»؛ مقاومت‌گران تحصن خشک و روزه مرگ سال ۹۶ که در برابر حملات فاشیسم می‌گفتند: «من باید اولین باشم!"، آغازگر اصلی مقاومتی که در برابر حملات برای نابودی و از بین بردن مبارزات آزادی سیاسی، حملات تسلیم گرفتن انقلابی‌ها در زندان‌ها و علیه فاشیسم بوده‌اند. با شکست دادن مرگ، پیروزی را به تاریخ ما هدیه کردند.

با این مقاومت‌ها که با زحمات زیادی شکل می‌گرفت، تهاجم فاشیستی مهار شد. مقاومت و مبارزات مردم، کارگران و زحمتکشان کوردستان اوج گرفت. این مقاومت‌ها که از زندان‌ها برمی‌خیزد، مبارزات جدیدی را به وجود آورد. در نتیجه آن مقاومت‌ها در برابر ظلم و ستم، مبارزات آزادی کوردها مبارزه‌ای را گسترش داد که به دهه‌ها قبل برمی‌گردد.

اگر چه دولت فاشیستی حتی از انواع روش و راهکار خشونت استفاده کرد، ولی نتوانست آزادیخواهی مردم کورد یا مبارزه آزادی کوردها را شکست دهد.

مبارزات انقلابی متحد ما بر پایه این مقاومت‌ها شکل گرفت که برای عزت و آزادی شکل گرفت.

امروز نیز حمله دولت فاشیست ترکیه برای به تسلیم گرفتن مبارزه آزادی کوردها، مبارزه طبقه کارگر و ستمدیدگان، مبارزه برای آزادی‌های سیاسی و مبارزه انقلابی متحد ادامه دارد. حملات برای نابودی گریلاهای آزادی در کوه‌ها، علیه مبارزه متحد در شهرها و علیه انقلاب دموکراتیک-مردمی در روژاوا ادامه دارد. سعی می‌شود تا انزوای امرالی را به کل جامعه بسط دهند.

سیاست‌های استثمار و سرکوب دولت فاشیستی به عنوان حملات برای نابودی و از بین بردن کوردها، سوسیالیست‌ها، انقلابیون و حملات پاکسازی تحت پلان «به زانو درآوردن» ادامه می‌یابد. مدارک (اتمام) کیفری زندانیان انقلابی که در برابر حملات مقاومت می‌کنند سوزانده می‌شود، حق درمان آنها سلب می‌شود، شکنجه روتین می‌شود و انزوا تشدید و ابعاد می‌یابد.

اما تلاش آنها بی‌نتیجه است. مقاومت روزه مرگ بزرگ در ۱۴ جولای ۹۶ که خط مقاومت در برابر تسلیمیت را افزایش داد، همچنان هدایتگر مبارزان، رزمندگان و مقاومت‌کنندگان در داخل و خارج، در شهر و کوهستان‌ها است. آن پرچم مقاومت که از زندان‌ها برافراشته است، اکنون در دستان گریلاها در کوه‌ها و در دستان نیروهای انقلابی متحد در شهرها به اهتزاز درآمده است.

مقاومت و پرچم کمال-ها، حایریری-ها، علی-ها و آکیف-ها در ۱۴ جولای و مقاومت و پرچم مبارزه آیگون اوغور، آلتان بردان کریم‌گیللر، الیگینچ اوزکسکین، حسین دمیرچی اوغلو، علی آیاتا، مجدات یانات، آیچه ایدیل ارکمن، تحسین یلماز، یملیها کایا، حیجابی کوچوک، عثمان آکگون و حیاتی جان، که تاریخ ۹۶ را نوشتند در مبارزه انقلابی متحد خلق‌ها ارتقاع خواهد یافت.