در هزارمین هفته کنش مادران شنبه، صدها نفر گرد هم آمدند تا توجهات را به کشتار و شکنجه‌های دولت ترکیه جلب کنند. در این مراسم عنوان شد که مبارزه تا اجرای عدالت ادامه خواهد داشت.
مادران شنبه هزارمین هفته خود را با مشارکت احزاب سیاسی و نیروهای دموکراسی‌خواه در میدان گالاتاسرای انجام می‌دهند تا از سرنوشت بستگان خود که در بازداشت ناپدید شده و یا کشته شده‌اند اطلاعی کسب کنند. روسای مشترک کنگره دموکراتیک خلق‌ها (ه‌د‌ک) اسنگول دمیر و جنگیز چیچک و همچنین روسای مشترک حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) تولای حاتیموگلاری و تونجر باکرهان در این مراسم شرکت کردند.
بیانیه مطبوعاتی توسط سبلا آرجان یکی از اعضای کمیسیون انجمن حقوق بشر شعبه استانبول در مورد ناپدید شدن بازداشت شدگان خوانده شد. سبلا آرجان اظهار داشت که آنها ۱۰۰۰ هفته است که با هم هستند و خواستار روشن شدن سرنوشت کسانی هستند که پس از بازداشت، ناپدید شدند. سبلا آرجان اعلام کرد که نتوانسته هیچ اطلاعی از بستگان ناپدید شده خود کسب کند و گفت: «تنها چیزی که از آنها باقی مانده، عکس‌هایی است که در دستان ماست. آنها افرادی مثل شما بودند و ما آنها را خیلی دوست داشتیم. هزار هفته است که منتظر عزیزانی هستیم که با درد و امید بی‌پایان توسط دولت برده شدند. ما هزار هفته است که درخواست می‌کنیم. چرا پرونده‌ها بدون رسیدگی و مجازات نگهداری می‌شوند. ما فراموش نکرده‌ایم و هرگز فراموش نخواهیم کرد. ما اینجا هزار هفته است که صدایمان را بلند می‌کنیم، دست از مبارزه بر نمی‌داریم.»
سبلا آرجان بیان داشت که از ۲۷ مه ۱۹۹۵ آنها در میدان گالاتاسرای جمع شده‌اند و گفت: «بارها ما را در تنگنا گذاشتند. آنها با خشونت و اعمال زور در کنش ما دخالت کردند و سعی کردند ما را متفرق کنند. ولی هر بار ما باز آمدیم، بازداشت و محاکمه شدیم. با این حال هرگز از مبارزه خود دست نکشیدیم.»
بستگان افراد کشته شده صحبت کردند
امینه اوجاک مادر حسن اوجاک، از حمایت همه تشکر کرد و خواستار عدالت شد.
سپس مادر فرهات تپه، کارمند روزنامه اوزگور گوندم که در بازداشت ناپدید شده بود، صحبت کرد و اظهار داشت که بسیاری از کارمندان روزنامه اوزگور گوندم به قتل رسیده‌اند و گفت: «ما از گالاتاسرای بیرون نمی‌رویم. تا تانسو چیلر، مهمت آگار و کورکماز تانها تحت پیگرد قانونی قرار گیرند، ما به این مبارزه ادامه خواهیم داد.»
هانیم توسون همسر فهمی توسون گفت: «البته روزی به ما حساب پس می‌دهند. ما دست از عدالت خواهی نخواهیم کشید. تا قاتلان به پای میز محاکمه کشانده نشوند اینجا خواهیم بود.»
اکبال ارن خواهر هایرتتین ارن که در بازداشت مفقود شده بود پیام داد: «فراموش نمی‌کنیم، نمی‌گذاریم آنها فراموش شوند.»
دنیز دمیر، دختر ابراهیم دمیر هم با اشاره به اینکه ۳۴ سال است که به دنبال عدالت هستند، گفت تا آخرین نفس به دنبال عدالت خواهند بود.
اردوغان آکسوی همسر قاسم آکسوی نیز گفت: «چشم‌های شوهرم را بستند و او را به زندان بردند و ناپدید شد؛ حتی اگر بمیریم، نوادگان ما به اینجا خواهند آمد.»
پروین بولدان نماینده دم پارتی که همسر تاجر به قتل رسیده ساواش بولدان است اظهار داشت که هزار هفته است که به دنبال عدالت هستند. پروین بولدان با بیان اینکه قبری ندارند که بر روی آن گل بگذارند گفت: «ما قبری نداریم که بتوانیم بر آن گل بگذاریم یا نماز بخوانیم، به همین دلیل است که تا زمانی که مفقودان ما پیدا شوند و مقصران آن پیدا شوند، اینجا خواهیم بود. آنها مجازات می‌شوند زیرا این میدان، میدان عدالت‌خواهی ماست.»
میکائیل کربایر، برادر جمیل کربایر که مفقود شده نیز با بیان اینکه برای تجمع در این منطقه با بی‌عدالتی‌های زیادی مواجه شده‌اند گفت: «من از این دولت قبری طلب دارم.»
شوین چلیک، نوه ابراهیم چلیک گفت: «من برای پدربزرگم عدالت می‌خواهم.»
در این مراسم پیام‌های حمایت از مادران شنبه که از خارج از کشور آمده بودند نیز قرائت شد.
