در ترکیه نرخ تورم در حال افزایش است، طبق آخرین آمار، خط گرسنگی ۲۶ هزار و خط فقر ۷۵ هزار لیر است. در کشوری که علاوه بر نرخ بالای بیکاری جوانان، نرخ کلی بیکاری نیز افزایش یافته است، میلیون‌ها نفر به صورت ناامن کار می‌کنند و در آمارهای رسمی ثبت نشده‌اند.

یکی از این بخش‌ها، کارگران مزارع هستند که تابستان‌ها در گرمای بالای ۴۵ درجه سانتیگراد در فضای باز کار می‌کنند. از کودکان گرفته تا مادران دارای فرزند، بسیاری از افراد در این کار مشغول هستند و این کار سه ماه به طول می‌انجامد. زنانی که هر روز ده ساعت در مزارع کار می‌کنند و کارگران فصلی کشاورزی هستند، نمی‌توانند بهای زحمت خود را دریافت کنند.

به دلیل گرمای زیاد، هم بیمار می‌شوند و هم خسته. زنان ساعت‌ها نمی‌توانند به آب سرد دسترسی پیدا کنند.

یکی از مناطق شهر آمد که کارگران فصلی زیادی دارد، منطقه خانا آخپار است. ساکنان این منطقه که در تابستان پنبه، ذرت یا هندوانه می‌کارند، این کار را از ابتدا تا انتها با نیروی انسانی انجام می‌دهند. از زمان کاشت تا برداشت، زنان به صورت گروهی کار می‌کنند. دستمزد روزانه ۹۰۰ لیر ترکیه است، اما بخشی از این پول به واسطه‌ها می‌رسد که به آنها «چاوش» می‌گویند.

زنانی که برخی از آنها برای خرید غذا برای کودک خود و برخی دیگر برای خرید کتاب برای فرزندان خود در مزارع کار می‌کنند، می‌گویند پولی که دریافت می‌کنند برای نیازهایشان کافی نیست و از بحران اقتصادی ابراز نارضایتی می‌کنند.

زنانی که در خانا آخپار در مزارع پیاز کار می‌کنند، از سختی‌ها و مشقت‌ها با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کردند. در میان کسانی که با آنها مصاحبه کردیم، از کودکان ۱۴ ساله گرفته تا مادری ۵۰ ساله با ۴ فرزند، همه اظهار داشتند که برای گرسنه نماندن مجبورند در شرایط سخت کار کنند.

این شرایط سخت کاری، مشکلات اقتصادی و اجتماعی منطقه را بار دیگر به بحث گذاشته است.

«پس از اتمام دانشگاه، دوباره به مزارع برگشت»

مروه آلار، ۲۴ ساله، اظهار داشت که پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی، به دلیل اینکه کاری پیدا نکرد، دوباره در مزارع مشغول به کار شد.

مروه آلار گفت: «من قبلا هم در مزارع کار می‌کردم. برای تحصیل و پیدا کردن شغل به دانشگاه رفتم. دو سال هم کار کردم و هم درس خواندم. اما پس از فارغ‌التحصیلی، کاری پیدا نکردم. به عنوان آخرین چاره، به این کار برگشتم.» مروه آلار می‌خواهد با دستمزد روزانه‌ای که دریافت می‌کند، کتاب‌های آمادگی کنکور KPSS را بخرد.

مروه آلار اظهار داشت که صبح ساعت ۳ بیدار می‌شود، ساعت ۵ کار را شروع می‌کند و گفت: «در طول روز فقط سه بار استراحت می‌کنیم. عصر که به خانه می‌رسم، آنقدر خسته هستم که نمی‌توانم غذا بخورم و بلافاصله می‌خوابم.»

مروه آلار اظهار داشت که روزانه ۹۰۰ لیر ترکیه دستمزد می‌گیرد، اما ۷۰ لیر به چاوش‌ها می‌دهد و بیان کرد که حقوق آنها در پایان سال پرداخت می‌شود و این وضعیت آنها را سخت‌تر می‌کند.

مروه آلار در ادامه گفت: «متاسفانه در منطقه فرصت شغلی دیگری نیست. تنها فرصت، کار در مزارع است. به ویژه برای زنان و دانشجویان حمایت ضروری است.»

«اگر کار نکنم، فرزندانم گرسنه می‌مانند»

ساگیه وارول، ۴۴ ساله، اظهار داشت که برای تحصیل فرزندانش و تامین معاش خانواده‌اش در مزارع کار می‌کند و گفت: «چون کاری نیست، از روی ناچاری به اینجا می‌آییم. برای زنان کار دیگری نیست. اگر کار نکنم، فرزندانم گرسنه می‌مانند.» ساگیه وارول اظهار داشت که در طول روز به اندازه کافی استراحت نمی‌کنند و کار در زیر آفتاب بسیار سخت است.

ساگیه وارول اظهار داشت که چهار فرزند دارد و گفت: «نمی‌دانم به کدام یک برسم، کدام یک را به مدرسه بفرستم. پولی که می‌گیریم برای آرد و شکر هم کافی نیست. با قرض زندگی می‌کنیم.»

در ۱۴ سالگی کار می‌کند

سلطان شفتالی‌دالی هنوز ۱۴ ساله است، اما برای حمایت از خانواده‌اش در مزارع کار می‌کند. سلطان شفتالی‌دالی گفت: «در اینجا به عنوان یک کودک بسیار سختی می‌کشم» و اظهار داشت که پس از تعطیل شدن مدرسه‌اش به مزارع آمده است و زمانی برای استراحت یا بازی پیدا نکرده است. سلطان اظهار داشت که با پولی که به دست می‌آورد می‌خواهد کتاب، شکلات یا لباس بخرد و گفت: «بسیاری از زنان پولی را که به دست می‌آورند حتی نمی‌توانند برای خودشان خرج کنند، فورا به خانواده‌شان می‌دهند. ما نیز هر کاری از دستمان برمی‌آید انجام می‌دهیم و تلاش می‌کنیم سرپا بمانیم.»