در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳ زندانیان سیاسی با درخواست «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه حل برای مسئله کورد» دست به اعتصاب غذا زدند. آنها در ۴ آوریل، کنش خود را به تحریم دادگاه ارتقا داده و تصمیم گرفتند با خانوادههایشان هم تماس تلفنی نداشته باشند. در راستای حمایت از فعالیتهای زندانیان سیاسی، بستگان زندانیان در بسیاری از نقاط مقابل زندانها کنش «رای به آزادی» را آغاز کردند و دوشنبه هر هفته بیانیه خواهند داشت.
انزوا باعث بزرگتر شدن بحران می شود
صباحات بیچر رئیس مشترک TUHAD-FED با بیان اینکه امروز انزوا در همه سطوح به همه جا سرایت کرده است، گفت: «دیدار با آقای اوجالان برگزار نمیشود که این خود باعث میشود بحرانهای کنونی بزرگتر شود. این تمام فعالیتهای اقتصادی، زیست محیطی، سیاسی و فرهنگی را شامل میشود. طبیعت ما نابود شده و خلق محکوم به فقر شدهاند. بنابراین برای پایان دادن به همه این مشکلات و بحرانها ابتدا باید انزوا پایان یابد. زندانیان سیاسی با این درخواست ماههاست که کنشهای زیادی را انجام دادهاند. در ۲۷ نوامبر دست به اعتصاب غذا زدند و پس از پایان اعتصاب تصمیم گرفتند به دادگاه نروند، جلسهای برگزار نکنند و از حق تماس خود استفاده نکنند. بعد از آن، ما به عنوان فدراسیون با خانوادهها تصمیم گرفتیم تا دوشنبه هر هفته جلوی زندانها بیانیه بدهیم و شنبه مقابل وزارت دادگستری باشیم.»
جامعه به ناامیدی محکوم شده است
صباحات بیچر با اشاره به اینکه فاشیسم و نژادپرستی در حال افزایش است و سیاستهای جنگ ویژه در تمام شهرهای کوردستان در حال اجرا است گفت: «مقامات نمیتوانند با بازداشت، دستگیری و قتلعام، خلق کورد را شکست دهند؛ بنابراین سعی دارند با استفاده از مواد مخدر و فحشا که یک ابزار جنگ ویژه است، جوانان را از مسیر منحرف کنند. زنان جوان را مورد آزار و اذیت قرار میدهند و فرزندان ما را از ماهیت واقعی آنها دور میکنند. ما با چنین حکومتی روبرو هستیم که سعی میکند در هر زمینهای ما را به دردسر بیندازد و ما را بلاتکلیف بگذارد. دقیقاً به همین دلایل است که باید انزوا برداشته شود. همه دنیا دیدهاند که افکار و عقاید آقای اوجالان در این کشور چه تغییری ایجاد خواهد کرد. همه قدرت صلح او را دیدند. حکومتی که از صلح میترسد، هر کاری میکند تا از اتحاد و امید خلق جلوگیری کند. زنان، جوانان و کودکان را بدون آینده رها میکند و آنها را محکوم به ناامیدی میکند.»
ما باید در برابر انزوا بایستیم
صباحات بیچر با بیان اینکه خلق باید در برابر انزوا، سیاستهای جنگی ویژه، بحرانهای سیاسی و اقتصادی خود را سازماندهی کنند، گفت: «اگر میخواهیم در هر عرصهای از زندگی آزادانه فکر کنیم و آزادانه زندگی کنیم، باید صدایی برای زندانیان باشیم. ما نیز باید در برابر انزوا بایستیم. ما از همه خانوادههای زندانیان و بستگان آنها این تقاضا را داریم. همه کسانی که از دموکراسی و صلح حمایت میکنند. در قرائت بیانیههای ما که هر دوشنبه جلوی زندانها میخوانیم شرکت کنید. صدای خود را با ما بلند کنید. این کنشها تا پایان انزوا ادامه خواهد یافت. ما خواستههای خود را تا پایان اعلام خواهیم کرد و به کنشهای خود برای آزادی ادامه خواهیم داد.»