نیلوفر کوچ، سخنگوی روابط خارجی کنگره‌ی ملی کوردستان (ک‌ن‌ک)، اظهار داشت که هم در داخل دولت محافل تهاجمی وجود دارند که خواهان حل مسئله نیستند و هم در سیاست خارجی ترکیه خصومت نسبت به کوردها ادامه دارد.
نیلوفر کوچ، سخنگوی روابط خارجی کنگره‌ی ملی کوردستان (ک‌ن‌ک) اظهار داشت که ۲ ماه از فراخوان رهبر آپو گذشته است، اما دولت هیچ گام ملموس و آشکاری برنداشته است.
نیلوفر کوچ در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) گفت: «فراخوان رهبر آپو در دو ماه گذشته تحولات مهمی را به همراه داشت. هم در عرصه‌ی اجتماعی بحث جدی به راه انداخت و هم در میان تمام محافل امیدی ایجاد کرد. رهبر آپو استراتژی‌ای را مطرح کرد که همه را در این کار مشارکت می‌دهد. این روندی است که هم طرف کوردستانی و هم اپوزیسیون ترکیه را در بر می‌گیرد. بنابراین یک روند بسیار قوی و گسترده‌ی دو ماهه را پشت سر گذاشت.»
کوچ با بیان اینکه فراخوان «صلح و جامعه‌ی دموکراتیک» در عین حال یک پروژه است، ادامه داد: «برای تغییر سیاست صد ساله‌ی انکار و نسل‌کشی دولت، پروژه‌ای ارائه شد. برای اینکه روند صلح به پیش رود، باید به نقش خود عمل کند و برای این کار باید شرایط ایجاد شود.
دولت در این موضوع وقت‌کشی می‌کند. دو ماه از این روند گذشته است، اما هنوز هیچ گام ملموسی برداشته نشده است. در واقع، فراخوان ۲۷ فوریه کار دولت را آسان کرد. بر اساس تجربیات دیگر مذاکرات، رویکرد بسیار متفاوتی نشان داده شد. رویکردی که کار دولت را آسان کرد، زیرا طرف کوردستانی از تغییرات ارائه‌شده توسط رهبر آپو حمایت کرد. مردم این را در نوروز نشان دادند. پ‌ک‌ک با اعلام آتش‌بس به این پاسخ داد. (رویکرد و نگرش) طرف کوردستانی در این موضوع روشن است. طرف کوردستانی به اندازه‌ی وضوح (رویکرد و نگرش) رهبر آپو روشن است. مشکل این است که دولت در دو ماه هیچ گامی برنداشته است. همچنین در داخل دولت طرف‌هایی وجود دارند که نمی‌خواهند جنگ پایان یابد. جنگ متوقف نشده است. از سلاح‌های شیمیایی استفاده می‌شود. همچنین بازیگرانی که قرار است در ساخت جامعه‌ی دموکراتیک شرکت کنند، دستگیر می‌شوند. حملات و فشار بر اپوزیسیون در ترکیه و نیروهای انقلابی وجود دارد. از یک طرف چنین پاسخی داده می‌شود. این جنبه‌ی پرخطر این کار است.»
نیلوفر کوچ اظهار داشت که دولت با میل خود در این کار شرکت نکرده است و گفت: «اینگونه درک می‌شود. مقاومت بزرگ جنبش آزادی کورد خود را به عنوان عامل داخلی نشان داد. ۱۰ سال است که مقاومت بزرگی نشان داده شده است. هم در جبهه‌ی گریلا و هم در میان مردم و سیاست مقاومت بزرگی وجود داشته است. این به دولت فشار آورد. دوم اینکه در دیگر بخش‌های کوردستان، در روژاوا و در عراق، کوردها به سطح قدرتمندی رسیده‌اند. این موضع کوردها در منطقه (وضعیت) را به طور کامل تغییر داد. در واقع، از انقلاب روژاوا به این سو، کوردها در دیپلماسی بین‌المللی دیگر به یک مخاطب متحد و قابل اعتماد تبدیل شده‌اند. این امر باعث شد که کوردها دستاوردهای بزرگی کسب کنند و در خاورمیانه به یک بازیگر تبدیل شوند. این در سیاست خارجی برای دولت ترکیه یک فشار بود.»
سخنگوی روابط خارجی کنگره‌ی ملی کوردستان (ک‌ن‌ک) با اشاره به مخالفت با کوردها در سیاست خارجی ترکیه گفت: «کاری که وزارت امور خارجه‌ی ترکیه انجام می‌دهد، برخلاف سیاست داخلی است. باید دانست که هم زبان دولت باغچلی و هم زبان طیب اردوغان و سیاست خارجی با یکدیگر متفاوت هستند. به نظر من این سیاست خارجی موفق نخواهد شد. کوردها هر کجا که سیستمی ایجاد کنند، به منافع کسی آسیب نمی‌رسانند. آن‌ها نگرشی بسیار دموکراتیک و سازشکارانه دارند. به نظر من این به خوبی درک و دیده می‌شود.»
نیلوفر کوچ خاطرنشان کرد که برای تبدیل روند به دموکراسی، رهبر آپو باید از امرالی خارج شود و گفت: «تا زمانی که او در امرالی باشد، رفت و آمد به امرالی تحت کنترل دولت خواهد بود. این بدان معناست که دولت هر زمان بخواهد اجازه‌ی دیدار خواهد داد. همانطور که ۲۶ سال است این کار را انجام می‌دهد، هر زمان بخواهد روابط را قطع می‌کند. اگر رهبر آپو از آنجا خارج شود و فرصت یابد که به طور فعال در روند شرکت کند، این تغییر اساسی به همراه خواهد داشت. در غیر این صورت، به وضعیت سابق باز خواهیم گشت. مرحله‌ی گذار حیاتی است. کلید آن رهبر آپو است، اما همه باید در این روند شرکت کنند و خود را بازیگر ببینند.»
