کوردیناسیون حزب حیات آزاد کردستان, پژاک, طی صدور بیانیه‌ای مکتوب خواستار آزادی زندانیان سیاسی و مدنی شده. پژاک ضمن انتقاد از سیاست‌های خصمانه ایران علیه خلق‌کرد و رفتارهای حقارت‌آمیز و شکنجه زندانیان, می‌گوید:« تداوم برخوردهای نادرست با زندانیان سیاسی کرد, از جانب خلق‌کرد قابل تحمل نیست. بر این اساس, نه تنها باید جمهوری اسلامی ایران دست از این اقدامات بردارد, بلکه مسئله آزادی زندانیان سیاسی و مدنی کرد در شرق کردستان موضوعی است که باید عجالتا مورد بحث و گفتگو قرار گرفته و در برنامه‌های رژیم جای گیرد و عملا گامی برداشته شود.»

کوردیناسیون پژاک در بیانیه خود آورده:«همانطور که آشکار است, جمهوری اسلامی ایران از همان اوان تأسیس خود تاکنون سعی کرده با توسل به زندان, از طرفی دست به ارعاب جامعه بزند و از بروز هرگونه نارضایتی‌ای جلوگیری نماید و جامعه را محکوم سرنوشت تعیین‌شده‌ کند و از طرف دیگر هم سعی نموده در صورت بروز هرگوه نارضایتی, به بهانه‌های مختلف ناراضیان را از میان بردارد و طرح نابودی را در زندان‌ها پیاده کند. همین مواضع و رفتارها علیه حزبمان «پژاک» طی چند سال گذشته از جانب جمهوری اسلامی ایران به شیوه‌ای گسترده دربرگرفته شده است و همچنان ادامه دارد. صدها تن از شخصیت‌های سیاسی و فعالان مدنی به اتهام سیاسی‌بودن و مطالبه حقوق مشروعشان توسط رژیم زندانی شده و هرروزه با بدترین نوع رفتار, حقارت‌ها و خطر اعدام روبرو می‌شوند. شمار زیادی از زندانیان سیاسی ـ‌ بویژه کرد ـ با خطر اعدام روبرویند. یکی از آن زندانیان «رضا مولازاده» متولد سال 1989 شهر سلمان است که همراه با دهها تن دیگر سرنوشتشان نامعلوم است و شایعه شده که به احتمال زیاد تحت شکنجه جان خود را از دست داده باشد. شمار قابل توجهی از زندانیان از قبیل زینب جلالیان, منصور محمودی, بهروز آلاخانی, شاکر باقی, رمضان احمد, حبیب‌الله گل‌پری‌پور و دها زندانی دیگر گذشته از رفتارهای ضدبشری مسئولین زندان‌ها, با بیماری و مشکلات فیزیکی روبرو شده‌اند و زندگیشان به خطر افتاده است. گذشته از اینها, زندانیان سیاسی و فعالان مدنی هر روزه در زندان‌های رژیم با حقارت و شکنجه روحی رویارو می‌شوند و به سلول‌های انفرادی منتقل و یا به زندان‌های دیگر تبعید می‌شوند.»

پژاک در ادامه سیاست‌های ضدکردی را مورد انتقاد شدید قرار می‌دهد و می‌افزاید:«بدون‌شک تمامی این سیاست‌ها و عملکردها و حتی تداوم زندانی‌کردن شخصیت‌های سیاسی و مدنی کرد, به دلیل عدم اعطای حقوق و آزادی‌های مشروع خلق‌کرد و ضدیت این رژیم با این خلق, صورت می‌گیرد. این درحالی است که خود عاملان بوجود آورنده مسئله کرد, به حقیقت مسئله کرد و غیرمشروع بودن سیاست‌های ضدکردی اعتراف می‌کنند. اما با این حال, جمهوری اسلامی ایران بر تداوم سیاست‌ها و عملکردهای ضدکردی خود علیه خلق‌کرد اصرار می‌ورزد و حاضر نیست هیچ گامی مثبت برای چاره‌یابی این مسئله بردارد. هکذا با پیروی از راهکارها و سیاست‌های زندانی کردن و ارعاب, درصدد به سکوت واداشتن خلق کرد و سرپوش گذاشتن بر مسئله کرد است. این درحالی است که امروزه مسئله کرد در سطح جهان و منطقه مورد بحث و مناقشه قرار گرفته و در نتیجه مبارزات نستوه خلق‌کرد, دستاوردهایی عظیم برای آزادی خلق‌کرد حاصل شده. اصرار جمهوری اسلامی بر دشمنی با خلق‌کرد و گام برنداشتن برای حل مسئله کرد, کاملا بی‌معنی است و به هیچ‌وجه قابل قبول نیست. بویژه تداوم برخوردهای نادرست با زندانیان سیاسی کرد, از جانب خلق‌کرد قابل تحمل نیست. بر این اساس, نه تنها باید جمهوری اسلامی ایران دست از این اقدامات بردارد, بلکه مسئله آزادی زندانیان سیاسی و مدنی کرد در شرق کردستان موضوعی است که باید عجالتا مورد بحث و گفتگو قرار گرفته و در برنامه‌های رژیم جای گیرد و عملا گامی برداشته شود.»

پژاک در پایان ضمن فراخوان خلق کرد به مبارزه, می‌گوید:«بر این اساس, ما همچو پژاک تمامی خلق‌ مان در همه بخش‌های کردستان, بویژه در شرق کردستان را فرامی‌خوانیم که در راستای آزادی زندانیان سیاسی و پایان بخشیدن به سیاست‌های زندانی‌کردن, با انجام فعالیت‌های مختلف آتش مبارزه را شعله‌ور سازند و از زندانیان سیاسی و فعالان مدنی حمایت به عمل آورند.»