از همان بدو تولد حزب حیات آزاد کردستان "پژاک"، بسیاری از جریان ها، احزاب و حتی شخصیت های سیاسی به دیده ابهام به تولد این حزب می نگریستند و بارها گمانه زنی ها و ابهاماتی را در خصوص رفتار سیاسی و خط مشی آن مطرح کرده و می کنند. NNSROJ در راستای مسئولیت حرفه ای خود و با تاکید بر لزوم شفاف سازی فضا و در اولین گام با عضوشورای رهبری حزب حیات آزاد کردستان "ریزان جاوید" مبادرت به انجام مصاحبه ای مکتوب از طریق ارسال سوالات برای مرکز مطبوعات این حزب نموده است . ریزان جاوید در پاسخ به پرسش ها از چگونگی تولد و تاسیس تا رفتارهای حزب متبوع خود در طی سال های پس از تاسیس سخن می گوید و اشاره می کند که نه تنها این حزب ساخته و پرداخته احزاب دیگر نیست بلکه ضرورت زمان و نیاز جامعه کردستان بود که زمینه را برای تشکیل این حزب مهیا کرد. ریزان جاوید همچنین در بخش دیگری از سخنان خود اشاره می کند که این حزب به مذاکره و گفتگو اعتقاد راسخ دارد و مشی مسلحانه آنها نیز تنها رویه ای است بر اساس خط مشی "دفاع مشروع".

متن کامل مصاحبه مکتوب با «ریزان جاوید» عضو «کوردیناسیون حزب حیات آزاد کردستان, پژاک»:

سوال: هستند منتقدینی که در بهترین حالت پژاک را زاده فرصت طلبی سیاسی پ.ک.ک می دانند. "آمریکا به عراق حمله کرده و فضای سیاسی منطقه احتمال زیادی برای حمله آمریکا به ایران قائل است" آیا این بخشی از داستان تولد حزب شما است؟

ریزان جاوید: همچنان که در بسیاری از مقالات و بیانه های حزبمان در مورد نحوه آغاز مبارزات آزادیخواهانه حزبمان در شرق کردستان به کرّات توضیحاتی اساسی ارائه گشته، اما متاسفانه از طرف برخی از جریان هایی که شروع چنین مبارزاتی در شرق کردستان را مغایر با اهداف و منافع خویش دانسته و همیشه در تلاش بوده اند که هویت سیاسی پژاک را در هاله ای از ابهام قرار داده و به زعم خود پیام های سیاسی ای را به این سو و آن سو ارائه دهند. در راستای پاسخ به این پرسش لازم میدانم با اشاره ای مختصر، شروع باشکوه مبارزاتمان در ایران و شرق کردستان را بازگو نموده و تاحدی نیز به مناسبات سیاسی فی مابین پ.ک.ک و ایران اشاره نموده و در نهایت نحوه و سطح ارتباط پژاک و پ.ک.ک را نیز به عرض برسانم.

همچنانکه میدانید در دهه هفتاد ایران شاهد موجی از اعتراضات مردمی در مقابل نظام جمهوری اسلامی ایران بودیم تا جایی که رفته رفته این مبارزات بعد وسیعتری به خود گرفت. در مناطق کردنشین باتوجه به وجود خلاء در مبارزات آزادیخواهانه خلق کرد که در نتیجه شانه خالی کردن احزاب کلاسیک ـ که تاکنون نیز ادامه داردـ بوجود آمده بود، مبارزاتی از سوی دانشجویان کرد در اکثر دانشگاه های ایران و کردستان شکل گرفت و تداوم نیز یافت. این مبارزات تا قیام 3 اسفند 1377که در محکومیت توطئه بین المللی علیه رهبر خلق کرد "رهبر آپو" از جانب خلق کرد بوجود آمد، به همان شکل ادامه یافت. اما متعاقب این قیام بخشی از دانشجویان و صدها تن از جوانان کرد در شرق کردستان مبارزات را در سطحی متفاوتتر و در کوهستانهای کردستان ادامه دادند. از آن هنگام به بعد این مبارزات تحت نام "جنبش اتحاد دمکراتیک" ادامه پیدا کرد. در سال۲۰۰۴ طی برگزاری کنگره ای و با ساختاری منسجمتر و سازمان یافته تر حزب حیات آزاد کُردستان پژاک اعلام موجودیت نموده و از آن مرحله تا کنون جهت تداوم و وسعت بخشیدن به مبارزات خلقمان سه کنگره و یک کنفرانس برگزار کرده و تاکنون پیشرفتهای بسیار سریعی را در همه شهرها و مناطق کردنشین و سراسر ایران شاهد بوده ایم. از اینروست که اکنون با صراحت می توانیم ادعا کنیم که پژاک نیرومندترین و باثبات ترین حزب در شرق کردستان و ایران بوده و از گسترده ترین و منسجم ترین سطح سازماندهی برخوردار است. این مبارزات در مراحل آتی نیز با سرعت بیشتر و در گستره مبارزاتی وسیعتری ادامه خواهد یافت، تا جایی که انعکاس جهانی مبارزات ما در طول دوران فعالیت های ما این موضوع را به صراحت و با قدرت به اثبات رسانیده است.

اما با امعان نظر به پرسش شما که برخی حزبمان را زاده ی فرصت طلبی پ.ک.ک پس از حمله آمریکا به عراق و چالش های ایران و آمریکا قلمداد میکنند باید گفت، در رد چنین ادعاهای واهی ای که از جانب برخی از تنگ نظران سیاسی - که از زمان آغاز مبارزاتمان تمامی فعالیت هایشان را در راستای ایجاد فضای ابهام و خصومت آمیز علیه حزبمان به کار گرفته اند به چند نکته مهم اشاره خواهم کرد. سالهاست که مبارزات پ.ک.ک در سطح خاورمیانه علیه دولت ترکیه جهت دستیابی به حقوق مشروع خلق کرد در شمال کردستان ادامه دارد. از همان نقطه آغازین این مبارزات، ایالات متحده آمریکا با حمایتهای همه جانبه از دولت ترکیه جهت سرکوب این جنبش و بجای یافتن راه حل مسئله کرد، عملا پ.ک.ک را به عنوان دشمن تلقی نموده و بعدها با جای دادن آن در لیست احزاب و گروه های تروریستی و بویژه با طرح توطئه علیه رهبر خلق کرد به این موضوع دامن زد. بیانات سفیر کبیر آمریکا در ترکیه مبنی بر همکاری های مالی روزانه یک میلیون دلار به دولت ترکیه جهت از میان برداشتن این جنبش حاکی از تداوم چنین سیاستی از جانب دولت آمریکا است. از طرفی نیز پ.ک.ک با دیدن این واقعیت و بویژه اعلام دشمنی آمریکا علیه خلق کرد و باتوجه به اختلافات میان دولت ترکیه و ایران، جهت گسترش مبارزات و تداوم فعالیت های خود تاحدی از جغرافیای شرق کردستان استفاده نموده؛ که این نیز امری کاملا طبیعی است. اگرهم از زاویه دید برخی ها و بویژه دولت آمریکا این موضوع غیر طبیعی و نامشروع باشد، مسئول آن خود آمریکا و اتخاذ سیاست های کرد ستیز و حمایت هایی است که از ذهنیت فاشیستی دولت ترکیه جهت امحاء کامل خلق کرد نموده است. در این راستا دولت ایالات متحده بایستی در این مورد پاسخگو باشند.

با ذکر این مطلب خواستم به این موضوع اشاره کنم که دولت آمریکا درصدد از میان برداشتن پ.ک.ک بوده و هست، دولت ایران نیز ممانعت چندانی با مبارزات این حزب در آن دوران -پیش از تاسیس پژاک- علیه ترکیه از خود نشان نداده بود؛ با توجه به این رویدادها این سوال مطرح میشود که پ.ک.ک چه لزومی برای ارسال سیگنال و آوانس سیاسی در مقابل دولت آمریکا-یی دارد که در صدد از میان برداشتنش بود و چه التزامی برای ایجاد فشار علیه دولت ایران -که ممانعتی برای فعالیتهای این حزب در مقابل دولت ترکیه ایجاد نمی کرد- وجود داشت؟!! قرائت ساده انگارانه و مکانیکی صاحبان چنین ادعایی که پژاک را زاده فرصت طلبی پ.ک.ک میداند، دقیقا در جملاتی که ذکر شد کاملا عیان میگردد. برای اثبات این ادعا همزمانی برگزاری کنگره پژاک -که مصادف با تحولات سیاسی منطقه ای و جهانی و مداخلات آمریکا در خاورمیانه بود را همچون شاهدی بر مدعای خود قلمداد می کنند. در جهان سیاسی ساده انگارانه و غرض ورزانه ایی که صاحبان این گفته ها از آن دارای حداقل آگاهی بوده و بر وجود نیروهای داخلی آگاهی ندارند ، هرگونه تغییر و تحولی در سطح جهانی و منطقه ای از جانب قدرت های سیاسی مورد ارزیابی قرار خواهند داد و باتوجه به آن مواضع سیاسی و تدابیر خود را اتخاذ مینمایند. اگر به خاطر داشته باشید دولت ایران نیز در آن مقطع تدابیری جدیدی را در پیش گرفت و روند ملیتاریستی ای را در پیش گرفت و هم در مقابل مخالفان داخلی رژیم و هم در مقابل جنبش ما نیز حملاتی را سازمان داد. ما نیز در راستای روند جدید پیش آمده در سطح جهانی و منطقه ای و با توجه به تغییر مواضع رژیم و در پیش گرفتن اقدامات میلیتاریستی از جانب جمهوری اسلامی، مجبور به اتخاذ تدابیر و گسترش مبارزات و حتی تغییر متدهای مبارزاتی شدیم و با برگزاری این کنگره و اعلان موجودیت حزبی مبادرت به برداشتن این گام نمودیم.

با توجه به مصوبات حزب و بر مبنای مبادی سازمانیمان، ما از همان آغاز شروع به مبارزات جهت ایجاد ارتباط با احزاب کُردی گامهای جدی ای برداشتیم. ارتباط ما با حزب کارگران کردستان که در آن سال ها تنها حزبی بود که در کوهستانهای کردستان مستقر بود و با جدیت کامل به مبارزه میپرداخت، تاحدی متفاوتتر و از استحکام فراوانی برخوردار است؛ چرا که در آغاز مبارزاتمان علیه جمهوری اسلامی هم به لحاظ مکانی و لوجستیکی و هم به لحاظ آموزشی و در اختیار نهادن تجارب مبارزاتی خودشان، کمکهای شایانی را به مبارزات ما نموده و جای دارد که بدین وسیله از کمکها و مساعدتهای این حزب قدردانی نماییم. با توجه به همجواری جغرافیای مبارزاتی پ.ک.ک با ایران و همکاری در امور فوق الذکر، شروع مبارزات پژاک زیانهای هنگفتی را برای روابط پ.ک.ک و دولت ایران با خود به همراه آورد و در این راه حتی شهدای گرانقدری را نیز متحمل گشتند، اما هیچ گاه پ.ک.ک در این مورد هیچ نوع گلایه سیاسی ای را برای ما بر زبان نیاورد و این مورد نیز از شعور والای ملی این حزب حکایت دارد.

سوال: پژاک از همان ابتدا متهم شد که "حتی با شیطان هم معامله می کند." ورای یک تهمت سیاسی صرف و موقت، تعدادی از فعالان سیاسی همچنان به عنوان ساخته و پرداخته نهادهای امنیتی و نظامی ایران به شما می نگرند. آیا جمهوری اسلامی برای مقابله و تضعیف احزاب کرد در ایران از ارتباط اش با پ.ک.ک استفادە کردە است؟

ر.جاوید: در مورد اتهام اولی مبنی بر معاملات با شیطان که باز از اتهامات واهی جناب عبدالله مهتدی است، بایستی بگویم که عدم ارتباط ما با چنین اشخاصی خود مبینی است بر رد مدعای ایشان. در مورد بخش دوم سوال شما نیز که باز به گفته های همان شخص و امثال او شبیه است باید گفت که از همان آغاز مبارزات باشکوه پژاک در شرق کردستان و ایران، برخی از جناحها و اشخاصی از این دست در پی آن بودند که با طرح چنین مدعاهایی، بن بست سیاسی خود را پنهان نموده و چهره مبارزه طلبانه ی حزبمان را در هاله ای از ابهام و تردید بپوشانند. مبارزات جدی و منسجم حزبمان که پایه های رژیم را به لرزه درآورده و هر روز بیش از پیش گسترده تر می شود. خوشبختانه این مبارزات انعکاسی جدی در سطح جهانی را با خود به همراه داشته و دیگر هیچ نیرویی قادر نخواهد بود که جز اعتراف به شکوه این مبارزات، نظری متفاوت در مورد این مبارزات ارائه دهد. بخش نهایی این سوال را نیز در پرسش اول به عرض رساندم.

سوال: برخی جریان های سیاسی، حزب شما را در حد یک کارت دیپلماتیک در دست "پ.ک.ک" برای مواجه با جمهوری اسلامی فرو می کاهند و حتی بسیار صریح نیز اعلام می کنند که پژاک نیرویی غیر اصیل بودە و در مسائل مربوط به کردستان پ.ک.ک را مخاطب خود قرار می دهند. چرا چند حزب مخالف شما با پ.ک.ک دیدار می‌کنند ولی ‌همچنان شما را بە رسمیت نمی‌شناسند؟

ر. جاوید: همانطور که گفتم، نه ارتباط ما با پ.ک.ک به شکلی است که در بدترین حالت این حزب قادر به انجام چنین موضوعی باشد و نه پ.ک.ک نیز احتیاج به چنین کارتی داشته است. با توجه به شناختی که ما از پ.ک.ک داریم، این حزب نیز حزبی با تجارب عظیم سیاسی است و از قابلیت مانور سیاسی بسیار بالایی برخوردار است که همگان را به شگفتی واداشته تا جایی که امروزه در معادلات سیاسی منطقه ای و جهانی وزنه سیاسی سنگینی به حساب می آید. بویژه ما آشنایی کاملی با مبادی اخلاقی ـ سیاسی این حزب داریم و پایبندی این حزب به این مبادی است که چنین قدرتی را خلق نموده و تاریخ مبارزات این حزب نیز آشکارا نشان داده که آنان هیچگاه در خلاف منافع خلق کرد هیچگونه عملکرد سوئی را از خود نشان نداده و همواره خط مشی کردستانی را در همه بخشهای کردستان پیش برده اند. در این راستا پژاک نیز به مثابه حزبی مردمی و منسجم و مستقل که تنها از ارتباط دیپلماتیک با پ.ک.ک برخوردار می باشد ؛ امروزه از پایگاه عظیم مردمی در همه بخشهای کردستان برخوردار است. بایستی این نکته را هم افزود که گستره مبارزات در شرق کردستان و ایران، توازنات سیاسی خاصی را در سطح منطقه ای و جهانی ایجاد نموده است، بنابراین زمینه ای برای استفاده از پژاک به مثابه یک کارت و یا ابزار واقع شدن حزبمان نه از جانب پ.ک.ک و نه از جانب هیچ جناح و دولتی وجود نداشته و این گفته ها صرفا تبلیغاتی منفی است و نشانی است صریح از تاکید بر ساده انگاریهای سیاسی کسانی که همچنان بر چنین مواضعی تاکید می نمایند.

همچنانکه اشاره نمودید برخی از احزاب خود را مخالف پژاک قلمداد نموده و گویا به عنوان سمت گیری سیاسی پ.ک.ک را مخاطب قرار داده و پژاک را به رسمیت نمی شناسند. اولا مناسبات پ.ک.ک با احزاب و دول مختلف در هر جای دنیا و به هر نحوی هیچ گونه ارتباطی با پژاک نداشته و نخواهد داشت. ثانیا این گونه احزاب در سودای مرجعیت بسر برده و به تازگی شغل جدیدی را برای خود دست و پا کرده اند و اصطلاحات جدیدی را از جمله "اصالت" را نیز جعل نموده اند که فاقد ارزش سیاسی بوده و بیشتر در مباحث ژنولوژیک و زیست شناسی با آن برخورد می گردد؛ از دیگر سوی نیز معلوم نیست که از سوی چه کسی چنین صلاحیت سیاسی ای جهت به رسمیت شناختن و یا نشناختن احزاب و گروههای سیاسی به آنان اعطا شده است. آنان بر این باورند که با پروردن چنین اتهاماتی پژاک حذف گشته تا قادر به رقابت سیاسی با حزبمان باشند؛ چنین اتهاماتی در جایی علیه ما مطرح می گردد که این احزاب بواسطه ی اختلاف ، رقابت و رکوردشکنی در تعدد انشعابات درون حزبی قادر نبوده اند عرصه ی سیاسی کردستان را حفظ نمایند و حزبمان نیز با مبارزات پی گیرانه ی خود توانسته است اعتماد و اطمینان خلق کُردستان را به خود جلب نماید.

سوال: جنگ تابستان سال ۲۰۱۱ پژاک با سپاه پاسداران همچنان مورد توجه بسیاری است و ابهاماتی در شکل گیری و پایان گرفتن آن وجود دارد. چرا سپاه به قندیل هجوم آورد و جنگی در این وسعت شکل گرفت؟

ر. جاوید: گسترش مبارزات حزبمان در شرق کردستان از یک سوی ؛ رخدادهای منطقه ای و جهانی - بویژه رخدادهایی که در آن هنگام در عراق جریان داشت، مسائل و معادلات سیاسی دیگر و از سویی نیز افزایش روند ملیتاریزه کردن شرق کُردستان را می توان درکل از دلایل اساسی این جنگ عنوان کرد. البته در طی سالی که گذشت حزبمان بارها به دلایل وقوع چنین جنگی اشاره کرده و می توان در بیانیه ها و تحلیلات صورت گرفته این امر را پیگیری نمود. بدون شک می توان اهداف دیگری را نیز برای این جنگ باز گو نمود اما می توان گفت در نتیجه اهدافی از این دست، رژیم جمهوری اسلامی ایران نیروهای گسترده ای را جهت یورش به کوهستانهای قندیل روانه کرد و درگیریهای خونینی شکل گرفت و صدها تن از نیروهای سپاه پاسداران کشته و تعداد بسیار زیادی نیز زخمی شدند. ۲۱ تن از رفقای گرانقدرمان نیز در اوج قهرمانی و فداکاری شهید گشتند. در نتیجه این جنگ گسترده، نیروهای سپاه پاسداران با شکست جدی ای مواجه شده و مجبور به قبول شکست شدند.

سوال: آیا از نیروهایتان در پشت جبهه در این جنگ استفاده کردید و اینکه نقش "پ.ک.ک" در دفاع از کوهستان قندیل چه بود؟

ر. جاوید: در این جنگ تنها بخشی از نیروهایمان را مشارکت دادیم و سعی نمودیم که در حالت تدافعی بمانیم؛ به همین خاطر تنها از بخشی از نیروهایمان در این جنگ استفاده نمودیم و همین کافی بود تا رژیم را با شکست روبرو سازیم.

در مورد بخش دوم سوالتان بایستی بگویم سالهاست که بخش وسیعی از رشته کوههای زاگرس که قندیل نیز بخشی از آن است تحت عنوان مناطق آزادشده مدیا تحت کنترل نیروهای پ.ک.ک قرار دارد. به همین دلیل نیز این حزب مسئولیت دفاع از این مناطق را برعهده دارد. جنگ در شرایطی آغاز شد که بخش کوچکی از نیروهایمان در حال آموزش بودند و نقطه آغاز درگیری ها نیز محل استقرار این نیروها بود. بازهم باید بر این نکته تایید نمایم که این مناطق در اختیار پ.ک.ک بوده و پس از پایان درگیریها نیروهای ما به عمق جغرافیای شرق کُردستان نقل مکان کرده اند. هم اکنون نیز نیروهای مدافع خلق شاخه ی نظامی پ.ک.ک در این جغرافیا به سر می برند.

سوال: گویا حزب شما به صورت رسمی با مقامات نظامی ایران در جلسه ی برقراری آتش بس و صلح به توافق رسیده اند. چه شروطی فی ما بین رد و بدل شد؟ چرا که پس از این توافق برخوردها به نحو چشمگیری کاهش یافت؟

ر. جاوید: تابه حال هیچ گونه مذاکره و یا گفتگویی مابین حزب ما و جمهوری اسلامی روی نداده است. این درحالی است که حزبمان بارها در راستای حل دموکراتیک مساله ی کُرد خواستار دیالوگ و گفتگو با دولت ایران شده است. این آتس بس با میانجی گری "ک.ج.ک" و "حکومت اقلیم کُردستان" صورت گرفت.

سوال: سکوتی که پس از جنگ قندیل حکمفرما شد آنچنان فضا را ابهام آمیز کرد که برخی از چهره های شاخص در احزاب کردستانی مدعی شدند که جنگ قندیل "جنگی مجازی" بوده و بسیاری از منتقدین حزب شما بر این نکته تاکید می کنند که پ.ک.ک در توافقی با جمهوری اسلامی سکوت و انفعال را به شما دیکته کرده اند. چە پاسخی بە این انتقاد دارید؟

ر. جاوید: پس از حماسه ی باشکوه قندیل حزبمان بیش از هرچیزی خود را بر روی مساله ی تقسیمات نوین نیروها و گسیل داشتن آنها به مناطق داخلی شرق کُردستان متمرکز ساخت. فعالیت های ما در چارچوب سازمانی و سازماندهی در شرق کُردستان و با درنظر گرفتن آتش بس گستره ی هرچه بیشتر به خویش گرفت. حتی دست به گشایش هایی نوین زد و فعالیت ها برای اولین بار به مناطقی چون لرستان و تمامی دیگر مناطقی که کردها در آن سکنی گزیده اند، تسری یافت. پرسشی که باید کرد این است که آیا می توان چنین اقداماتی را در چارچوب سکوت قرار داد یا خیر؟! باتوجه به اینکه تاکنون عملیات های چندانی - به جز چند درگیری لوکال و یا محلی- از سوی نیروهای جمهوری اسلامی علیه ما صورت نگرفته، ما نیز درصدد حفظ آتش بس برآمده و این اقدام تماما در چارچوب دفاع مشروع قرار می گیرد؛ اما در رابطه با ادعای خام و بی معنی "مجازی بودن" این جنگ باید بگویم چنین ادعایی نوعی به بازی گرفتن شعور و منطق سیاسی جهانی می باشد. شاید آقای مهتدی خود به دلیل اینکه سالهاست مبارزه در کُردستان و فروپاشی جمهوری اسلامی را به صحنه ی مجازی کشانیده و با شرکت در برخی میزگردها و پانل های سیاسی که هزاران کیلومتر از واقعیت کُردستان به دور است و در آنها از سوی برگزارکنندگان این پانل ها بارها به بازی گرفته شده، متاسفانه تفاوت مابین دنیای واقعی و مجازی را نمی بیند و به همین دلیل نیز هر کسی را به کیش خویش داند.

سوال: بر اساس اطلاعاتی که در اختیار ما می باشد پس از توافقنامه کومله انقلابی زحمتکشان کردستان ایران و حزب دموکرات کردستان ایران، نمایندگانی از برخی احزاب کردستانی برای ترغیب حزب شما به منظور پیوستن به این توافق نامه و یا ایجاد جبهەای در مقابل توافق نامه این دو حزب به شما پیشنهادهایی داده اند، آیا شما چنین ادعاهایی را تایید می کنید؟ اگر بله مفاد پیشنهادی و همچنین آن جریان ها کدامها بودند؟

ر. جاوید: به نظر ما ایجاد جبهه ای که در مورد آن گفتگو و رایزنی های گسترده و ژرف صورت نگرفته باشد با توجه به شرایط کنونی و شکافها در نوع اهداف احزاب زود بوده و نمی تواند واقعگرایانه و پایدار باشد.

سوال: اخیرا در کنفرانس "پراگ" پژاک مورد توجه بسیاری از حضار و جریان های سیاسی قرار گرفته بود. شما "جریانی بیگانه" و ساخته و پرداخته ایران شناخته شده اید، حتی یکی از برگزار کنندگان اصلی این کنفرانس صراحتا اعلام می کند "تضعیف پایه های سیاسی و اجتماعی پژاک که حزبی بیگانه است با منافع ملی ما همخوانی داردو بر ما است که دیالگ ملی با احزاب کرد ایرانی را در سطح انجمن دموکراسی ایرانیان و به روایتی دیگر در کنگره ملی ایران برای دموکراسی به پیش بریم". شما چگونه منافع ملی آنها را در خطر انداخته اید که به این شکل و در این سطح به حزب شما می تازند؟

ر. جاوید: باید اظهار داشت که عکس این ادعا مصداق داشته و از نقطه نظر جریانات فعالی که در حال حاضر پیش برنده ی مبارزه ی دموکراسی می باشند، به میان آمدن آنی و قارچ آسای برخی که خویش را سران اپوزیسیون ایران می دانند، خود در هاله ای ابهام قرار دارد. این در حالی است که چنین اشخاصی پیش از آنکه گستاخانه برای دیگران خط و نشان بکشند بایستی به معرفی خویش پرداخته و هویت خود را معلوم نمایند.

سوال: چرا قائل به گفتگو با اپوزیسیون ایرانی نیستیدو ابهام زدایی نمی کنید؟ آیا شما فقط زبان سلاح را بلدید؟ مگر دیالوگ و رایزنی از پایه های اساسی سیاست نیست؟

ر. جاوید: پژاک حاضر است با هر جریانی که هویت ملی و حقوق دموکراتیک خلق کُرد در شرق کُردستان را به رسمیت بشناسد بر سر میز مذاکره و گفتگو بنشیند. اما واضح است که تاکنون شاهد چنین جریانی نبوده ایم. حتی در کنفراس پراگ نیز شاهد آن بودیم همه ی کسانی که سنگ دموکراسی و دیگر ملیت ها را برسینه میزنند حاضر نشدند در بیانیه ی پایانی این کنفرانس که گویا عنوانش هم "اتحاد برای دموکراسی بود" دم از حقوق و هویت دیگر ملیت ها در ایران بزنند. اما در رابطه با مساله به کارگیری سلاح از سوی حزبمان می توانم شما را به اساسنامه ی حزبمان ارجاع دهم. از نظر ایدئولوژیک و پارادایمیک کاربرد سلاح تنها جنبه ی دفاع مشروع داشته و این حقی است که اعلامیه ی حقوق بشر "که اپوزیسیون ایرانی نیز ظاهر برگرد آن جمع شده و مکررا دم از آن می زند" نیز صراحتا بدان اشاره کرده است.

سوال: سال ۲۰۱۲ سال کنگره بسیاری از احزاب شناخته شده کردستان بود- البته بدون تغییری محسوس در گفتمان یا ساختار تشکیلاتی آنها- به گونه ای که دبیر کل ها در مقام خود ابقا شدند. آیا کنگره شما که همچون دیگر برنامه هایتان در شرایط امنیتی کوهستان برگزار می شود ادامه دهنده این کنگره ها می باشد؟ دبیر کل بر اساس اساسنامه تغییر می کند یا اساسنامه برای دبیر کل؟

ر. جاوید: در تمامی کنگره های ما مبنای تغییرات را اساسنامه ی حزب و اصول دموکراتیک تشکیل می دهند. آنچه که برای ما اهمیت دارد تغییر و تحول باتوجه به شرایط کُردستان و نیازهای سازمانی و حزبی است.