در روزهای ۱۹ و ۲۰ ژوئیه ارتش فاشیست ترکیه دوباره و در ادامه حملات اشغالگرانه خود در کوردستان دست به حمله‌ای جدید به سنگرهای مقاومت گریلاهای آزادیخواه در باشور کوردستان زد. این حملات تا زمان آماده‌کردن این گزارش همچنان ادامه داشته و گریلاهای کوردستان در مقابل این حملات نه تنها ارتش ترکیه بلکه همه را با واکنش خود، در شوک فرو برده‌اند.
ارتش اشغالگر ترکیه برای چندمین سال متوالی است که تلاش می‌کند بخش‌هایی از باشور کوردستان را به مرزهای خودش اضافه نماید و در میان این حملات اشغالگرانه و سکوت جهانیان در مقابل این تعرضات و اشغالگری‌های ارتش ترکیه، تنها نیروهای مدافع خلق هستند که واکنش نشان می‌دهند و جلوی این حملات و دست درازی‌های آنکارا ایستاده‌اند. در باشور کوردستان و در رشته کوههای زاگرس، در مناطقی که در میان کوردها به عنوان مناطق حافظتی مدیا شناخته می‌شود، این نه یک جنگ جدید، بلکه جنگی است که ارتش ترکیه طی سالهای متمادی خود را در آن به ورطه آزمون گذاشته و هر بار هم با شکست در جنگ، مجبور به عقب‌نشینی و تجدید قوا می‌شود. در آخرین دوره از سلسله حملات سالانه‌ی این ارتش که از سال ۲۰۲۱ میلادی به این سو آن را آغاز کرده، امسال هم شاهد لشکر کشی ارتش ترک به این مناطق بودیم، با این تفاوت که امسال دوباره مجبور به حمله به همان سنگرهایی شده که سال قبل هم به آنها حمله نمود اما به‌ناچار مجبور به عقب‌نشینی شده بود. این ارتش با تایید و اجازه ناتو و سران دولت‌های دنیا در این سه سال، از هر نوع مهمات ممنوعه هم استفاده کرده اما در روند شکست هایش تغییری ایجاد نشده است. استفاده از سلاح های شیمیایی و خوشه ای تقریبا در هر جایی از مناطق تحت محافظت گریلا تا استفاده از بمب های حرارتی فشاری در مقابل مبارزان آزادی برای بیشتر از ۲۰ مورد، بخشی از کارنامه ارتش اشغالگر و فاشیستی ترکیه در این جنگ سه ساله است که نیروهای مدافع خلق موفق به ارائه مدارک در مورد تمام این جنایت جنگی شده‌اند.

حکومت ترکیه در مورد جنگ دروغ می‌گوید‍‍‍‍

این ادعا را می‌شود با مدارک و اطلاعاتی که هم از طرف نیرو های گریلا با افکار عمومی در میان گذاشته می‌شود و هم با اطلاعاتی که در مواردی از میان ارتشیان و شبه نظامیان تحت کنترل آنکارا به بیرون درز می‌کند، اثبات کرد. در واقع در فاصله زمانی ۱۸ تا ۲۷ ژوئیه دو ویدیوی مهم منتشر شدند که هردو هم بازتاب گسترده‌ای داشتند. در ویدیوی اول که در روزهای ابتدایی این حملات منتشر شد، سرباز ارتش ترکیه در حال اعتراض به وضع موجود و شرایط بد ارتش دوم ناتو بود که در آن ویدیو این سرباز به گرما و شرایط نامساعد جوی و نبود تدارکات و امنیت جانی حتی با استفاده از تمام تکنیک‌های این ارتش در مقابل هجوم‌های گریلا اعتراض می‌کرد. درست چند روز بعد از انتشار ویدیو، ارتش ترکیه کشته شدن این سرباز را تایید کرد اما در مورد دلیل مرگ او تنها در ادامه سیاست‌های فاشیستی ترکیه از دهه ۸۰ میلادی به این سو در جنگ با نیروهای انقلابی خلق و گریلاهای آزادیخواه در مورد مرگ این سرباز بخت‌برگشته هم به کشته‌شدن در حادثه‌ای اشاره کرد. در ویدیویی دیگر هم شاهد لحظه ای هستیم که یکی از بالگردهای ارتش اشغالگر ترکیه تلاش می‌کند تعدادی از سربازان این ارتش را در بخشی از این منطقه به زمین بنشاند اما با هدف قرار گرفتن این بالگرد بعد از پیاده شدن تنها سه یا چهار سرباز، بنا به گفته صدای ویدیو و ضربه خوردن بالگرد، بالگرد دوباره از زمین بلند میشود و سربازان پیاده شده را رها می‌کند. در درون ویدیو صدایی که احتمال می‌رود صدای یکی از اپراتورهای نظامی در جایی دور از محل درگیری است و به فرمانده خود می‌گوید: "فرمانده فرزندانمان در آنجا می‌مانند" بالگرد مجبور شد محل را ترک کند. صدای ترسیده و شکسته‌ای که از ویدیو می‌آید به خوبی حال و هوای ارتشیان اشغالگر را نشان می‌دهد.
ارتشی که خودش را از ابتدا شکست خورده دیده است!
بنا به گزارش‌هایی که گریلاهای کوردستان از منطقه و درگیری‌هایشان منتشر کرده اند تا به امروز نزدیک به ۳۰ نظامی ترکیه کشته شده‌اند که ارتش ترکیه حاضر به پاسخ‌گویی و اعتراف به این آمار هم نیست. تفاوت این حملات اشغالگرانه از طرف ارتش اشغالگر ترکیه با سال قبل این است که این بار ارتش ترکیه خودش هم این را می‌داند که در این جنگ هیچ امیدی به پیروزی در مقابل گریلاهای آزادیخواه کوردستان ندارد. برای همین هم این ارتش که سال قبل نیروهای ویژه‌ای را به این مناطق فرستاده بود، امسال به فرستان سربازان ساده و ارزان دست زده، با علم به اینکه سربازان و تجهیزاتی که به جنگ می‌فرستد را در واقع به سراشیبی نابودی و امحا خواهد فرستاد. این استراتژی و روان شکست خورده آنکارا تنها نشان ضعف این حکومت فاشیستی است که با نیروهایی که قبل از رسیدن به نزدیکی اهدافشان نابود می‌شوند به مناطقی حمله کرده که نیروهای ویژه‌اش هم در آن کاری از پیش نبرده بودند و از سر ناچاری و به دلیل آمار مرگ بالا در جنگ سال قبل از منطقه خارج شده بودند. در واقع انتظار اینکه ارتشی که سال قبل جنازه‌های سربازانش را آتش می‌زد و بارها به سنگرهای امحا شده خود حملات توپ‌خانه‌ای و هوایی کرده تا مدارک این شکست را از میان ببرد، نه اخلاق و نه صداقت کافی را برای دادن آمار درست از جنگ هم ندارد، نباید انتظار داشت آنکارا که صورتش را با سیلی سرخ نگه می‌دارد تا از هم پیمان‌هایش وام‌ها و تجهیزات بیشتری را برای ارضای خونخواری فاشیست‌های حاکم بر ترکیه بگیرد، در مورد جنگ، صادقانه اطلاعاتی را با مردمی که قربانی جنگ خواهی خودش شده اند، در میان بگذارد. این در حالیست که خود ترکیه به دلیل جنگ‌طلبی‌های حکومت در وضعیت بحرانی قرار دارد.