فارک پس از پنجاه سال مبارزه در کلمبیا وارد عرصه اجتماعی و سیاسی شد و با نام "نیروهای انقلابی آلترناتیو خلق" به مبارزه خویش ادامه داد. اعضای زن فارک در بیانیه‌ای از اعتصاب غذای لیلا گووَن حمایت کردند.

در بیانیه بر آزادی لیلا گووَن و آغاز گفتگوهای صلح که از سوی رژیم ترک متوقف شده بودند تأکید شده است. فارک حصر رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان را عملی غیرانسانی و غیرحقوقی دانست و خواهان پایان حصر اوجالان شد.

در بیانیه بارک آمده است:"حصر اوجالان مانع از چاره‌یابی سیاسی و صلح‌جویانه مسئله کرد شده و این عمل نقض تمام پیماننامه‌های بین‌المللی است."

فارک سپس به حبس نمایندگان مجلس حزب دمکراتیک خلق‌ها و بیش از پنج‌ هزار نفر از هواداران این حزب می‌پردازد، "ما از اعتصاب غذا حمایت می‌کنیم و امیدورایم که برای تداوم کار وکالت خود هر چه زودتر آزاد شود."