بە مناسبت دهمین سالروز ترور روزنامەنگار ارمنی هرانت دینک سردبیر رونامە آگوس، هزاران نفر از شهروندان استانبول در مقابل ساختمان ت.ر.ت در منطقە هاربیە این شهر گردهمایی را برگزار کردند

شرکت کنندگان در این گردهمایی با سردادن شعار " ١٠ سال است کە ما هم هرانت هستیم، عدالت محکوم بە پیروزی است" بە سوی دفتر روزنامە آگوس کە دینک در مقابل آن ترور شدە بود بە راە افتادند. همچنین پلاکارد بزرگی در دست داشتند کە روی آن نوشتە شدە بود؛"فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم."

تبهکاران پلیس اجازە استفادە از پلاکارد دیگری کە از سوی شرکت کنندگان حمل می‌شد را ندادند. روی این پلاکارد هم نوشتە شدە بود؛ "دولت قاتل باید حساب پس دهد". در این مراسم سخنگوی مشترک کنگرە جامعە دمکراتیک ه.د.ک "اونور هامزاوغلو ، زانیار زمان، نجیمە آلپای و نمایندگان تعدادی دیگر از نهادهای جامعە مدنی و سازمانهای دمکراتیک، احزاب سیاسی و سندیکاها شرکت کردند.

سپس راکل دینک همسر هرانت در سخنانی بە گذشت ١٠ سال از قتل همسر خود اشارە نمود و افزود؛"١٠ سال گذشت، فقدان تو درد بسیاری را بر ما تحمیل می‌کند، آنانی کە ٢٠ سال از قتل آنان می‌گذرد، آنانی کە ٣٠ یا ٤٠ سال از قتل آنان می‌گذرد بە آنان چە بگویم؟ بە قاتلان کودکان کە هر روز دستشان بە خون کودکان ما آغشتە می‌شود چە بگویم؟

١٠ سال گذشت و در این مدت چە بر ما گذشت. عزیزم در این ١٠ سال چە بر سرمان آوردند، قتل‌عامهای ملطیە، اسکندرون، سواک بالچک، وقایع پارک گزی، پرسوس، آمد، سور، مردین، نصیبین، شرنخ، طاهر الچی، آنکارا، پانزدهم ژوئیە، ماچکا، ازمیرر، دیلوک، اورتاکوی، فرودگاە و جنگ در خاورمیانە ... عملیات نظامی، ترور و قتل و ... کشور را بە باتلاق خون مبدل کردند، برخی حمام خون براە انداختند، کابوس کشور را در برگرفتە است، انسانهای دیگر از هر چیز هراس دارند، نفس کشیدن هم دیگر میسر نیست، شرف و ناموس را لگد مال می‌کنند.

مثل اینکە مادران در این سرزمین برای این کودکان خود را بزرگ می‌کنند کە روزی انان را با دستان خود بە خاک بسپارند، کسی هم مسئولیت این جنایتها را نمی‌پذیرد. خلق متحمل هزینە می‌شود و جنازە فرزندانمان را بە ما تحویل می‌دهند. آیا بلای دیگری ماندە کە بر سر ما نیاوردە باشند؟

ای آسمان و زمین ... ای کوە و دریا شما شاهد خونهای ریختە باشید، انسانها را بە قتل می‌رسانند، می‌کشند، ترور ، ظلم و ستم مرزی نمی‌شناسد، عقل از کار افتادە است، عاقلان را هم می‌کشند.

ای آسمان و زمین شما شاهد باشید کە چگونە دروغ را بە نام حقیقت بە خلقهای این سرزمین قالب می‌کنند، شاهد بازیهای ابلیس بر این خلق باشید.

دوستان گرامی ما درد مشترکی داریم. با شرافت و آزادی زندگی کردن مهم است. بیایید در این میهن ترس کبوتران از پرواز را برطرف کنیم، ما باید کبوتران آشتی را آزاد کنیم. همچنان کە چوتاگمن می‌گوید:"ابتدا همدیگر را درک کنیم."

گردهمایی مذکور با سردادن شعار بە پایان رسید.