یکی دیگر از گروه های مقاومت‌گر زنان، گروهی از زنان بدخشان است که خود را "اعضای مکتب انتقادی کابل" نامیده‌اند. این گروه گردهمایی‌های خود را در فضای بسته برگزار کرده و این‌گونه به سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی حکومت می‌پردازند. آنها خواستار آزادی، برابری، حق تحصیل و کار برای زنان هستند و می‌خواهند زنان انکار نشوند. آنها در گردهمایی‌های خود با در دست گرفتن پلاکارد و سر دادن شعار مطالبات خود را اعلام می‌کنند. آنها همچنین از جامعه‌ی بین‌الملل می‌خواهند تا بر سر حقوق زنان افغان سازش نکرده و آنرا به کارت سیاسی خود تبدیل نکنند.

از دیگر گروه‌هایی که اقدام به تجمع و اعتراض در فضای بسته می‌کنند، جنبش "اتحاد و همبستگی برای زنان افغانستان" است. اعضای این جنبش نیز با تجمع در فضای بسته به در دست داشتن پلاکاردهایی به وضعیت زنان در افغانستان اعتراض کردند. آنها خواهان اقدامات جدی جامعه‌ی جهانی شده و از افزایش کودک همسری ازدواج اجباری زنان به عنوان زن دوم و سوم و چهارم اعضای طالبان خبر دادند.

در تجمعی دیگر ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان، خواهان رسیدگی به زنان زندانی در زندان‌های طالبان شدند.

این زنان معترض از شکنجه‌ی جسمی و تجاوز به زنان در بند طالبان خبر داده و خواستار پیگیری جامعه‌ی جهانی شدند.

جنبش"زنان برای صلح و آزادی" نیز از دیگر جنبش‌های زنان است که تجمعاتی برگزار کرده و از حقوق زنان دفاع می‌کنند. آنها در تجمع اخیر خود به تعامل جامعه‌ی جهانی با طالبان اعتراض کرده و تاکید کردن تعامل جامعه‌ی جهانی سبب شده تا طالبان "خشن‌تر" و "شنیع‌تر" از گذشته شوند.

از دیگر جنبش‌های زنان افغانستان که دست به تجمعات و اعتراضات مشابه می‌زنند می‌توان به جنبش "زنان مقتدر افغانستان"، جنبش "شنبه‌های ارغوانی"، "زنان تخار"، "همبستگی زنان افغانستان"، "حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستان" اشاره کرد.

به دلیل خشونت نیروهای طالبان علیه اعتراضات زنان در خیابان، دستگیری، زندان و شکنجه‌ی زنان و در مواردی نیز تیراندازی مستقیم به آنها، زنان برای مقابله به تجمعات پنهانی و در فضاهای بسته روی آورده و این‌گونه به مقاومت بحق خود ادامه می‌دهند.