شيرين محمد، روزنامه‌نگار و هنرمندی است كه صميمانه زيبايی، درد و حقيقت جغرافيای زادگاهش را بازتاب می‌دهد. شيرين محمد كه هم با صدا و هم با قلمش احساسات جامعه را تفسير می‌كند، با بيان جسورانه حقيقت، آگاهی جامعه را بالا می‌برد و ناشناخته‌ها را به رخ می‌كشد.

شيرين محمد (۲۳) اهل شهر قامشلو است. شیرین محمد خبرنگار خبرگزاری زن-نوژینها نیز دانشجوی دانشکده حقوق است. او علاوه بر هویت ژورنالیستی خود، با صدایی که در کودکی کشف کرد، زنی است متمایل به هنر. شیرین محمد که زندگی مدرسه و روزنامه‌نگاری خود را در اولویت قرار می‌دهد، زندگی هنری خود را از ماه مارس ۲۰۲۴ آغاز می‌کند.

با خبرنگار و هنرمند شیرین محمد درباره روزنامه‌نگاری و زندگی هنری او گفتگو کرده‌ایم.

او در یک محیط هنری بزرگ شد

شيرين محمد توجه خود را به بعد هنری خانواده خود جلب كرد و گفت: «خانواده من با موسيقی و آلات موسيقی كار می‌كردند. آنها عاشق زندگی هنری هستند. زندگی با خانواده‌ای که عاشق هنر هستند، علاقه من را به هنر افزایش داد. می‌توانم بگویم شخصیتی دارم که با هنر رشد کرده‌ام. در سنین جوانی متوجه شدم که صدای زیبایی دارم. من جوان‌تر بودم. فکر می‌کردم به جای خوانندگی باید بر روی مدرسه‌ام تمرکز کنم. تلاش‌های کوچکی می‌کردم، اما اولویتم را به موسیقی نمی‌دادم. در مارس ۲۰۲۴، تصمیم گرفتم با موسیقی ادغام شوم. گام کوچکی بود، اما من در موضوع مدرسه به سطحی‌ رسیده بودم. اکنون می‌توانم عشقم به موسیقی را عملی کنم.»

مبارزه با نسل‌کشی فرهنگی با هنر

شيرين محمد با بيان اينكه تحسين خانواده و اطرافيانش او را به ورود به عرصه هنر تشويق كرده است، با اين جمله به اهميت هنر اشاره كرد: «در حالی که موسيقی ابزار مهمی برای حفظ فرهنگ مردم و انتقال آن به نسل بعدی است، کیفیت افق‌گشایی دید مردم را نیز دارد. نقش مهمی در توسعه اجتماعی دارد. جوامع می‌توانند فرهنگ، زبان و هویت خود را ارتقا دهند و موجودیت خود را از طریق موسیقی حفظ کنند. علاوه بر این، مردم با موسیقی خود را می‌توانند بشناسند و می‌توانند پیامی را که می‌خواهند از طریق موسیقی بدهند، منتقل کنند. با موسیقی می‌توانید احساسات و افکار خود را به جامعه منتقل کنید و به احساسات جامعه متوسل شوید. مهمتر از همه، شما می‌توانید گذشته، حال و به طور خلاصه حقیقت مردم را از طریق موسیقی به دنیا اعلام کنید.»

شیرین محمد با بیان اینکه در موسیقی فولکلور قوی‌تر است، گفت: «نوعی از موسیقی که می‌توانم از صدایم در آن بهترین استفاده را داشته باشم، موسیقی محلی است. من تلاش می‌کنم آهنگ‌های قدیمی را احیا کنم و آنها را در کانون توجه نسل جدید قرار دهم. ما می‌توانیم از نزدیک تاریخ مردم، به ویژه مردم کورد را در قطعات قدیمی درک کنیم. بدین ترتیب تاریخ و فرهنگ مردم از نسلی به نسل دیگر منتقل خواهد شد. خواننده‌ها می‌توانند با صدای خود انقلاب کنند و روشنفکران با قلم خود. هر هنرمند آهنگ‌ها و ژانرهای موسیقی را انتخاب می‌کند که بتواند در آن‌ها به خوبی از صدای خود استفاده کند. من نیز بر خواندن ترانه‌هایی در مورد انقلاب روژاوا و ترانه‌هایی تمرکز کردم که بیانگر روح، حقیقت و دستاوردهای انقلاب بود. همچنین فکر می‌کنم خواندن یک آهنگ با هر لحنی گام مهمی خواهد بود.»

او در سال ۲۰۱۹ در کارهای مطبوعاتی شرکت داشت

شيرين محمد كه پس از اشغال سركانيه در سال ۲۰۱۹ از سوی دولت اشغالگر تركيه تصميم گرفت وارد كار مطبوعاتی شود، سخنان خود را اينگونه ادامه داد: «هر چه در كار مطبوعاتی شايسته‌تر شدم، عاشق حرفه‌ام شدم. هرگز فکر نمی‌کردم روزی خبرنگار شوم. هر چه بیشتر وارد آن شدم، بیشتر آن را فهمیدم. با کار مطبوعاتی این فرصت را داشتم که خودم و جامعه‌شناسی جامعه را بشناسم.

او خود را با انقلاب روژاوا شناخت

ما به یمن انقلاب روژاوا توانسته‌ایم به این روزها برسیم. من با انقلاب روژاوا با تاریخ و جامعه کوردها آشنا شدم. من واقعیت مردمی را درک کردم که تحت ظلم و ستم قرار گرفته‌اند، در معرض همسان‌سازی و نسل‌کشی قرار گرفته‌اند. ما نمی‌توانیم تلاش‌های انقلاب روژاوا را فراموش کنیم. من هم فرزند انقلاب روژاوا هستم، با انقلاب روژاوا بزرگ شدم. به همین دلیل باید گام‌های بزرگ‌تری برداریم. مردم کورد دوران سختی را پشت سر گذاشته‌اند. سرکوب شد، جذب شد و مورد قتل‌عام قرار گرفت. ما باید گام‌های بزرگی برداریم تا نسل‌های جدید یعنی ما چنین مراحلی را تجربه نکنند. با صدا و قلم‌مان، هر کسی هر کاری که می‌تواند انجام دهد، باید انقلاب روژاوا را توسعه و محافظت کند و وظایف و مسئولیت‌های خود را انجام دهد. بنابراین ما می‌توانیم صدای مردم کورد در جهان باشیم.»

او وظیفه خود را بر عهده می‌گیرد که صدای جامعه باشد

شیرین محمد با تاکید بر اینکه هدف اصلی او خدمت به انقلاب روژاوا با صدا و قلم خود است، گفت: «ما صدای مردم شمال و شرق سوریه هستیم. فکر کردم می‌توانم با هنر و کار مطبوعاتی راهی پیدا کنم تا بار روی دوش آن را کم کنم. من با قلم خود صدای مردم و زنانمان می‌شوم و با صدای خود حقیقت را به جهانیان اعلام می‌کنم. من درد، دستاوردها، مبارزات، داستان‌ها و پیروزی‌های زنان را از طریق اخبارم به گوش مردم جهان می‌رسانم. من به‌عنوان یک روزنامه‌نگار، تلاش می‌کنم نه تنها صدای زنان کورد، بلکه صدای زنان آشوری، ارمنی، ترکمن، سریانی و عرب باشم. به عنوان یک زن، هیچ چیز افتخارآمیزتر از نوشتن در مورد مبارزات، دستاوردها و داستان‌های زنان و تاریخ‌سازی آنها نیست. مطبوعات آینه و زبان جامعه هستند. بنابراین وظیفه ماست که بر روی مبارزات زنان و جامعه تامل کنیم و از آن بنویسیم. با انقلاب روژاوا، ما هنرمند، روزنامه‌نگار، نویسنده و روشنفکر شدیم. ما این روزها را مدیون شهدایی هستیم که جان خود را فدای انقلاب روژاوا کردند. امروز به یمن شهدا، مردم به زبان خودشان ترانه می‌خوانند، می‌نویسند و می‌خوانند.»

تاریخ زن را باید با دستان زنان نوشت

شيرين محمد در پايان سخنان خود خطاب به زنان گفت: «زنانی كه قلبشان برای آزادی می‌تپد، نبايد از استعداد خود كوتاهی كنند. باید نقشش را در جامعه با هنر، اقتصاد، سیاست، نویسندگی... با هر آنچه می‌تواند انجام دهد ایفا کند. در این زمینه، زنان باید با زحمات، صدا، قلم و تلاش خود تاریخ زن خود را بنویسند تا دیگران تاریخ زن را به اشتباه در تاریخ ننویسند.»