جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا (TEV-CHAND)، یکی از جنبش‌های فرهنگی و هنری مبارزه با نسل‌کشی علیه فرهنگ، زبان و هویت کوردی است و نقش مهمی در توسعه فرهنگ، هنر و ادبیات داشته است. با آثار هنری و ادبی خلاقانه و غنی خود همیشه فعالانه مبارزه کرده است. این جنبش عرصه‌های جدیدی در کار فرهنگ و هنر ایجاد کرده است.

بدلیل فشار حکومت شام فعالیت‌هایش را بطور مخفیانه انجام می‌داد

جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا یکی از جنبش‌های هنری و فرهنگی است که در سال ۲۰۰۶ در روژاوا تأسیس شد. با توجه به سیاست دولت دمشق مبنی بر ممنوعیت کلیه فعالیت‌های هنری، آموزشی، سیاسی و فکری مربوط به مردم کورد، جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا به طور مخفیانه فعالیت می‌کرد. از آن زمان تا انقلاب ۱۹ جولای، جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا در شرایط سخت کار می‌کرد. پس از شروع انقلاب ۱۹ جولای با شور و شوق فراوان در فضایی مناسب به کار خود ادامه داد. این جنبش به محلی برای احیا و توسعه سطح فرهنگ و هنر کوردهای روژاوا تبدیل شده است.

جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا در بسیاری از فعالیت‌ها مانند موسیقی، سینما، تئاتر، طراحی، ساخت کنوانسیون‌های موسیقی و غیره شرکت دارد. جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا شامل یک سیستم ریاست مشترک است. همچنین زنان جایگاه بسیار مهمی در کار و فعالیت های جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا دارند. زنان در این جنبش با فرهنگ و هنر خود به خشونت پاسخ می‌دهند و اراده آنها نقطه قوتی برای همه زنان می‌شود.

سمیه محمد، رئیس مشترک جنبش فرهنگ و هنر مزوپوتامیا شمال و شرق سوریه، در رابطه با جای‌گیری زنان در این جنبش و نحوه واکنش آنها به خشونت، با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.

«مرد حاکم بار دیگر زنان را به خشونت محکوم کرد»

سمیه محمد در ابتدای سخنان خود گفت که خشونت علیه زنان به طور کامل متوقف نشده است، اما می‌توان گفت که اکنون زنان به سمت آزادی خود حرکت می‌کنند و خشونت را محدود می‌کنند. سمیه محمد در ادامه سخنان خود گفت: «البته اگر به تاریخ برگردیم و بخواهیم دوباره تاریخ را تحلیل کنیم، می‌بینیم که کسی که جامعه را مدیریت کرده زن است. در همان زمان، زنان اولین سخنگوی جامعه‌شناسی بودند. نسل‌ها را آموزش داده و پیشرفت را به بشریت آموخت. اما با استقرار سلسله مراتب و قدرت مردسالار حاکم، زنان بار دیگر محکوم به خشونت شدند و بردگی بزرگی را تجربه کردند. از آن زمان تاکنون هیچ نقشی به زنان داده نشده است.»

«زنان دیگر خشونت را نمی‌پذیرند»

سمیه محمد در سخنان خود یادآور شد: «حتی قبل از انقلاب هم چنین موضوعی وجود داشت. خیلی‌ها می‌گفتند شرم‌آور است که زن از خانه بیرون برود، زن آواز بخواند و یا زن نباید کار سیاسی و نظامی انجام دهد. آنها نمی‌خواستند زن از لحاظ آگاهی پیشرفت کند. از این‌رو زنان پس از انقلاب روژاوا سعی کردند در برخی موضوعات و مطالب خود را تغییر دهند، بنابراین زنان خود رهبر انقلاب شدند. زن دیگر این وضعیت را برای خود نپذیرفت و صدای دنیا شد. همه زنان جهان زن کورد را الگو گرفتند. زنان وارد کار سیاسی و نظامی شدند و در حال حاضر بیشتر افرادی که این نهادها را اداره می‌کنند زنان هستند.»

سمیه در پایان سخنان خود به کار و فعالیت زنان در عرصه فرهنگ و هنر پرداخت و گفت: «اکنون زنان صدا و آهنگ خود را در عرصه فرهنگ و هنر منعکس می‌کند و کار موسیقی انجام می‌دهند. ظهور این زن بصورت خودبه‌خود صورت نگرفت، همه حاصل اندیشه رهبر آپو بود. به همین دلیل از همه زنان از همه اقشار می‌خواهیم که در کار فرهنگی‌شان مشارکت داشته باشند، زیرا فرهنگ ما هویت ماست.»