نخستین کنگره «جنبش زنان آزاد و دموکراتیک» به کار خود پایان داد. در قطعنامه پایانی کنگره آمده که مقاومت کوبانی از سوی جوامع ترکیه و عرصه انترناسیونالیستی جهان بصورت گسترده پشتیبانی شد و افزوده شد که این مبارزه و مقاومت ارزشی مشترک تاریخی است. در قطعنامه افزوده شده:«باردیگر اعلام می‌کنیم که برای خلق حیاتی آزاد و سازماندهی شده با مبارزه مشترک, ادعامندیم».

کنگره «جنبش زنان آزاد و دموکراتیک» طی دو روز در شهر آمد شمال کردستان برگزار شد که زنان هر چهار بخش کردستان در آن حضور یافتند. قطعنامه پایانی کنگره صادر شد. طی این کنگره, «جنبش زنان آزاد و دموکراتیک» به «کنگره زنان آزاد, کژا» تغییر نام داد. در قطعنامه کنگره زنان گفته شده:«کنگره ما مبارزه ما بر ضد ذهنیت حاکمیت‌سالار 5 هزار ساله است. این مبارزه از سوی زنانی که گمنام هستند , از روزاها تا کلاراها, از آنایس وارتانیان تا زابل اسیان‌ها, رندی خندان, ظریفه و بسه‌‌ها بعنوان میراث بجای مانده است. باردیگر خط‌مشی مبارزانی سکینه جانسز, بریتان, زیلان و آرین میرکان‌ها را خط مبارزاتی خود می‌دانیم».

در قطعنامه ضمن اشاره به تحولات اخیر خاورمیانه, کوبانی و غرب کردستان, گفته شد که قدرت‌های مدرنیته سرمایه‌داری می‌خواهند با استفاده از داعش خاورمیانه را مجددا دیزاین کنند. همچنین ضمن اشاره به مقاومت غرب کردستان علیه تبهکاران داعش, گفتند مبارزه کوبانی در رویارویی با سلاح‌های پیشرفته ومدرن تبهکاران داعش, با وجود امکانات بسیار کم, مقاومت کرده و پس از جنگی سنگین , خط دموکراتیک خلق‌ها را به پیروزی رساندند. همچنین گفته شد که باید خودمدیریتی دموکراتیک کوبانی و همه کانتون‌های غرب کردستان به رسمیت شناخته شوند و شنگال هم از مدیریت ذاتی برخوردار گردد.

خشونت داعش و ترکیه علیه زنان

در قطعنامه کنگره همچنین حملات سیستماتیک و ایدئولوژیک علیه زنان بشدت مورد انتقاد قرار گرفته و گفته شد که حمله و خشونت علیه زنان که با استفاده از داعش به اوج رسید, در ترکیه از سوی ذهنیت دولت آ.ک.پ ادامه دارد و یکی شده‌اند. همچنین افزوده:«کنگره ما علیه این حملات سیستماتیک و ایدئولوژیک اعلام موضع می کند و طی آن, مبارزان زنان کردستان, خاورمیانه و جهان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. در این کنگره بنا به تصمیمات اخذ شده باید مبارزات مشترک زنان گسترش یابد».

پیشاهنگی زنان گریلا

در قطعنامه کنگره تأکید شده که اگر دفاع ذاتی در میان نباشد, هیچ مبارزه و ارزشی به نتیجه نخواهد رسید و افزوده:«آزادی خلق‌ها و جوامع وابسته به آزادی زنان است. در جایی که زنان پیشاهنگ نباشند, هیچ انقلابی پایدار نخواهد شد. تضمین کننده انقلاب, دموکراسی و حیات آزاد, باحضور زنان ممکن می‌گردد. این مهم باردیگر در انقلاب غرب کردستان اثبات شد. حملاتی که از شنگال تا غرب کردستان آغاز شده, باردیگر اثبات کرد که باید سیستم دفاع ذاتی در همه‌جا ایجاد گردد. همانطور که اثبات شد که دفاع از خلق‌ها را نباید به دولت‌ها واگذار کرد, باردیگر هم اثبات شد که نباید دفاع ذاتی زنان را به مردان واگذار نمود. باردیگر مشاهده شد که تبهکاران داعش در شنگال هزاران نفر را قتل‌عام کردند, زنان را بعنوان برده فروخته و هزاران زن مفقود شده‌اند.»

در همان کنگره تأکید شد که باید دفاع ذاتی زنان برای رویارویی با حملات دشمنان, نیرومند گردد.

در کنگره زنان تأکید گردید که نباید هیچ زنی خارج از سازماندهی بسر برد. تصمیم گرفته شد که در تمامی عرصه‌های اجتماعی, اقتصادی, سیاسی, فرهنگی و دیگر بخش‌های آن با توسل به دیدگاه‌های زنان پیشرفت‌هایی حاصل گردد و ذهنیت مردسالار کناری گذاشته و حیات آزاد پیشبرد یابد.

ترکیه سیاست‌های خصمانه را کنار بگذارد

در قطعنامه پایانی کنگره ضمن اشاره به روند صلح در ترکیه, از دولت آ.ک.پ آن کشور خواسته شد که هر چه زودتر دست از سیاست‌های مشغول‌سازی خود بردارد و افزوده شد که باید روند مذاکرات رسمی هرچه زودتر آغاز شود.

در همان قطعنامه خاطرنشان شده که برای بجای آوردن نیازهای مذاکرات صلح باید در همه زمینه‌ها همپیمانی ایجاد شود و همه اقشار جامعه را دربرگیرد. گفته شد در جامعه‌ای که زنان نقشی فعال نداشته باشند, هیچ سازش و همپیمانی اجتماعی حاصل نخواهد شد.

همچنین افزوده شد که رهبر ملت کرد, عبدالله اوجالان تضمین‌کننده راه صلح و آزادی اجتماعی است و گفته شد:«کنگره ما اعلام می‌دارد که باید رهبر ملت کرد, عبدالله اوجالان آزاد شود و ما برای تحقق این مهم, در تمامی عرصه‌ها مبارزاتمان را ادامه خواهیم داد».

در قطعنامه پایانی کنگره زنان کرد از مقاومت کارگران متال‌ایش و پیروزی سیرزا در یونان درود گفته شد. در همان قطعنامه افزوده شد که مقاومت کوبانی از سوی جوامع ترکیه و عرصه انترناسیونالیستی جهان بصورت گسترده پشتیبانی شد و افزوده شد که این مبارزه و مقاومت ارزشی مشترک تاریخی است. در قطعنامه افزوده شده:«باردیگر اعلام می‌کنیم که برای خلق حیاتی آزاد و سازماندهی شده با مبارزه مشترک, ادعامندیم».