شورای زنان حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) نتایج نشست خود را در ۲۲ دسامبر اعلام کرد. در بیانیه نهایی، علاوه بر تحولات جاری، ارزیابی‌های سازمانی و سیاسی، زنان به کارهایی که باید در آینده انجام شود، پرداختند.

در بیانیه پایانی اعلام شد که سیاست‌های جنگی حکومت به رژیم تبدیل شده و توجه به قتل‌عام زنان، فقر زنان و سیاست‌های قیم جلب شده است. گفته شده است که زنان در این محیط جنگ با ظلم مبارزه می‌کنند. در ادامه آمده است: «ما در کنار زنانی هستیم که علیه تشدید فقر و بیکاری زنان و استثمار کار مبارزه می‌کنند. ما مبارزه با خشونت علیه زنان مهاجر و پناهنده را که به دلیل جنگ مجبور به ترک مکان‌های خود شده‌اند، افزایش داده‌ایم. زمانی که سطح خشونت علیه زنان به سطح قتل‌عام رسید و مقامات بر استعمارگری اصرار کرد، ما نیز بر افزایش مقاومت اصرار کردیم. ما صدای مبارزه شرافتمندانه برای صلح را از همه جا علیه رژیمی که بر جنگ و سیاست پافشاری می‌کند بلند می‌کنیم.

انزوای تحمیلی بر آقای عبدالله اوجالان نه تنها مانع از حل دموکراتیک مسئله کورد می‌شود، بلکه تأثیرات جنگ را عمیق‌تر می‌کند. تا آنجا که زن‌ستیزی و خشونت سیستماتیک حکومت آک‌پ علیه مردم کورد که ۱۰۰ سال است با سیاست‌های انکار آن انجام می‌شود، اکنون با سیاست‌های توسعه‌طلبانه حکومت از مرزها فراتر رفته است. تبهکاران تحت حمایت دولت مرتکب قتل‌عام زنان می‌شوند. ما به عنوان زن اکنون همه جنبه‌های جنگ را چه در میهن‌مان و چه در خاورمیانه تجربه می‌کنیم. ما زنان می‌دانیم که؛ جنگ‌های مشترک نظام سرمایه‌داری مردسالار، رژیم‌های دیکتاتوری دولت-ملت‌ها و حملات تبهکاران، چهره آشکار نقشه‌های قدرت‌های هژمونیک در خاورمیانه است. در قرن بیست و یکم، جنگ بین قدرت‌ها بدون محدودیت ادامه دارد، قتل‌عام‌ها را توجیه می‌کند و بطور غیرقانونی از قرن بیستم تحویل گرفته و ادامه دارد.

سیاست‌های نسل‌کشی اسرائیل علیه مردم فلسطین، جنگ دولت آک‌پ-م‌ه‌پ علیه مردم کورد و دستاوردهای ترکیه، فروپاشی رژیم بعث با آخرین تحولات سوریه و روند انتقال HTS با تعمیق تناقض‌ها و تنش‌ها ادامه دارد. از سال ۲۰۱۱ بدین سو، زنان و مردم سوریه مورد هدف رژیم بعث و تبهکارانی قرار گرفته‌اند که ادعا می‌کنند علیه این رژیم می‌جنگند. از سال ۲۰۱۴، مدلی تحت رهبری زنان روژاوا ایجاد شده است.

اداره خودمدیریتی شمال و شرق سوریه کلید واقعی راه‌حل در روند آشفته‌ای است که امروز در سوریه در حال وقوع است. این یک راه‌حل در برابر وضعیت موجود دولت-ملت است. ساختن آزادی زنان بر خلاف اقتدار مردانه است. توافقی با عزت، همزیستی و صلح در برابر سیاست‌های نسل‌کشی، مذهب‌گرایی، ملی‌گرایی و جنسیت‌گرایی است. با این واقعیت می‌دانیم که هدف کسانی است که در خاورمیانه جنگ مشترک و نیابتی انجام می‌دهند. این واقعیت که دولت آک‌پ-م‌ه‌پ با دشمنی خود با کوردها، انقلاب زنان و مردم سوریه را هدف قرار می‌دهد، از تبهکاران حمایت می‌کند. با پهپادهای مسلح، قتل‌عام غیرنظامیان را انجام می‌دهد و نقش خود را علیه این انقلاب ایفا می‌کند.

ما زنان هیچ سیاستی را نمی‌پذیریم که آینده زنان و مردم سوریه را هدف قرار دهد. ما در همه جا علیه سیاست‌های دولت آک‌پ-م‌ه‌پ که جنگ را عمیق‌تر می‌کند مبارزه خواهیم کرد. وظیفه اصلی ما رساندن صدای مبارزه برای آزادی و برابری زنان مبارزی است که توسط تبهکاران SNA وابسته به دولت ترکیه به قتل رسیده‌اند و ما مبارزه مشترک علیه جنگ را گسترش خواهیم داد. زمان گسترش مبارزه زنان علیه سیاست‌های جنگی از ترکیه تا سوریه، از فلسطین تا افغانستان فرا رسیده است. زیرا می‌دانیم که مبارزه زنان از رژیم‌های دیکتاتوری یا تبهکاران تبعیت نخواهد کرد.

برای زنان خاورمیانه و جهان، انقلاب زنان روژاوا، انقلاب زنان قرن بیست و یکم است. میراث و دستاوردهایی که زنان با تلاش‌ها، مبارزات و تجربیات خود برای قرن بیست و یکم ایجاد کرده‌اند. هیچ برنامه و سیاست جنگی دولتی نمی‌تواند این واقعیت را تغییر دهد. کسانی که این مدل آزادی زنان را تهدیدی برای زندگی برابر و آزاد زنان در سوریه و خاورمیانه می‌دانند، زنان را انکار کرده و آنها را به قتل می‌رسانند. شورای زنان ما از همه زنان خواست که در نسیبین و پرسوس در تحصن شرکت کنند و در این مرحله تاریخی حول روژاوا متحد شوند.

شورای زنان ما با سازمان‌های زنان، آکادمیسین‌ها، فمینیست‌ها، سیاستمداران، اتحادیه‌ها، سازمان‌های حقوق و عدالت، سازمان‌های کارگری، زنان از خلق‌ها و باورداشت‌های مختلف و کسانی که برای اکولوژی مبارزه می‌کنند، به‌ویژه در ترکیه، برای مبارزه با جنگ گرد هم خواهند آمد. جلساتی برگزار خواهد شد تا نشان دهد که چگونه سیاست‌های جنگی دولت، مانند فقر زنان، تخریب محیط‌زیست، رژیم قیم، خشونت مردانه-دولتی، سیاست‌های جنگ ویژه، خصومت با مهاجران و پناهندگان، بر زندگی زنان و مبارزه مشترک تأثیر می‌گذارد. درخواست ما از همه زنان و سازمان‌های زنان این است: بیایید با هم برای ایجاد صلحی شرافتمندانه به رهبری زنان علیه سیاست جنگ مبارزه کنیم. یکی از مهم‌ترین شرایطی که مشروعیت محلی و بین‌المللی نظام مستقر در سوریه را تضمین می‌کند این است که زنان در این نظام جدید و ساخت آن حرفی برای گفتن داشته باشند.»