حقوقی که زنان با مبارزه‌ی طولانی مدت به‌دست آورده‌اند در سایه حکمرانی آ.ک.پ یکی یکی ازآنها گرفته می‌شود. با رویکرد و ذهنیت ٰ‌ٰ زن نیست؛ خانواده هست‌‌ٰ مطالبات و مسائل زنان را بی‌جواب می‌گذارند.

آ.ک.‍پ که زنان را از سیاست و مکانیزم‌های تصمیم‌گیری دور کرده است؛ می‌خواهد با اسیر کردن زنان سیاست‌مدار جامعه را منزوی و محدود کند. تعداد زنان در مجلس ترکیه به دلیل سیاست نمایندگی برابر حزب دمکراتیک خلق‌ها(ه.د.پ) در تاریخ ترکیه به بیشترین حدش رسیده است. با وجود این ۸۳ درصد از نمایندگان مجلس ترکیه هنوز مرد هستند و تنها ۱۷درصد آن را زنان تشکیل می‌دهند. در سطح مدیران محلی نیز تعداد خیلی کمی زن هست. به یمن سیستم ریاست مشترک که توسط ه.د.پ در انتخابات داخلی مقرر گردیده؛ حضور زنان در سطح مدیران محلی که پیشتر ۱ درصد هم نبود اکنون به ۳ونیم درصد رسیده است.

تعداد زیادی نیز اسیر و زندانی شده‌اند

به دلیل خطر تعطیل نمودن ه.د.پ تصمیم گرفته شد که با حزب چپ سبز در انتخابات شرکت کنند. حضور زنان در حزب چپ سبز تغییر نکرده و بیشترین تعداد زنان در این ائتلاف برای انتخابات ۱۴هم می حضور دارند. بیشتر زنان ه.د.پ که برای وضعیت کنونی کوشیده‌اند اکنون در زندان‌ها به‌سر می‌برند. در برابر رئیس مشترک؛ نمایندگان و اعضای جنبش زنان آزاد (ت.ژ.آ) که برای آزادی زنان کوشیده‌اند محدودیت بسیاری گذاشته‌اند. تعدادی از زنان سیاست‌مدار که هنوز در زندان به‌سر می‌برند عبارتند از:

عایشه گوک خان (سخنگوی جنبش زنان آزاد)

لیلا گیوون (رئیس مشترک ک.ج.د)

پرو دوندار (پارلمانتار)

گولتان کشاناک (رئیس مشترک شهرداری کلان شهر آمد)

فیگن یوکسکداغ (رئیس مشترک ه.د.پ)

صباحت تونجل (رئیس مشترک د.ب.پ)