عمر صوفی کارشناس فرهنگ و مقام زاگرس در گفتگو با خبرگزاری فرات به خاستگاه فرهنگ زاگرس و تلاش برای تخریب و تصرف این فرهنگ توسط اشغالگران پرداخت.

وی به خاستگاه فرهنگ کوردی اشاره کرد و گفت: این فرهنگ نقش مهم و تاثیرگذاری در خاورمیانه و غرب دارد. در عین حال دست بلندی برای تخریب و برچیدن فرهنگ ما وجود دارد. وی همچنین تاکید کرد، همانطور که میهن ما تجزیه شده و تحت ظلم و ستم قرار دارد، هنرش نیز در همین وضعیت قرار گرفته است.

عمر صوفی معتقد است که اگر کوردها یک حکومت مستقل داشتند و حقوق خود را به دست می‌آوردند و روی آن کار می کردند تا بدانند کوردها کجا هستند و در کجا نفوذ دارند، می‌توانستیم تأثیر فرهنگ کوردی را در بیشتر کشورهای جهان پیدا کنیم.

این کارشناس حوزه فرهنگ و هنر، نام آلات موسیقی را دلیلی بر اصالتاً کوردستانی بودن این سازها می‌داند و می‌گوید: "در حوزه هنری نام آلات موسیقی گواهی می‌دهد که این سازها کوردی هستند و میهن اصلی آنها کوردستان است و اکنون به تمام کشورهای دنیا راه یافته‌اند. برای مثال ساز "دوزَله" از  دو زه یا دو زل (نی) تشکیل شده است، زیرا ساز از دو نی تشکیل شده است. آلت کمان که نامش از بخش قوس مانند گرفته شده که برای نواختن به کار گرفته می‌شود. به همین ترتیب نامش از قوس کمان آمده است. ابزار جوزه از درخت گردو درست شده و گرد است. عربها به آن جوزه می‌گویند. جوزه نیز از گردوی (گویز) کوردی آمده است.

عمر صوفی در رابطه با حیرت اشغالگران از فرهنگ و هنر منطقه می‌گوید، زمانی که اسکندر مقدونی بزرگ به میهن آریان حمله کرد، به ارسطوی فیلسوف می‌گوید"فکر می‌کردم همه ابتکارات پیش توست، اما ابتکار و فرهنگ در سرزمین آریایی است". که منظور او زاگرس و کوردستان بود.

عمر صوفی در پایان سخنانش بیشتر به دزدیدن و اشغال این فرهنگ توسط فرهنگ‌های دولت‌های اشغالگر اشاره کرده و می‌گوید: به دلیل غنا و اصالت این منطقه است که همه کشورهای اشغالگر می‌خواهند کوردستان را تقسیم کرده و فرهنگش را بدزدند. به عنوان مثال ابراهیم تاتلس خود کورد است و اهل اورفای باکور کوردستان می‌باشد، اما به خدمت اشغالگران درآمده و همه مقام‌های کوردی را به ترکی تبدیل کرده است، بدون آنکه هیچ اشاره‌‌ای با این مسئله بکند که این‌ها محصولات اصیل کوردی هستند. یا خود ترک‌ها یا تاتارها زمانی که همراه با مغول‌ها جنگیدند و به منطقه آمدند، اما فرهنگ اصیل منطقه را تصاحب کردند. در اینجا باید این پرسش را مطرح کنیم که آیا فرهنگ کنونی که در ترکیه وجود دارد، در چین که میهن اصیل ترک‌هاست، وجود دارد؟ بدون شک خیر.