نشستی با ابتکار هنرمندان مناطق کراسنودار و استاوروپل در خانه فرهنگ‌های ملی شهر کراسنودار برگزار شد که هدف اصلی آن آماده‌سازی برای تاسیس یک نهاد فرهنگی هنری در چارچوب خودمختاری کوردها در روسیه بود. این گردهمایی پاسخی به کاهش و پراکندگی تدریجی سبک‌های موسیقی فولکلور و آوازی کوردی در قفقاز بود، فرهنگی که با سابقه هزار ساله‌اش نماد بالندگی ملی به‌شمار می‌رفت اما در سال‌های اخیر رو به فراموشی رفته است.

نشست با گرامیداشت یاد شهدای جنبش آزادی آغاز شد. سپس، عارف اَزمانی رئیس خودمختاری کوردها در کراسنودار از مهمانان و هنرمندان استقبال کرد و در سخنرانی خود بر اهمیت نقش فرهنگ، هنر و تلاش هنرمندان جاودانه تاکید نمود. او گفت خودمختاری کوردها باید با تمام توان از این تلاش‌ها پشتیبانی کند.

در ادامه، فرهاد پاتیِف، معاون خودمختاری کوردها در روسیه، نقش و وظیفه هنر و هنرمندان را به‌تفصیل تشریح کرد. او برخی از نمونه‌های رویکرد سرد برخی کوردها نسبت به هنر کوردی در دوره شوروی را مورد انتقاد قرار داد و تاکید کرد این دوری و کم‌توجهی باعث نفوذ فرهنگ‌های بیگانه شده است. او به تفاوت موسیقی‌ سنتی کوردها در قفقاز که پیش‌تر در رادیو ایروان منتشر می‌شد با تولیدات امروز اشاره و آن‌ها را مقایسه کرد.

هنرمند احمد احمدُف نیز سخنرانی کرد و گفت که آهنگ و آواز اگر از روح کوردی فاصله بگیرند، در نهایت جذب فرهنگ‌های دیگر می‌شوند. او ناکامی برخی هنرمندان و نبود بسترهای لازم برای تربیت نسل جدید را نقد کرد و خواستار ایجاد نهادی فرهنگی شد. وی همچنین یادآور شد که در گذشته، هنرمندان هنرکُم (Hunerkom) الهام‌بخش جامعه کورد بودند و موجب احیای هویت کوردی شدند.

در ادامه، عارف صادق‌اُف هنرمند دیگری خاطر نشان کرد که حتی هنرمندان غیرحرفه‌ای نیز پس از فروپاشی شوروی نقش مهمی در گسترش فرهنگ کوردی ایفا کردند، اما در سال‌های اخیر هنر کوردی از روح اصیل خود فاصله گرفته و این مسئله مانع مهمی در مسیر پرورش نسل نو به‌شمار می‌رود. او گفت: «فرزندان ما که بیشتر در معرض رسانه‌های بیگانه‌اند، از یادگیری موسیقی و ابزارهای موسیقی کوردی بازمانده‌اند و این خطر بزرگی‌ست. ما باید نهادی فرهنگی در منطقه خود راه‌اندازی کنیم. همه باید مسئولیت‌پذیر باشند.»

سپس سه هنرمند نامدار رادیو ایروان به‌نام‌های دیلبَرا، شمام و تمام وکیل، سخنرانی کردند. این سه خواهر هنرمند میهن‌دوست، تجربه‌های گذشته خود در بستر هنر آن دوران را بازگو کردند و وضعیت امروز را با آن زمان مقایسه کرده، کمبودها را به‌عنوان خطری جدی توصیف کردند. دیلبرا وکیل تاکید کرد هنوز دیر نشده و باید یک نهاد فرهنگی تاسیس کرد. سپس به مناسبت سالگرد شهادت زیلان (زینب کناجی)، شعری قرائت کرد.

در ادامه، هنرمند بازو حسن که از خانواده‌ای هنرمند است، مشکلات هنرمندان در مسیر پیشرفت را بازگو کرد و از خودمختاری کوردها خواست از هنر و هنرمندان حمایت کند. وی اعلام آمادگی کامل خود را برای هر کمکی ابراز داشت.

در پایان، گوهاره حسن با تاکید بر نقش زنان هنرمند مبارز، به اهمیت مشارکت آن‌ها در رشد هنر اشاره کرد و گفت که با الهام از زنان پیشرو، خود را وقف هنر کرده است.