"دولت ایران از کروناویروس به عنوان ابزار شکنجه زندانیان سیاسی استفاده میکند"
کژار در آغاز بیانیه خود میگوید:"همان طور که میدانیم بیشتر از یک ماه است که زندانی سیاسی کورد زینب جلالیان از زندان خوی در استان اورمیه توسط نیروهای امنیتی رژیم به زندان قرچک ورامین منتقل شده است. برای همگان آشکار است که زندان قرچک ورامین چه از لحاظ امنیتی و چه از لحاظ بهداشتی هیچ ضمانتی برای حفظ جان زندانیان و بویژه زندانیان سیاسی ندارد، به همین دلیل سیستم سرکوبگر ایران برای ساکت کردن و تسلیم نمودن ارادهی سیاسی و آزادیخواهی از این زندان به عنوان تبعیدگاه برای زندانیان سیاسی و به ویژه زنان استفاده میکند. به ویژه در حال حاضر که ویروس کرونا در سرتاسر ایران شیوع پیدا کرده است و به دلیل بی توجهی مسئولین رژیم و نبود خدمات ابتدایی برای هم وطنان و همچنین در زندانها روز به روز بیشتر گسترش مییابد و به خطری جدی برای از بین بردن زندانیان سیاسی در زندانهای ایران تبدیل شده است. متاسفانه زینب جلالیان نیز به این ویروس مبتلا شده و وضعیت جسمانی وی نامناسب است و زندگی وی به طور جدی به خطر افتاده است. در چنین شرایطی ادارهی اطلاعات مانع از انتقال وی به بیمارستان خارج از زندان و درمان وی میشود. بدون شک این ویروس به ابزار سیاسی تصفیه کننده در دست جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است."
"جمهوری اسلامی درمانده است"
کژار در ادامه بیانیه به سیاستهای ضدخلقی جمهوری اسلامی اشاره کرده و میافزاید:"ما میدانیم جمهوری اسلامی سالهاست از همهی توان خود برای از میان برداشتن شخصیتهای آزادیخواه استفاده کرده است. جمهوری اسلامی خوب میداند که سیاستهایش علیه خلقها و زنان در ایران به نتیجه نرسیده است و بحرانهای ناشی از سیاستهای کجدار و مریض این رژیم دامن تمامی جامعه را گرفته است. این وضعیت به درماندگی جمهوری اسلامی منجر گشته است و جامعه نیز بیش از این تحمل این رژیم را ندارد. هر روز صدای اعتراضات در برابر این وضعیت بلندتر میشود و در مقابل فشار رژیم بویژه بر زندانیان سیاسی که بدن خود را به سپر دفاع از اراده سیاسی خلقها مبدل کردهاند افزایش مییابد."
"از اراده خویش صیانت کنیم"
کژار در پایان بیانیه خواستار همبستگی آزادیخواهان و افراد دارای وجدان شده است."از اینرو باید نیک بدانیم که کسانی که در زندانهای ایران هستند، ارادهی سیاسی و صدای آزادیخواهی خلقها و بویژه زنان هستند و در این چهارچوب ما هم به عنوان خلق و بویژه زنان باید با هر روشی از ارادهی خود صیانت کنیم و اجازه ندهیم این صدای آزادیخواهی ساکت شود، چون وجود ما به وجود آنها وابسته است. ما به عنوان جامعهی زنان آزاد روژهلات کوردستان (کژار) از همهی نیروهای آزادیخواه، جامعهی مدنی، سازمانهای حقوق بشری، سازمانهای زنان و افراد دارای وجدان میخواهیم که سکوت نکنند و در مقابل شرایط زندانیان سیاسی در زندانهای ایران و بویژه وضعیت زینب جلالیان موضعگیری نمایند چون سکوت سبب تهدید زندگی آنها میشود."