ایران و خاورمیانه بسوی مرحله‌ای خطرناک پیش می‌روند؛ مبارزه کُردها مهار خطر است

تحلیل سیاسی پژاک

اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ایران به دلیل انباشت بحران‌ها وخیم‌تر شده. بی‌شک حل مسایل ایران از مسیر توجه به تأثیرگذارترین عناصر دخیل در آن کشور می‌گذرد. بنابراین مسئله کُرد یکی از اصلی‌ترین مسایل ایران می‌باشد و حل همه مسایل بحرانی و دامکراتیزاسیون سراسر آن کشور به مسئله کُرد و آزادی خلق‌کُرد در کنار سایر ملیت‌های تحت ستم، گره خورده است. مبارزات خلق‌کُرد و جنبش آزادیخواهی آن هم در داخل ایران و هم در عرصه بین‌المللی سرفصل همه گفتمان‌ها گشته. به‌همین دلیل حاشاکردن فاشیستی رژیم ایران از حل مسئله کُرد و تداوم نسل‌کشی صرفا می‌تواند بحران‌ها را عمیق‌تر و جنگ در خاورمیانه را شعله‌ورتر سازد.

با چشم‌اندازی که به نسبت فوق‌بحران‌ها در ایران مشاهده می‌گردد، آینده‌ای روشن در انتظار آن کشور نیست مگر اینکه به مطالبات برحق و طبیعی انقلاب ژن، ژیان، آزادی پاسخ مثبت داده شود. سیاست‌های داخلی و خارجی نظام فاشیستی ایران همه راه‌ها را به بن‌بست کشانده و موجب افزایش تنش داخلی و خاورمیانه‌ای شده است. ترافیک دیپلماتیک گسترده هفته‌های اخیر نشانگر طرحریزی سناریوهای خصومت‌باری بر ضد منافع خلق کُرد می‌باشد. ساخت‌وپاخت دولت‌های خاورمیانه و برخی قدرت‌های جهانی خبر از آغاز یک فاز دیگر از بحران و جنگ و فقر و بی‌خانمانی می‌دهد. مسیری که خاورمیانه به موجب عملکرد خصمانه دول حاکم طی می‌کند، بیش از پیش افزایش ستم علیه خلق‌ها را نوید می‌دهد. طرح برنامه سالانه ایران برای سرکوب در داخل با موج شدید بازداشتها، شکنجه، زندان و اعدام صورت گرفته، و به موازات فقدان برنامه انسان‌دوستانه برای ازمیان برداشتن فقر و بیکاری و بحران، موج جدیدی از نارضایتی‌های اصناف و اقشار از کارگران گرفته تا بازنشستگان را به همراه آورده. افت شدید نرخ پول ملی و تعطیلی واحدهای تولیدی در کنار فشار مخرب تحریم‌های خارجی تنها فقر مضاعف جامعه و فربه‌شدن بیش‌ازپیش دولت حاکم را درپی داشته.

از سویی در شرق کردستان سرکوب قیام خلق کُرد بخشی از برنامه داخلی نظام ایران است و از دیگر سو هماهنگی دولت‌های ایران، ترکیه و سوریه برای طرح توطئه‌های نسل‌کشانه دیگر تنها سیاست جنگ‌افروزی است. این سه کشور، جنگ در کردستان را موازی با جنگ اوکراین به عامل بحران‌ساز بزرگ و لاینحلی مسایل حاد مبدل کرده‌اند و کماکان خیال دست‌کشیدن از خصومت صدها ساله با خلق کُرد را ندارند. تداوم نسل‌کشی خلق کُرد در سال جاری می‌تواند موجب تشدید تنش‌های بین‌المللی و تصادم خون‌بار دول حاکم در منطقه بصورت جنگ‌های پراکنده هم بشود. در آن صورت، عاملی اصلی جنگ‌ها و بحران‌ها خود دول هستند. افزایش عصبیت بین‌المللی میان ایران با اسراییل، آمریکا و اروپا نیز این کشور را وارد مرحله جدیدی از تاریخ ساخته است. این درحالی است که در داخل هم اقشار و توده‌های مختلف جامعه تاب تحمل آن همه فجایع و ستم را ندارند.

ایران و خاورمیانه وارد مرحله نهایی دوره تاریک تاریخی و جنگ‌های خود شده‌اند. جنبش آزادیخواهی کُرد بویژه «حزب حیات آزاد کردستان(پژاک)» در برهه‌ای که جنگ و بحران خاورمیانه روند تصاعدی و افزایشی یافته، تنها استراتژی دمکراتیزاسیون را دنبال می‌کند. مشخص است که دمکراسی‌خواهی جنبش خلق کُرد مبتنی بر مبارزه علیه هرگونه ستم‌پیشگی دول قدرت‌طلب می‌باشد و بنیان آن را دفاع مشروع تشکیل می‌دهد. بنابراین نشانه‌های اینکه این رویه جنبش خلقمان در قطب مخالف با جنگ‌افروزی فاشیسم منطقه به حل مسایل بحرانی خاورمیانه بیانجامد هم قوی است. ایران و خاورمیانه بسوی مرحله‌ای خطرناک پیش می‌روند؛ ولی قطعا مبارزه کُردها مهار آن خطرات است.

در دوران بیش از ۵ ماهه انقلاب ژن، ژیان، آزادی نیز اثبات شد که اپوزیسیون ایرانی و کُردی با جنجال‌آفرینی و هیاهو درحالی که از بنیه سازمانی عملی و چریکی اصولی برخوردار نباشند، کارساز نخواهدبود. جالب اینجاست که تحولات آنقدر در داخل ایران به انحراف کشانده شده که حتی شبه‌اپوزیسیون داخل هم به کما رفته است. وضعیتی که اپوزیسیون بیمار ایرانی و کُردی با آن روبرو است، تنها با شکل‌گیری اتحادهای گسترده می‌تواند بر تحولات ایران مؤثر واقع بیافتند. وضعیت جاری رژیم موجب سوق‌دهی جبران‌ناپذیر ایران به سمت حوادثی ناگوار شده است که حتی خود رژیم قدرت مهار آن را ندارد.

در این میان پژاک بدون توجه به این جنجال‌آفرینی‌ها و با بذل توجه به خطرات ناشی از سناریوهای نسل‌کشانه دول حاکم بر کردستان، برای تحقق استراتژی آزادی خلق مبارزه می‌کند. گذار از ضعف‌ها و موانع با دوراندیشی و حساب‌وکتاب‌های دقیق می‌تواند زنجیره توطئه‌های جدید دشمنان را خنثی نماید. خلقمان لازم است در این امر دقیق شود که دشمنان کُرد برای سال ۲۰۲۳ توطئه‌های جدیدی جهت پاکسازی جامعه فعال و جنبش آزادیخواهی مبارزه‌‌گر طرح نموده‌اند. جنگ و توطئه بصورت همزمان در کردستان با مهندسی سیاسی و نظامی، گام‌به‌گام و حساس‌تر از جنگ اوکراین از سوی بازیگران منطقه‌ای و جهانی به پیش رانده می‌شود.

بااین اوصاف، تنها شانس رهایی و آزادی خلق کُرد در این حساس‌ترین سال قرن، فقط می‌تواند مبارزه و هوشیاری و بیداری سراسری در هرچهار بخش کردستان و اتکای بر اتحاد خلق باشد. بی‌شک نشست سه دولت ایران، ترکیه و سوریه در مسکو با بازیگردانی روسیه آستانه‌های دیگری را رقم می‌زند، اما تضادها در خاورمیانه آنقدر عمیق، پیچیده و متداخل است که با مبارزه خلق‌کُرد چنین پلاتفرم‌های دولتی‌ای باز هم منجر به شکست خواهدشد. چراکه به اندازه‌ای که دول حاکم برای کُردها خطرتراشی می‌کنند، فرصت‌های بی‌بدیلی جهت ارتقای انقلاب آزادی نیز به میان آمده است.

نظام ایران گذشته از اینکه در داخل خیال حل مسئله کُرد و رهایی از بحران‌های دهها ساله ناشی از آن را ندارد، با دخالت در امور عراق و سوریه هم گرفتار پرونده کُردها در آن کشورها و دخالت و سهیم‌شدن در سناریوها برضد کُردهای بخش‌های دیگر کردستان شده است. مشخص است که ایران نیز در کنار ترکیه و سوریه راهکار استفاده از قدرت برای رویارویی با خلق کُرد مبارز را کماکان درپیش گرفته است. درنظر دارد تمامی خطرات، مصیبت‌ها، بحران‌ها و جنگ‌ها را از داخل مرزهایش به برون مرزها انتقال دهد و این سیاست را به قیمت تشدید بحران‌ها و جنگ‌های منطقه‌ای اعمال می‌کند. با این مواضع فاجعه‌بار، آینده روشنی برای ایران در خاورمیانه و داخل کشور انتظار نمی‌رود ولی در آن سو، شانس کُردها بخاطر اصرار بر مبارزه و دمکراسیخواهی بیشتر به نظر می‌رسد.

حزب حیات آزاد کردستان (پژاک)

۱ مارس ۲۰۲۳