جمیل بایک با بیان اینکه هزاران پیشمرگه در باشور برای رهایی از دیکتاتوری و ایجاد زندگی آزادانه به شهادت رسیده‌اند، تاکید کرد که خانواده بارزانی امروز دولت ترکیه را به باشور آوردند و گفت: «مردم باشور ما مردمی بسیار میهن‌دوست هستند و جنگیدند. مبارزه‌های بزرگی انجام داد و شهدای زیادی داد. مردم باشور نمی‌توانند این اشغالگری دولت ترکیه را بپذیرند. من معتقدم که مردم باشور و مردم بهدینان از حکومت بارزانی و دیکتاتوری آشفته هستند و می‌خواهند هر چه زودتر آزادانه و دموکراتیک زندگی کنند. آنها باید از تاریخ، ارزش‌ها و موقعیت سیاسی خود محافظت کنند. زیرا بارزانی‌ها و دولت ترکیه می‌خواهند موقعیت سیاسی باشور را از بین ببرند.»

بایک با بیان اینکه حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) موقعیت سیاسی کنونی را در باشور حفظ کرده و پ‌ک‌ک بهای آن را پرداخته است، گفت: « پیشمرگه‌ها بخاطر اینکه بارزانی‌ها و پ‌دک در خدمت دولت ترکیه باشند و باشور را استانی از دولت ترکیه کنند،‌ شهید نشدند. این باید به خوبی درک شود. (...) آنهایی که از آزادی رهبر آپو صیانت نمی‌کنند، کسانی که برای کوردستان قیام نمی‌کنند، آنهایی که در برابر دولت ترکیه نمی‌ایستند و آنهایی که در برابر خیانت نمی‌ایستند، نمی‌توانند میهن‌دوست باشند. کوردها باید معیارهایی داشته باشند. ملاک آنها میهن‌دوستی است. میهن‌دوستی یعنی ایستادگی در برابر اشغالگری، سیاست‌ها، اعمال و خیانت‌های آن. فراخوان من به همه میهن‌دوستان بر همین اساس است.»

بخش دوم مصاحبه اختصاصی جمیل بایک، رئیس مشترک شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) با خبرگزاری فرات (ANF) به شرح زیر است:

*جوانان آپویی این روند را در باکور، روژاوا و خارج از کشور رهبری کردند و به نتایج مهمی دست یافتند. آنها در جریان نوروز، انتخابات و اخیراً قیام وان اثر خود را در این روند به جا گذاشتند. به نظر شما میزان مشارکت و کنش جوانان آپویی چقدر بود؟

جوانان کورد مانند جوانان کشورهای دیگر نیستند. مردم کورد روندی بین مرگ و زندگی را طی می‌کنند. جوانان کوردستان فرزندان این مردم هستند. به همین دلیل است که آنها نمی‌توانند مانند فرزندان مردم دیگر زندگی کنند، نمی‌توانند در چارچوبی که نظام توسعه داده است زندگی کنند و نمی‌توانند اصلاحاتی در آن نظام انجام دهند. آنها باید به طور کامل از آن سیستم خارج شوند. آن وقت می‌توانند جوانان خلق کورد باشند، سپس می‌توانند مردم کورد را رهبری کنند و مردم کورد را زنده نگه دارند. سیاست نسل‌کشی علیه مردم کورد در حال انجام است. وظیفه جوانان بیش از هر چیز این است که در مقابل این سیاست بایستند. زیرا جوانان آینده یک ملت را تعیین می‌کنند. اگر جوانان می‌خواهند مردم کورد را زنده نگه دارند، باید پیشاهنگ باشند. آنگاه می‌توانند خود و جامعه خود را زنده نگه دارند.

ما یک جنبش جوانان هستیم. رهبر آپو گفت: 'ما جوان شروع کردیم، جوان موفق خواهیم شد'. جوانان کورد باید این را مبنا قرار دهند. این جنبش تاریخ دارد، خط‌مشی دارد و بر این اساس مبارزه می‌کند. جوانان کورد هرگز از تاریخ، خط‌مشی و هدف خود دست نمی‌کشند. آنچه از آنها خواسته می‌شود این است که بر اساس تاریخ و خط‌مشی‌شان مبارزه کنند. جوانان کورد باید با روحیه انقلابی عمل کنند و هیچ مانعی را نشاسند. آنها نباید موانع مختلف را از جانب دولت، خائنان یا خانواده‌هایشان بپذیرند.

فراخوانی به خانواده‌ها هم دارم. میهن‌دوستی از ما چه می‌خواهد؟ می‌خواهد از خود، کشور، فرزندانمان محافظت کنیم و در مقابل دشمن بایستیم. این درست نیست که خانواده‌ها خود را میهن‌دوست تعریف کنند و در عین حال مانع فرزندان شده و سوی آنها را به نظام هدایت کنند. این بر خلاف میهن‌دوستی است، قابل پذیرش نیست. رژیم می‌خواهد مردم کورد را از بین ببرد، بنابراین از جوانان شروع می‌کند. جوانان را به بسیاری از اعمال شوم و بد سوق می‌دهند. فرماندار سِرت گفت: 'بگذار به جای پیوستن به گریلا، به فحشا بپردازند'. به وضوح گفت. این سیاست دولت ترکیه است. چون می‌خواهند مردم کورد را از بین ببرند. پس چگونه آن را از بین خواهند برد؟ وقتی جوانانش را از بین ببرند، جامعه کورد را هم از بین می‌برند. اگر جوانان به وظایف خود در قبال مردمشان، برای کشورشان عمل نکنند، اگر به مبارزه نپیوندند، اگر در مقابل اشغال و همگون‌سازی نایستند، دولت آنها را به سوی اعمال پلید و زشت سوق می‌دهد. خانواده‌ها به جای این که این راه را به فرزندان‌شان نشان دهند، راه نظام را به آنها نشان می‌دهند. سیستم در تلاش است تا این مردم را از بین ببرد. میهن‌دوستی و انسانیت این را نمی‌پذیرد. به همین دلیل است که این فراخوان من به خانواده‌هاست. اینگونه با فرزندان خود برخورد نکنید، مراقب آنها باشید. فرزندان خود را از طریق واقعیت کورد آموزش دهید. اجازه ندهید به ابزاری برای سیاست دشمن مبدل شوند. از هروئین، جاسوسی، فحشا، مهاجرت و سیاست همگون‌سازی دوری کنید. جوانان تحت سیاست‌های دولت ترکیه زندگی می‌کنند. دولت ترکیه یک فرهنگ را جلوی آنها می‌گذارد، این فرهنگ آرابِسک (نوعی احساس ناامیدی و سرنوشت‌باور را اشاعه می‌دهد) است. با این فرهنگ روحیه جوانان را کاملا می‌کشند. جوانان مردم کورد نباید این را بپذیرند. به خصوص جوانان آپویی نباید این را بپذیرند، باید با آن مبارزه کنند، از خود و مردم خود محافظت کنند و به وظایف تاریخی خود عمل کنند. این چیزی است که من از آنها می‌خواهم. هم باید در جای خود مبارزه کنند و هم به صفوف گریلا بپیوندند. آنها باید آشنایان خود را سازماندهی کنند و با هم کنش‌هایی را انجام دهند. این جنبش اینگونه شروع شد و توسعه یافت. جوانان این جنبش نیز باید این را مبنا قرار دهند.

*شما هم اشاره کردید؛ در باکور سیاست‌های جنگ ویژه به ویژه علیه جوانان کورد و حتی کودکان کورد انجام می‌شود. جوانان نیز در مقابل این سیاست‌ها تلاش می‌کنند. در برابر سیاست‌های جنگ ویژه چه باید کرد؟

اگر دولت ترکیه تا این حد بر زنان، جوانان و کودکان تمرکز می‌کند، دلیلی برای این امر وجود دارد. زیرا همه آنها نماینده آینده مردم کورد هستند. دلیل دیگر این است که رهبر آپو هم جوانان و هم زنان را پیشگام مردم کورد ساخت. دولت فاشیست ترکیه نیز می‌خواهد مردم کورد و کوردستان را از بین ببرد. او نمی‌خواهد چیزی برای کوردها و کوردستان باقی بگذارد. او بر این اساس سیاستی را در پیش می‌گیرد. برای رسیدن به این هدف، زنان، جوانان و کودکان را هدف قرار داده است. اگر از زنان، جوانان و کودکان شروع شود به هدف خود می‌رسد. هر روز در جایی بچه‌ها‌ کشته می‌شوند. در ترکیه چنین چیزی وجود ندارد، در کوردستان این کار را انجام می‌دهند. این به وضوح دشمنی او را با کوردها آشکار می‌کند. آنها حتی به بچه‌ها اجازه بازی یا حرکت در خیابان را نمی‌دهند، با نفربر به آنها حمله می‌کنند. آنها می‌خواهند همه کودکان کورد را بترسانند تا تسلیم شوند. از این طریق هدفشان از بین بردن مردم کورد است. به زنان و جوانان با فرهنگ آرابسک، هروئین، فحشا، جاسوسی، مهاجرت و سیاست‌های همگون‌سازی حمله می‌کند. به این ترتیب او می‌خواهد جوانان و زنان را تضعیف کند، آنها را از واقعیت و مبارزه دور کند و آنها را از حفاظت از خود و کشورشان باز دارد.

به همین دلیل است که در مدارس، خیابان‌ها و همه جا سیاست‌های جنگ ویژه را اجرا می‌کنند. مثلا چند سریال تلویزیونی تولید می‌کنند. همه این سریال‌ها علیه جامعه کورد، زنان و جوانان کورد است. با این سریال‌ها می‌خواهند ترک‌سازی را توسعه دهند. هدف آنها این است که مردم کورد را از ریشه، وطن و انسانیت خود بیگانه کرده و آنها را در خدمت دولت ترکیه قرار دهند. به همین دلیل این سریال‌های تلویزیونی را می‌سازند. جشنواره‌هایی برگزار می‌کنند و با این جشنواره‌ها زبان، فرهنگ و تاریخ خودشان را اشاعه می‌دهند. آنها هر چیزی را که در خدمت کوردها، میهن‌دوستی و انقلابی‌گری باشد، حذف و ممنوع می‌کنند. مثلاً نمی‌گذارند تئاتر کوردی پیشرفت کند، نمی‌گذارند موسیقی کوردی پیشرفت کند، نمی‌گذارند زبان کوردی پیشرفت کند، یعنی هر کاری می‌کنند تا زبان، فرهنگ و هویت کوردی از بین برود. و آن را به صورت نامحدود توسعه می‌دهند. زنان و جوانان باید از خود، کشور و جامعه خود محافظت کنند. آنها باید بایستند و علیه اشغالگری و نسل‌کشی به تمام معنا مبارزه کنند. آنها باید از زبان، فرهنگ، هویت، کشور و همه چیز خود محافظت کنند. آنها باید مردم خود را رهبری کنند. آنها باید در مقابل سیاست‌های دولت ترکیه بایستند، مردم را آموزش و سازماندهی کنند تا بتوانند از خود در برابر سیاست‌های دولت ترکیه محافظت کنند و آزادی و هویت خود را به دست آورند. این چیزی است که از آنها خواسته می‌شود.

*اکولوژی ستون اساسی پارادایم شماست. خصومت با کوردها و کوردستان بیشتر در غارت اکولوژیک و طبیعت مشاهده می‌شود. دلیل اینکه دشمن تا این حد به محیط زیست حمله می‌کند چیست؟

ساختن یک جامعه دموکراتیک با آگاهی از آزادی زنان و مبارزه ایدئولوژیک امکان‌پذیر است. اگر زنان و اکولوژی را اساس خود قرار ندهید، اگر آگاهی، سازمان و مبارزه خود را توسعه ندهید، نمی‌توانید جامعه‌ای دموکراتیک بسازید و به اهداف آزادی و دموکراسی دست یابید. کوردها مردمانی هستند که در طبیعت زندگی می‌کنند. در بطن طبیعت زندگی می‌کند و مبارزه می‌کند. مبنا گرفتن طبیعت یعنی اساس گرفتن زندگی و آزادی. کسانی که طبیعت را اساس نمی‌گیرند و از طبیعت محافظت نمی‌کنند، نمی‌توانند زندگی کنند یا آزاد باشند. دولت ترکیه بی‌حد و حصر جغرافیای کوردستان را غارت می‌کند. در حال غارت جغرافیای کوردها و از بین بردن امکانات معیشتی آنهاست. غارت جغرافیای کوردها، غارت طبیعت به منظور استخراج مواد معدنی از همه جا، سوزاندن جنگل‌های کوردستان و قطع درختان آن، آبگرفتن بسیاری از نقاط با سدها، قطع برق رحا و مردین برای جلوگیری از کشاورزی، و ... به این ترتیب، مردم را به مهاجرت اجباری سوق می‌دهد و جمعیت جغرافیایی کوردستان را تغییر می‌دهد.

به عنوان مثال، همه می‌دانند که در ایلیچ چه اتفاقی افتاده است، غارت نامحدود در شرنخ، گابار، جولمرگ و درسیم وجود دارد. در جولمرگ، در روستای مارینوس، مردم در برابر غارت ایستادند. من به آنها تبریک می‌گویم. مردم ما باید مانند مردم روستای مارینوس از سرزمین، جغرافیا، ارزش‌ها و زندگی خود در همه جا محافظت کنند. آنها نباید به اشغالگران اجازه غارت را بدهند. شاید واکنش‌هایی در این زمینه در حال انجام است، اما بسیار کم است. در همه جا، همه باید با شدت بیشتری واکنش نشان دهند و از زندگی و آینده خود محافظت کنند. چون با چیزهایی که ساخته‌اند زندگی مردم کورد را نابود می‌کنند. مثلاً مواد معدنی را استخراج می‌کنند و به جای آن از سم استفاده می‌کنند. آب‌ها کاملا مسموم شده‌اند، همچنین آب و هوا تخریب می‌شود، مردم نمی‌توانند کشاورزی کنند، درختان در حال خشک شدن هستند و آسیب زیادی به زندگی و روان مردم وارد می‌کنند. اگر آگاهی مبارزه ایدئولوژیک را توسعه ندهید و سازماندهی نکنید، نمی‌توانید از غارت و نسل‌کشی جلوگیری کنید. دولت ترکیه می‌خواهد کوردستان را وطن خود بسازد و برای این می‌خواهد مردم کورد را از بین ببرد. مردم کورد باید از آب، خاک و منطقه خود محافظت کنند. این محافظت از خود و آزادی‌اش است.

شما نمی‌توانید در مقابل چنین ویرانگری در کوردستان زندگی کنید، اگر می‌خواهید زندگی کنید، در کشور و جغرافیای خود زندگی کنید. شما نباید اجازه دهید دشمن جغرافیای شما را غارت کند، بایستی مانع از بین بردن فرصت‌های زندگی شما شوید. مردم کورد با جغرافیای خود زنده می‌مانند. اگر جغرافیای آنها از بین برود، نمی‌توانند زنده بمانند. مثلاً در حال حاضر می‌گویند که شرنخ بدترین کیفیت هوا را در شهر ترکیه دارد. چرا؟ زیرا آنها درخت و جنگلی را باقی نگذاشتند. به بهانه نفت محل را آلوده می‌کنند. دولت ترکیه سیاستی را دنبال می‌کند که هدف آن مشروعیت بخشیدن به غارت در کوردستان است. دولت ترکیه گفت: 'تاکنون پ‌ک‌ک به ما اجازه استخراج این مواد معدنی را نداده است، به ما اجازه نداده است که ثروت کوردستان را آشکار کنیم و در خدمت شما قرار دهیم. در واقع دولت‌هایی که نمی‌خواهند ترکیه پیشرفت کند و ثروتمند شود این کار را انجام می‌دهند. برخی از کشورهای خارجی پشت پ‌ک‌ک هستند، آنها تلاش می‌کنند با کمک به پ‌ک‌ک، ما را از به دست آوردن این ثروت‌ها بازدارند. ' او چنین تبلیغاتی می‌کند. بدین شکل می‌خواهند جامعه ترکیه را علیه پ‌ک‌ک و مردم کورد بشورانند.

برای کوردها عیب و شرمساری است که از دولت چیزی بخواهند

از این طریق می‌خواهند نسل‌کشی علیه مردم کورد و کشتارهای علیه پ‌ک‌ک را مشروع جلوه دهند. به عبارت دیگر، هدف آن جلب حمایت مردم ترکیه و تقویت شوونیسم است. از این طریق می‌خواهند سیاست نسل‌کشی خود را در کوردستان کامل کنند. مردم ترکیه نیز باید این را درک کنند. در حال حاضر گرسنگی و فقر در ترکیه افزایش یافته است. وضعیت بسیار جدی است. این نتیجه سیاست دولت ترکیه علیه مردم کورد است. ترکیه با غارت و جنگ چیزی به جامعه خود نمی‌دهد. مردم ترکیه نیز باید این را ببینند. آنها هر روز به این موضوع پی می‌برند، اما باید زودتر آن را ببینند.

اگر آنها می‌خواهند گرسنگی را از بین ببرند، راه این کار مخالفت با سیاست دولت ترکیه در قبال کوردها است. آن وقت این گرسنگی و فقر از بین خواهد رفت. می‌خواهند جنبش‌های زیست‌محیطی را به خط دولت بکشاند تا غارت دولت ترکیه را پنهان کنند. در این زمینه کارهای زیادی انجام می‌دهند. به همین دلیل است که هیچ کس نباید در این دام بیفتد. هیچ کس نباید انتظار داشته باشد که دولت در مقابل فحشا، هروئین، جاسوسی، مهاجرت، گرسنگی بایستد. اینها در واقع توسط خود دولت انجام شده است. این سیاست را هم برای از بین بردن کوردها و هم برای محتاج ساختن کامل جامعه ترکیه به خود انجام می‌دهد. هیچکس نباید بگوید که دولت باید این اقدامات را انجام دهد. زیرا در واقع این کار را خودش انجام می‌دهد، چگونه می‌تواند از آن جلوگیری کند؟

هرکس دهانش را باز می‌کند می‌گوید دولت این کار را بکند، آن کار را بکند، این تدبیر را بگیرد. این مایه عیب و شرمساری به خصوص برای کوردها است. چیزی نیست که آنها از این دولت بخواهند. این حالت کاملاً قابل مشاهده است. هر روز کوردها را به قتل می‌رسانند و سعی در از بین بردن کوردها دارند. چگونه یک کورد می‌تواند از این دولت مطالبی را مطالبه کند؟ کوردها باید برای هر چیزی که برای خودشان می‌خواهند مبارزه کنند. هر چه به دست آورند، با مبارزه خود به آن دست خواهند یافت. این حقیقت است. بنابراین آنها نباید چیزی از دولت مطالبه کنند. به خصوص اینکه بخواهند دولت از فحشا، شرارت و دزدی جلوگیری کند، آنها نباید چنین چیزهایی را بخواهند، زیرا دولت در واقع آگاهانه در حال توسعه این سیاست در کوردستان است.

*انتخابات در باشور بار دیگر به تعویق افتاد. دلیل مخالفت پ‌دک یا خانواده بارزانی با انتخابات چیست؟ این سیاست چه خطراتی برای باشور و عراق ایجاد می‌کند؟

بارزانی‌ها همه جا تبلیغات می‌کنند و می‌گویند 'پ‌ک‌ک در حال از بین بردن موقعیت سیاسی باشور است'. اما این خود بارزانی‌ها هستند که موقعیت سیاسی باشور را از بین می‌بر‌ند. بارزانی‌ها سرنوشت خود را کاملاً به آک‌پ و م‌ه‌پ گره زده‌اند. اگر بارزانی‌ها می‌خواهند انتخابات به تعویق بیفتد، اینها دلایل اصلی هستند. اولین مورد خیانت آنها به کوردها است. زیرا آنها با دولت اشغالگر و نسل‌کش ترکیه عمل می‌کنند و با مردم کورد دشمنی می‌کنند. آنها نه تنها با پ‌ک‌ک دشمنی دارند، بلکه با مردم کورد نیز دشمنی دارند. سیاستی که آنها همراه با دولت ترکیه علیه مردم کورد انجام دادند، چهره واقعی آنها را به همگان نشان داد. در میان مردم کورد رسوا شدند.

دلیل دوم این است؛ آک‌پ-م‌ه‌پ در انتخابات محلی ترکیه و کوردستان ضربه بزرگی خورد. از سوی دیگر بارزانی‌ها ضربه بزرگتری نسبت به آک‌پ خوردند و ضعیف شدند. به همین دلیل می‌خواهند انتخابات به تعویق بیفتد. زیرا می‌دانند که اگر انتخاباتی برگزار شود مانند اردوغان شکست خواهند خورد. چون از انتخابات ترکیه نتیجه گرفتند. آنها می‌بینند که اگر الان انتخابات برگزار شود، شکست می‌خورند و از قدرت سقوط می‌کنند. آنها نمی‌خواهند فرصت‌هایی را که دارند از دست بدهند. در این میان حکومت باشوری وجود ندارد. خاندان بارزانی تحت نام حکومت باشور حکومت می‌کنند. آنها همه چیز را در خدمت خود قرار می‌دهند. غارت بزرگ می‌کنند. همانطور که آک‌پ با غارت همه جا در باکور و ترکیه ثروتمند می‌شود، بارزانی‌ها نیز غارت بزرگی انجام می‌دهند. میلیاردها پول دارند. آنها در آمریکا، در خلیج مکان دارند، ویلا دارند، میلیاردها در بانک دارند. بعضی‌ها هم اینها را بیان می‌کنند. با این حال مردم باشور گرسنه هستند و روز به روز فقیرتر می‌شوند. اما خانواده بارزانی روز به روز ثروتمندتر می‌شوند. چرا؟ چون حکومتی وجود ندارد، قدرتی وجود ندارد، تماماً قدرت بارزانی‌هاست. هر کاری می‌خواهند انجام می‌دهند و لذت می‌برند. نه قانون، نه حقوق، نه عدالت، نه هیچ چیز وجود دارد. اگر واقعا برای کوردیت مبارزه می‌کردند، اگر برای مردم باشور مبارزه می‌کردند، اگر دمکرات و آزادیخواه بودند، پس چرا انتخابات را به تعویق می‌اندازند، از چه می‌ترسند؟ یعنی ترس دارند، چیزهایی دارند که پنهان می‌کنند. آنها نمی‌خواهند اینها آشکار شوند. آنها نمی‌خواهند فرصت‌هایی را که دارند از دست بدهند. به همین دلیل می‌خواهند انتخابات را به تعویق بیندازند.

نکته دیگری که می‌خواهیم به آن توجه کنیم این است که؛ نمی‌گویند نباید انتخابات برگزار شود، می‌گویند باید به آخر سال موکول شود. چرا؟ زیرا اردوغان؛ او می‌گوید: 'ما به مناطق بیشتری در باشور گسترش خواهیم یافت'. ظاهرا برنامه‌ای در این زمینه اجرا می‌کنند. آنها منتظر هستند سربازان ترک در باشور بطور گسترده‌تری مستقر شوند. سربازان ترک بیشتر و گسترده‌تر مستقر خواهند شد، وارد کل باشور می‌شوند، سپس فرصت انتخابات از بین می‌رود و به قدرت و دیکتاتوری خود ادامه می‌دهند. همانطور که وزیر دادگستری ترکیه می‌گوید: 'در امرالی انزوا وجود ندارد، همه چیز عالی است'، بارزانی‌ها نیز می‌گویند: 'در باشور همه چیز به خوبی پیش می‌رود'. می‌گویند: 'در زندان‌ها کسی نیست که از او خبری نباشد. با این حال، هیچ کس حتی نمی‌تواند برای دیدن کسانی که در زندان هستند برود. حتی وکلا هم نمی‌توانند بروند. به عبارت دیگر به مردم ظلم زیادی می‌کنند.

مردم باشور باید از تاریخ و ارزش‌های خود محافظت کنند

مردم باشور ما چه در بهدینان و چه در سوران هزینه‌های گزافی پرداخته‌اند. هزاران پیشمرگه شهید شدند. این شهادت‌ها برای سرنگونی صدام بود و نه برای اینکه دولت ترکیه در باشور به قدرت برسد. اگر مردم باشور ما مبارزه کرده‌اند، اگر هزاران پیشمرگه شهید شدند، اگر مورد حملات شیمیایی قرار گرفتند، این کار را کردند تا از شر دیکتاتوری خلاص شوند و آزادانه و دموکراتیک زندگی کنند. اما می‌بینیم که؛ خانواده بارزانی دولت ترکیه را به باشور می‌آورد. او دولت ترکیه را به جای صدام در باشور قرار می‌دهد. این چه ربطی به کوردبودن دارد؟ چرا مردم باشور ما باید این را بپذیرند؟ مردم باشور ما مردمی بسیار میهن‌دوست هستند، مبارزه‌های بزرگی انجام داده‌اند و شهدای زیادی داده‌اند. مردم باشور نمی‌توانند این اشغالگری دولت ترکیه را بپذیرند. من باور دارم؛ مردم باشور و مردم بهدینان از حکومت و دیکتاتوری بارزانی آشفته‌اند و می‌خواهند هر چه زودتر آزادانه و دموکراتیک زندگی کنند. آنها باید از تاریخ، ارزش‌ها و جایگاه خود محافظت کنند. زیرا بارزانی‌ها می‌خواهند دولت ترکیه موقعیت سیاسی باشور را از بین ببرد.

این پ‌ک‌ک است که از موقعیت سیاسی دفاع می‌کند. پ‌ک‌ک تاوان هزینه‌ی آن را می‌پردازد. بهای زیادی پرداخت و نه تنها برای باشور بلکه برای عراق نیز مبارزه کرد. این را همه می‌دانند. برخی می‌گویند بارزانی‌ها خائن نیستند، شهدا دارند. پیشمرگه‌ها بخاطر اینکه بارزانی‌ها و پ‌دک در خدمت دولت ترکیه باشند و باشور را استانی از دولت ترکیه کنند،‌ شهید نشدند. این باید به خوبی درک شود. اگر کس دیگری جای بارزانی‌ها بود همه می‌گفتند که خیانت می‌کند. اما بعضی‌ها این را به بارزانی‌ها نمی‌گویند. چرا؟ زیرا از بارزانی‌ها پول می‌گیرند. مردم ما باید در این مرحله حساس باشند. کسانی که از آزادی رهبر آپو صیانت نمی‌کنند، کسانی که از کوردستان محافظت نمی‌کنند، کسانی که در برابر دولت ترکیه نمی‌ایستند، کسانی که در برابر خیانت نمی‌ایستند نمی‌توانند میهن‌دوست باشند. کوردها باید معیارهایی داشته باشند. ملاک آنها میهن‌دوستی است. میهن‌دوستی یعنی ایستادگی در برابر اشغالگری، سیاست‌ها، اعمال و خیانت‌های آن. فراخوان من به همه میهن‌دوستان بر همین اساس است.