حزب دمکرات کوردستان که در ازای شکست توسعه انقلابی کوردستان با سیاست خارجی ترکیه همکاری می‌کند، امپریالیسم را پذیرفت و سعی کرد موجودیت خود را بر پایه خیانت بنا کند. در سال ۱۹۹۲ علیه حزب کارگران کوردستان ‌(پ‌ک‌ک) جنگید، زیرا پ‌ک‌ک سیاست‌های محلی امپریالیسم را خراب کرده بود. تاریخ کوردها به اندازه مقاومت، خیانت را نیز در خود دیده است. کوردها یک‌بار دیگر با سیاست‌های نسل‌کشی روبرو شدند. رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که در برابر تاریخ کوردها خود را مسئول دید و جنبش آزادی کوردستان، این جنگ را متوقف کردند قبل از اینکه به نسل‌کشی تبدیل شود. راه و روش آپوئی هربار تله‌های دشمن را از میان برداشت،‌ علیرغم جنگی دشوار همچنین دیدار و روابط نیز ادامه یافتند،‌ علیه نوکری و خیانت نیز مبارزه کردند. اما کسانیکه پایه‌های بنیادین خود را بر اساس خیانت ایجاد کردند، از استقلال ترسیدند و این هراس، اکنون آنان را به باتلاق می‌کشاند. وضعیت کنونی از خیانت فراتر رفته، به دولت برده تبدیل شده است. نوکرانی که قلعه هولیر را به شکل پرچم ترکیه نمایان کردند، به تانک‌های ترکیه اجازه ورود می‌دهند، در مقابل منطقه آمدیه، پیام ‌«به ترکیه خوش آمدید» را به خلق می‌دهند.

برای اهالی باشور کوردستان زمان قیام است

علیه تلاش‌های اشغالگرانه، خشم و اعتراض خلق در باشور کوردستان وجود دارد اما این امر به یک نیروی سازماندهی شده و قیام تبدیل نشده است.

شرایط نشان می‌دهند که مردم باشور بی‌باکانه قیام می‌کنند. آیا آنها از از دست دادن خاکشان می‌ترسند‌؟ درواقع سلطه‌گران آنان را از روستاهایشان بیرون می‌کنند، در هولیر بجای پرچم کوردستان، پرچم ترکیه نصب می‌کنند. در آسمان آنها هواپیماهای جنگی ترکیه پرواز می‌کنند، بوی موادشیمایی و تی‌ان‌تی ترکیه از هوای آنها می‌آید. در شهرهای آنان بیشتر از شرکت‌های کوردی، شرکت‌های ترکی وجود دارد. بیشتر از پیشمرگه‌، این اعضای استخبارات ترکیه ‌(میت) هستند که در کوچه‌های آنها پرسه می‌زنند. کوتاه سخن اینکه چیزی که باید بسیار از آن بترسند بر سر آنها آمده است. مدتی است که کارد به استخوان رسیده است. برای خلق در باشور کوردستان دیگر فصل قیام فرا رسیده است.

اداره حزب دمکرات کوردستان بدون تکیه بر عراق، ترکیه، ایران و نیروهای امپریالیستی نمی‌تواند موضع مستقلی از خود نشان دهد و همچنین نمی‌تواند موضعی آزادیخواهانه و مستقل داشته باشد. تنها کاری که از دستش بر می‌آید اینست که با وابستگی به استعمارگرترین نیرو بتواند در منطقه سرپا بماند. از آنجاییکه نمی‌تواند پ‌ک‌ک را به خط خیانتکار خود بکشاند، بیش از پیش به دشمن این جنبش تبدیل شده است. هر روز به ژنرال‌های ترکیه کمک می‌کند تا فرزندان خلق کورد را با سلاح‌های شیمایی به قتل برساند.

گریلاهای آزادی‌بخش نیز با نیروی خود، با عملکرد جنگی خود به همگان نشان می‌دهند که چگونه می‌تواند سازماندهی شود.