روزنامه‌نگار و نویسنده و انقلابی، سید اَوران ۲۲ سپتامبر به دلیل سکته‌ی قلبی به شهادت رسید. عصر امروز، سلیمانیه در باشور کوردستان، با حضور رفیق و همکار و آزادی‌خواهان، طی مراسمی یاد وی گرامی داشته شد.

مراسم با یک دقیقه سکوت برای ادای احترام به شهدا آغاز شد. سپس شمع روشن شد و شعار «شهید نمی‌میرد» سرداده شد.

سپس روزنامه‌نگار و رفیق شهید، عزیز کویلو اوغلو، گفت: «انسان هر چه تلاش کند نمی‌تواند تعریف تمامی از شخصیت سید را ارائه دهد، شهید در خانواده‌ای میهن‌دوست به دنیا آمد، همان‌گونه که خود می‌گوید ‘تحت تاثیر پدر بزرگش برای کوردستانی آزاد مبارزه کرده است’».

همچنین تاکید کرد، آغاز مبارزه‌ی شهید به دوران دانشگاه برمی‌گردد، سپس به کار مطبوعات آزاد ادامه داد، بعد از آن به صفوف حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) پیوست، در تمامی وظایفی که بر عهده گرفته است فعالانه مبارزه کرده است؛ وی همچنین قول داد تا راه شهید را ادامه دهد.

سپس تصاویری در رابطه با زندگی و فعالیت‌های شهید سید اَوران نشان داده شد.

به نوبه‌ی خود محمد امین پنجوینی، گفت: «شهید سید اَوران، با قلم و دوربین برای آزادی می‌جنگید، هر از گاهی یک‌دیگر را می‌دیدیم، درخواست کرد با هم پروژه‌ای را انجام دهیم، با تمامی افرادی که به ملاقات رهبر اوجالان رفته‌اند، مصاحبه و گفتگو نماییم، پس از چند سال اتفاقی یک‌دیگر را دیدیم، گفت ‘آن پروژه را آخر سر اجرا خواهیم کرد’، ولی متاسفانه ما را ترک کرد».

پس از آن، مدیر کمپانیای چتر برای امور میدیایی، کمال حسن، گفت: «زمانی که دشمن از طریق هوایی و زمینی روز‌نامه‌نگاران را مورد هدف قرار می‌گرفت، رفیق سید خستگی‌ناپذیر و بدون دودلی و شک و گمان، همیشه در حال مبارزه بود و دشمنان خلق ما را محکوم می‌کرد».

سپس، روزنامه‌نگار زن، سمسور رحمان، به این اشاره کرد که شهید همیشه تلاش کرده است تا زنان را در عرصه‌ی رسانه و مطبوعات پیشرفت کنند، از این نظر نقش بزرگی ایفا نمود.

رفیق دیگر شهید، دلزار عارف، در مورد نظرات و ارزیابی و تحلیل‌های واقعی شهید صحبت کرد.

در پایان مراسم، هم‌کار و شاگرد شهید، ریباز حسن، گفت: «خوش‌بختانه این فرصت را به دست آوردیم، برای مدت ۵ سال باهم باشیم و تحت نظر وی پیشرفت کنیم، زمانی که اتفاقات ۱۶ اکتبر در کرکوک اتفاق افتاد، خیلی زود رسانه‌های دیگر منطقه را تخلیه کردند، اما شهید سید آخرین نفر از کرکوک خارج شد، با هر کدام از زمان‌های کوردی (زازاکی، کرمانجی، سورانی) و ترکی شرایط و وضعیت را برای افکار عمومی گزارش می‌کرد، نزد شهید هیچ فرقی بین آمد و کرکوک وجود نداشت».