جمیل باییک ریاست مشترک شورای رهبری ک.ج.ک اعلام کرد که دولت ترک و نیروهای بین‌المللی تلاش می‌کنند تا مانع از تداوم کارزار آزادی برای رهبر خلق کورد شوند و در این باره گفت: با این حال، به هر تلاشی هم دست بزنند نمی‌توانند مانع از آزادی فیزیکی رهبر آپو بشوند.
جمیل باییک ریاست مشترک شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان در برنامه ویژه سترک تی‌وی شرکت کرده و در خصوص تحولات مهم سال ۲۰۲۱ سخن گفت.
جمیل باییک در ابتدای سخنان خود ضمن اشاره به انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان اعلام کرد که انزوا تشدید شده است. وی در بخش دیگری از سخنان خود در رابطه با اهمیت کارزار بین‌المللی برای آزادی جسمی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان سخن گفت. باییک همچنین در مقابله با سکوت نیروهای بین‌المللی در رابطه با حملات شیمیایی به مناطق حفاظتی میدیا هم گفت: ناتو و اتحادیه اروپا همکار دولت ترک در این حملات هستند.
بخش نخست گفتگوی جمیل باییک با سترک تی‌وی:
سترک تی‌وی: یک سال است که انزوای تشدید شده بر رهبر خلق کورد به شدیدترین سطح خود رسیده است. در مقابل، در امرالی هم مقاومتی بزرگ در جریان است. تاثیر عبدالله اوجالان در سطح بین‌المللی رو به فزایش بیشتر است. در رابطه با انزوای تداوم یافته و مقاومت در مقابل آن در سال ۲۰۲۱ چه نظری دارید؟
جمیل باییک: پیش از آنکه به سوال شما پاسخ بدهم، بار دیگر عاملان قتل‌عام مرعش، روبوسکی و متریس را محکوم کرده و یاد و خاطره کسانی که در این قتل‌عام‌ها به شهادت رسیده اند را گرامی می‌داریم. پیمانی را که با خلقمان و شهدا بسته‌ایم بار دیگر تجدید می‌کنم.
از طرف جنبش ما و خلقمان، قدم‌های برداشته شده برای رهبر آپو همواره ادامه داشته و در دستور کارمان قرار دارند. جنبشمان و خلقمان همیشه از رهبر آپو صیانت به عمل آورده است. همانگونه که اطلاع دارید، در زمان توطئه، بسیاری از هوالان ما و میهن‌دوستانمان با شعار نمی‌توانید روز ما را تاریک کنید، دست به فعالیت زدند. در این فعالیت‌ها و اقدامات برخی از افراد خلقمان به شهادت رسیدند. این شهادت‌ها به دستوراتی برای ما تبدیل شدند. رهبر آپو هم همین مسئله را مبنا قرار داده و گفت اقدامات آنها را هیچگاه فراموش نمی‌کند، به همین دلیل است که همیشه مقاومت و مبارزه را ادامه می‌دهد.
سال ۲۰۲۱ مبارزات گسترده‌ای برای رهبر آپو انجام شد. در مبارزه، آزادی جسمی رهبر آپو به عنوان هدف قرار داده شد. این مبارزه در سال ۲۰۲۲ هم به شیوه‌ای قدرتمندانه ادامه پیدا می‌کند. این مسئله را با توجه به گسترش ابعاد این مسئله می‌توان درک کرد. اگر این مبارزه با چنین قدرتی صورت می‌گیرد، به دلیل مقاومت جنبشمان و خلقمان است. در صورتیکه مبارزه و مقاومت جنبشمان نمی‌بود، به چنین سطحی از قدرت و تاثیر پذیری دست نمی‌یافت، در عرصه بین‌المللی این اندازه تاثیر گذار نبود. بسیاری از نهادها و شخصیت‌های نویسنده، سندیکاها، کانون‌های وکلا، کانون‌های زنان، شهرداری‌های و سازمان‌های جامعه مدنی در این کارزار شرکت داشته‌اند، و در صورت فقدان مبارزه ما و خلقمان در این سطح گسترش پیدا نمی‌کرد. اگر این مبارزه کسترش پیدا کرده باشد، همانگونه که اشاره کردم، علت اصلی آن مبارزه جنبشمان و خلقمان است. نتیجه‌ای روشن از این مسئله دستگیر می‌شود. در صورتیکه ما این مبارزه را گسترش بدهیم، به سطح بالاتری ارتقا بدهیم، کارزارهایی را برای آزادی جسمی رهبر آپو براه بیاندازیم، می‌توانیم زودتر به هدف خود دست پیدا کنیم.
نیروهای توطئه‌گر زمانی که رهبر آپو را دستگیر کردند، تلاش می‌کردند بی‌تاثیری و خنثی سازی رهبر آپو را دنبال کنند. اما رهبر آپو در مقابله با توطئه بین‌المللی ایستادگی کرد. هدف توطئه بین‌المللی را درک کرده و در مقابل آن ایستادگی کرد. بعد از این توطئه رهبر آپو پارادایم سوسیالیستی را بازسازی کرد. برای نیروهای سوسیالیست و بشر دوست، پارادایم جدیدی را بنیان گذاشت. همین مسئله تاثیر مهمی را به دنبال داشته و اهمیت آن روز بروز بیشتر درک می‌شود. اگر امروز در تمام جهان برای آزادی فیزیکی رهبر آپو کارزارهایی براه انداخته شده است و دامنه آن افزایش پیدا می‌کند، علت آن پارادایمی است که رهبر آپو مطرح کرده است.
رهبر آپو در پارادایم سوسیالیستی دست به نوسازی زده است. برای حل مسائل دمکراسی و آزادی خط مشی جدیدی را مطرح کرده است. کسانی که این پارادایم جدید را درک می‌کنند روز بروز افزایش پیدا می‌کند و بیش از پیش از آن حمایت می‌کنند. به همین دلیل است که از رهبر آپو صیانت به عمل می‌آورند. به همین دلیل کسانی که رهبر آپو را به اسارت گرفته‌اند، در هر صورت نمی‌توانند مانع از آزادی رهبر آپو شوند. دولت ترک با برخورداری از برخی از حامیان بین‌المللی و برخی از کوردهای همکار، خائن، برای ممانعت از این کارزار دست به تلاش‌هایی زده‌اند. می‌خواهند که مانع از آزادی فیزیکی رهبر آپو بشوند. اما به هر اقدامی هم که دست بزنند، نمی‌توانند مانع از آن شوند.
اگر این کارزار قدرتمندانه گسترش پیدا کرده باشد، زنان در این مهم نقش بزرگی داشته‌اند. زیرا زنان کورد برای آزادی، دست به مبارزات وسیعی زنده‌اند و تنها برای خود دست به این مقاومت نزده‌اند. این مبارزه برای تمام خلق کورد، خلق‌های خاورمیانه و بشریت است. یعنی نه فقط برای آزادی زنان، بلکه برای آزادی تمام جامعه دست به مبارزه زده‌اند، و چون از طریق فلسفه رهبر آپو مبارزه می‌کنند، بر تمام جامعه تاثیر گذاشته است. اگر در این چارچوب به مسئله نگاه کنیم می‌بینیم که در کارزار آزادی برای رهبر آپو، زنان از نقش بسیار برخوردار هستند. این کارزار هر روز به دستور کار زنان در سطح جهان تبدیل می‌شود و آنها هم به بخشی از این مبارزه تبدیل می‌شوند.
از نظر من این کارزار در سال ۲۰۲۲ هر چه بیشتر گسترش پیدا می‌کند. در این کارزار همراه با زنان پیشاهنگ، تاثیر مهم مبارزات خلقمان در روژآوا، خلقمان در اروپا، هوالانمان در زندان، خلقمان در مخمور، کمپ لاویرو یونان و بسیاری از مناطق دیگر این کارزار گسترش پیدا می‌کند. اگر در سطح بین‌المللی این کارزار تاثیر گذار بوده باشد نتیجه مبارزه و تلاش این افراد بوده است. به همین دلیل از شهرداری‌ها، سندیکاها، سیاستمداران، روشنفکران و نویسندگان و تمام نیروهایی که در این کارزار سهیم بودند و به آن کمک کرده‌اند، تشکر می‌کنم. به نام خلقمان و جنبشمان از آنان تشکر می‌کنم. این کارزار روز بروز تاثیر بیشتری را بر سوسیالیست‌ها، کارگران، روشنفکران در ترکیه می‌کند. درک کرده‌اند که انزوای تحمیل شده بر رهبر آپو بر آنان هم تاثیر گذار بوده است. این انزوا در واقع تحمیل انزوا بر خلق‌های ترکیه و بشریت است. زیرا هر روز بیشتر درک می‌کنند که در مقابل آنها ایستاده‌اند. من اعتقاد دارم که درک رهبری عمومی شده و پیشتیبانی‌ها گسترش پیدا می‌کنند. زیرا دیگر درک می‌کنند که در صورتیکه انزوا برداشته نشود، این انزوا بر تمام سوسیالیست‌ها، دمکرات‌ها، روشنفکران و زندانیان تسری پیدا می‌کند. به همین دلیل می‌خواهند که انزوا را در هم بشکنند.
سترک تی‌وی: امسال کارزار زمان آزادی فرا رسیده است، از اهمیت بسیاری برخوردار بود. شما در رابطه با تاثیر این کارزرا بر تمامیت مبارزه و دستاوردهای آن چه نظری دارید؟
جمیل باییک: کارزار زمان آزادی فرا رسیده است، کارزاری موقتی نیست. فقط برای باکور کوردستان هم نبود. برای تمام خلقمان در تمام کوردستان و خارج از میهن بود. همچنین فقط برای مدتی محدود این کارزار براه انداخته نشد. این کارزار اهدافی را دنبال می‌کند. آزادی جسمی رهبر آپو، پایان دادن به فاشیسم در ترکیه، ایستادگی در مقابل حملات اشغالگری دولت ترک بر بخش‌های کوردستان و متوقف نمودن این حملات بود، همچنین این کارزار در مقابل سیاست‌های اشغالگرانه دولت ترک بر کورد و خاورمیانه آغاز شد. به همین دلیل این کارزار از ابعاد ایدئولوژیک، سیاسی، فرهنگی و عملی برخوردار است. کارزار در این بعد، تاریخی، گسترده و عمیق است. این کارزار دستاوردهای زیادی به دنبال داشت. اگر امروز گفته می‌شود که آ.ک.پ/م.ه.پ در حال فروپاشی است، در نتیجه کارزار ما بوده است. این واقعیتی تاریخی است.
این کارزار توطئه‌های دولت ترک را که تلاش کرده است که به وسیله حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ عملی کند، خنثی کرده است. ضربه‌ای سهمگین بر توطئه‌های آنان زده است. اگر امروز نقاب از چهره آ.ک.پ/م.ه.پ در سطح جهانی برداشته شده است در نتایج مبارزات ما روی داده است. اگر امروز در ترکیه با صدایی بلند علیه حاکمیت موضعگیری می‌شود، در نتیجه فعالیت و کارزار ماست. زیرا با این کارزار حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ وارد فرایند فروپاشی شده است، اتمسفر رعب و وحشت ایجاد شده توسط آنان در جامعه فروپاشیده است و دیکر با صدایی بلند، با جسارت و روحیه‌ای قوی، در مقابل حاکمیت واکنشی اجتماعی شکل گرفته است. کسانی که دیروز سکوت کرده بودند هم امروز دست به انتقاد می‌زنند مبارزه جنبشمان این جسارت را ایجاد کرده است و این یک واقعیت است.
از طرف دیگر این کارزار نیروی ما جنبشمان و خلقمان را به همه نشان داده است. این کارزار نشان می‌دهد که خلق کورد در مبارزه خود برای دمکراسی پیشاهنگ است. همچنین حاکمیت ا.ک.پ/م.ه.پ جنگی روانی را براه انداخته بود. می‌گفتند که پ.ک.ک را در آستانه نابودی کامل قرار داده‌ایم. همه باید از صفوف پ.ک.ک خارج شوند و دیگر کسی از آنها حمایت نکند. می‌گفتند که هیچ کس نباید در جنگ ما علیه پ.ک.ک اعلام نظری بکند. این مسئله بر برخی هم تاثیر گذاشته بود. با این کارزار بود که بر جنگ روانی دولت ترک علیه خلق هم ضربه وارد شد. همه مشاهده کردند که سیاست‌های ا.ک.پ/م.ه.پ در مقابل کورد و پ.ک.ک درست نیست. در این باره هم جنگ روانی آنها شکست خورد. این پیروزی هم در نتیجه این کارزار و مبارزه است.
از طرف دیگر تبلیغاتی که دولت ترک در باشور کوردستان هم انجام داده بود، خنثی شد. در مقابل دولت ترک تردیدی مشاهده می‌شد. یعنی این تردید به این صورت بود: ایا می‌توان در مقابل دولت ترک ایستادگی کرد؟ چنین اتمسفری ایجاد شده بود و گفته می‌شود که باید در نهایت برتری و تسلط دولت ترک را قبول کرد و خود را حفظ کرد. یعنی گونه‌ای از جو تسلیم شدگی مشاهده می‌شد. این کارزار اتمسفری را که با تبلیغات دولت ترک ایجاد شده بود شکست. به آن ضربه وارد کرد. خلقمان در باشور کوردستان درک کرد که با قبول مطالبات دولت ترک نمی‌توانند خودشان و باشور کوردستان را حفظ کنند. این ذهنیت گسترش پیدا کرد. درک کردند که با این تردید نمی‌توانند ارزش‌های خود، شهدا خود و سرزمین خود را حفظ کنند. به همین دلیل هم بود که در مقابل دولت ترک، مبارزه و مقاومت را به عنوان هدف انتخاب کردند. همچنین این ذهنیت در تمام کوردستان هم گسترش پیدا کرد. با چنین هدف مبارزه هم گسترش پیدا کرد. به ایجاد حافظه ملی منجر شد، به ایجاد این خاطره ملی خدمت کرد. همچنین جنبش زنان را هم گسترش داد. کارزار حمایت و صیانت از رهبر آپو را بیشتر گسترش داد. اگر امروز در عرصه بین‌المللی برای رهبر آپو کارزاری ایجاد شده باشد، حاصل این حرکت کلی است.
سترک تی‌وی: شما به مقاومت زندانها درود فرستادید. در تمام امسال، زندانیان در حال ایستادگی بودند. مقاومت آنها همچنان هم ادامه دارد. با سیاست‌های انتقامگیرانه آنان در زندان، اخیرا شاهد بودیم زندانیان را به کام مرگ کشیدند، دست به جنایت زدند. آنگونه که از شواهد مشخص می‌شود این برخورد ادامه پیدا می‌کند. برای خاتمه دادن به شکنجه و قتل‌ها در زندان باید چه کرد؟
جمیل باییک: با این نوع برخورد در زندانها، پنج نفر از انقلابیون به شهادت رسیدند. با گرامیداشت یاد و خاطره این پنج هوال، بار دیگر یاد و خاطره شهدای زندان را گرامی می‌دارم. ما هیچگاه آنها را از فراموش نمی‌کنیم. تا زمانی که آرمان‌های آنان را به پیروزی نرسانیم، این مبارزه ادامه پیدا می‌کند. اگر امروز در زندان این مبارزه بزرگ ادامه داشته است، دردهای بسیاری را تحمل کرده‌اند، شکنجه‌های بسیاری را تحمل کرد و کشته شده باشند، به خاطرخودشان، نبوده است، این مبارزه را نه صرفا برای خود، بلکه برای خلق کورد انجام داده‌اند. از مبارزه آزادیخواهانه و دمکراسی‌خواهانه خلق کورد صیانت کرده‌اند. به این علت بوده است که زندانی شده‌اند. در زندان هم تمام انواع شکنجه‌ها را تحمل کرده و در برابر آنها مقاومت کرده و سرانجام به شهادت رسیده‌اند. تمام اینها را برای آزادی خلق کورد و بشریت انجام داده‌اند. به همین دلیل باید خلقمان به خوبی درک کنند و از این قهرمانان صیانت کنند. صیانت از این افراد، صیانت از خود است.
زندانیان در محدودیت و فقدان امکانات، در شرایط بسیار دشوار مبارزه می‌کنند. زندان از جبهه‌های مبارزه دمکراسی و آزادی است. به همین دلیل مبارزه‌ای را که آغاز کرده‌اند، باید مبارزه‌ای ارزشمند ارزیابی کرد. چهل سال است که در زندان‌های فاشیسم مقاومت و مبارزه در جریان است. در این چهل سال ارزش‌های بزرگی خلق شده است. مقاومت زندانها به خط‌مشی مبارزه تبدیل شده است، به شکوه و مسیر تبدیل شد. برای خلق این ارزشها مبارزات بزرگی صورت گرفت و بسیاری به شهادت رسیدند. به همین دلیل گریلا و زندانیان از ارزش‌های مهم به حساب می‌روند. به همین دلیل هم خلقمان خود را از طریق این ارزشها ابراز می‌کنند. خط‌مشی و فرهنگی که در زندانها ایجاد شده است، با کمال، خیری، مظلوم و عاکف و علی چیچک‌ها آغاز شد. این مبارزه روحی بزرگ، روحی آپویی است. در زندان آمد روح و مسیر و خط مشی وجود دارد که با ۱۴ ژولای آغاز می‌شود. اکنون هوالان ما در زندان همین راه را ادامه می‌دهند. این تداوم تاثیر بزرگی را بر فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ گذاشته است. به همین دلیل است که با خشم به زندانیان حمله می‌کنند.
دولت فاشیست ترک در مقابله با مقاومتی که زندانیان در شرایط بسیار دشوار انجام می‌دهند، دست به وحشیگری می‌زند. تلاش می‌کند تا مقاومت در زندانها را بکشند، آنها را تسلیم کند. به این نحو به هوالانمان در زندان حمله می‌شود. اگر در این فرایند ۵ نفر از هوالان ما به شهادت رسیده باشند، علت این بوده است. در سالگرد قتل‌عام متریس دست به این کار زده‌اند. از این طریق پیامی را ارسال کرده‌اند. اعلام می‌کنند که اجازه نمی‌دهیم انقلابیون سالم از زندان خارج شوند. به همین دلیل است اجازه نمی‌دهند هوالانی که مدت محکومیت آنها سپری شده است، از زندان آزاد شوند. تلاش می‌کنند انها را وادار به پشیمانی کنند، می‌خواهند که ارزش‌های را که برای آنها مبارزه کرده‌اند، رد کنند. تلاش می‌کنند آنها وادار کنند که در خدمت ترک، ترک‌ها قرار بگیرند. می‌گویند که اگر این خواسته را قبول کنید، شما را آزاد می‌کنیم و اجازه زندگی را به شما می‌بخشیم، در غیر اینصورت حتی حق زندگی را هم ندارید. اما چون هوالان ما در زندان این مسئله را قبول نمی‌کنند، آنها هم با اصرار، با قتل و شکنجه می‌خواهند تا آنها را وادار به قبول آن کنند. تلاش می‌کنند اراده آنها را بشکنند و آنها را تسلیم کنند. سیاست دولت ترک بر این اساس استوار است.
دولت این سیاست را آگاهانه در پیش گرفته است. هدف از این سیاست آشکار نابودی پ.ک.ک و کورد است. اما دولت ترک باید درک کند که در هیچ صورتی، نمی‌تواند این مبارزه را از میان بردارد. نمی‌تواند خلقمان را ناچار کند تا قانون پشیمانی را بپذیرند. به همین دلیل در زندانها سنت مقاومت ادامه پیدا می‌کند. این سیاست موثر نیست. هوالان ما در زندان مقاومت می‌کنند.
در اینجا مثالی را ارائه می کنم، ۱۲ سپتامبر برای بسیاری از هوالان ما حکم اعدام صادر شده بود. دادگاه تصمیم گرفته بود در صورتیکه زندان رفتار خوبی داشته باشند، تصمیم می‌گیرند که مجازات اعدام به حبس ابد تغییر پیدا کند. هوالان اعتراض می‌کردند، می‌گفتند که چیزی را که شما می‌خواهید، رفتار خوب را نداشته و بهتر نشده‌ایم. با این گفته این مسئله را قبول نمی‌کردند. با عزم راسخ و روحیه‌ای قدرتمند، علیه تصمیمات آنها ایستادگی می‌کردند. میلیتان‌ها و میهن‌دوستان این جنبش مسیر و خط مشی جدید را تجربه کردند.
دولت ترک لازم است رویه‌ای عاقلانه را در پیش گیرد، باید سریعا دست از این سیاست پلید بردارد. همانگونه که اشاره کردم، باید خلقمان از ارزشها و معیارهای خود صیانت کند. زندانیان تنها متعلق به خانواده و اقوام نیستند. این مسئله تنها به آنها مرتبط نیست. این مسئله، مسئله تمام خلق کورد است. خلق کورد در خارج از میهن، در تمام اکناف جهان از زندانیان خود صیانت می‌کند. انتظار و امید ما از آنها این است.
سترک تی وی: سال ۲۰۲۱ با حمله دولت ترک به گاره، نبرد را آغاز کرد. با این حمله، نابودی کامل پ.ک.ک را در دستور کار خود قرار داده بودند. اما در گاره ضربه سنگینی را خورده و شکست خوردند. اکنون حتی بحران بعد از آن را هم مخفی نمی‌کنند. مقاومت کاره از نظر شما چه تاثیراتی داشت؟
جمیل باییک: با گرامیداشت یاد و خاطره شهید شورش بیت‌الشباب، یاد و خاطره تمام این قهرمانان را گرامی می‌دارم. تا زمانیکه این خلق و این جنبش وجود داشته باشد، این قهرمانان زنده هستند. همانگونه که شما هم اشاره کردید، دولت اشغالگر و فاشیست ترک به گاره حمله کرد. با این حمله می‌خواستند به اهداف خود دست پیدا کنند. هدف آنها فقط گاره نبود. هدف آنان بسیار وسیعتر بود. می‌خواستند جنبش آزادی خلق کورد را کاملا نابود کنند. در صورتی که در گاره به هدف خود دست پیدا می‌کردند، آن را ادامه می‌دادند. با نابودی جنبش خلق کورد می‌خواستند که خلق کورد را نابود کنند. پ.ک.ک هم در مقابل آنان مانع بوده و هم برخاسته از روح کوردی است. با ضربه‌ای که در گاره خوردند، توطئه آنها به نتیجه نرسید. پیروز نشدند. اردوغان گفت نخستین بار است که به نتیجه دست پیدا نکرده‌ایم و این شکست را قبول کرد. نخستین بار بود که اردوغان اعتراف به شکست می‌کرد و چنین گفته‌ای را بر زبان رانده بود. چرا؟ زیرا هدف آنان، دچار شکست شده بود.
از طرف دیگری هم شکست خوردند. یعنی در ترکیه و در سطح جهانی هم دچار هتک حرمت شدند. زیرا تا آن زمان می‌گفتند هیچ کس نمی‌تواند در مقابل دولت ترک ایستادگی کند، هیچ کس نمی‌تواند دولت ترک را شکست بدهد. اما با شکست در گاره، همه دیدند که تبلیغات آنها هیچ اهمیتی ندارد. همین مسئله به همه جرات و جسارت بخشید. این وضعیت بر سیاست هم تاثیر گذار شد. معادلات نیروهای سیاسی را برهم زد. یعنی گاره برای آنها به شکست موثر و سنگینی تبدیل شد. نتایج آن نشان داد که سیاست، وضعیت و اقتدار دولت ترک به چه معنا است؟ شکست ارتش ترک در گاره همچنین نیروی جنگی، ذکاوت و نیروی مبارزاتی و رزمندگ خلق کورد را به همه نشان داد. جنگ ویژه روانی ضربه سهمگینی خورد. همانگونه که بعد از شکست در زاپ گفتند عقب‌نشینی ما مانند کشیدن مو از ماست بود، در گاره نیز همان بلا بر سر آنها آمد. به همین دلیل در تاریخ مبارزه جنبشمان نبرد گاره نقطه مهم است. این نبرد صفحه جدیدی را باز کرد. ضربه سنگینی بر اقتدار فاشیستی آ.ک.پ/م.ه.پ وارد کرد.
اگر امروز حاکمیت در استانه فروپاشی قرار گرفته است، گاره به بزنگاه تبدیل شده است. وارد شدن به فاز شکست با نبرد گاره آغاز شد. برخی این مسئله را درک کردند و برخی دیگر کم کم ان را درک می‌کنند. اگر می‌خواهند که از دست حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ رهایی پیدا کنند، راه مبارزه جنبش است. همه باید آن را درک کنند. همه می‌دانند که تا آن زمان ما اسرا را حفظ می‌کردیم. به کرات اسرا را به انها مسترد کردیم. بسیاری از نهادها میانجیگری کردند و اسرا را به آنها دادیم. دولت ترک چکار کرد؟ مرگ آنها را در مقابل چشمان همه نشان داد. زیرا مرگ آنها هم برای حاکمیت معنایی داشت و در خاتمه حمله برده و همه آنها را به قتل رساندند. آ.ک.پ/م.ه.پ مسئول قتل آنهاست. اگر به آنجا حمله نمی‌کردند، آنها هم اکنون زنده بودند. اکنون در میان خانواده خودشان بودند.
در اینجا می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم. محمد علی شاهین عضو آ.ک.پ در زمان حمله به زاپ در رابطه با نظامیان اسیر گفته بود: من خوشحال نشدم که آنها اسیر شدند. یعنی می‌خواهد بگوید که چشم دیدن زنده اسرایشان را ندارند. میهخواهد بگوید که چرا کشته نشده‌اند. این برخورد آنها با نظامیانشان را نشان می‌دهد. یعنی زنده بودن نظامیان برای آنها هیچ معنایی ندارد، بلکه از مرگ آنها خوشحال می‌شوند. زیرا با مرگ نظامیانشان امواج شونیستی را براه می‌اندازند. می‌خواهند از این طریق فاشیسم، نظامیگری و حاکمیتشان را تقویت کنند. یعنی موارد مطرح شده جزو اهدافی بودند که می‌خواستند از طریق حمله گاره به آنها دست پیدا کنند.
