بخش دوم گفت و گوی فرمانده مرکز مدافع خلق ‌(ن‌پ‌گ) مراد کاراییلان با روزنامه ینی اوزگور پولتیکا به شرح زیر است:

می‌توانید در مورد نقاط عطف مهم ۹ سال گذشته صحبت کنید. چه نوع استراتژی و تاکتیک جنگی را اجرا کردید؟

توضیح مختصر جنگ ۹ ساله در اینجا آسان نیست، زیرا این جنگ جنبه‌های زیادی دارد. اساساً این روند با انزوای شدید در امرالی علیه رهبر آپو از ۵ آوریل ۲۰۱۵ به بعد آغاز شد. سپس در ۲۴ جولای ۲۰۱۵ جنگ با حملات گسترده هوایی به مناطق حفاظتی مدیا رسما اعلام شد. مقاومت اولیه در برابر حمله نابودگرانه دولت ترکیه به نام «طرح نابودی»، با شعار خودمدیریتی دموکراتیک در برخی از شهرهای کوردستان آغاز شد.

این مقاومت شهرها خط درستی بود، اما روندی بود که نه آمادگی کافی داشت، نه روش رضایت بخشی داشت، نه کاملاً سیاسی-اجتماعی و نه کاملاً نظامی بود و در کل کاستی‌های زیادی داشت. این یک روند قهرمانانه بود که در آن رهبران مقاومت، چیاگر، خَباتکار، زریان، مهمت تونچ، آسیا یوکسل، چکو چاتاک، اسلام گَوَر و روکن هوسَری مهر خود را بر آن گذاشتند. این مقاومت که ۱۰ ماه به طول انجامید، پاسخ اولیه به «طرح نابودی» بود، اما به هدف خود نرسید. البته روحیه مقاومت در برابر حملات ایجاد کرد و بنابراین خط مقاومت را مشخص کرد.

سال ۲۰۱۶ پس از یک سال مبارزه، به سال فداکاری در تاریخ مبارزات ما تبدیل شد. در آنکارا، استانبول، قیصریه، جزیر، شَمزینان و در بسیاری از نقاط، عملیات‌های فدایی گسترده، بزرگ و بسیار مهم انجام شد. تعداد عملیات‌های فدایی موفق ۲۷ مورد بود. در همان زمان، در سال‌های ۲۰۱۵-۲۰۱۶، یک جنگ بسیار جدی در منطقه رخ داد. اساساً پس از کودتای کنترل شده که محافل گولَنی حذف شدند، روند ائتلاف و یکپارچه سازی در داخل دولت تکمیل شد. به خصوص با قوانین اضطراری که پس از این روند اعلام شد، حکومت نظامی برقرار شد. با تشکیل ائتلاف نیروها در داخل حکومت، بر اساس مفهومی که این ائتلاف بر آن بنا شد، بلافاصله وارد عمل شدند.

جرابلس در ۲۶ اوت ۲۰۱۶ هم با مجوز نیروهای بین المللی و هم بر اساس توافق با داعش اشغال شد. ارتش ترکیه بر همین اساس به پروژه خاورمیانه وارد شد. سپس در ۳۱ اوت ۲۰۱۶ حمله زمینی گسترده‌ای از چَله به ارتوش و بخش شمالی مناطق حفاظتی مدیا آغاز شد. به همین دلیل بینالی یلدیریم نخست وزیر وقت که به چله آمده بود گفت: «این جنگ، جنگ استقلال ترکیه است.» یاشار گولر رئیس وقت فرماندهی کل ارتش در همان مراسم سخنرانی کرد و گفت: «این جنگ برای ترکیه جنگ بقا است.» بدین ترتیب دولت ترکیه جنگی همه جانبه را علیه جنبش آپویی آغاز کرد و آن را در کل منطقه به راه انداخت.

جنبه مهم در اینجا این است که دولت نظامی از طرف ناتو حمایت می‌شود. طیب اردوغان خودش به آمریکا رفت، چند بار می‌خواست پهپادهای مسلح از آمریکا بخرد. ایالات متحده این کار را نکرد، اما آنها راه حلی را از طریق گلادیوی ناتو پیدا کردند. برنامه نوشتن سیستم پهپادهای مسلح و همچنین دریافت قطعات آن از کشورهای مختلف ناتو تهیه شد؛ بدین شکل، در ترکیه مونتاژ صورت کرفت و به این ترتیب ترکیه صاحب سیستم پهپادهای مسلح شد. ناتو نمی‌خواهد ارتش ترکیه در برابر گریلاها شکست بخورد؛ در واقع شکست و انحلال گریلاها را بیشتر به نفع خود می‌داند. بنابراین، دولت ترکیه برای ایجاد تعادل در جنگ در سمت ارتش ترکیه، تکنیک پهپادهای مسلح را در نظر گرفته است. این عامل اصلی تغییر موازنه جنگ بود.

سپس، مرحله به مرحله، جنگ به گونه‌ای پیش رفت که به نفع دولت ترکیه بود. در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸، یک مقاومت بسیار تاریخی در تمام مناطق باکور انجام شد. در این مدت بسیاری از فرماندهان و همرزمان عزیز ما به شهادت رسیدند. از اواخر سال ۲۰۱۷ به بعد، دولت ترکیه با تاکتیک جدیدی روند اشغال خاک باشور کوردستان را آغاز کرد. این تلاش در خاکورک آغاز شد. سپس در ژانویه ۲۰۱۸ در عفرین و سپس در اکتبر ۲۰۱۹ در سَریکانی – تل البیض حملات اشغالگرانه با مجوز و حمایت نیروهای بین المللی انجام شد. این تهاجم دولت ترکیه هم در باکور و هم در روژاوا با مقاومت قابل توجهی روبرو شد. علاوه بر این، نارضایتی‌هایی در عرصه بین المللی وجود داشت.

دولت ترکیه بر این باور بود که برای تضعیف و حذف جنبش گریلا در باکور و همچنین اشغال روژاوا با روش‌های ساده باید به مناطق حفاظتی مدیا که مرکز فرماندهی جنبش آزادی کوردستان است، حمله کند. او دید تا مناطق حفاظتی مدیا حذف نشود، همیشه مقاومت وجود دارد، حمله به مناطق دیگر مشکل است. بنابراین نقشه حمله به مناطق حفاظتی مدیا را آماده کرد. به همین منظور از بغداد-هولیر دیدن کرد. پس از دریافت حمایت از عراق و حزب دمکرات کوردستان، به عنوان اولین گام این طرح، در ۱۹ فوریه ۲۰۲۱ حمله به گاره را آغاز کرد. اگرچه این گام اولیه شکسته شد، اما دولت ترکیه از این روند عقب نشینی نکرد. این بار در ۲۳ آوریل ۲۰۲۱ حمله اشغالگرانه گسترده‌تری از سرحد به متینا، آواشین و بخشی از زاپ آغاز شد.

در برابر این روند جنگ تمام عیار دولت ترکیه و حملات آن، جستجوها و یافتن تاکتیک‌های جدید همیشه در دستور کار بود. در روند سال‌های ۲۰۱۷-۲۰۱۸، بر اساس پروژه بازسازی و برای تجدید نیروی کامل گریلاها، برای ایجاد سطحی از گریلاها که فن‌آوری نظامی دوران و سلاح‌های کشتار جمعی را شکست می‌دهد، عمیق‌تر مورد نظر قرار داده شد. به ویژه تاکتیک خوددفاعی در برابر تکنولوژی مدرن دوران در میدان‌های نبرد بر همین اساس ایجاد شد.

* سیستم گردان، یگان و تیم به طور کامل لغو شد که به معنای تغییر و نوآوری اساسی بود. در عوض، یک سیستم تیمی مبتنی بر تخصص ایجاد شد و تصمیم بر جنگ تیمی گریلا به شکل هماهنگ گرفته شد.

* در مقابل جنگ متکی به تکنولوژی، روش تیم سیار و روش جنگ زیرزمینی که تاکتیک مبنی بر جنگ تونل بود، مشخص شد و با توجه به تمهیداتی که قبلا انجام شده بود در سال ۲۰۲۱ این تکنیک برای اولین بار در گاره استفاده شد. در واقع ما قبلاً تصمیم به استفاده از آن داشتیم، اما باید شرایطی پیش می‌آمد که گریلاها و فرماندهان در مورد استفاده از این تاکتیک قانع شوند. این روند متقاعدسازی در طول زمان در بین ما گسترش یافت. حقیقت این است که این تاکتیک جنگی باید در سال ۲۰۱۶ اجرا می‌شد، اما به دلایلی که ذکر کردیم، در سال ۲۰۲۱ به رهبری فرمانده دلاور ما شورش بیتوش‌شباپ در گاره/سیان در تونل مقاومت مورد استفاده قرار گرفت. بعدها این مرحله فنی به همه زمینه‌ها گسترش یافت. مقاومت‌های تپه سور، وَرخِله، مام‌رَشو و زَندورا که در همان سال حماسه‌ها آفرید، بر همین اساس صورت گرفت.

* در این دوره موضوعی که مهمتر از همه دیده می‌شد مربوط به ارزیابی رهبر آپو بود که گفت «بزرگترین تکنیک خود انسان است» بر همین اساس، بر آموزش تمرکز شد و تأکید بیشتری بر آن شد. به توسعه انسانی در درون نیروهای گریلایی بر اساس روحیه فدایی آپویی و تخصص و رشد حقیقی افراد اهمیت داده شد. این یکی از مهمترین اهداف بازسازی بود.

بر این اساس گام تاکتیکی با بکارگیری استراتژی حفاظت از فضاهای آزاد در برابر تکنولوژی روز، به مرور توسعه و شکل گرفت. بر اساس این گام تاکتیکی و فداکاری چهار سال اخیر مبارزه، ثابت شد که با این استراتژی حتی پیشرفته‌ترین ارتش‌ها نیز متوقف خواهند شد؛ یعنی نشان داده شد که حفاظت از مناطق آزاد امکان‌پذیر است. ما فقط برخی از حقایق جنگ را گزارش می‌کنیم و برخی از حقایق جنگ به مردم نشان داده نمی‌شود. بالاخره این مبارزه چهار ساله کاملاً جلوی ارتش ترکیه را گرفت و آن را شکست داد. ارتش ترکیه در چهار سال گذشته با وجود تمام تکنیک‌های مدرن، پشتیبانی ناتو، حضور عراق و حزب دمکرات کوردستان در میدان و مشارکت و اشتراک اطلاعات مستمر آنها، نتوانسته دره زاپ را اشغال و فتح کند. این یک نتیجه مهم است. با توجه به این گام تاکتیکی، مبارزه گریلایی به وضوح ثابت کرده است که چه کارهایی می‌تواند انجام دهد.

با توجه به بیانیه‌های جناح نظامی و سیاسی شما، بعد از توافقات با عراق و حزب دمکرات کوردستان، یعنی از سوم جولای، در دامنه حملات اشغالگرانه تغییر ایجاد شد. از ۳ جولای چه چیزی تغییر کرده است؟ بمباران محیط زیست، سیاست خالی از سکنه کردن و ترور با هواپیماهای بدون سرنشین افزایش یافته است؟ دشواری در خطوط متینا، خاکورک و خنِره و همچنین پیاده کردن نیروی نظامی و پیشروی شکیف چقدر اتفاق افتاد؟

پس از توافق دولت ترکیه، عراق و حزب دمکرات کوردستان در ماه آوریل، ارتش ترکیه همان رفتاری را که در باکور کوردستان انجام داده بود، در باشور کوردستان آغاز کرد. قبلاً از راه‌های رسمی و دروازه مرزی زیاد استفاده نمی‌کرد و یا به صورت مخفیانه استفاده می‌کرد، اما پس از این توافق به صورت علنی از همه راه‌ها استفاده کرد. همه راه‌ها به روی ارتش ترکیه باز شد. دروازه مرزی به نام سَرزَر در چله که چند سال پیش به منظور تجارت باز شده بود، اکنون به طور کامل برای عبور و مرور نیروهای نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این نظر، یک تغییر اساسی رخ داده است.

از بعد نظامی بعد از ۳ جولای چند قدم برداشتند. تمام راه‌های رسمی برداشتن این مراحل با همکاری پ‌د‌ک تکمیل شده است. گویی حملات اشغالگرانه رسمی شده است. قبل از همکاری و مشارکت حزب دمکرات کوردستان با ترکیه، همه چیز چندان روشن نبود. کاری که می‌کردند در واقع خلاف قانون اساسی عراق بود. این یک جنایت خلاف قانون بود. پس از توافق، این امر قانونی شد. اشغال دولت ترکیه نیز «مشروع» بود و بنابراین این فرصت را داشت که راحت‌تر عمل کند. او این فرصت را به دست آورد تا تمام تجهیزات، موانع بتنی، سلاح‌های سنگین، تانک‌ها و توپ‌های خود را از این راه‌ها به باشور کوردستان بیاورد. از راه نظامی تا س‍‌َرمتینا پیش رفت. در برخی از نقاط سرمتینا، گام‌های اشغال را به جلو برده است. در واقع از آوریل شروع شد، اما در ۳ جولای کامل شد. گرچه حملات به تپه بهار از سه سال پیش برنامه ریزی شده بود، اما او جرات حمله نداشت. اما این بار با حمایت حزب دمکرات کوردستان و دولت عراق از باشور و از جاده آمیدی و دِرالوک استفاده کرد و برای اشغال تپه بهار تلاش کرد. ترکیه قطعا بر اساس حمایت فعال پ‌د‌ک تلاش می‌کند این کار را انجام دهد. برخی از اماکن اشغال شده و سربازان مستقر شدند. همه اینها با اسکورت نیروهای پ‌د‌ک اتفاق افتاد.

ارتش ترکیه تنها نیروهای خود را در میدان مستقر نمی‌کند. وقتی نیروهای خود را مستقر می‌کنند، تعیین می‌کنند که نیروهای پ‌د‌ک که به آنها پیشمرگه می‌گویند هم باید کجا باید مستقر شوند. یعنی خلأها را از طریق آنها پر می‌کند. نیروهای به اصطلاح مرزی عراق مانند نیروهای حزب دمکرات کوردستان به درخواست دولت ترکیه در هر جایی که شکافی وجود دارد مستقر می‌شوند. برخی مناطق قوی در میدان وجود دارد که گریلاها می‌توانند در آن مقاومت کنند. دولت ترکیه نیروهای عراقی یا حزب دمکرات کوردستان را در این مناطق که امن نمی‌داند و نمی‌خواهد وارد آن شوند، مستقر می‌کند. به این ترتیب به او کمک می‌شود تا نیروها را هماهنگ کند و حمله اشغالگرانه را به راحتی انجام دهد.

بنابراین عملکرد نیروهای حزب دمکرات کوردستان به نام کوردایه‌تی وضعیت شرم آوری است. معنایی جز بدترین همکاری و بندگی ندارد. پاسدار ارتش اشغالگر ترکیه شد. دولت ترکیه هر کجا که می‌خواهد آنها را به عنوان اسکورت به آنجا می‌فرستد. هر جا خلأ حساسی از نظر اجرا وجود داشته باشد، آنها را قرار می‌دهد. از آنها اطلاعات دریافت می‌کند. در واقع هم جاسوسی و هم برده‌گی را به ننگین‌ترین و حقیرترین شکل انجام می‌دهد و نام پیشمرگه را لکه‌دار می‌کند.

به همین دلیل، او بر حملات ترور علیه غیرنظامیان در همه مناطق باشور کوردستان تمرکز کرد. در این روند ارتش ترکیه از لَلیکان به سمت خنِره پیشروی کرد. جلو رفت و در نزدیکی دره سینِن که به تپه هِمن معروف است توقف کرد. در همین راستا کوه شکیف بار دیگر در سوم جولای اشغال شد. در واقع، کوه شکیف در سال ۲۰۱۹ اشغال شد، اما بعداً نیروهای خود را خارج کرد. یک منطقه بسیار مرتفع و خالی وجود دارد. اهمیت آن این است که یک مکان استراتژیک در برابر ایران باشد. چون بالای کوه خالی است هیچ نیروی گریلایی آنجا نیست. اکنون دولت ترکیه در تلاش است تا آنجا را گسترش دهد. او در تلاش است از این طریق در شکیف ساکن شود.

به طور خلاصه، این رویدادها از سوم جولای به بعد اتفاق افتاد، اما همه آنها بر اساس حمایت قوی حزب دمکرات کوردستان و نیروهای مرزی عراق انجام شد.

در ۱۳ اوت بیانیه‌ای دادید و گفتید: «گاره روی تپه‌ای بالای موصل، در بین هوایر و دهوک است، قلب منطقه است، ما اجازه نمی‌دهیم دشمن اینجا مستقر شود.» سطح تهدید گاره چقدر است، آیا عزم شما برای توقف اشغال این مکان ادامه دارد؟

بله همانطور که قبلا گفتم کوه گاره استراتژیک‌ترین مکان باشور کوردستان است که بسیار وسیع است. تسلط بر گاره به معنای تسلط بر دشت موصل است. همچنین بر جاده بین هولیر و دهوک حاکم است. جایی مثل قلب باشور کوردستان.

پرسیدید که آیا قاطعیت گریلاها در این مورد ادامه دارد یا خیر؟ بله، گریلاها مصمم هستند که ارتش ترکیه را نه تنها در گاره، بلکه در تمام بهدینان شکست دهند. جنگ چهار سال اخیر عزم گریلاها را در این امر به وضوح آشکار کرده است. بهدینان پایان ارتش ترکیه، آک‌پ-م‌ه‌پ و رژیم ارگنکون خواهد بود. اما نگاه کن! در دهه ۱۹۸۰، ارتش شوروی تمام افغانستان را اشغال کرد، اما شکست آن در دره پنجشیر به یک شکست عمومی برایش تبدیل شد. برای ارتش ترکیه شکست در بهدینان به شکست سراسری تبدیل خواهد شد. گریلا در این موضوع بسیار مصمم است و از نظر تاکتیکی و تکنیکی پیشرفت کرده است. در همین راستا، جنگ و مبارزه‌ای که در حال حاضر در بهدینان جریان دارد، اگر دولت ترکیه برای توسعه و گسترش بیشتر آن تلاش کند، مسلم است که گریلاها نیز مبارزه تاریخی بزرگتری را علیه آن به راه خواهند انداخت.

 

ادامه دارد...