ندیم سَوَن، عضو کمیته مرکزی حزب کارگران کوردستان (پکک)، در گفتوگویی با خبرگزاری فرات (ANF) به سالگرد توطئه بینالمللی ۱۵ فوریه علیه رهبر آپو پرداخت.
ندیم سَوَن، عضو کمیته مرکزی پکک، سخنان خود را با محکوم کردن توطئهگرانی که در توطئه ۱۵ فوریه نقش داشتند و گرامیداشت یاد همه شهدای انقلاب، بهویژه شهدایی که در آن دوره با شعار «شما نمیتوانید خورشید ما را تاریک کنید» بدن خود را به آتش کشیدند، آغاز کرد. سَوَن با تأکید بر اینکه هدف از این توطئه، حذف رهبر آپو و متلاشی کردن جنبش آزادی بود، سخنان خود را با این جملات ادامه داد: «این طرح ظرف ۶ ماه اجرایی میشد. در آن زمان وزیر امور خارجه آمریکا که در رأس این توطئه قرار داشت، سخنی داشت. میگفت: 'ظرف ۶ ماه پکک را متلاشی میکنیم. 'اما مردم کوردستان، در باکور، باشور، روژاوا، روژهلات و در هر جای دنیا از رهبر آپو حمایت کردند. میلیونها انسان به پا خاستند، از آزادی و آینده خود دفاع کردند و محاسبات توطئهگران را نقش بر آب کردند. آنها در پایان اعتراف کردند که 'نمیدانستیم پکک چنین سازمان قدرتمندی است. '
دولتهای بسیاری پشت این توطئه هستند. اما این رهبر آپو بود که این توطئه را خنثی کرد. سیستم فکری جدیدی که او در برابر مدرنیته کاپیتالیستی توسعه داد، یک انقلاب در سطح ذهنی، فکری و پارادایمی بود. دومین عنصر مهم مقاومت در برابر توطئه، نقش فدایی و پیشرو گریلاهای کوردستان بود. گریلاها برای حمایت از رهبر آپو جان خود را فدا کردند. عنصر سوم، حمایت مردم کوردستان از رهبری در همه جا بود. توطئه در آن زمان خنثی شد، اما به مدت ۲۷ سال به اشکال مختلف در راستای اهداف مدرنیته کاپیتالیستی ادامه دارد. در مقابل، مبارزه و مقاومت رهبری، جنبش آزادی، مردم کوردستان و دوستان انترناسیونالیست ما نیز ادامه دارد.»
نقش سیپیتی محافظت از دولتهاست!
ندیم سَوَن، عضو کمیته مرکزی پکک، در مورد دفاعیات رهبر آپو اظهار داشت: «در تمام دفاعیات رهبر آپو، یک ارزیابی جامع به معنای حقوقی، سیاسی، سازمانی و فکری وجود دارد. قبل از هر چیز، همه باید این را بدانند؛ نقش آمریکا چیست؟ نقش انگلیس، اسرائیل و اتحادیه اروپا چیست؟ اتحادیه اروپا نیز در این توطئه نقش مهمی دارد. چگونه؟ وقتی رهبری به ترکیه تحویل داده شد، هیچ دلیل حقوقی و سیاسی در میان نبود. رهبری توسط نیروهای گلادیو در کنیا ربوده و به دولت ترکیه تحویل داده شد. رهبری این را یک عملیات بزرگ گلادیو ارزیابی میکند. این یک توطئه غیرانسانی است. تاکنون چنین توطئهای علیه هیچکس انجام نشده است. اتحادیه اروپا نیز زمانی که رهبری به امرالی برده شد، سیپیتی (کمیته اروپایی پیشگیری از شکنجه) را فرستاد. سیپیتی اگرچه خود را به عنوان مؤسسهای حامی حقوق بشر نشان میدهد، اما اساساً بخشی از این توطئه بود و برای تحمیل یک روند انزوای طولانیمدت نقش ایفا کرد.
سیپیتی این مسئله را به عنوان یک مسئله حقوقی فردی در نظر گرفت، در حالی که باید آن را در چارچوب آرمان برحق مردم کورد، مردم خاورمیانه و جامعه بررسی میکرد. امروز نیز همان نقش را ایفا میکند. اگر توجه کنید؛ طبق رویههای حقوقی، سیپیتی در حالی که باید مستقل عمل کند، محافظت از منافع دولتها را در اولویت قرار میدهد. از نظر حقوقی این را میگویند؛ 'سیپیتی نمیتواند گزارشهای خود را منتشر کند مگر اینکه دولت مربوطه تأیید کند. 'اما این درست نیست. برای مثال، در مسئله آذربایجان چنین وضعیتی پیش نیامد. در بسیاری از مسائل دیگر نیز سیپیتی مستقل عمل کرد. به همین دلیل نقش سیپیتی و موضع اتحادیه اروپا، حقوقی نیست، بلکه کاملاً یک موضع سیاسی است. اما به یمن مبارزه مردم کورد، رهبر آپو و جنبش آزادی، این توطئه که بیست و هفتمین سال خود را پشت سر گذاشته، خنثی شده است.»
هدف شکستن امید مردم بود
ندیم سَوَن با بیان اینکه وقتی به تاریخ مقاومت مردم نگاه میکنیم، نمونههای مختلفی وجود دارد، اما سیستمی مشابه امرالی در برابر هیچ انقلابی در جهان اجرا نشده است، خاطرنشان کرد: «برای مثال، بسیاری از انقلابیون، مبارزان و انسانهای در جستجو چنین سیستمی را در هیچ انقلابی ندیدهاند. این یک سیستم نسلکشی و قتلعام است که رهبری آن را 'پروتو-گوانتانامو' مینامد. همانطور که میدانید، گوانتانامو برای شبهنظامیان اسلامگرای رادیکال القاعده ایجاد شده بود. این پروژه بر اساس شکنجه، اقدامات غیرانسانی و نابودی جسمانی تهیه شده بود. همین روش را علیه رهبر آپو نیز به کار بردند. هدف از این سیستم، شکستن امید مردم، انقلابیون و میهندوستان در شخص رهبری بود.
وقتی توطئه در ۹ اکتبر ۱۹۹۸ آغاز شد، رهبر آپو مجبور به خروج از سوریه شد. او مجبور شد به کشورهایی مانند یونان، سپس ایتالیا و روسیه برود. توجه داشته باشید که بلافاصله پس از آغاز توطئه، مردم کوردستان، گریلاهای کوردستان و مبارزان کورد نقش تاریخی ایفا کردند. این نقش تاریخی چه بود؟ در ۲۴ دسامبر ۱۹۹۸، زمانی که رهبر آپو در ایتالیا بود، رفیق بَروار در شهر وان عملیات فدایی انجام داد. او یک کادر انقلابی و پیشرو زن بود. او موضعی نشان داد. بعدها رفقا روژبین عرب، فرهاد، خَبات و سپس رفقا شارستان عملیات فدایی انجام دادند. در ۲ فوریه ۲۰۰۶، رفیق ویان عملیاتی انجام داد. مبارزه او، مبارزه برای حمایت از رهبر آپو بود. مردم کورد که رهبری را امید آزادی میدیدند، با پذیرش اندیشهها و پارادایم جدید او، در چهار بخش کوردستان و در خارج از میهن، با آتش زدن بدن خود در برابر توطئه ایستادند.
برای اولین بار در تاریخ چنین حمایتی رخ داد. یکی از پیشگامان آن رفیق خالد اورال بود. ما بزرگترین تأثیر اندیشههای رهبری را در روژهلات و ایران دیدیم. از اورمیه گرفته تا تهران، تا قزوین، هزاران نفر به خیابانها ریختند. در باشور، صدها هزار نفر در سلیمانیه و هولیر قیام کردند. در هر جای اروپا از رهبری حمایت شد. نفرت و حس انتقام بزرگی علیه گلادیو و توطئهگران ایجاد شد. در جایی مانند آلمان، چهار میهندوست ارزشمند برای حمایت از رهبر آپو در مقابل کنسولگری اسرائیل به شهادت رسیدند. در روسیه، رفقا تایلان و جیهات در مقابل کرملین بدن خود را به آتش کشیدند. چنین حمایتی حتی برای پیامبران نیز در تاریخ دیده نشده است. این، انعکاسی از اشتیاق به آزادی بود. این، باور به حمایت از کوردستان بود. این، حمایت از میهندوستی، اهداف آزادی بود. به همین دلیل، آنها بدن خود را فدا کردند.»
تلاشهای رهبری یک خط مقاومت را ایجاد کرد که آزادی را اساس قرار میدهد
سَوَن با اشاره به اینکه چگونه توطئه بینالمللی خنثی شد و نقش تاریخی رهبر آپو، گفت: «رهبر آپو حتی اگر به اندازه نوک سوزن هم فرصت باشد، از آن فرصت برای خدمت به انقلاب استفاده میکند. یعنی مثل کندن چاه با سوزن. با توطئه بینالمللی و روشهای گلادیو، رهبر آپو به دولت ترکیه تحویل داده شد. هم مردم کورد، هم جنبش آزادی و هم دوستان مردم کورد شوک بزرگی را تجربه کردند. زیرا ما همه چیز را از رهبر آپو آموخته بودیم. پکک، جبهه رهاییبخش ملی کوردستان (اَرنک)، ارتش آزادی خلق کورد (آرگک) و همه سازمانهای انقلابی با سبک و روش مبارزه رهبر آپو اداره میشدند. رهبر آپو با ایدهها، اندیشهها، آزادی، آگاهی ملی و سازماندهی، مردم را در اطراف خود جمع کرد. رهبر آپو با صبر، اصرار و عزم راسخ، علیه سیستم نسلکشی مبارزه کرد. گاهی روزها در سلول، گاهی در برابر شکنجههای غیرانسانی فاشیسم، استوار ایستاد. سالها تحت انزوای شدید قرار گرفت. آنها میخواستند با همه این فشارها و شکنجهها اراده رهبری را بشکنند، اما رهبر آپو آن کسی نبود که آنها حساب کرده بودند. حقیقت رهبری بار دیگر در نزد تاریخ، انسانیت و جوامع ثابت شد.
سازمانی که رهبری تأسیس کرد، علیرغم همه کاستیها، انتقادات و پرسشها، در امتداد خطمشی او پیش رفت و تا به امروز برای آزادی جسمانی رهبری مبارزه کرده است. برای مثال، روند دادگاه را میدانید. وقتی رهبر آپو تحویل داده شد، طرح خاصی را چیده بودند. طبق این طرح، رهبری در ۱۵ فوریه اسیر، در ۲۹ ژوئن حکم اعدام او صادر شد. تاریخ ۱۵ فوریه، تاریخی است که یکی از قیامهای بزرگ گذشته مردم کورد، قیام شیخ سعید، در آن رخ داد. ۲۹ ژوئن نیز تاریخی بود که اعدامها در آن انجام میشد. یعنی دشمن اشغالگر، با در نظر گرفتن تاریخ، این طرح را ریخته بود. برای این منظور هدف خاصی داشتند. اما مردم کورد با مبارزهای بزرگ موفق شدند تغییری در سیستم نسلکشی، فاشیستی و اشغالگر دولت ترکیه ایجاد کنند. برای مثال، در آن زمان مجازات اعدام لغو شد. با لغو مجازات اعدام، رهبر آپو گفت: 'این روز به عنوان ۲ اوت، روز گل جشن گرفته شود. 'چرا روز گل؟ زیرا اعدام در دولت نسلکش، اشغالگر و انکارگر ترکیه لغو شده بود. این تصمیم فقط برای رهبری نبود. اعدام عملی غیرانسانی است. این یک گام بود.
گامهای دیگری که رهبر آپو برداشت از سال ۱۹۹۳ تاکنون با روندهای مختلف ادامه یافته است. برای مثال، اولین آتشبس در سال ۱۹۹۳ با میانجیگری جلال طالبانی، دیدارهایی که با تورگوت اوزال که در آن زمان رئیسجمهور بود انجام شد، آتشبس ۱۷ مارس ۱۹۹۳، تمدید آن تا ۸ ژوئن، اعلام مجدد آتشبس در ۱۵ دسامبر ۱۹۹۵، آغاز سومین آتشبس در ۱ سپتامبر ۱۹۹۸... یعنی همه این پروسههای آتشبس و ابتکارات، برای حل مسئله کورد از طریق مذاکره و گفتگو بود. همه اینها تلاشهای رهبری بود. مانیفست انقلاب کوردستان اساس این موضوع بود. اما پکک مجبور به مسلح شدن و جنگیدن شد. در نتیجه، جنگ به مرحله مشخصی رسید، روند حل و مذاکره آغاز شد. از سال ۱۹۹۳ تاکنون، همه تلاشهای رهبری، یک خط مقاومت را ایجاد کرد که مذاکره، راهحل، دموکراسی و آزادی را اساس قرار میدهد. امروز نیز این روند ادامه دارد.»
وقتی آزادی جسمانی رهبر آپو فراهم شود، راهحل را میپذیریم
ندیم سَوَن با بیان اینکه «جنبش آزادی با پایبندی به خط رهبری، هر سال، در هر کنگره تصمیمات جدیدی گرفت و گامهای جدیدی برداشت»، به نقش جنبش آزادی اشاره کرد و تأکید کرد: «آخرین بار در ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳، کارزار 'آزادی برای رهبر آپو، جایگاه برای کوردستان' آغاز شد. این کارزار اساساً توسط دوستان مردم کورد آغاز شد. زیرا پکک، یک خط انترناسیونالیستی، دموکراتیک و سوسیالیستی را توسعه داد. در این مرحله، این کارزار به پیشگامی دوستان مردم کورد آغاز شد و اکنون سومین سال خود را طی میکند. برای آزادی جسمانی رهبر آپو، در کوردستان، خارج از کوردستان، هم دوستان مردم کورد، هم میهندوستان و هم جنبشهای انقلابی در بالاترین سطح گام برداشتند. پروسههای ۱۹۹۳، ۱۹۹۵، ۱۹۹۸ و آخرین بار مذاکرات اسلو بین سالهای ۲۰۱۳-۲۰۱۵، روشهایی بودند که پایههای راهحل را تشکیل میدادند. یعنی مشکل بدون جنگ هم قابل حل است.
اما متأسفانه دولت ترکیه و نمایندگان آن، به ویژه دولت آکپ، از همه این روندها در راستای منافع قدرت خود استفاده کردند و نه برای حل یک مشکل صد ساله، بلکه برای حفظ قدرت خود اقدام کردند. تصمیمات کنگرههای پکک و به ویژه تصمیمات اتخاذ شده در آخرین کنگره یازدهم، مشخص کرد که هیچ چیز بدون تأمین آزادی جسمانی رهبر آپو پذیرفته نخواهد شد. وقتی آزادی جسمانی رهبری فراهم شود، مذاکره، راهحل و سایر گامهای برداشته شده را میپذیریم. حکومت ترکیه، دولت آکپ و دولت باغچلی، در نهایت مجبور شدند به پای رهبری بروند. میدانید، ۱۰ سال از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵، با کانسپت انکار، نابودی و نسلکشی سپری شد. در این روند، به ویژه حملات نابودی که در مناطق حفاظتی مدیا انجام شد، اشغال عفرین، حملات به گرِسپی، حملات اشغالگرانه علیه شنگال و باشور کوردستان، حملات به مخمور، هدفشان نابودی جنبش آزادی، نابودی کامل گریلاها، شکستن اراده مردم کورد و بیاثر کردن رهبر آپو بود. امروز جنگ به شکلی سختتر ادامه دارد.»
بدون قدرت، سیاستورزی امکانپذیر نیست
سَوَن با اشاره به تاکتیکهای جنگی که پکک اخیراً توسعه داده است، در ادامه اظهار داشت: «پکک، به پیشگامی فرماندهی نیروهای مدافع خلق (هپگ)، تاکتیکهای جنگی جدیدی را به کار گرفت. چند روز پیش فرماندهی هپگ اعلام کرد: ما دیگر استراتژیهای جدیدی را توسعه دادهایم. در صورت لزوم، ما این قدرت را داریم که جنگ دفاعی را در هر جای خاورمیانه، در هر منطقه کوردستان و در ترکیه انجام دهیم. اما ما عاشق جنگ نیستیم، از خود دفاع میکنیم. اگر شما هم از راه و روش مذاکره صحبت میکنید، این بازیها را کنار خواهید گذاشت. دولت آکپ ۲۳ سال است که همین بازیها را انجام میدهد، اما دیگر فرصتی برای ادامه این بازیها ندارد. از نظر شرایط، روند تغییر کرده است. رهبر آپو در مورد خاورمیانه مشاهدات بسیار مهمی داشته است. پیشنهاد من این است: هر انقلابی کوردستانی و هر میهندوست باید کتاب مانیفست تمدن دموکراتیک رهبر آپو را بخواند.
«تمام فراخوانهای رهبر آپو برای ما تعیینکننده است»
سی سال از جنگ جهانی سوم گذشت. برخی میگویند این جنگ با غزه آغاز شد، اما این یک تشخیص نادرست است. واقعیت این است که این جنگ با جنگ خلیج آغاز شد. جنگهای خلیج ۱ و ۲. تحویل رهبر آپو، اسارت او، سیستم انزوای امرالی، همگی بخشی از این جنگ هستند. زیرا در اینجا دیدگاه متفاوت و پارادایم جایگزینی وجود دارد. جایگزینی وجود دارد که هدف آن ساخت سیستمهای جدید به جای سیستم موجود دولت-ملت است. ما در حال تجربه روند فروپاشی دولت-ملتهای قدیمی هستیم، این روند را به عنوان بهار عربی نامیدند، اما در واقع نمادی از فروپاشی دولت-ملتها در منطقه بود. راهحل مشکلات تاریخی خاورمیانه، تنها از طریق پویاییهای خاص این منطقه امکانپذیر است. زیرا مشکلات خاورمیانه در منطقه هلال زرین (مزوپوتامیا)، زاگرس و اطراف توروس پدیدار شده است. راهحل نیز در همین جاست. به همین دلیل، گامهای برداشته شده برای آزادی جسمانی رهبر آپو نه تنها برای مردم کورد، بلکه برای آزادی همه مردم خاورمیانه نیز از اهمیت حیاتی برخوردار است. آزادی جسمانی رهبری، مشکلات خاورمیانه و همه مردم جهان را حل خواهد کرد.
در حال حاضر جنگ به کل جغرافیای خاورمیانه گسترش یافته است. توافقنامه سایکس-پیکو دیگر اعتبار خود را از دست داده است. این توافقنامه در سال ۱۹۱۶ به رهبری انگلیس، فرانسه و روسیه انجام شد. آن مرزهایی که با خطکش کشیده شده بود، دیگر معنایی ندارد. توافقنامه لوزان به مدت ۱۰۰ سال اساس انکار مردم کورد را تشکیل داد. اما اکنون هر کاری، هر گامی که در خاورمیانه برداشته میشود، مانند ۱۰۰ سال پیش نیست. این، به ویژه برای مردم کورد، معنای بزرگی دارد. مردم کورد، در زمینههای سیاسی، حقوقی و سازمانی به سطحی رسیدهاند که برای مردم خاورمیانه پیشرو خواهند بود. این پیشاهنگی، در شخص رهبر آپو انجام میشود. در اطراف رهبری، یک پارادایم اکولوژیک، دموکراتیک و آزادیخواهی زن به پیشاهنگی زنان و جوانان توسعه یافته است و این پارادایم توسط گریلاهای کوردستان اجرا شده است. بدون قدرت، سیاستورزی امکانپذیر نیست. جهان این را میگوید، سیاست با پارادایم انجام میشود، با قدرت انجام میشود، با اخلاق انجام میشود. گریلاها قدرت دارند. به همین ترتیب، یک نیروی مطبوعاتی وجود دارد که میتواند مردم کوردستان و خاورمیانه را در همه زمینهها آموزش دهد. نیروی مطبوعاتی وجود دارد. جنبش زنان و جوانان، رادیکالترین پیشاهنگ جامعه هستند. جنبش زنان آزاد، رادیکالترین جنبش دموکراتیک و آزادیبخش است. این، در یژا استار در شخص رفقا زیلان و بریتان آشکار شده است.
جنبش آزادی جایگزینهای مختلفی نیز دارد
سَوَن با تأکید بر اینکه دولت ترکیه در جنگ به نتیجه دلخواه خود نرسیده است و به همین دلیل دوباره شروع به دیدار با رهبر آپو کرده است، گفت: «تا جایی که ما در مطبوعات دنبال کردیم، به مناسبت بیست و هفتمین سالگرد توطئه بینالمللی، رهبری بیانیهای خواهد داد. ما نیز منتظر این بیانیه هستیم. برخی از مشکلات ممکن است فقط با بیانیه حل نشوند، اما ما پیروان رهبر آپو هستیم. اگر شرایط سلامتی، امنیت و آزادی جسمانی فراهم نشود، جنبش آزادی جایگزینهای مختلفی نیز دارد. دیگر توازن سیاسی در خاورمیانه مانند گذشته نیست. ببینید اسرائیل تا کجا رسیده است. وضعیت ایران مشخص است. سیاستهایی که قدرتهای هژمونیک در خاورمیانه به خاطر خطوط گاز، نفت و انرژی دنبال میکنند، آشکارا دیده میشود.
بنابراین جنبش آزادی، پس از چنین فداکاری بزرگ، مبارزه و روند انقلابی، بدون جایگزین نخواهد ماند. همانطور که فرماندهی ما نیز بیان کرد، ما نیز گزینههایی داریم. وقتی این گزینهها را بررسی میکنیم، معتقدیم که درستترین انتخاب، راهحل دموکراتیک است. هیچکس نمیتواند از نیروی راهحل رهبر آپو برای منافع سیاسی خود استفاده کند. قبل از هر چیز، باید شرایط زندگی رهبری تغییر کند، آزادی جسمانی او فراهم شود. من معتقدم که؛ تمام مدیریت ما، کادرهای پکک و پاژک در این روند درست عمل خواهند کرد. با تکیه بر حقیقت رهبر آپو زندگی و مبارزه خواهند کرد. ما با رهبر آپو وجود داریم، ما خلقی هستیم که با شناخت او دوباره زنده شدهایم. و همراه او به سوی آزادی خواهیم رفت.»
مبارزه باید قویتر از همیشه پیش برده شود
ندیم سَوَن، عضو کمیته مرکزی پکک، با تأکید بر اینکه رهبر آپو ۱۵ فوریه را روز نسلکشی مردم کورد نامیده است، گفت: «زیرا این آغازگر روندی بود که در آن پیشگامان قیام شیخ سعید به قتل رسیدند. این تاریخ، روز آغاز نسلکشی است. روزی سیاه است. امید ما این است که با فراخوان رهبری، این روز سیاه را به روزی روشن، دموکراتیک و سوسیالیستی تبدیل کنیم. مبارزه آزادی ما با آزادی جسمانی رهبر آپو به نتیجه خواهد رسید. در آن زمان، همراه با مردم کورد، مردم ترکیه و همه مردم خاورمیانه، به مرحلهای خواهند رسید که بتوانند همه مشکلات خاورمیانه را از راههای انسانی و مسالمتآمیز حل کنند. در حال حاضر یک روند در حال انجام است. ما نیز از مطبوعات آن را پیگیری میکنیم.
ما نه فقط یک حزب، بلکه یک سازمان هستیم. ما هم سیاست کوردستان، هم خاورمیانه و هم سیاست جهانی را تحت تأثیر قرار میدهیم. به همین دلیل، همه فراخوانها و اظهارات رهبر آپو برای ما تعیینکننده است. اما رفت و آمد هیئتها، انجام دیدارها، اظهارات دولت ترکیه، آکپ، نباید مسئله به این موارد محدود شود. اگر قرار است مشکل حل شود، راهحل این مشکل باید در بیست و هفتمین سالگرد توطئه، نقشه راهحل دموکراتیک و صلح ارائه شود. ما نیز باید مبارزه را در همه زمینهها قویتر کنیم. مبارزه حقوقی، سیاسی، اجتماعی، به پیشاهنگی زنان و جوانان باید بیشتر و بزرگتر شود. یعنی توقفی وجود ندارد. در مبارزه برای آزادی، دموکراسی و سوسیالیسم، توقف وجود ندارد.»
سَوَن با فراخوان به مردم کورد و دوستانشان برای حمایت قاطع از کنش بزرگ که روز شنبه ۱۵ فوریه در استراسبورگ برگزار خواهد شد، سخنان خود را با اینگونه رساند: «من معتقدم که زنان و جوانان کورد در این مبارزه در صفوف اول قرار خواهند گرفت. امید ما؛ تأمین آزادی جسمانی رهبر آپو در نوروز است. این، خواسته و مطالبه همه انقلابیون است.»