صبری اوک عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد. اوک درخواست کرد توطئه ۹ اکتبر در باکور کوردستان و ترکیه با اقدامات موثرتر و رادیکالتر محکوم شود و گفت: «جوانان، زنان، از هفت تا هفتاد ساله و همه اقشار جامعه باید در برابر انزوا موضع‌گیری کنند. نیروهای توطئه‌گر باید پاسخگو باشند، همانطور که در روژآوا و شنگال باید همیشه ۹ اکتبر را به یاد داشته باشند و به گونه‌ای از آنها حساب خواهی شود که دیگر هرگز در مورد آن صحبت نکنند. آنها باید بدانند که مقصر و مسئول هستند. بر این اساس توطئه ۹ اکتبر باید به بیداری، بازسازی و از همه مهمتر فعالیت‌های مطلق منجر شود.»
مصاحبه ما با صبری اوک عضو شورای رهبری ک‌ج‌ک به شرح زیر است:
- ۳۱ ماه است که هیچ ملاقاتی با رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان انجام نشده و هیچ اطلاعی از وی دریافت نشده است. در سیستم کشتار امرالی چه می‌گذرد؟ آیا اطلاعاتی دریافت کرده‌اید؟
نزدیک به ۳ سال است که نه وکیل، نه خانواده و نه حزب هیچ اطلاعی از سلامت و امنیت رهبر آپو ندارند. این نشان می‌دهد که نیروهایی که توطئه بین‌المللی را ایجاد کردند و نظام امرالی را تأسیس کردند همچنان بر توطئه پافشاری می‌کنند. همانطور که بارها گفته‌ایم نظام و سیستمی در امرالی ایجاد شده است تا هیچ اتفاقی به خودی خود رخ ندهد. گروه و تفکر خاصی وجود دارد که سیستم امرالی را مدیریت می‌کند. وظیفه این گروه تکمیل پاکسازی کوردها در امرالی است. در این راستا آنچه در امرالی انجام می‌شود قانونی نیست، بلکه کاملا یک سیاست نسل‌کشی است. این هدف از ساخت نظام امرالی است. این که رهبر آپو نزدیک به ۳ سال است نتوانسته با خانواده و وکلای خود ملاقات کند، توضیح دیگری ندارد. آنها با «جنایت انضباط» ارزش‌ها و روان مردم کورد، قانون، دموکراسی و حقوق بشر را مسخره می‌کنند. فردی که در یک جزیره و یک سلول محبوس است چگونه می‌تواند مرتکب تخلف انضباطی شود؟ فردی که نامه نویسی و ارتباط با خارج برای وی ممنوع است و نمی‌تواند با خانواده و وکلای خود ملاقات کند چگونه می‌تواند تخلف انتظامی انجام دهد. نتیجه‌ای که مردم می‌توانند از این موضوع بگیرند این است: در امرالی یک رویه همه جانبه و بسیار غیر اخلاقی وجود دارد. مبارزه سختی در جریان است. مبارزه‌ای ایدئولوژیک، ذهنی، اراده‌ای و سیاسی است. اگر بتوان بیشتر توضیح داد دولت ترکیه در حال اجرای سیاست تخریب علیه مردم کورد و جنبش آزادی است. ابتدا می‌خواست این را در امرالی به دست آورد، اما نتوانست. رهبر آپو با وجود همه فشارهای سنگین مقاومت کرد و سیاست تخریب را خنثی نمود. این خشم بزرگ دولت قاتل ترکیه است. همچنین باید دانست که دولت ترکیه دولتی خشن و منفور است. سلیمان دمیرل درباره رهبر آپو گفت: «بزرگترین فردی که در سه قرن اخیر بلای جان دولت ترکیه بوده است.» وقتی این را معکوس کنیم و دقیقتر ارزیابی کنیم، مشخص می‌شود که رهبر آپو بزرگترین فرصت برای اعتقاد، فرهنگ و مردم در سه قرن اخیر برای زندگی آزاد و دموکراتیک در ترکیه و کوردستان بوده است. اگر دولتی فردی مثل رهبر آپو را بزرگترین تهدید سه قرن ببیند، دیگر کاری وجود ندارد که به آن دست نزند. به همین دلیل است که هر کاری را انجام می‌دهند. اما رهبر آپو دیگر یک شخص نیست، بلکه میلیون‌ها نفر است، زنان و جوانان است، مردم خاورمیانه است، او صدای همه انسان‌های مبارز است.
- در سطح بین‌المللی از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان صیانت می‌شود. این بسیار خوب است. اتحادیه‌هایی که در سراسر جهان در حال فعالیت هستند، خواهان آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان هستند. همچنین با حضور هنرمندان، سیاستمداران و دانشگاهیان بسیاری از کشورهای جهان، افکار و اندیشه‌های رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در مراسمی هنری، فرهنگی و سیاسی در شهر لوزان سوئیس به نام «سفارت جدید جهان: کوردستان» مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این ظهور را در عرصه بین‌المللی چگونه ارزیابی می‌کنید؟
درست است، اخیراً فعالیت‌های بسیاری برای رهبر آپو در عرصه بین‌المللی صورت گرفته است. به ویژه اتحادیه‌های کارگری انگلستان، ایتالیا و فرانسه برای این کار پیشقدم شده‌اند. چند روز پیش اتحادیه‌های کارگری بین‌المللی در برزیل گرد هم آمدند و در کنگره خود برای آزادی عبدالله اوجالان تصمیم گرفتند. این تصمیم بسیار ارزشمند و معنادار است. کنسرت‌ها، کنفرانس‌ها، راهپیمایی‌ها و تجمعاتی که برای آزادی عبدالله اوجالان به ویژه در ایتالیا برگزار می‌شود بسیار ارزشمند است.

اخیرا پارادایم و دیدگاه‌های رهبر آپو در سوئیس نیز مورد بحث قرار گرفت. به همین مناسبت به کنگره بین‌المللی اتحادیه کارگری که در برزیل برگزار شد، هنرمندانی که برای آزادی رهبر آپو کنسرت برگزار کردند و همه کسانی که اخیراً در مراسم هنری، فرهنگی و سیاسی در سوئیس به پارادایم رهبر آپو پرداختند و آنرا بررسی کردند، سلام و درود می‌فرستم. مردم باید این را بدانند امروز همانقدر  که یک انسان به نان و آب نیاز دارد، به دموکراسی و آزادی نیز نیاز دارد. زیرا بشریت می‌بیند که مدرنیته سرمایه‌داری دنیا را طوری ساخته است که مردم نمی‌توانند در آنجا زندگی کنند. محال است که به دنبال علم، خشم و مبارزه با این وضعیت نباشیم. در غیر این‌ صورت انسان باید به انسانیت خود شک کند. رهبر آپو پارادایم آزادی زنان، اکولوژیک و جامعه دموکراتیک را در برابر مدرنیته سرمایه‌داری که نام همه بدی‌هاست، توسعه داد و در روشنگری و آموزش مردم نقش بسزایی داشت. این پاسخ به تشنگی بشریت برای ایدئولوژی‌های بزرگ با پارادایم مدرنیته دموکراتیک پیشرفته بود. حقیقت این است که پارادایم‌ها و دیدگاه‌های رهبر آپو به همان اندازه که خوانده می‌شود، بحث می‌شود، توزیع می‌شود و درک می‌شود، تأثیر قدرتمندی دارد. به همین دلیل هرکسی که می‌خواهد از ایدئولوژی، دیدگاه و فلسفه رهبر آپو صیانت کند، باید در این زمینه بسیار تلاش کند و آن را به بشریت برساند. مانند شاگردان عیسی، ما باید دیدگاه‌های رهبر آپو را به مردم، جوامع، فرهنگ‌ها و به ویژه زنان و جوانانی که برای آزادی قیام کردند، منتقل کنیم. کسی وجود ندارد که اندیشه‌های «رهبر آپو» را خوانده باشد و تحت تأثیر آن قرار نگرفته باشد. قبلاً یکی از دوستان ما می‌گفت، او از یک راهب خواسته بود که برای رهبر آپو مقاله‌ای بنویسد. راهب گفته بود که پ‌‌ک‌ک یک جنبش سوسیالیستی و از سنت کمونیستی است، بنابراین او جنبش ما را دوست ندارد. بعد با اصرار رفیق ما، راهب گفته بود که چند تا از کتاب‌های رهبر آپو را برایم بیاور تا آنها را بخوانم و بررسی کنم. راهب توضیح داد که پس از خواندن اندیشه‌های رهبر آپو بسیار تحت تأثیر قرار گرفت و به دوستانش گفت: «این شخص برای این دنیا زیاد است. این دنیا نمی‌تواند این مرد بزرگ را در خود نگه دارد.» دلیل مهمی که چرا همه کسانی که ضد سرمایه‌داری، ضد اقتدار هستند و طرفداران کار، آزادی و جامعه‌پذیری، تا این حد از رهبر آپو صیانت می‌کنند، این است که خود، زندگی، رویاها و آینده خود را در نظریات و اندیشه‌های رهبر آپو می‌بینند. بنابراین از آفریقا تا آمریکای لاتین، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از رهبر آپو صیانت می‌کنند. ده‌ها اتحادیه کارگری که میلیون‌ها عضو در سراسر جهان دارند، دانشمندان، روشنفکران، دانشگاهیان و هنرمندان از رهبر آپو حمایت می‌کنند و با نظرات او موافق هستند. این نیز نشان می‌دهد که رهبر آپو با ایدئولوژی، پارادایم و اندیشه‌های خود خانه‌ای برای بشریت شده است. بنابراین، حمایت و صیانت از او حتی بیشتر نیز خواهد شد.

- خلق کورد و سیاست در عرصه بین‌الملل چگونه باید فعالیت‌ها برای صیانت از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان را ارزیابی کنند؟ برای اینکه این فعالیت‌ها به اهداف خود برسند چه باید کرد؟

مسئله کورد و دیالکتیک آن را باید به خوبی درک کرد. این قانون دیالکتیک است. هر چیزی مخالف خود را ایجاد می‌کند. ممکن است هیچ موضوعی به اندازه مسئله کورد پیچیده، چند وجهی و حل آن مشکل نباشد. حل چنین موضوعی نیاز به شخصیتی مانند رهبر آپو دارد. خود رهبر آپو درباره مسئله کورد و راه حل آن می‌گوید: «وقتی جرات کردم به حقیقت کورد بودن بپردازم، همیشه تأثیر آن حقایق را احساس می‌کردم. می‌خواستم از طریق علمی آن را توضیح دهم که می‌گفتم مناسب‌ترین راه برای توضیح آن است. این کافی نبود، من برای صلح قدم برداشتم. هر کاری کردم نشد. همه اینها نشان داد که وضعیت کنونی واقعیت اجتماعی کوردها چقدر سخت و بد است.» رهبر آپو به این ترتیب ناکامی در شکل‌گیری راه‌حل، دشواری‌های راه‌حل و جدیت‌هایی که باید اتخاذ شود را نشان می‌دهد. دولت ترکیه این را به خوبی می‌داند. برای این منظور مفهوم پاکسازی گسترده را بر روی رهبر آپو پیاده می‌کند و هر کاری می‌کند تا افکار و صدای او به بیرون نرود. کوردها و سیاست کوردها واقعاً بسیار ساده است، آنها باید برعکس دولت نابودگر ترکیه عمل کنند. اگر دولت ترکیه رهبر آپو را فاجعه سه قرن گذشته می‌بیند، خلق کورد و سیاست آنها باید رهبر آپو را یک دستاورد بزرگ تاریخی بدانند. باید به خوبی دانست که مسئله کوردها را نمی‌توان در هیچ کجای دنیا مانند سایر مسائل حل کرد. مسئله فوق‌العاده کورد، تنها با رهبری فراتر از حد معمول و فراتر از همه اقدامات عادی و مرکزی قابل حل است. رهبر آپو رهبری است که با این اختلافات ایجاد شده است. بنابراین، کوردها و سیاست آنها باید قبل از هر چیز بپرسند که رهبر آپو واقعاً چه چیزی را نمایندگی می‌کند، چه شخصیتی دارد و آیا بدون رهبر آپو می‌توان به یک زندگی دموکراتیک، آزاد و با عزت دست یافت؟ اگر بدون رهبر آپو نمی‌توان به این امر دست یافت، پس باید همه چیز را برای آزادی فیزیکی او گفت. مردم کورد و سیاست کوردستان نباید از این موضوع منحرف شوند. ما به عنوان یک خلق و جنبش باید روند رهایی فیزیکی رهبر آپو را با روحیه بسیج کامل پیش ببریم. ما باید مبارزه خود را در سطوح ایدئولوژیک، تشکیلاتی، تبلیغاتی و فراخوان تشدید کنیم.
به عنوان مثال کنگره اخیر اتحادیه جهانی کارگری در برزیل تصمیم گرفت که خواستار آزادی فیزیکی رهبر آپو شود. ما به عنوان یک حزب در بیانیه خود گفتیم که از این تصمیم استقبال می‌کنیم. اما نباید به این محدود می‌شد. چون بسیار مهم است هنگامی که یک پلاتفرم، یک کنگره میلیون‌ها عضو دارد، رسانه‌های ما باید با این اتحادیه‌ها جلساتی برگزار می‌کردند و شبکه‌ها باید برنامه‌هایی در این زمینه ترتیب می‌دادند. برای تبدیل شدن آن به یک دستور کار ویژه باید مبارزه‌ای صورت می‌گرفت. کنفرانس‌ها و کنسرت‌هایی نیز در ایتالیا و بسیاری از کشورهای اروپایی دیگر برای آزادی فیزیکی رهبر آپو برگزار شد. رسانه‌ها باید بعدا درباره این همایش‌ها و کنسرت‌ها بحث می‌کردند. بدیهی است که ما باید در این موارد خلاقیت بیشتری داشته باشیم. زیرا هر مبارزه برای آزادی فیزیکی رهبر آپو برای ما هم حیاتی و هم باشکوه‌ترین مبارزه است. که نیاز به سازماندهی دارد. از سازمان‌ها و نهادهای ذیربط گرفته تا مردم و دوستان خود باید دائماً این موضوع را پیگیری کنیم. من صمیمانه معتقدم که اگر کاملاً به آن هدف متعهد باشیم، زمان را به خوبی ارزیابی کنیم، به خوبی برنامه‌ریزی کنیم که کجا و چگونه موفقیت حاصل می‌شود، به همه نزدیک شویم و آماده باشیم، اگر با دید باز و انضباط عمل کنیم، این روند با آزادی فیزیکی رهبر آپو مزین خواهد شد. اگر این اتفاق بیفتد، واکنش‌ها و فعالیت‌هایی که در کوردستان و جهان برای آزادی فیزیکی رهبر آپو تشدید می‌شود، قطعا به هدف خود می‌رسد.

-۲۵مین سالگرد توطئه ۹ اکتبر ۱۹۹۸ در روزهای آینده است. در ۲۶مین سال توطئه چه باید کرد؟

اول از همه با احترام به رهبر آپو سلام می‌کنم که ۳۱ ماه است از او خبری نیست. در شخص م. هالیت اورال، سلامت منتش، آینور آرتان، احمد ییلدیریم و سما یوجه که با شعار «شما نمی‌توانید روز ما را تاریک کنید» در مقابل توطئه بین‌المللی ۹ اکتبر در زندان‌ها و در دیگر میدان‌های مبارزه پیکر خود را به آتش کشیدند، در وجود شهیدان زاپ، آواشین، متینا و خاکورک که با روحیه فدایی جنگیدند و در این سخت‌ترین مرحله مبارزات آزادیخواهانه ما در ۵۰ سال گذشته به شهادت رسیدند، از همه شهدای مبارزات خود با احترام یاد می‌کنیم. عهد می‌بندیم که برای گرامی‌داشت یاد آنها اهدافشان را محقق کنیم.

نیروهای مدرنیته سرمایه‌داری با توطئه بین‌المللی که ۲۵ سال پیش علیه رهبر آپو انجام دادند، در واقع سعی در طراحی مجدد سیاست خاورمیانه داشتند. رهبر آپو و مبارزات آزادی‌بخش کوردستان در جایگاهی تأثیرگذار بودند که باید در سیاست خاورمیانه دیده و مورد توجه قرار گیرد. یا با حل مسئله کوردها به رهبری پ‌ک‌ک خاورمیانه دموکراتیک می‌شد یا با هر روش ممکن اجازه این کار را نمی‌دادند. توطئه بین‌المللی تا حدودی به همین دلیل بود. خیلی‌ها بودند که فکر می‌کردند بعد از این توطئه، پ‌ک‌ک منحل می‌شود و مسئله کوردها از بین می‌رود. در واقع، بسیاری از طیف‌ها و گروه‌ها می‌خواستند با جستجوها و کشمکش‌های فراوان، این روند را تسریع بخشند. اما موفق نشدند. آنها نتوانستند تاثیر رهبر آپو را خنثی کنند و پ‌ک‌ک را نابود کنند. همچنین رهبر آپو یک انفجار فکری در امرالی ایجاد کرد و پارادایم مدرنیته دموکراتیک را آماده کرد که باعث بیداری بشریت در برابر مدرنیته سرمایه‌داری شد. به همین دلیل است که رهبری، مرحله امرالی را «تولد سوم من» نامید. پ‌ک‌ک با مبارزه خود به موقعیتی رسیده است که بر توسعه و توازن ترکیه و خاورمیانه تأثیر می‌گذارد و گاه در موقعیتی تعیین کننده قرار می‌گیرد.

یکی دیگر از تسلط‌های بزرگ حاکمان، حذف حافظه تاریخی مردم است. چون تاریخ‌ساز آن‌ها نیستند، همیشه تاریخ نگارنده بوده‌اند. با توطئه ۹ اکتبر می‌خواستند تمام اتفاقاتی را که به نام کورد و کوردستان رخ داد، پایان دهند. کسانی که ایمان و اراده و هدفشان برای این کار کافی نبود و به آن عمل نکردند به راه‌های دیگر روی آوردند. اما کسانی که با اتحاد و وفاداری قدم بر می‌دارند با وجود هزینه‌های سنگین به مبارزه خود ادامه می‌دهند. حالا هم دارند تاریخ می‌نویسند و هم تاریخ می‌سازند. دانستن این امر ضروری است و تا زمانی که رهبر آپو آزادی فیزیکی خود را به دست نیاورد، توطئه و حل نشدن مسئله کوردها ادامه خواهد داشت. به این معنا در ۲۵ سال گذشته، ما در هر سطحی در مبارزات دشواری با نیروهای توطئه‌گر بوده‌ایم. هر کاری که بکنند، پ‌ک‌ک که توسط رهبر آپو ایجاد شد و مبارزات خلق کورد که بیدار شدند و ایستادند، هرگز متوقف نخواهند شد. همه این سختی‌ها دردهای تولد آزادی است. پ‌ک‌ک و خلق کورد به این باور دارند. تاریخ ۹ اکتبر به طور مداوم در جهات مختلف مطرح می‌شود و کوردها آن را به یاد می‌آورند.

البته تصادفی نیست که دولت اشغالگر ترکیه در ۹ اکتبر ۲۰۱۹ حمله به گری سپی و سرکانی را آغاز کرد. پیامی که قرار است از این طریق داده شود این است که توطئه بین‌المللی علیه کوردها در شخص رهبر آپو ادامه دارد. اگر آمریکا و نیروهای ائتلاف موضع‌گیری روشنی نسبت به دولت اشغالگر ترکیه نشان می‌دادند، امکان نداشت که دولت نسل‌کش ترکیه از ۹ اکتبر ۲۰۱۹ شروع به اشغال گری سپی و سرکانی کند. نیروهای بین‌المللی به جای جلوگیری از دولت اشغالگر ترکیه، با جسارت از دولت ترکیه حمایت کردند و پس از مدتی از دولت اشغالگر ترکیه خواستند که دیگر پیشروی نکند. بدون شک آنها برای منافع خود این کار را کردند. یعنی آمریکا، اتحادیه اروپا، روسیه و سایر نیروهایی که بخشی از توطئه بین‌المللی هستند در اشغال عفرین یا اشغال سرکانی و گری سپی نقش داشتند و خودشان از جمهوری ترکیه حمایت کردند. با این کار، زمانی که رهبر آپو اسیر شد، دولت ترکیه این پیام را داد که همانطور که نیروهای بین‌المللی در این امر از من حمایت کردند، اکنون نیز نیروهای بین‌المللی در برابر انقلاب روژاوا از من حمایت می‌کنند. بنابراین توطئه ادامه دارد. همانطور که معلوم است با مشارکت حزب دموکرات کوردستان، عراق، سازمان ملل و دولت ترکیه، توافقی بر خلق ایزدی ما در شنگال تحمیل شد. تاریخ این تحمیل ۹ اکتبر ۲۰۲۰ است. هیچ کدام از اینها تصادفی نیست. منظور آنها این است که توطئه ۹ اکتبر مانند شمشیر داموکلس بر گردن کوردها است. این حقیقت است. در آن زمان مردم ما در اقصی نقاط کوردستان، در خارج و در همه جا باید بزرگترین مقاومت زمانه را در برابر توطئه بین المللی ۹ اکتبر از خود نشان دهند.

نه تنها جلسات، کارگاه‌ها و کنفرانس‌ها، راهپیمایی‌ها، تجمعات و غیره. باید اشکال مؤثرتری از اقدام و اعتراض رادیکال ایجاد شود. به ویژه در باکور کوردستان و ترکیه باید از توطئه ۹ اکتبر به گونه‌ای دیگر استقبال کرد. جوانان، زنان از هر قشری از هفت تا هفتاد ساله باید در آن روز به توطئه بین‌المللی اعتراض کنند و موضع بگیرند.

توطئه‌گران باید به گونه‌ای بازخواست شوند که نه تنها اقدامات خود را در روژاوا و شنگال تکرار نکنند، بلکه به فکر ۹ اکتبر نیز نباشند. آنها باید بدانند که مقصر و مسئول هستند. به این معنا، توطئه ۹ اکتبر باید به منبع آگاهی، بازسازی خود و از همه مهمتر ادامه فعالیت تبدیل شود.

سیاست حکومت فاشیست آک‌پ-م‌ه‌پ بر مبنای ترس و جنایت، موجب شد تا جامعه ترکیه نتواند نفس بکشد. اگر بحران اقتصادی موجود در ترکیه در کشور دیگری روی بدهد، قیامت به‌پا می‌شود اما در ترکیه آب از آب تکان نمی‌خورد! چرا چنین وضعیتی هست؟ جایگاه اپوزیسیون و سوسیالیست‌ها و نیروهای دموکراتیک ترکیه در این موضوع را چگونه می‌بینید؟

درست است ترک‌ها همیشه حامی دولت بوده‌اند. خیلی‌ها هستند که مانند ترک‌ها دولتی بنیان نهاده و بی دولت نتوانسته‌اند بمانند. اما اپوزیسیون مرده‌ی کنونی ترکیه و توضیح هر چیزی با "دولت نباشد، نمی‌شود" درست نیست. ابتدا انسان باید حقیقت آک‌پ و شخصیت طیب اردوغان را بشناسد. در پی بازگذاشتن راه خط فتح‌الله گولن پس از کودتای ۱۲ سپتامبر، از آن زمان تاکنون سیاست اسلام‌گرایی راست‌رو بر سیاست ترکیه حاکم است. می‌توان این را اسلام سیاسی نامید. قطعا آک‌پ و اردوغان پروژه بودند. ریاست شهرداری استانبول طیب اردوغان، تعیین وی به عنوان یک کاراکتر پس از اربکان و پروژه خاورمیانه‌ی بزرگ، برای روشن‌شدن ماهیت اردوغان کافی است. اقدام برای کودتای نظامی ۱۵ جولای که اردوغان آن را "بخشش الهی" نامید، ارتش و بروکراسی و دولت و اردوغان را یکی کرد. اسلامگراهای سیاسی، کمالیست‌های کلاسیک، هواداران اورآسیا بودن،با اردوغان یکی شدند و علیه پ‌ک‌ک و گولنی‌ها شمشیر به‌دست گرفتند. کسانی که از این کودتا بیشترین سود را کسب کردند، طیب اردوغان و آک‌پ بودند که خود را به ساختار دولت ترکیه افزودند و آک‌پ واقعیت دولت کنونی ترکیه است. تمام هدفشان نابودی جنبش آزادی و رسیدن به اهداف آن سرکوب سیاسی بود که در امرالی آغاز کرده بودند. بر این اساس همه چیز روا بود. مطابق این اقتصاد و سیاست ترکیه تعیین می‌شد. اما هرکاری کردند موفق نشدند. برعکس امروزه ترکیه کاملا در یک دور باطل گیر کرده است. جایگاه سیاسی وی در موقعیتش در عرصه بین‌المللی نزدیک به صفر است. در زمینه اقتصادی نیز هرگز مانند حالا فقر و گرسنگی و بیکاری بالا نبوده است. واقعیت این است که هیچ راه حلی برای حکومت آک‌پ-م‌ه‌پ وجود ندارد و باید جامعه واکنش‌هایش قوی‌تر باشد.

اما به‌دلیل وضعیت اپوزیسیون باید به آک‌پ گفت؛ حلالت باشد! ما معتقدیم که علیرغم تمام مشکلات و مصائبی که در جهان هست، هیچ کشوری به‌اندازه ترکیه بی‌دردسر و آسان اداره نمی‌شود! چرا؟ چون که اپوزیسیون وجود ندارد. جنبش آزادی و خلق کورد همیشه در حالت مقاومت‌اند. اما نیروهای سوسیالیست و انقلابی ترکیه هنوز آن قدر سازمانیافته نشده‌اند تا بتوانند یک اپوزیسیون اجتماعی رادیکال را ایجاد کنند. اما شرایط تا حدودی مهیاست. مسلما باید نیروهای دموکراتیک و چپ و سوسیالیست در این مرحله‌ی مهم نقش خود را ایفاء کنند. در هر امکانی با جامعه همراه شوند و هر مشکلی را به عاملی برای مبارزه قرار دهند. وگرنه اپوزیسیون دیگری در ترکیه وجود ندارد. قطعا ج‌ه‌پ و سایر احزاب دیگر با حکومت فاشیست آک‌پ-م‌ه‌پ شریک جرمند. زیرا طیب اردوغان و باخچلی با آرامش ترکیه و بدون دردسر ترکیه را کنترل کرده و اداره می‌کنند. اپوزیسیون ج‌ه‌پ و سایر احزاب دیگر متحد حکومت، یعنی همکار فاشیسم آک‌پ هستند.

چند سال پیش نرخ نان در اردن ۲۵ یا ۵۰ سنت افزایش یافت. مردم اردن به میدان آمده و اعتراض کردند و حکومت ناچار شد دوباره نرخ را پایین بیاورد. درست است که هر روز مردم ترکیه متضرر می‌شوند، اما با این وجود هیچ اپوزیسیونی نیست که بیرون بیاید و اعتراض کند. اپوزیسیون به رهبری ج‌ه‌پ هیچ واکنشی علیه گرانی‌های روزانه، کرارگان اخراجی، یا علیه فقر و گرسنگی را توسعه نداده است. حتی می‌گفت نباید به خیابان‌ها بریزید! لذا در ترکیه اپوزیسیون وجود ندارد. اپوزیسیونی که از مسئله کورد نگوید و از مبارزه برای دموکراسی و آزادی و نتایج آن بترسد، یک اپوزیسیون تقلبی است. این بزرگترین سود را به فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ می‌رساند. اما مسلما این‌گونه ادامه نخواهد یافت. باید بگوییم در مرحله‌ای که از طرفی سیاست دموکراتیک کورد و جنبش دموکراتیک انقلابی در ترکیه گسترش یابد و از طرف دیگر جامعه نیز مبارزه کند، نتایج مهمی در پی خواهد داشت.

حمله دولت اشغالگر ترکیه به مناطق حفاظتی مدیا ادامه دارد. در برابر این سیاست نابودگرانه‌ی دولت اشغالگر ترکیه به کوردها، مقاومت گریلاهای آزادیبخش کوردستان، مقاومتی تاریخی است. علیه این حملات در ۴ بخش کوردستان و در اروپا، موضع کوردها و سیاست قانونی کوردها و احزاب کوردی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

نبرد ما با دولت اشغالگر ترکیه تنها در مناطق حفاظتی مدیا نیست بلکه در تمام بخش‌های کوردستان و در هر جایی که کورد از لحاظ سیاسی و نظامی و روانی و اخلاقی در تنگنا است، وجود دارد. این جنگ همه‌جانبه است. دولت جنایتکار ترکیه در ۸ سال اخیر بدون وقفه و با تمام توانش حمله می‌کند. معلوم است که این جنگ با حمایت ناتو و نیروهای منطقه‌ای و کوردهای همکار دنبال می‌شود. همه منابع و ظرفیت‌های اقتصادی و مادی ترکیه در این جنگ خرج می‌شود. دولت ترکیه از عضویتش در ناتو و موقعیت ژئوپولیتیک و ژئواستراتژیک خود نیز استفاده می‌کند و بدون هیچ چهارچوب و معیاری اخلاقی و انسانی می‌جنگد و قوانین جنگی را نیز نقض می‌کند. بمب اتمی تاکتیکی و سلاح شیمیایی علیه نیروهای گریلا به‌کار می‌گیرد. مایه تاسف است که جهان و دولت‌های اروپایی علیرغم این جنایات جنگی سنگین دولت ترکیه، سکوت کرده‌اند.

هدف دولت اشغالگر ترکیه اجرای طرح تخریب خودش است. تشدید انزوای تحمیلی بر رهبر آپو نیز در این راستاست. غیر از نابودی پ‌ک‌ک و گریلاهای آزادیبخش کوردستان به چیز دیگری فکر نمی‌کنند. می‌خواهد به انجام این امر باور کند و تلاش دارد تا به جامعه و نیروهای بین‌المللی نیز بقبولاند. مقاومت گریلاهای آزادیبخش کوردستان علیه ارتش فاشیست ترکیه که سلاح شیمیایی و همه انواع تجهیزات مدرن را به‌کار می‌گیرد، واقعا بی‌نظیر است. ارتش اشغالگر ترکیه که دومین ارتش قدرتمند ناتوست، با تمام توانش به نیروهای گریلا حمله کرد، اما نتوانست گریلاهای آزادیبخش کوردستان را وادار به عقب‌نشینی کند.

مدت ۳ سال است جنگ سنگینی در زاپ، آواشین، متینا و خاکورک و سایر مناطق حفاظتی مدیا در جریان است. اما ارتش اشغالگر ترکیه در این مناطق به اهداف مورد نظرش نرسیده و برعکس در این مناطق گرفتار شده است. گریلاهای کوردستان هنوز هم درحال عملیات علیه دشمن و یورش به وی هستند و مقاومت آنان به طرز نوینی ادامه دارد. اما باید این را بدانیم که این مقاومت سخت‌ترین و همزمان پرافتخارترین مقاومت ۵۰ ساله‌ی ماست. یک جنگ تمام عیار است. اقتصادی و سیاسی و روانی و همه‌جانبه است. باید خلقمان و نهادها و مؤسسات وطن‌دوست و انقلابی برای نبرد انقلابی خلق تلاش کنند. همه مسائل مبارزاتی را برعهده‌ی گریلا نهادن، ناعدالتی و نادرست است. در واقع آنچه دشمن بیشتر از آن می‌ترسد، جنگ انقلابی خلق است. می‌ترسد جوانان و زنان کورد در کوردستان و شهرهای بزرگ زندگی را بر آنان حرام کنند. باید دولت جنایتکار و اشغالگر ترکیه جرات نکند که با کرامت و آینده‌ی خلق کورد بازی کند. در شهر وان دهها نظامی و مزدور ترکیه به یک زن کورد تجاوز کرده‌اند. زنان و جوانان کورد را با زور و شکنجه می‌ربایند و ناچار به جاسوسی می‌کنند. در اکثر شهرهای کوردستان تقریبا هر روز یک کودک کورد زیر چرخ‌های تانک و زره‌پوش‌ها له می‌شود. از تن‌فروشی و مواد مخدر به‌صورت مخفیانه به‌عنوان خطرناک‌ترین نوع جنگ ویژه بحث می‌شود. این همه بهانه‌ها را می‌آورند زیرا کورد یاغی شده و قیام کرده است. کوردها باید به این فکر کنند که آیا کودکی دارید که در شهرهای ترکیه با تانک کشته شده باشد؟ در جایی از ترکیه دهها نظامی و مزدور به یک زن تجاوز کرده‌اند؟ این‌ها در کوردستان روی داده است. با شرافت کوردها بازی می‌کنند تا آنان خود را حقیر بپندارند. انسان‌ها نباید در برابر این مسائل خود را کر و کور کنند. روزی که یک کودک کورد در شرنخ زیر تانک له شد، باید همه سیاسیون دموکراتیک و قانونی و همه پارلمانتارها به شرنخ می‌رفتند. باید زنان و جوانان و همه مؤسسات قانونی دموکراتیک به‌پا خواسته و قیام روی می داد. یک زن مورد تجاوز قرار گرفت و باید غوغا به‌پا می‌شد. آن که در این زمینه به وظیفه‌اش عمل نمی‌کند و واکنشی ندارد یا قیام نمی‌کند، هر که باشد از جوهر دوره‌ی کنونی جدا افتاده است و از خطرات و فرصت‌ها مطلع نیست. واقعا مرحله‌ی بسیار مهمی است. نباید هیچ کسی آسوده و بی‌خیال باشد. هیچ اطلاعی از وضعیت سلامت رهبر آپو در دست نیست، جنگ بسیار سخت است و هیچ دلیلی برای آسودگی و بی‌خیال‌بودن کوردها وجود ندارد. باید همواره مبارزه و قیام در جریان باشد. سیاست دموکراتیک قانونی باید هر روز جرم‌ها و جنایات ارتش اشغالگر ترکیه را برملا ساخته و محکوم نماید و در سطح ملی و بین‌المللی آن را نشان دهد.

خلقمان در اروپا باید هم برای آزادی فیزیکی رهبر آپو و هم برای دفاع از مقاومت گریلا در کوههای کوردستان و هم علیه جنگ ویژه‌ی ضد خلق کورد، به تلاش‌هایش ادامه داده و آن را توسعه دهد و تشکیلات و سازماندهی خود را هرچه بیشتر گسترش دهد و سایر خلق‌ها را با خود همراه نماید و در حوزه‌های اجتماعی باهم متحد شوند.

از عفرین تا باشور کوردستان، نیرویی که به فشار و حمله‌ی دولت اشغال‌گر ترکیه مشروعیت می‌بخشد‌، حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) است. این وضعیت و عمل‌کرد حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) را چگونه ارزیابی می‌کنید‌؟ وقتی چنین واقعیتی در مورد حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) وجود دارد و احزاب و سازمان‌های کوردی موضعی از خود نشان نمی‌دهند، کورد چگونه وحدت ملی خود را ایجاد نماید؟

ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید: «کرم از خود درخت است»، در هر جامعه‌ای کسانی وجود دارند که از هویت خود دور می‌شوند، منافع خود را بالاتر از منافع ملی می‌بینند و به همکار تبدیل می‌شوند. اما این نزد کورد بسیار واضح است. منظور این ضرب‌المثل تاریخی نیز همین است. اکنون نیز این‌گونه است. ما در هر جا و مکانی علیه دولت نسل‌کش کننده‌ی ترکیه می‌جنگیم. عفرین، سریکانی و گری‌سپی از سوی دولت نسل‌کش کننده‌ی ترکیه اشغال شده‌اند. ده‌ها مقر سربازی ارتش ترکیه در باشور کوردستان وجود دارند. باشور و روژآوای کوردستان هر روز توسط پهباد بمب‌باران می‌شوند. طبیعت و انسان کوردستان از بین برده می‌شوند. علیه نیرویی نابودگر این چنینی، مشخص است که باید موضع هر جنبش کوردی چگونه باشد. اما موضع حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) تقویت روابط با دولت نسل‌کش کننده‌ی ترکیه است. قطعا، دولت اشغال‌گر و نسل‌کش کننده‌ی ترکیه در دادگاه و مراجع قانونی بین‌المللی در رابطه با جنایاتی که در عفرین انجام داده است، به جرم جنایت جنگی بازخواست خواهد شد. اما به دلیل مواضع مشترک برخی از جناح‌های کوردی با حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) که اشغال و نسل‌کشی در عفرین را توجیه می‌کنند، این کار و امیدواری را ضعیف می‌کند. وضعیت باشور کوردستان نیز به همان شکل است. اگر به دلیل موضع حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) نبود، قطعا ارتش ترکیه در برابر گریلاها متحمل شکست می‌شد. حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) باعث و بانی راحتی و نفس کشیدن دشمن است. کوردستانی‌ها باید حقایق را ببینند و بدانند. هر روزه دختر و پسر کورد در کوه‌های کوردستان توسط پهبادها به شهادت می‌رسند. چگونه ممکن است چنین نیروی دشمن کورد ارتباط برقرار کرد و از آن حمایت کرد؟ ابتدا خلق ما در باشور کوردستان به ویژه و به طور کلی خلق ما این را بدانند و مطلع باشند. لازم است شخصیت‌ها و خلق و حزب و گروه‌های کوردی این را ببینند و موضع‌ بگیرند. در غیر این صورت دشمن به اهداف زیادی دست خواهد یافت.

زمانی‌که از اتحاد ملی واقعی کورد صحبت می‌شود، هیچ خلق دیگری به انداز‌ه کورد بر خلق و جغرافیا تقسیم نشده است. بنابراین کورد از هر کس دیگری بیش‌تر به اتحاد ملی نیاز دارد. این سیاست حاکم بر کوردستان قبلا به «تفرقه بینداز و حکومت کن» نامیده شده است. این سیاست ادامه دارد. به جهان بنگرید، آمریکا کشوری فدرال است، همان‌گونه که از اسمش پیداست. اتحادیه‌ی اروپا وجود دارد. اتحادیه‌ی آفریقا وجود دارد. اتحادیه‌ی عرب وجود دارد. جامعه‌ی دولت‌های مستقل در روسیه وجود دارند. فقط کورد است که به بیش‌ترین بخش تقسیم شده‌اند، از اتحاد دور هستند. اتحاد ملی بسیار ضروری و لازم است. اتحاد ملی در تمامی بخش‌های کوردستان، که تمامی احزاب و جناح‌ها در آن متحد شوند، لازم است بزرگ‌ترین رویای کوردها باشد. اما آن‌چه در وضعیت کنونی مشخص است چنین اتحادی محال است. برای اتحاد ملی باید همگی بر خط‌مشی میهن‌دوستی متفق باشند، انجام اقدامات لازم بر این مبنا واقعی‌ترین و درست‌ترین اقدام است. ما به عنوان حزب همیشه با فداکاری و گسترده‌ترین دیدگاه در این زمینه کار کرده‌ایم. منبعد نیز تمرکز ما بر اصل اتحاد ملی ادامه خواهد داشت. ما تلاش‌های خود را در تمامی زمینه‌ها برای حفاظت از دست‌آوردهای کورد تشدید خواهیم کرد.