حزب دموکرات کوردستان چون نیرویی مطیع و بی اراده است، از ظهور افراد آزاده و با اراده می ترسد. انسان آزاده و با اراده هرگز سلطه اشغالگر و زندگی بردگی را نخواهد پذیرفت و قطعا با اشغالگران و نوکران آنها مبارزه خواهد کرد، حزب دموکرات کوردستان از این می ترسد، می داند که ظهور این روحیه در میان کوردها، به معنای نابودی آنها است. بنابراین، هر جا یک انسان آزاده و با اراده باشد، هر جا که یک حرکت آزاد و با اراده باشد، پ د ک با آن مخالفت خواهد کرد.

جنگ علیه اشغالگران در ابتدا جنگی ذهنی است، نجات از ذهنیتی که سالها اشغالگران بر تو تحمیل کرده اند. انسان تا از این ذهنیت تحمیل شده توسط اشغالگران نجات پیدا نکند، نمیتواند با ارتش اشغالگران مبارزه کرده و خود را نجات دهد. اشغالگران سالها کوردها را فریب دادند و از حقیقت و ذات خود دور کردند. فکر و اندیشه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در ابتدا بیدار کردن خلق کورد از این خواب غفلت است. تلاشیست برای ساختن شخصیت کوردها، تلاش برای ایجاد انسانی آزاد و دارای اراده، تلاش برای نجات انسان از بندهای ذهنیتی و فیزیکی. به همین دلیل حزب کارگران کوردستان به وجود آمد. آنچه همزمان با حزب کارگران کوردستان به وجود آمد، عبارت بود از :مرد آزاد و زن آزاد، خلق آزاد و زندگی آزاد. از این رو، مبارزه ای علیه خانواده سنتی، ارزش های فئودالی، فرهنگ جنسیت گرایی، اشغال نابودگر و مدرنیته سرمایه داری پدید آمد.از این رو، کوردها نه تنها به عنوان یک ملت به آزادی خود می اندیشیدند، بلکه در مبارزه مشروع خود به مبارزه ای جهانی پرداختند.برای برابری زن و مرد، برای حفاظت از محیط زیست، برای ریشه کن کردن طبقات، برای آزادی همه ملت های تحت ستم در خاورمیانه و جهان، تلاش می کند. بدین ترتیب جهان بینی رهبر کورد عبدالله اوجالان، کوردی را خلق کرد و پیشاهنگ انقلاب آزادیبخش جهان شد. باشد که پیروزی انقلابش به دورترین نقاط جهان برسد. اکنون نیز انقلاب روژاوا و انقلاب "ژن ژیان آزادی" الهام بخش همه آزادیخواهان جهان شده است.

حزب دموکرات کوردستان چون دارای دیدگاهی محدود و خانوادگی است، نمیتواند این جهان بینی گسترده را بپذیرد.  آخرین مرز دیدگاه حزب دموکرات کوردستان و خانواده بارزانی، همان منافع ویژه حزبی و خانوادگی است. به همین دلیل نمیتوانند درک کنند که قیام انسان آزاد و با اراده، انسان دارای درک نسبت به مسائل ملت و مسائل جهانی تا چه حد حائز اهمیت است. بلکه برعکس آرزو دارند چنین انسانهایی در میان خلق کورد پیدا نشوند، چون به منافع آنها و خط خیانت آنها آسیب میرسانند.

بگذارید به این مسائل بنگریم، گریلا های آزادیبخش کوردستان در کوهستانهای آزاد مبارزه میکنند. حزب دموکرات کوردستان به اشغالگران کمک کرده و به آنها حمله میکند. در روژاوای کوردستان انقلاب شعله ور شد و اداره خود مدیریتی به وجود آمد. در آنجا مدل جدید زندگی در حال ساخت است. زن در آنجا پیشاهنگی جامعه را بر عهده دارد. سیماهای نژادپرستی پاک شده و خلق ها بر اساسی دموکراتیک، با هم زندگی میکنند. اما حزب دموکرات کوردستان روژاوا را تحت فشار گذاشته و به طور مداوم به توطئه هایش برای تضعیف اداره خود مدیریتی ادامه میدهد. خلق شنگال پس از ده ها نسل کشی و قتل عام، پس از خیانت حزب دموکرات کوردستان و نیروهای سلطهگر و ترک آنها در زمان حمله داعش و قتل عامشان به دست داعش، میخواهند خود مدیریتی و نیروی خود دفاعی خود را داشته باشند، اما حزب دموکرات کوردستان از این مسئله نیز ناراحت است و میخواهد آن را از بین ببرد. در هر جایی یک میهن دوست و یک کورد آزاد حضور داشته باشد، حزب دموکرات کوردستان آن را هدف قرار داده و به اشغالگران کمک میکند تا آنها را از بین ببرند. نمونه آن نیز آن همه میهن دوستی است که با هماهنگی پاراستن و میت در باشور کوردستان کشته شدند و یا آن قاتلانی که پس از به قتل رساندن میهن دوستهای کورد، در هولیر توسط حزب دموکرات کوردستان از آنها محافظت میشود. هر زمان و در هر جایی که کوردها با هم متحد میشوند، هر زمان که کنفرانسی یا پروژه ای برای ایجاد اراده مشترک کوردها به وجود میآید، حزب دموکرات کوردستان نه تنها در آن شرکت نمیکند، بلکه تلاش میکند تا آن را از بین برده و آن را بیارزش جلوه دهد.

همه اینها به ما چه میگویند؟ این حقایق را به ما نشان میدهند که حزب دموکرات کوردستان تا چه حد مخالف و دشمن انسان آزاد است. همه تلاشهای حزب دموکرات کوردستان بهانه سازی برای خیانتها و مطیع بودنش است.  ماشین بزرگ رسانه ای را برای این هدف به راه انداخته است. آنچه حزب دموکرات کوردستان با قدرت و نیرو نمیتواند انجام دهد، میخواهد با جنگ سایکولوژی و از راه رسانه هایش انجام دهد. حزب دموکرات کوردستان ابتدا میخواهد همه را وارد خط خیانت کند. سپس تلاش میکند، همه نیروهایی را که علیه خط خیانت او میایستند و کوردهای آزاد و دارای اراده را از بین ببرد. اگر در این کار موفق نشود، تلاش میکند تا از راه رسانه هایش به گونه ای مسئله را نشان دهد که گویا نیروی مقابلش هم مانند وی است و برای منافع متفاوتی با هم رقابت میکنند. اما حقیقت کاملاً برعکس آن است. در یک طرف نیرویی مانند حزب دموکرات کوردستان وجود دارد که همه تلاشهایش برای منافع ویژه حزبی و خانواده بارزانیس همراه با ادامه ارتباط خیانت کارانه اش برای بقا و ماندن در قدرت است. در طرف دیگر حزب کارگران کوردستان وجود دارد. این نیرو آخرین سنگر مقاومت برای موجودیت و هویت و اراده کورد است.

دولت ترکیه این حقیقت را به خوبی میداند. به همین دلیل به حزب کارگران کوردستان حمله کرده و در مقابل با حزب دموکرات کوردستان توافق میکند. دولت ترکیه به خوبی میداند با از بین بردن حزب کارگران کوردستان دستش برای قتل عام خلق کورد باز گذاشته میشود. هدف دولت ترکیه از حملاتش به گریلا، از بین بردن خلق کورد، زنان و طبیعت کوردستان است. اما در مقابل بر اساس پارادایم رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان مبارزات در جریان است، مبارزات زنان وجود دارد، مبارزات محیط زیستی وجود دارد، این مبارزات ده ها سال است ادامه دارند و اینها نتیجه اراده قدرتمند و ذهنیت و تفکر آزاد است. این نیز مایه ترس و وحشت برای حزب دموکرات کوردستان است. چون آنچه بقای حزب دموکرات کوردستان را  حفظ کرده است، خیانت و تسلیم شدن و سایکولوژی انسان شکست خورده است. به همین دلیل حزب دموکرات کوردستان میخواهد با کمک رسانه هایش اراده کوردها را از بین ببرد. میخواهد برای اشغالگری و تسلیم شدنهایش بهانه تراشی کند. با جوانان جنگ روانی به راه انداخته است تا به مبارزات و پرورش و سازماندهی خود نزدیک نشوند.

وقتی به گفتار حزب دموکرات کوردستان و رسانه هایش بنگریم، میبینیم که تبلیغات و خواست اشغالگران را منتقل میکند. گفتار حزب دموکرات کوردستان، گفتار تسلیم شدن و بی اراده بودن است و گفتار تقسیم کوردهاست .در سطح هر چهار بخش کوردستان، حزب دموکرات کوردستان میخواهد کوردهای بخشهای کوردستان به یکدیگر هیچ اعتمادی نداشته باشند. در داخل باشور کوردستان نیز میخواهد در شهرها و روستاها افراد را در مقابل یکدیگر قرار دهد، تا هیچ اراده و رویای مشترکی نداشته باشند. حزب دموکرات کوردستان میخواهد در وجود هر فرد کورد، تسلیم شدن و سایکولوژی شکست خورده را مسلط کند. بهانه اش برای خیانت و همکاری با اشغالگران این است که کوردها نمیتوانند با این دولتها بجنگند. اما ده ها سال است گریلاهای آزادی بخش کوردستان با اراده قوی، در مقابل ارتشی ایستاده اند که دارای مدرنترین سلاحها و ابزار نظامی است.گریلا با ساده ترین سلاحها در مقابل سلاح شیمیایی و همه انواع سلاحهای ممنوعه مقاومت میکند و حتی یک روز هم به تسلیم شدن مشروعیت نبخشیده است. به همین دلیل بهانه تراشی برای خیانت هیچکس را فریب نمیدهد. همه میدانند حزب دموکرات کردستانف و خانواده بارزانی فقط در راستای بقا و ماندن در قدرت این کارها را میکنند. این حکومت به بلایی برای خلق کورد تبدیل شده و این خلق را با سرنوشتی تاریک روبرو کرده است.

مسئولین حزب دموکرات کوردستان میگویند، باید حزب کارگران کردستانف سلاح را کنار گذاشته و در داخل مرزهای ترکیه به سیاست بپردازد. روی پنهان این سخنان آن است که باید حزب کارگران کوردستان تسلیم شود. اکنون عفرین و سریکانی در مقابل چشمان همگان است. همه ی روستاهای تخلیه شده در باشور کوردستان را میبینیم. روزانه در روژاوا و باشور، دولت ترکیه میهن دوستان و غیرنظامیان را به قتل میرساند. طبیعت کوردستان را غارت میکند. در باکور کوردستان، دولت ترک سالهای سال است سیاست قتل عام را اجرا میکند. فرهنگ و زبان ک. ردی را پاکسازی میکند. هزاران سیاستمدار و میهن دوست و فعال کورد را به زندان انداخته است. جنگلها را میسوزاند. حتی فرصت نفس کشیدن را برای کوردها باقی نگذاشته است. با کدام فکر میگویند، سلاح را کنار گذاشته و در باکور به سیاست بپردازد؟ 

در پایان می‌توانیم بگوییم حزب دموکرات کوردستان آشکارا خط خود را مشخص کرده است. منافع خود و خیانت و تسلیم شدن را انتخاب نموده است. در مقابل باید خلق کورد، زنان و جوانان با استراتژی درست در مقابل این خط بایستند. باید در مقابل خیانت حزب دموکرات کوردستان، خط میهن دوستی را تقویت کنند.  در مقابل میل به تسلیم شدن حزب دموکرات کوردستان، مبارزات و اراده آزاد را تقویت کنند. باید زنان و جوانان بر اساس تفکر و فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان خود را آموزش داده و سازماندهی کنند. این بهترین پاسخ به خط خیانت است.