در یادداشتی به قلم نَزاهَت دوغان که در ژن‌نیوز منتشر شده ست، اعلام شد که طی روزهای آینده شاهد «تحولی تاریخی» خواهیم بود.

متن یادداشت مذکور به شرح زیر می‌باشد: «پیش‌بینی می‌شود که رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان فراخوانی منتشر کند، سپس گروهی از اعضای جنبش آزادی کوردستان به عنوان گامی در راستای چاره‌یابی و در چارچوب این فراخوان، در باشور کوردستان سلاح بر زمین بگذارند. مانند آنچه در فراخوان ۲۷ فوریه شاهد آن بودیم، افکار عمومی جهانی این اقدام را به صورت پخش زنده تعقیب خواهند کرد.

صفحات تاریخ متحول می‌شوند، دوران، فصلی جدید را ناگزیر می‌سازد. پس از تاریخ مشترک هزاران ساله ترک‌ها و کوردها، سیاست تفرقه‌افکنی و جنگ‌افروزی حاکم بر اساس انکار کوردها در یک نظام صد ساله و مبارزات مسلحانه پنجاه ساله، متحول خواهد شد. حقایق تاریخی در درک امروز، پایان دادن به فعالیت تحت نام پ‌ک‌ک، دموکراسی و کمون، با مانیفست دورانی جدید اجرایی می‌شوند. جنگ و صلح... دور یک میز برای خلق‌ها به پرتو امید مبدل شده‌اند اما در این میان مسئله مهم این است که 'آیا تا به این حد جدی و واقعی است؟' بدون شک نهادن سنگ بنای صلح هیچگاه سهل و آسان نیست و مسئولیت و جسارتی جدی می‌طلبد. مسائلی که با جنگ و درگیری حل نشدند، امروز بر روی میز مذاکره و با گفتگو میان طرفین جنگ برای حل آن تلاش می‌شود، به اقتضای دوران و روندهای گذشته، چاره‌یابی در خط مشی مبارزه و مذاکره دو‌طرفه مشخص‌تر می‌شود. درک صحیح، روایت صحیح، پیشرفت، خوانش صحیح مفاهیم و ایجاد زمینه صحیح برای گفتگو، زبان و امید صلح را تقویت خواهد کرد. اما باید تاکید کنیم که به اندازه افراد خواهان صلح، مخالفان چاره‌یابی نیز وجود دارند؛ کسانیکه از جنگ و درگیری تغذیه می‌کنند و به رانت، نیرو و سرمایه دست می‌یابند.

حکومت چه اقدامی انجام داد، در آینده چه خواهد کرد؟

با گام‌هایی که همواره از کوردها انتظار می‌رود، عبدالله اوجالان مسئولیتی بزرگ و سنگین بر عهده گرفت، به آن عمل کرد و این رویه ادامه دارد. اما در روند جدیدی که به دنبال فراخوان ۲۷ فوریه آغاز شد و به ویژه با وجود تصمیم پ‌ک‌‌ک مبنی بر آتش‌بس و پایان دادن به فعالیت تحت نام پ‌ک‌ک، دولت و حکومت روند را به سختی پیش می‌برند. حتی با وجود اینکه جنبش آزادی‌بخش کوردستان، سیاست کورد و افکار عمومی کورد، تمامی گام‌های لازم را در این روند برداشتند، حکومت در راستای وظایف خود که عبارتند از تضامین قانونی و حقوقی، وارد عمل کردن پارلمان، وضع قوانین و انجام اقدامات حقوقی لازم، گام‌های واقعی و ملموسی برنداشته است. حکومت برای پیشرفت روند، تشکیل کنگره پ‌ک‌ک را به عنوان شرط مطرح کرد، کنگره تشکیل شد. پ‌ک‌ک به فعالیت تحت نام پ‌ک‌‌ک پایان داد و تصمیم به زمین گذاشتن سلاح گرفت. اما اکنون مسئله این است که خلع سلاح چگونه انجام خواهد شد. بر اساس اطلاعات دریافتی، طی روزهای آتی تحولاتی جدید روی خواهد داد...

شاهد بر زمین گذاشتن سلاح خواهیم بود

پیش‌بینی می‌شود که عبدالله اوجالان از امرالی فراخوانی منتشر کند، سپس گروهی از اعضای جنبش آزادی‌بخش کوردستان به مثابه گامی برای چاره‌یابی در راستای این فراخوان، در باشور کوردستان سلاح بر زمین خواهند گذاشت. مانند فراخوان ۲۷ فوریه، افکار عمومی جهان این مراسم را به صورت زنده پیگیری خواهند کرد.

بسیار خب؛ پیامد بر زمین گذاشتن سلاح چه خواهد بود؟ سازمان چگونه سلاح بر زمین خواهد گذاشت؟ افراد حاضر در کوهستان‌ها، چگونه به شهرها بازخواهند گشت؟ تضمین‌ قانونی چگونه داده می‌شود؟ کمیسیونی که در پارلمان تشکیل می‌شود، چگونه فعالیت خواهد کرد و یا چگونه می‌تواند فعالیت کند؟ احزاب سیاسی در مرحله تشکیل کمیسیون چگونه به وظایف خود عمل خواهند کرد؟ در رابطه با سیاست دموکراتیک، زمینه‌های حقوقی و سیاست دموکراتیک چگونه فراهم خواهد شد؟ عفو عمومی که منتفی است، اما آیا درباره خلع سلاح، قانونی خاص تصویب خواهد شد؟ برای برطرف شدن این پرسش‌ها باید بلافاصله پس از خلع سلاح، فعالیت‌های کمیسیون آغاز شود و افرادی که از کوهستان‌ها باز می‌گردند، زندگی‌شان در شهر و مشارکت آنان در سیاست دموکراتیک تضمین‌گردد. آیا علاوه بر عفو عمومی، قانون ویژه برای خلع سلاح ایجاد می‌شود که پ‌ک‌ک را نیز در بر می‌گیرد؟ گام‌های ملموسی که از سوی حکومت و دولت برداشته خواهد شد، جدیت و مصمم بودن دولت و حکومت را در موضوع چاره‌یابی مسئله کورد، تحول دموکراتیک و ایجاد دموکراسی، نشان خواهد داد.

پارادایم سده جدید

امروز رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، با بر زبان راندن گفته 'حیات آزاد خلق با کمون‌ها میسر است. همانطور که دولت-ملت سلاح کاپیتالیسم است، کمون‌ها اصل اساسی و سلاح خلق‌ها می‌باشند'، سوسیالیسم رئال و دولت-ملت را مورد انتقاد قرار می‌دهد و پارادایم حیاتی جدید را برای جوامع ارائه می‌کند. این پارادایم که تحول از ایدئولوژی دولت-ملت‌ یکدست‌ساز به سوی رهنمود جامعه دموکراتیک و دموکراسی، همزیستی مسالمت‌آمیز، دموکراسی و آزادی را نه تنها برای ترکیه و حکومت بلکه برای تمام خاورمیانه و جهان، نشان می‌دهد، در برابر تلاش‌های نیروهای جهانی در راستای تعمیم نظام جهانی جدید ارائه می‌شود. آنچه که امروز در راستای صلح و توافقی جدید در قرن دوم برای یک جمهوری دموکراتیک بر ما ضروری است، درک صحیح گفته‌های رهبر مؤسس و برداشتن گام‌‌های صحیح را تضمین نماییم. از این نکته آغاز کنیم که عبدالله اوجالان بیان کرد: 'کنفدرالیسم دموکراتیک پادزهر دولت-ملت است. 'باید برای ایجاد نظام و رژیمی جدید که تغییر و تحول را تحقق می‌بخشد، مبارزه کنیم.

چرخه جنگ که در جریان آن به ویژه از خاورمیانه گرفته تا ایران، حقوق، توافق و نهادهای بین‌المللی نادیده گرفته می‌شود، کوردها در هر چهار بخش به عنوان یک نیروی تأثیرگذار و نیرومندترین ستون ساختن جامعه دموکراتیک ظاهر می‌شوند. اگرچه در قرن گذشته نام کورد نادیده گرفته شد، امروزه حقیقتی که خلق کورد با پارادایمی که عبدالله اوجالان ارائه کرده است، در زمینه متحول ساختن ترکیه و ساختن قرنی جدید، درهای جامعه‌ای جدید و صلح را خواهند گشود. پارادایم دموکراتیک، اکولوژیک و مبتنی بر آزادی زنان، راه را برای خلق‌ها و جوامع هموار می‌کند تا نه تنها آزادانه بر اساس حقوق، باورداشت و فرهنگ خود زندگی کنند، بلکه تمامی هویت‌ها در هر زمینه‌ای بر اساس نوعی سوسیالیسم-کمونیسم با آزادی زندگی نمایند؛ نمونه ملموس آن با مدیریت و مفهوم نظام دموکراتیک در روژاوا تجلی می‌یابد.

همانطور که در فوق تاکید کردم، روند پیش‌رو ممکن است زمینه را برای تحولی تاریخی هموار کند و باید در این راستا گام‌هایی سریع‌تر برداشته شود. هر لحظه‌ای که از دست می‌رود، زمینه را برای عدم چاره‌یابی فراهم می‌کند. تحولات در خاورمیانه و جهان نیز نشان می‌دهد که در زمینه دموکراتیزاسیون اجتماعی و چاره‌یابی مسئله کورد در ترکیه، زمانی برای از دست دادن وجود ندارد. البته، در این وضعیت به غیر از راه ایجاد جامعه دموکراتیک و یک صلح شرافتمندانه، گزینه‌ دیگری برای ترکیه و حکومت وجود نخواهد داشت. افکاری مبنی بر جستجوی راه‌های آلترناتیو، به غیر از اتلاف یک قرن دیگر و جا ماندن از یک قطار دیگر، نتیجه‌ دیگری در بر نخواهد داشت.

زنان با قدرت کلام، زندگی را ایجاد خواهند کرد

در این برهه حساس، برای ساختن یک زندگی شرافتمندانه و مسالمت‌آمیز، مسئولیت‌های بزرگی بر عهده همه ما قرار می‌گیرد. همه بهانه‌ها را کنار بگذاریم، زیرا در راستای صلح و زندگی شرافتمندانه، مسئولیت‌هایی بر عهده داریم.

به قدرت کلام ایمان داشته باشیم؛ فارغ از اینکه چه کسی هستیم و کجا حضور داریم، باید از کلام خود در جا و زمینه‌ای صحیح بهره گیریم و آزادی را مطالبه کنیم.

ما صرفا آزادی را مطالبه نمی‌کنیم، زیرا بسیار ارزشمند است و باید علاوه بر مطالبه آن، برای ساختن حیات آزاد نیز نیروی خود را نشان دهیم.

و زنانی که با نقش پیشاهنگی مواجه هستند... مانند تجربیات فراوان در جهان، باید سیر تاریخ را با افزودن مطالبه صلح، همچو دریایی حرکت داده و گسترش دهیم.»