لزوم تقویت اتحاد و همدلی در میان همه جریانات کوردستان کلیدواژه کنفرانس بزرگ ۱۰۰ سالگی پیمان لوزان بود. در این کنفرانس تاکید شد، باید جامعه جهانی از خواست خلق کوردستان برای داشتن حق تعیین سرنوشت در کشورهایی که کوردستان مابین آنان تقسیم شده، حمایت کند. بیانیه پایانی این کنفرانس نقشه راهی عملی و روشن در مسیر تحقق اهداف و راهبرد آزادی خواهی همه ملت کورد بود و در این میان آزادی عبدالله اوجالان به مانند گشودن درهای پیروزی برای ماست.

پشتیبانی جامعه بین المللی از خواست خلق کوردستان در مقابل کشورهایی که کوردستان در میان آنها تقسیم شده، تشکیل کمیسیونی بین‌المللی زیر نظر سازمان ملل با حضور نمایندگان مردم کوردستان برای گفتگو با دولت های حاضر در پیمان لوزان و حضور کوردها به عنوان عضو ناظر در سازمان ملل از راهبردهای مهم تعیین شده در لوزان بود. بیانیه پایانی تاکید داشت که تلاش شود کشورهایی که کوردستان در میان آنها تقسیم شده است به عضویت دادگاه جرایم بین‌المللی درآیند، تا از خلق کورد در مقابل جرایم بین المللی دفاع شود.

دفاع و پشتیبانی از اقلیم کوردستان و خودمدیریتی روژاوا و همچنین ایجاد کمیته‌ای مشترک میان این دو برای هماهنگی و همکاری‌ها در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و انجام وظایف مشترک نیز از این جهت که می تواند الگو و مشوقی برای تحقق یکپارچگی باشد، مهم و راهبردی است.

برای رسیدن به همه اهداف مردم کوردستان، باید با هر روش ممکن اتحاد و همبستگی در سطح عالی ایجاد شود. پایان دادن به دوره پیمان لوزان فقط با توافق داخلی ایجاد می‌شود. بیانیه پایانی حکومت اقلیم کوردستان را موظف کرد تا دفتر ویژه‌ای در رابطه با پیمان لوزان و تبعات آن و وظایف و مسئولیت‌ها در مقابل آن باز کند. طی صد سال پیمان لوزان چندین پروسه قتل‌عام و پاکسازی و جنایت علیه خلق کوردستان انجام شده است. باید کشورهای امضا کننده پیمان لوزان اینها را جبران کنند و متعهد شوند تا مانع رخ دادن دوباره این جنایات بین‌المللی در مقابل خلق کوردستان، با تکیه بر قوانین، ممنوعیت‌ها و مجازات‌های بین‌المللی شوند.

حفظ و پیشبرد منافع عالی میهنی کوردستان بالاتر از همه ی منافع فردی و سیاسی، کنار گذاشتن اختلافات سیاسی برای حل اختلافات داخلی، دخالت نکردن در امور داخلی بخش‌های کوردستان و اولویت قرار دادن دفاع و پشتیبانی از اقلیم کوردستان و خودمدیریتی روژاوا نیز از محورهای بیانیه پایانی لوزان در حوزه راهبردهای داخلی بود.

پیمان لوزان و تقسیم کوردستان فقط تلاشی برای تقسیم جغرافیایی و جدا کردن خلق کورد از یکدیگر به شیوه ی فیزیکی نبود. بلکه تلاشی بود در راستای تقسیم، اشغال و در نتیجه قتل عام و پاکسازی خلق کورد. از همین رو حضور گسترده نخبگان سیاسی کوردستان را در کنفرانس لوزان می توان سرآغازی برای همدلی و اتحاد دانست.