مردم کورد و نیروهای دموکراسی نیز باید خستگی‌ناپذیر افکار عمومی داخلی و خارجی را روشن کنند. تلاش‌های دیپلماسی و تبلیغاتی باید به صورت بسیج‌وار انجام شود. اساساً باید به مردم و نیروهای دموکراسی رسید.
باغچلی مصمم است تا زمان مرگ خود در راس حزبی نژادپرست و حاشیه‌ای مانند م‌ه‌پ باقی بماند. اظهارات و اقدامات او بسیار فراتر از حمایت توده‌ای م‌ه‌پ است. او به خود این حق را می‌دهد هر طور که می‌خواهد به احزاب، روشنفکران و مطبوعات توهین، تحقیر و تهدید کند. بدترین قسمت این است که مخالفان و مطبوعات موضع باغچلی را پذیرفته‌اند. واضح است که م‌ه‌پ قدرت خود را از مردم نمی‌گیرد. این دستگاهی است که برای کارهای خیابانی، غیرقانونی و کثیف دولتی استفاده می‌شود. اساساً قدرت خود را از کنتراگریلا می‌گیرد. م‌ه‌پ هم برای آنها عواملی همچون مافیا، قاتل و ... که اموال مردم را تخریب و به مردم حمله می‌کنند را آماده می‌کند.
حزب عدالت و توسعه و اردوغان، م‌ه‌پ را «حزب نژادپرستی که از خون تغذیه می‌کند» عنوان می‌کرد. باغچلی نیز در خطاب به اردوغان گفت: «اگر آنها را پاسخگو نکنم، نامرد هستم.» زمانی که اردوغان در انتخابات ۷ ژوئن ۲۰۱۵ شکست خورد، م‌ه‌پ را در مقابل او قرار دادند. او م‌ه‌پ را در آغوش گرفت مانند کسی که در آب می‌افتد و مار را در آغوش می‌گیرد. زیرا برای اردوغان قدرت بالاتر از همه ارزش‌ها بود. همه چیزی که به دست آورده را با قدرت به دست آورده است. برای او اصول و ارزش‌های اولیه انسانی اهمیتی نداشت.
همه این ائتلاف‌های اردوغان هم ائتلاف‌های سیاه بود. فتح‌الله گولن قبلا با آنها ائتلاف کرده بود. محتوای این ائتلاف‌ها برای مردم فاش نشده و شفاف نیستند. هنگامی که ائتلاف‌ها تشکیل و اتحاد ایجاد می‌شود، محتوای آنها در دسترس عموم قرار می‌گیرد. این روشی است که احزاب قانونی مطابق آن کار می‌کنند. اما ائتلاف‌های حزب عدالت و توسعه، از جمله هدی پار، از نظر محتوا محرمانه و برای عموم بسته است. از این نظر، باغچلی مانند یک قیم منصوب به اردوغان عمل می‌کند. جهت‌گیری و سیاست‌های ترکیه در مورد مسائل مهم را تعیین می‌کند.
م‌ه‌پ به طور خاص مأمور شد تا از اجرای کامل جنگ علیه کوردها اطمینان حاصل کند. از سال ۲۰۱۵ جنگ مداوم علیه کوردها در جریان است. آنها بخش قابل توجهی از سوریه را اشغال کردند. حملات اشغالگری به باشور کوردستان هرگز متوقف نشد. آنها ده‌ها پایگاه نظامی دیگر ایجاد کردند. آنها اعلام کردند که می‌خواهند مناطقی به عمق ۳۰ تا ۴۰ کیلومتری مرزهای سوریه و عراق را کنترل کنند. آنها می‌خواهند با اشغال سرزمین‌های دیگر کشورها، با کوردزدایی و انجام پاکسازی قومی، مرزهای خود را ایمن کنند!
کاندیداهایی که بر اساس قوانین ترکیه هزار و یک بازرسی را پشت سر گذاشته‌اند، پس از انتخاب‌شدن از سمت‌شان برکنار و به جای آنها قیم‌هایی منصوب می‌شوند. این سیستم به نام قیم اساساً شکلی از حکومت استعماری است. قانون اعمال شده در ترکیه در کوردستان اعمال نمی‌شود. مردم در فقر هستند، در مقابل فشارها مقاومت می‌کنند و شهرداران و معاونان خود را انتخاب می‌کنند و حکومت فاشیستی می‌گوید «من آنها را دوست ندارم» و به زور آنها را برکنار می‌کند؛ تبلیغات‌شان مشخص است: «پول به قندیل می‌فرستند و به آن تکیه می‌کنند». هر بدی هم که بکنند و حتی مرتکب هر کار غیرقانونی شوند، همه چیز را با گفتن قندیل یا پ‌ک‌ک سرپوش می‌گذارند و مردم و مخالفان را ساکت می‌کنند.
حتی در دوره‌هایی که قتل‌های فاعل مجهول انجام می‌شد و روستاها سوزانده و تخلیه می‌شدند، مسئله کورد به نوعی مطرح می‌شد. اکنون مسئله کورد به هیچ وجه در مطبوعات ترکیه مطرح نمی‌شود و اجازه طرح آن نیز داده نمی‌شود. آک‌پ کل مطبوعات را در اختیار گرفت. آنها مسئله کورد صد ساله را فقط در محور تروریسم مطرح می‌کنند. آنها رسانه‌ها را با پرسنل جنگ ویژه پر کرده‌اند و ادعا می‌کنند که متخصص هستند و اجازه نمی‌دهند که کسی حرفی بزند یا فکر کند جز اینکه «پ‌ک‌ک چگونه پایان می‌یابد، علیه تروریسم در داخل و خارج چه می‌شود؟» آنها این تصور را ایجاد می‌کنند که مسئله کورد وجود ندارد، تروریسم وجود دارد و راه یا راه‌حلی جز مبارزه با تروریسم وجود ندارد. به نحوی مردم ترکیه و مخالفان تحت انقیاد قرار گرفتند و ذهن و قلب آنها تیره و تار شد.
می‌توان گفت این موضوعات را مکرر می‌نویسید و تکرار می‌کنید. درست است، ما زیاد می‌نویسیم و تکرار می‌کنیم. زیرا این مشکلات همچنان دردناک هستند. آک‌پ و م‌ه‌پ به حملات خود ادامه می‌دهند. آنها به دستکاری افکار عمومی داخلی و خارجی ادامه می‌دهند. این حرف کلاسیک اردوغان و باغچلی است که می‌گویند ما این چیزها را می‌دانیم به این معنی نیست که دنیا و افکار عمومی ترکیه آنها را می‌شناسند. در این راستا، به ویژه مردم کورد و نیروهای دموکراسی باید خستگی‌ناپذیر افکار عمومی داخلی و خارجی را روشن کنند. تلاش‌های دیپلماسی و تبلیغاتی باید با هوایی بسیج‌وار انجام شود. همچنین باید مذاکرات و فعالیت‌های دیپلماسی با دولت‌ها انجام شود. اما اساساً باید با مردم و نیروهای دموکراسی ارتباط برقرار کنند. همه نمی‌دانند در کوردستان چه می‌گذرد. می‌توان گفت آمریکا، اروپا و قدرت‌های مربوطه به خوبی می‌دانند که چه اتفاقی می‌افتد. درست است، این کشورها و اطلاعات آنها اینجا هستند، آنها می‌دانند ترکیه چه می‌کند و چه می‌خواهد. اما این بدان معنا نیست که مردم آن را می‌دانند. در این راستا، تمامی نهادها و روابط داخلی و بین‌المللی باید یک کمپین اطلاع‌رسانی و بسیج کاملاً سازمان‌یافته و هماهنگ ترتیب دهند. دولت ترکیه در حال اعلان جنگ به روژاوا است و حتی از انتخابات شهرداری‌ها به عنوان بهانه استفاده می‌کند. آنها مصمم هستند که تمام تلاش‌ها و دستاوردهای کوردها را از بین ببرند. باید با همین قاطعیت در مقابل این بایستیم.
منبع: یِنی اوزگور پولیتیکا
