«فرمان» وارد دهمین سالگرد خود شد. اما حال و هوای سالگرد دهم با سال‌های دیگر متفاوت است. هر سال در سالگرد فرمان، دردها و رنج‌ها سر باز می‌کردند؛ اما امسال مقاومت بیشتر از درد و رنج است و رهبری این مقاومت بر عهده تاژه است.
به مناسبت فرا رسیدن دهمین سالگرد فرمان ۷۴، سومین کنفرانس زنان عراق در ۲۵ جولای در بغداد با پیشاهنگی جنبش آزادی زنان ایزدی (تاژه) و مشارکت سازمان‌های زنان عراقی با شعار «با مبارزه مشترک علیه نسل‌کشی صدای خوددفاعی باش» برگزار شد. در کنفرانس فرمان، حملات و خشونت علیه زنان، وضعیت زنان ایزدی و عراقی و... مورد بحث قرار گرفتند. در این کنفرانس زنان موضع مشترک و قوی از خود نشان دادند و خواهان مبارزه مشترک شدند.
اما یک روز پس از کنفرانس، زنان شرکت کننده در کنفرانس، به ویژه زنان ایزدی، هدف رسانه‌های مجازی قرار گرفتند. این هجمه‌ها از سوی کسانی بود که ایزیدی‌ها را در زمان فرمان فروختند، با دشمن و اشغالگران وارد همکاری شدند و هنوز هم همکاری می‌کنند.
با این حال، قبل از اینکه به دلایل حمله به این کنفرانس و زنان شرکت کننده بپردازیم، ابتدا باید فرآیندها و مراحلی را به یاد بیاوریم که زنان ایزدی طی کردند تا به سطح پیشاهنگی رسیدند.
۱۰ سال پیش در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۴، تبهکاران بین‌المللی داعش به موصل که تحت اختیار دولت عراق بود، حمله کردند و بدون هیچ مانعی ظرف یک روز موصل را اشغال کردند. بر اساس یک توافق بین المللی، ارتش دولت عراق بدون شلیک یک گلوله موصل را به داعش تحویل داد. پس از اشغال موصل توسط داعش، این بار در نتیجه توافق و خیانت حزب دمکرات کوردستان عراق، در سوم اوت به شنگال حمله کردند. قبل از حمله داعش، ۱۲ هزار نیروی حزب دمکرات کوردستان و ۶ هزار نیروی عراقی در شنگال مستقر بودند اما بدون اینکه حتی به عقب نگاه کنند، شنگال را ترک کردند و ایزدی‌ها را در مقابل «فرمان» و درنده‌خویان داعش رها کردند. قبل از حمله داعش به شنگال، نیروهای موجود تمام سلاح‌ها را از دست مردم جمع آوری کرده بودند. چون می‌خواستند نقشه‌های کثیفشان بدون مشکل به نتیجه برسد. در نتیجه داعش در ۳ اوت ۲۰۱۴ با سلاح‌های سنگین به شنگال حمله کرد. در این حمله وحشیانه، تبهکاران صدها نفر را به طرز وحشیانه‌ای کشتند، هزاران زن و کودک را اسیر کردند و ایزدی‌هایی که از کشتار جان سالم به در بردند به کوه‌ها پناه بردند. تنها هدف از این اشغالگری که همزمان یک تهاجم بین المللی و محلی بود، و در حمله به زنان ایزدی خود را نمایان کرد، نابودی جامعه ایزدی و اعتقادات باستانی ایزدی بود. اما با مداخله فوری نیروهای ه‌پ‌گ، ی‌پ‌گ، ی‌پ‌ژ و یژا استار از این هدف کثیف جلوگیری شد.
در نتیجه حملات تبهکاران داعش، زنان بیشترین آسیب را دیدند. زیرا زنان در بازارهایی که توسط تروریست‌ها ساخته شده بود خرید و فروش می‌شدند. در واقع، این بازاری که تبهکاران برای فروش زنان ساخته بودند، با وجود اینکه در ظاهر شبیه بازار تبهکاران به نظر می‌رسید، اما در اصل بازار نیروهایی بود که آنها را تامین مالی کرده و حمایت از آنها را بر عهده داشتند. صدها خارجی به مکان‌های اشغال شده توسط داعش آمدند و زنان ایزدی را با پول در آن بازارها از تروریست‌ها خریدند و رفتند. از این رو هنوز سرنوشت هزاران زن ایزدی مشخص نیست.
اما از سوی دیگر زنان ایزدی که به دست مبارزان آزادی، آزاد شده بودند بلافاصله دست به سازماندهی خود و جامعه زدند. جامعه ایزدی تحت رهبری زنان ایزدی، سیستم خودمدیریتی و مجالس خود را تأسیس کردند. در طی ۱۰ سال، زنان ایزدی از همه طرف، نه تنها در شنگال، بلکه در عراق و خارج از عراق، خود را سازماندهی کردند و روابط خود را با زنان جوامع دیگر برقرار و تقویت کردند. این تحولات زنان ایزدی به امید سایر زنان عراقی تبدیل شد و زنان ایزدی را به سطح پیشاهنگی رساند.
اما این سطح از زنان ایزدی و رهبری آنها، در حزب دمکرات کوردستان و دولت عراق همه دشمنان این سرزمین‌ها را به وحشت انداخت. بنابراین از روزی که زنان ایزدی خود را سازماندهی کردند، هدف نیروهایی پ‌د‌ک-عراق-ترکیه قرار گرفتند. حزب دمکرات کوردستان و دولت عراق که ایزدی‌ها را در دست داعش رها کرده و فرار کردند همراه با دولت ترکیه می‌خواهند اداره خودمدیریتی را نابود کنند و همه چیز را به روزهای قبل از فرمان بازگردانند. یعنی می‌خواهند زنان و جامعه ایزدی را بی‌اراده کنند. به همین دلیل در برابر حمله دولت اشغالگر ترکیه سکوت می‌کنند و حتی همکاری می‌کنند. آنها می‌خواهند زنان ایزدی و جامعه را با آمدن دولت اشغالگر ترکیه بترسانند؛ می‌خواهند جامعه ایزدی را بر علیه خودش قرار دهند.
به خاطر زنان ایزدی بود که با نگرش، اراده و مقاومت خود تمام نقشه‌های کثیفشان در خاک باشور و تمام کوردستان متوقف شد. آنها رویای تهاجم خود را شکست خورده یافتند.
دولت ترکیه، حزب دمکرات کوردستان و دولت عراق که نمی‌توانند نقشه‌های خود را در مورد شنگال عملی کنند، این بار تحت عنوان توافق ۹ اکتبر (تاریخ توافق به تنهایی برنامه‌های آنها را آشکار می‌کند) خواستند نقشه‌های خود را عملی کنند و بعد از خیانت‌های خود، مجددا به شنگال بازگردند. اما این طرح نیز به دلیل رهبری زنان و مادران شکست خورد و تا کنون به برکت مقاومت زنان و مادران قابل اجرا نیست. به هر حال، تصاویر مادران ایزدی و مقاومت زنان در برابر توافق همچنان جلوی چشمان ماست.
اشغالگران و کسانی که به ایزدی‌ها خیانت کردند و آنها را خارج از برنامه‌های پلید پشت پرده خود در دست تبهکاران تنها گذاشتند، به زنان ایزدی که به سطح رهبری زنان عراق رسیده‌اند، در رسانه‌های مجازی حمله می کنند و می خواهند زنان را به دور از خط مقاومت و مبارزه نگه دارند.
می‌توان گفت که به رسمیت نشناختن اداره خودمدیریتی شنگال، جنبش آزادی زنان ایزدی (تاژه)، نسل کشی و غیره از طرف دولت عراق، همگی بخشی از مفهوم نابودی خلق ایزدی توسط دولت عراق است.
«فرمان» ۱۰ ساله شد، اما حال و هوای سال دهم با سال‌های دیگر متفاوت است. هر سال در سالگرد فرمان، بیشتر دردها و رنج‌ها خود را نشان می‌دادند، اما امسال مقاومت بیشتر از درد و رنج است و این مقاومت توسط جنبش آزادی زنان ایزدی (تاژه) رهبری می‌شود.
این دلیل حمله به کنفرانس و زنان شرکت کننده در کنفرانس است. چون می‌ترسند.
آنها می‌ترسند، آنها از قدرت زنانی که ده سال پیش سعی در نابودیشان توسط تروریست‌های داعش داشتند، می‌ترسند. آنها می‌ترسند زیرا اکنون خلقی که در برابر آنها می‌ایستند و تاج و تخت آنها را می‌لرزاند، آینده را رهبری می‌کنند.
زیرا می‌دانند زنانی که ده سال پیش می‌خواستند نابودشان کنند، آنها را نابود خواهند کرد.
و همچنین به آنها می‌گوییم که کابوس‌ها و ترس‌های شما درست است، اما دیگر ترس فایده‌ای ندارد. دیر یا زود با همبستگی، مبارزه، سازماندهی و صدای زنان نابود خواهید شد.
