پژاک در خصوص رویکرد رژیم‌های اشغالگر حاکم بر کوردستان اعلام می‌دارد: ترکیه، ایران، عراق و سوریه بصورت یکجا جوامع انسانی و محیط‌زیست در کوردستان و خاورمیانه را در اوج بی‌رحمی تهدید به نابودی کرده‌اند که اگر جلوی آنها گرفته نشود، فاجعه‌ای بدتر از جنگ‌های جهانی اول و دوم رخ خواهد داد.

حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) در تحلیلی سیاسی ضمن ارزیابی وضعیت موجود در ایران و روژهلات کوردستان بر رویکرد گسترش سازماندهی پژاک و برساخت ملت دمکراتیک در جغرافیای وسیع شرق کورستان تأکید کرده است. متن تحلیل سیاسی پژاک به شرح زیر است:

"اوضاع امروز خاورمیانه بویژه در کشورهای عراق، سوریه، ترکیه و ایران به طرز بسیار وخیمی رو به کائوس بزرگ و تاریخی می‌رود و از هم‌اکنون یک وضعیت جنگی در مقدمات اولیه خود علیه ایران جریان دارد. چه‌بسا عراق نیز پس از استعفای دسته‌جمعی نمایندگان جریان صدر، با خطر تشدید منازعات نظامی و درگیری احتمالی میان گروه‌های کورد، شیعه و سنی روبرو است. باتوجه به اوضاع وخیم عراق، پس از هشت ماه تلاش برای تشکیل دولت جدید و ناکامی کامل، خطر جنگ داخلی و کمبود منابع غذایی همه طرف‌های رقیب را نگران ساخته است. اگرچه وضعیت جنگی کنونی، جهانی است و اروپا هم در قالب ناتو درصدد فربه‌ساختن ارتش‌هایشان هستند، ولی نوک پیکان جنگ احتمالی بیشتر ایران را نشانه رفته. شروع یک سلسله جنگ و درگیری دیگر در ترکیه، سوریه، عراق و ایران می‌تواند خاورمیانه را در وضعیتی مشابه جنگ جهانی دوم از حیث ویرانی‌ها و بی‌نتیجه‌بودن جنگ‌ها قراردهد.

بی‌شک پیش‌بینی‌های سیاسی جنبش آپوئیستی در سال ۲۰۱۸ امروز به وضوح عینیت یافته. در آن سال پس از آزادسازی رقه و پایان‌دادن به حکومت خودخوانده داعش بدست مبارزان روژاوا، جنبش آپوئیستی پیش‌بینی کرد که از آن پس مرحله رقابت و تشدید منازعات سیاسی و نظامی میان دولت‌ها شروع خواهد شد و دولت‌های ایران و ترکیه دفاع داخلی از خود را به خارج از مرزهایشان منتقل خواهند کرد که در هر دو مورد پیش‌بینی‌ها درست از آب در آمده. از سوریه تا اوکراین و احتمالا در آینده نزدیک در ایران، نبرد میان دولت‌ها تشدید شده. ایران و اسرائیل در وضعیت جنگی اولیه قراردارند و ممکن است وارد فاز دوم و شدید نیز بشود، ولی وضعیت کنونی را نمی‌توان جنگی ننامید. اگر ابرقدرت‌های جهانی بخواهند جنگی علیه ایران شروع کنند، از موضع اسرائیل آن را آغاز خواهندکرد. امروز تنش‌زایی‌های سیاسی و نظامی ایران در منطقه خاورمیانه در کنار سیاست خارجی پرمخاطره و افراطی، می‌رود جنگی را آغاز کند که محدود به خود ایران نخواهد بود و قطعا چند کشور همجوار را نیز دربرخواهد گرفت. مشخص‌شدن تکلیف جنگ اوکراین می‌تواند فاز جنگ علیه ایران را تغییر دهد و تسریع‌نماید زیرا مقاصد ایران و قدرت‌های جهانی، پیروزی قاطعانه بریکدیگر است. بنا به پیش‌بینی‌ها، همه بحران‌های جهانی تا پائیز امسال به حد دهشتناکی خواهدرسید. این درحالی است که اوضاع وخیم اقتصادی و معیشتی با تورم فزاینده و بیکاری و گرسنگی از هم‌اکنون یک وضعیت جنگی داخلی و قیام در ایران را خلق‌نموده. در این کشور، نبرد میان نئولیبرالیست‌ها و اقتصاددانان طرفدار خصوصی‌سازی با نواصولگرایان که عوامفریبی را پیشه کرده‌اند، بصورت فاجعه‌بار در جریان است. بی‌شک با به میدان آمدن معلمان، کارگران، بازنشستگان و بازاریان، این نشانه‌ها که جامعه تصمیم به تغییر و تحول ریشه‌ای گرفته، کاملا مشخص است. تعیین‌کننده اصلی قیام در ایران و شرق کوردستان، اپوزیسیون منفعل ایرانی نیست، خود اقشار و توده‌های حاضر در خیابان هستند که الان معلمان و کارگران می‌باشند. تنها ارزش اپوزیسیون، فدرال‌خواهی است که می‌تواند به کنفدرالیسم دمکراتیک ارتقاء یابد. بالارفتن آمار اعدام‌ها بویژه در مناطق بلوچستان، خوزستان و شرق کوردستان و افزایش موج خشن بازداشت‌ها، تصمیم قطعی نظام ایران برای سرکوب خشونت‌طلبانه را نشان می‌دهد. هم فشارهای خارجی و ترور عوامل نظامی – سیاسی افزایش یافته و هم اینکه دستگاه سرکوب داخلی بخاطر فساد افسارگسیخته ضعیف‌گشته و دیگر همانند سابق منسجم و یکدست‌نیست. اختلافات داخلی میان جریان‌های نظام ایران به درجه تنازعی رسیده ولی رژیم می‌کوشد همه‌چیز را عادی جلوه دهد.

عیان است که امروز گفتمان سریع اتحاد خلق‌ها و ملیت‌های ایران همه توده‌ها و محافل روشنفکری و سیاسی را به خود آورده،اما اپوزیسیون ایرانی توان پاسخگوبودن به آن را ندارد. وضعیت اپوزیسیونی در شرق کوردستان از سایر خلق‌های ایران بهتر است ولی برخی رقابت‌های قدرت‌مدار و شوونیستی حزبی آن را به خطر انداخته است. البته پژاک می‌کوشد خارج از دایره آن رقابت‌های فروپاشاننده باقی ‌بماند و قویا به راه خود ادامه دهد. تلاش ما، پژاک در مرحله کنونی تمرکز بر سازماندهی خلق است نه رقابت با اپوزیسیون کوردی. مسلما با توجه به تهدیدات جنگی ترکیه و ایران علیه هرچهاربخش کوردستان، ایجاد تعادل میان هنر سیاست‌ورزی و نظامی‌گری در شرق کوردستان، از اولویت‌های مرحله کنونی پژاک است. زیرا خورشید قیام هرچهاربخش کوردستان در شرق کوردستان طلوع خواهد کرد و نتایج نهایی را این بخش از کوردستان تعیین ‌خواهد نمود، لذا هیچ حزبی با سیاست و نظامی‌گری بی‌موقع و نادرست حق به خطرانداختن آن را ندارد. پژاک نیز متعهد به آن است. اینکه برخی جریان‌ها بخواهند اراده سیاست‌ورزی و قیام را از جغرافیای کوردستان خارج ساخته و با توهم قدرت و رقابت شکست‌خورده به پایتخت‌های دشمنان منتقل کنند و از دست خلق قیام‌خواهمان خارج سازند، می‌تواند تهدیدی برای قیام کوردی باشد.

امروز هر جنگ، سیاست، دیپلماسی، قیام مردمی و حرکت انقلابی در هر کشور خاورمیانه، تمامی کشورها و خلق‌های این منطقه را مستقیما تحت تأثیر قرارمی‌دهد. بنابراین جنگ و سازش احتمالی در همه خاورمیانه را شدیدا متحول خواهد ساخت. چهاربخش کوردستان هم شبیه خاورمیانه است و هیچ بخشی نمی‌تواند بدون احتساب اوضاع بخش‌های دیگر آن و با بی‌مبالاتی کامل و توهمی به سیاست و نظامی‌گری دست ‌زند. چه‌بسا سیاست دشمنان کورد از قبیل ترکیه و ایران خصومت کامل علیه همه بخش‌های کوردستان است و هنوز هم خطر جنگ و نسل‌کشی، دو بخش جنوب و روژاوای کوردستان را تهدید می‌کند. به همان اندازه، سرنوشت رهبر اوجالان و آزادی ایشان با سرنوشت و آزادی خلقمان در هر چهاربخش کوردستان گره‌خورده و دیگر گریزی از این حقیقت و واقعیت عیان نیست. ترکیه، ایران، عراق و سوریه بصورت یکجا جوامع انسانی و محیط‌زیست در کوردستان و خاورمیانه را در اوج بی‌رحمی تهدید به نابودی کرده‌اند که اگر جلوی آنها گرفته نشود، فاجعه‌ای بدتر از جنگ‌های جهانی اول و دوم رخ خواهد داد. بنابراین نتایج جنگ جهانی سوم جاری در چهاربخش کوردستان تعیین‌خواهد شد. آزادی خلق کورد هم با سیاست جنبش آزادیخواهی آن حاصل خواهد گشت."