پلتفرم دمکراتیک فراملیتی زنان در بیانیه‌ای ضمن محکومیت حملات رژیم فاشیست ترک و سکوت مجامع بین‌المللی در قبال جنایات ترکیه از افکار عمومی درخواست می‌نماید در پشتیبانی از استقرار صلح در منطقە و پایان دادن بە سیاست تفرقه، کشتار، جنگ و حملات نظامی متحد شوند.

متن بیانیه به شرح زیر است:

"حملات نظامی ترکیە به کوردستان را شدیدا محکوم می‌کنیم

در ۱۴ و ۱۷ آپریل ٢٠٢٢ ارتش فاشیستی ترکیە، عضو پیمان ناتو، از طریق هوایی و تکنولوژی پیشرفتۀ زمینی حملات خود را بە ایالت زاپ در اقلیم کوردستان عراق آغاز کرد. نیروهای مدافع خلق علی‌رغم دفاع و مقاومت بزرگشان در زاپ، با حملات سنگین نیروهای متجاوز ترکیه روبرو گشتند. در حالی که مردم کوردستان با تجاوز نظامی بسیار ویرانگری در مبارزۀ مرگ با زندگی روبرو هستند، رسانەها و مدیای جهان سکوت کرده‌اند، همان مدیایی که حزب کارگران کوردستان را تروریست می‌نامند  مردم جهان، به ویژه کوردستان فراموش نکرده‌اند، که ٢۴ سال پیش همۀ کشورهای امپریالیستی دست به دست هم داده و سازمانهای جاسوسی ناتو، موساد، ک.گ.ب، میت ترکیە، اتحادیە اروپا و آمریکا، خود با سازمان دادن عملیات تروریستی عبدالله اوجالان، رهبر این حزب را ربوده و او را در جزیرە امرالی به بند کشیدند. ما امروز شاهد نبردی هستیم برای بقا، نبرد و تقابل دو سیستم، یکی آن سیستمی که مد نظر ماست و با دخالت و خودمدیریتی مردم از پایین بنیان‌گزاری می‌شود و دیگری سیستم پول و سرمایە است کە با تمام توان سعی در نابودی مردم‌سالاری و همزیستی مسالمت‌آمیز ملت‌های تحت ستم در خاورمیانە را دارد.

دولت ترکیه در سال ٢٠١۴ پروسۀ صلحی را که قرار بود میان این دولت و نیروهای کورد برقرار شود و به این مناسبت حزب کارگران کوردستان اعلام آتش‌بس کرده بود، زیر پا گذاشت و همزمان مناطق کوهستانی، اقامتگاه نیروهای آزادیخواه گریلا و همچنین شهرهای کوردستان در ترکیه را مورد حملات هوایی و زمینی قرار داد. تمام جناح‌های حاکم در ترکیە، دست به ائتلاف زده و بر اساس آن حملات همه جانبه‌ای را بر علیه رهبر زندانی ملت کورد، جنبش آزادی بخش ملت‌های متحد در منطقۀ شمال سوریە روژآوا و خلق مبارز کورد آغاز کردند و این تجاوزات تا امروز همچنان ادامه دارد.

استقامت و مقاومت قابل ستایش، در کلیۀ زمینەها، از زندان امرالی تا زندان‌های ترکیە در قبال این تهاجمات تجاوزگرانە صورت گرفت. با وجود اینکه از اوائل دهە هشتاد میلادی زندان‌های ترکیە مملو از زندانی بود و زندانی‌ها مورد شکنجه‌ی وحشیانه قرار می‌گرفتند و با وجود اوج گیری حملات نظامی ترکیە بر نواحی کوردنشین سوریە و عراق و اعمال ظلم و ناعدالتی بە زندانیان سیاسی در زندانهای ترکیە، این زندانیان امروز اکثرا نمایندگان منتخب مردم و اعضای رهبری حزب ه.د.پ می‌باشند. حکومت ترکیە با حاکمیت اردوغان کە در پی بازسازی امپراتوری عثمانی می‌باشد، می‌خواهد قبل از انقضای قرارداد لوزان در سال ٢٠٢٣، که طبق آن بعد از جنگ جهانی اول، کوردستان را میان چهار دولت - ملت تقسیم کردند، به این هدف نائل گردد و مرزهای خود را گسترش دهد. اردوغان بە حملات زمینی و هوائی خود افزودە و زیادەخواهی خود را از هیچ رسانە و کانال خبری نمی‌پوشاند. حملات و تنازعات با قبرس، یونان، لشکرکشی بە لیبی، تصرف غیر قانونی منطقۀ وسیعی از روژآوا در شمال سوریە، استقرار نیروهای نظامی در مناطق کورد نشین عراق، برپائی ده‌ها پایگاه نظامی در اقلیم کردستان عراق و دخالت و فتنە انگیزی در میان ملت آذری ساکن شمال شرقی ایران، نمونەهائی از نقشۀ شوم این حکومت در جهت توسعە مرزهای خویش می‌باشد، که عملی کردن آن بی شک بدون اتکا به همکاری ناتو و اتحادیە اروپا آسان نیست.

طبق گزارشی از نتیجۀ تحقیقات گروهی از متخصصان انگلیسی در جنوب کوردستان ارتش ترکیە گازهای شیمیائی ممنوعە، در جنگ با گریلاهای کورد بکار برده است. به همراه این گزارش نمونەهای متعددی از آثار بجای ماندۀ گازهای شیمیایی ضمیمە تحقیقاتشان بود کە سازمان منع استفادە از مواد شیمیایی از تحویل گرفتن آن اجتناب ورزید. و با این اقدام برای بسیاری از مردم آزادیخواه صلح‌جو این سو ظن را برانگیخت، کە رژیم ترکیە با حمایت کامل سیستم سرمایه‌داری حاکم بر جهان و در خدمت اجرای اوامر ناتو، اتحادیە اروپا و آمریکا عاملی برای زندە نگە داشتن آتش جنگ در منطقە بودە و در ازای این خوش خدمتی و درهم شکستن جنبش آزادیخواهی، امکان متحقق کردن اهداف دولت ترکیه میسر شده است.

هدف دولت ترکیە گسترش حملە‌های خود و دست‌یابی بە پیروزی است، بە همین دلیل حملۀ اخیر خود رابه نام عملیات پنجۀ-کلید از زاپ و مناطق دیگر آغاز کردە‌ و می‌گویند ما در زاپ قفل را باز کردە و می‌توانیم همە مناطق را تحت کنترل خود قرار دهیم. این جنگ برای رژیم آ.ک.پ/م.ه.پ، جنگ مرگ و زندگی است. و همزمان برای سیاست‌های نابودگرانۀ دولت ترکیه هم جنگ بقا است. رژیم ترکیه اگر در این حملە با شکست مواجە شود، دیگر نمی‌تواند در مسند قدرت باقی مانده و به جنگ افروزی خود ادامە دهد، بە همین دلیل است کە این جنگ برای آنان اهمیت ویژە دارد و این بار بیش از پیش قواعد جنگی را زیر پا نهادە و از گازهای شیمیائی ممنوعە هم در تمامی مناطق صعب العبور استفادە می‌نماید و از این طریق نە تنها مسبب مرگ نیروهای مبارز گشتە بلکە بە طبیعت آن مناطق نیز صدمات جبران ناپذیر وارد می‌آورند. این سیاست نابودسازی که بیش از یک و نیم میلیون انسان را نسل کشی و حذف فیزیکی نمود، با هدف نابودی ملت‌ها، از جمله آیندۀ شومی برای ارامنە تدارک دیده است.

آنها می‌خواهند از این نبرد حتما بە نتیجە رسیده و جنبش خودمدیریتی و دستاوردهای خلقهای ساکن منطقە را نابود نمایند و شرایط اسکان خانوادەهای داعشی و دیگر تبهکاران را در مناطق اشغالی فراهم کرده و دموگرافی آن منطقە را دچار اختلالی دراز مدت نمایند کە طبعا موفقیت در اجرای این امر بە برقراری صلح و آسایش لطمات جبران ناپذیری خواهد زد. جنگی نابرابر در منطقە موجود است کە پیروزی هر طرف از نیروهای درگیر در آن بە مثابە نابودی طرف مقابل می‌باشد. یعنی برای ملتی کە منادی آزادی و بر قراری سیستم کنفدرالی می‌باشد نیز نبرد مرگ و زندگیست زیرا رژیم فاشیستی حاکم در ترکیە شرط پیروزی در انتخابات پیش رو را در نابودی سیستم خود مدیریتی و ارتش آزادیبخش می‌بیند. در صورت پیروزی می‌تواند بر سیاستهای غلط اقتصادی خود سرپوش نهادە و فقر و بحران بیش از پیش در ترکیە را توجیە نماید و در صورتیکه بازندە این سیاست غیر انسانی و جنگ نابرابر گردند قطعا رژیم فاشیستی صاحب قدرت امروز، قادر بە احیای مجدد خویش و ادامە سیاست ضد بشری‌اش نخواهد بود و مسئولان این رژیم هم در مقابل دادگاە بە جرم جنایات جنگی محاکمە خواهند شد.

در راستای محکوم کردن حملات ترکیە بە مناطق خود مدیریتی روژآوا، کوردستان عراق و دیگر مناطقی کە در لیست تسخیر و تجاوزنظامی ترکیە قرار دارند، تعداد قابل ملاحظه‌ای از تشکلات مردمی، احزاب سیاسی و کارگری دست بە برگزاری کارزار بین‌المللی نمودەاند کە از جملە یکی از آنها اعلام پشتیبانی از نشست مسالمت‌آمیز برای حل اختلافات از طرف سندیکاهای کارگری می‌باشد. در نامه‌ای که بە تاریخ ٢٠ ماه می ٢٠٢٢ از سوی نمایندگان ١۶ سندیکای سراسری بریتانیا امضا شده آمده است؛ انگستان در دورۀ جنگ با ایرلند شمالی بە این نتیجه رسیده است که جنگ تنها از طریق میز مذاکره می‌تواند به راه حل دست یابد و به ضرورت مذاکرات مابین ترکیه و پ.ک.ک در سال‌های ٢٠١٣- ٢٠١۵ اشاره کرده‌اند. سندیکاهای بریتانیا در نامه مشترک خود، رژیم ترکیه را فراخواندند تا دست از سیاست سرکوب و شکنجۀ کوردها بردارد و مرحله تازه‌ای از گفتگوهای صلح را آغاز کند. ما زنان آزادیخواە و صلح‌جو با امضای این فراخوان خواستار توقف فوری حملات دولت ترکیە را داشتە و از جامعۀ جهانی خواستار پشتیبانی از استقرار صلح در منطقە و پایان دادن بە سیاست تفرقه، کشتار، جنگ و حملات نظامی می‌باشیم.

آزادی عبداللە اوجلان از زندان و حذف نام حزب کارگران کوردستان از لیست ترور، از قدم‌های مهم اولیه برای برقراری صلح و آشتی در خاورمیانە و برای پایان دادن بە جنگ خانمانسوز، کشتار مردم و تخریب طبیعت در منطقە و کوردستان می‌باشد.

هدف ما از این توضیحات، اطلاع رسانی به خوانندگان این فراخوان، به امید اتخاذ موضع درست و انقلابی در دفاع از خلق‌های تحت ستم می‌باشد، کە کرنش در مقابل تهاجمات استعمار نوین، اولین گزینۀ آنها نیست."