مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک گفت که دولت آک‌پ-م‌ه‌پ-ارگنکون نمی‌تواند مجازات‌هایی را که در پرونده توطئه کوبانی برنامه‌ریزی کرده بود اعمال کند، زیرا در سیاست نسل‌کشی و انحلال با مقاومت مواجه شد.
مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)، گفت که اگر قانون بی‌طرفانه وجود داشته باشد، نه صلاح‌الدین دمیرتاش، فیگن یوکسک‌داغ و دیگر مقامات ه‌د‌پ باید به‌خاطر اعتراضات ۶ تا ۸ اکتبر کوبانی مجازات شوند، بلکه اردوغان باید مجازات شود و تاکید کرد که اردوغان همچنان با گفتن "آنها علیه دولت قیام کردند، بنابراین مجرم هستند"، آشکارا دروغ می‌گوید. کاراییلان گفت: «همه می‌دانند که مجازات‌های اخیر آنها هیچ مبنای قانونی ندارد. در واقع رژیم اینگونه خود را افشا کرد. مقاومت مردم ما و شکست‌ناپذیری مبارزات آزادی کوردستان نقشه‌های رژیم فاشیستی را خنثی کرد. این اعضای ه‌د‌پ و مردم کورد نیستند که مرتکب این جنایت شدند، بلکه این خود رژیم فاشیست است.»
مراد کاراییلان عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک به سوالات رادیو صدای خلق (Dengê Gel) پاسخ داد. بخش اول گفت و گو با کاراییلان به شرح زیر است:
*انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد سی و هشتمین ماه خود را تکمیل می‌کند. اخیراً وزارت دادگستری ترکیه اعلام کرد که ممنوعیت ملاقات ۶ ماهه صادر شده است. در مورد این موضوع چه می‌گویید؟
ابتدا با احترام به تمامی مقاومت‌کنندگان در زندان‌ها به ویژه رهبر آپو درود می‌فرستم. امروز اساسی‌ترین و مهم‌ترین مشکل ترکیه و کوردستان نظام امرالی است. به عبارت دیگر، این یک سیستم انزوا و نسل‌کشی علیه کوردستان است. نظام امرالی یک سیستم جنگی است. می‌دانیم که امروز مردم ترکیه و باکور کوردستان در فقر و نداری شدید و گرسنگی به سر می‌برند. دلیل اصلی این امر جنگ است. جنگ نیز بر اساس نظام امرالی انجام می‌شود. بنابراین سیستم نسل‌کشی، شکنجه و انزوا در امرالی عامل فقر مردم ترکیه و کوردستان است. بنابراین اساسی‌ترین مشکل ترکیه و کوردستان است.
فقر تا زمانی که جنگ تمام نشود پایان نخواهد یافت
ببینید؛ خود رژیم آک‌پ-م‌ه‌پ می‌پذیرد که مشکلات اقتصادی بسیار جدی شده است و می‌گوید که نهادهای دولتی سیاست صرفه‌جویی اقتصادی را اجرا خواهند کرد، اما هزینه‌های جنگ را در هزینه‌های دولت لحاظ نمی‌کند که کاهش یابد. آنها هزینه‌های غیر از جنگ را کاهش خواهند داد، زیرا این ساختار و این رژیم بر اساس جنگ علیه مردم کورد ایجاد شده است. ائتلاف آک‌پ-م‌ه‌پ-اَرگَنَکون بر همین اساس شکل گرفت. آنها نمی‌توانند مبارزه را متوقف کنند. تمام درآمد ترکیه وارد جنگ می‌شود. امروز مردم گرسنه هستند، زیرا چه بطور پنهانی یا چه آشکارا همه درآمدها به جنگ اختصاص می‌یابد. منشا این جنگ نظام امرالی است. برای همین این یک مشکل اساسی است. تا زمانی که در کوردستان جنگ باشد و این نظام در امرالی ادامه داشته باشد، اقتصاد ترکیه بهبود نخواهد یافت. در عین حال، سیستم مبتنی بر دموکراسی و قانون در ترکیه اجرا نمی‌شود. قوانین نسل‌کشی، استعمار و جنگ همیشه حاکم خواهد بود. در این صورت هر چه در قوانین نوشته شود، قوانین جنگ همیشه در کوردستان حاکم می‌شود. بنابراین برای اینکه مردم ترکیه از این فقر خلاص شوند و ثروت واقعی در ترکیه توسعه یابد، قبل از هر چیز باید مسئله کورد حل شود، نظام امرالی از بین برود و آزادی رهبر آپو و مردم کوردستان باید تامین شود. به این ترتیب مردم در داخل مرزهای ترکیه می‌توانند بر اساس برابری با هم زندگی کنند. این تنها راه است.
انزوا یک الزام سیاست نسل‌کشی است
همانطور که مشخص است، دولت ترکیه تلاش‌های مختلفی برای سرپوش گذاشتن بر غیرقانونی‌هایش انجام داده است. همه می‌دانند که دقیقاً ۳۸ ماه است که هیچکس در مورد امرالی چیزی نشنیده است. این نه در حقوق ترکیه و نه در هیچ قانون جهانی جایی ندارد. بنابراین آنها قوانین خود را زیر پا می‌گذارند. آنها همیشه هر چند ماه یک بار می‌گویند 'ما تصمیم گرفته‌ایم، ممنوعیت ملاقات با وکلا و خانواده وجود دارد'. بسیار خب، بر چه اساسی تصمیم گرفتید؟ بدون شک اینها همه دسیسه هستند. حتی نیازی به ذکر این موارد نیست. آنچه مهم است سیاستی است که اجرا می‌شود. امروز سیاست نسل‌کشی در کوردستان ادامه دارد و بنابراین این نظام انزوا و شکنجه ادامه دارد. باید مبارزه‌ای شایسته با این امر صورت گیرد.
همه ما مسئول مبارزه با انزوا هستیم
امروز، همانطور که مشخص است، یک کارزار مداوم علیه این سیستم انزوا نسل‌کشی و شکنجه وجود دارد. با احترام به همه کسانی که در این کارزار شرکت کردند، به ویژه مادران کوردستانی و رفقایی که با روشی جدید در زندان‌ها به مقاومت خود ادامه می‌دهند، درود می‌فرستم. ما باید مبارزه خود را با نظام امرالی بیشتر تقویت و گسترده‌تر کنیم. این مسئولیت بر عهده ماست و همه ما در قبال آن مسئولیم. همه باید مسئولیت خود را در این زمینه ببینند و بر اساس آن عمل کنند. امروز با موضع‌گیری و مبارزه رهبر آپو در امرالی، مبارزه مردم و گریلاهای ما به مرحله جدیدی رسیده است. در این زمینه، این کارزار سیستم نسل‌کشی-فاشیستی را به چالش می‌کشد. مبارزه برای شکست این نظام و دگرگونی آن باید بیشتر تقویت شود.
*شما به عنوان یک جنبش، ماه می را ماه شهدا تعریف می‌کنید و اهمیت زیادی برای آن قائل هستید. در این زمینه درباره حقیقت شهدا چه می‌گویید؟
بله؛ ماه می «ماه شهدا» است. ۱۸ می، روز شهادت رفیق حقی کارَر، روز «شهدا» است. من یاد و خاطره همه شهدای انقلاب کوردستان را در شخصیت رفیق حقی کارر گرامی می‌دارم و با احترام در قبال یاد و خاطره آنها تعظیم می‌کنم. یک بار دیگر قولی را که به آنها داده بودیم تکرار می‌کنم. ما به عهد رفاقتی خود وفادار خواهیم بود و تا پایان در مسیر شهدایمان گام خواهیم برداشت و برای تحقق آرزوهایشان و زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنها در راه آزادی، هر کاری از دستمان بر بیاید انجام می‌دهیم.
ماه شهدا برای ما ماه مهمی است. این ماه نه تنها برای ما، بلکه برای انقلاب ترکیه نیز ماه مهمی است. بسیاری از پیشگامان جنبش انقلابی ترکیه در این ماه به شهادت رسیدند. دنیز گزمیش، یوسف اصلان، حسین اینان، ابراهیم کایپاک‌کایا، سینان جَمگیل و بسیاری دیگر از انقلابیون پیشگام در این ماه به شهادت رسیدند. همچنین در دوره اتحاد و ترقی، بسیاری از روشنفکران عرب در ۶ می ۱۹۱۶ در سوریه و لبنان به دار آویخته و به قتل رسیدند. به عبارت دیگر ماه می برای مردم عرب نیز مهم است.
حلقه‌های مهم زنجیره شهادت
البته این ماه در کوردستان جایگاه بسیار ویژه‌تری دارد. حلقه‌های بسیار مهمی در زنجیره شهادت در این ماه اتفاق افتاد. در اول ماه می رفیق عبدالقادر چوبوکچو در فلسطین به شهادت رسید. همچنین اول ماه می روز شهادت فرمانده منطقه مردین صبری (مهمت امین اصلان) و فرمانده منطقه گارزان جلال هوجا (رمضان کاپلان) است. ۲ می روز شهادت رفقا محمد کاراسونگور و ابراهیم بیلگین است. باز هم فرمانده منطقه جودی حمزه عَمَرینی و فرماندهان منطقه آمد آزاد سیسَر، چکدار آمد و رفقایشان در این روز به شهادت رسیدند. ۹ می روزی است که شیرین علم‌هولی، فرزاد کمانگر، علی حیدریان و فرهاد وکیلی از روژهلات کوردستان اعدام و به شهادت رسیدند. ۱۱ می روز شهادت رفیق هوزان مزگین است. ۱۳ می روزی است که لیلا قاسم اهل باشور کوردستان و چهار تن از یارانش در بغداد اعدام و به شهادت رسیدند. ۱۶ می روز شهادت شهدای هولیر است. بسیاری از رفقای ما از جمله صالح، هلین و اوزان-ها در این روز مقاومت کردند و شهید شدند. ۱۷ می روز شهادت چهارها (فرهاد کورتای، محمود زنگین، اشرف آنییک، نجمی اونر) در زندان آمد است. همانطور که بیان کردیم ۱۸ می روز شهادت رفقای حقی کارر و رِزان آمد است. شهادت رفقا خلیل چاوگون و مسلم باران در ۱۹ می به وقوع پیوست. ۲۰ می روزی است که ۵ نفر از رفقا به پیشاهنگی رفقا صبری گوزوبیوک و خدر (مهمت یشیللر) در بُزووا به شهادت رسیدند. در ۲۵ می، رفقا جمشید، ساری عمر و سلطان یاووز به شهادت رسیدند. در همان روز رفقا اِریش و آندوک در یک عملیات فدائیانه در قیصریه به شهادت رسیدند. ۲۷ می روز شهادت قاسم اَنگین و رفقایش است. خلاصه در ماه می شهدای بسیار مهمی داریم. من یک بار دیگر یاد و خاطره همه شهدایمان را در شخصیت این رفقا گرامی می‌دارم.
شهدا منبع نیرو هستند
البته بحث اصلی نحوه نزدیک شدن به شهادت است. بی شک شهدا در تاریخ هر جنبشی جایگاهی دارند. جایگاه بسیار ویژه‌تری در قلب ما دارد. جنبش ما بر اساس زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا به درجه تشکیل حزب رسیده است. وقتی رفیق حقی کارر به شهادت رسید، رهبر آپو گفت «اکنون خون ریخته شده، راه برگشتی نیست» و برنامه حزب را به یاد رفقا حقی آماده کرد. پ‌ک‌ک اینگونه شکل گرفت. پ‌ک‌ک برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا تاسیس شد. بنابراین، پ‌ک‌ک به یک «حزب شهدا» تبدیل شده است. پ‌ک‌ک برای ادامه مبارزات شهدا، زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنها و رسیدن به اهدافشان تاسیس شد. حزب شهدا اینگونه تشکیل شد. در طول تاریخ ما، شهدای ما هرگز عامل ضعف نبوده‌اند. همیشه مبنای قدرت بوده است. به عبارت دیگر شهدای ما منبع نیروی ما هستند. به یاد هر رفیق شهید، جنبش ما دستاوردهای جدیدی داشته است. مثلاً در همان ابتدا رفیق خلیل چاوگون در هیلوان به شهادت رسید، اما بر اساس آن شهادت یک مقاومت بزرگ و تاریخی در هیلوان شکل گرفت. باز هم در زندان‌ها شهادت رفقا مظلوم، کمال، خیری و فرهاد صورت گرفت، بر پایه گرامیداشت یاد و خاطره آنها، عزم کارزار ۱۵ اوت قطعی‌تر شد. شهادت رفیق عگید به وقوع پیوست، آر‌گ‌ک (ارتش آزادی‌بخش خلق کوردستان) به یاد دوست عگید تأسیس می‌شود.
روحیه فداکاری در پ‌ک‌ک در حال رشد است
خلاصه اینکه از ابتدا تا امروز همیشه همین بوده است. دشمن می‌خواهد حمله کند و ما را به شهادت برساند تا جنبش ما را تضعیف کند، اما جنبش ما هر حلقه شهادت را مبنایی برای تقویت و جهش‌های جدید قرار می‌دهد. از ابتدا این گونه بود و تا امروز نیز همین گونه باقی مانده است. اکنون چه در مناطق حفاظتی مدیا و چه در باکور کوردستان، با همین روحیه در میدان و در جنگ‌های تونلی مبارزه می‌شود. اینگونه بود که روحیه ایثارگری در پ‌ک‌ک تقویت شد. جای هر شهيد را غالباً کسی از خانواده يا جامعه پر می‌کرد، از همه مهمتر، روحیه ایثارگری در رفقا افزایش یافته است. پس شهادت در پ‌ک‌ک اینگونه است. به همین دلیل می‌گوییم «شهدای ما دیروز، امروز و فردای ما هستند» و آنها را منبع نیروی خود می‌دانیم. از این رو، پیمودن مسیر در صف شهدا برای هر رفیق و همچنین برای هر میهن‌دوستی سرلوحه‌ترین هدف است. این منبع قدرت جنبش ماست. اینگونه باید به حقیقت شهادت نزدیک شد. بر این اساس جاودانگی شهدای ما حتمی می‌شود. حزب ما حزب شهداست. شهدای ما حقیقت زنده در حزب ما، پ‌ک‌ک هستند و همیشه رهبران جاویدان ما هستند. بر این اساس یک بار دیگر می‌گویم شهدا نمی‌میرند.
*پرونده توطئه کوبانی به نتیجه رسیده است و در صحن علنی در حال بررسی است. قوه قضاییه ترکیه سیاستمداران ه‌د‌پ را به صدها سال زندان محکوم کرد. در مورد این پرونده چه می‌گویید؟
همانطور که مشخص است، رژیم آک‌پ-م‌ه‌پ-ارگنکون به عنوان یک اتحاد ضد کورد برای اجرای سیاست نسل‌کشی در کوردستان ظهور کرد. این رژیم نسل‌کشی فاشیستی به منظور انحلال کامل جنبش آزادی و از بین بردن دستاوردهای مردم کوردستان تأسیس شد. به همین دلیل است که سیستم انزوا و شکنجه در امرالی وجود دارد. جنگ همه جانبه علیه گریلاها نیز به همین منظور سازماندهی شده است. جنون دستگیری علیه گرایش کوردها به سمت سیاست قانونی-دموکراتیک در سال ۲۰۱۶ بر همین اساس صورت گرفت. بر این اساس، آنها روسای مشترک ه‌د‌پ، نمایندگان مجلس، رؤسای مشترک شهرداری‌ها، بسیاری از مقامات ه‌د‌پ و سوسیالیست‌های ترک که از آرمان آزادی کوردها حمایت می‌کنند، هدف قرار دادند. همه را به زندان انداختند. به این ترتیب می‌خواستند مردم ما را ساکت کنند. این دستگیری‌ها عمدتاً به همین دلیل انجام شده است. اگر دقت کنید چند سالی بود که هیچ کیفرخواستی تهیه نشد و متهم به چیزی نشدند. ابتدا آنها را دستگیر کردند، سپس برای آنها جنایات تولید کردند. آنها پرونده کوبانی را به عنوان جنایت می‌دانستند. گفته می‌شود که در مجموع ۳۷ نفر در آن حوادث جان خود را از دست دادند. مقامات ه‌د‌پ به خاطر قتل آنها مقصر شناخته شدند. به همین دلیل برنامه‌ریزی کردند که برای هر یک از آنها ۳۸ بار مجازات ابد داده شود.
آنها نمی‌توانستند مجازات‌هایی را که برنامه‌ریزی کرده بودند، اعمال کنند
اگر این رژیم آک‌پ-م‌ه‌پ-ارگنکون به هدف خود می‌رسید، یعنی اگر می‌توانستند جنبش آزادی کوردستان را منحل کنند، اگر می‌توانستند مواضع رهبر آپو و رفقایش در زندان، مقاومت گریلاها و موضع مردم ما را از بین ببرند، مجازات بسیار بیشتری برای زندانیان ه‌د‌پ می‌دادند. اما چه اتفاقی افتاد؟ آنها نتوانستند جنبش آزادی ما را شکست دهند. حملات بزرگی صورت گرفت. در مقابل این، موضع‌گیری بسیار مصمم رهبر آپو، مقاومتی که با روحیه ایثارگرانه در گریلا و موضع میهن‌دوستانه مردم ما شکل گرفت و ناکامی آنها در به عقب کشیدن جنبش دموکراتیک و قانونی کورد و جنبش دموکراسی چپ ترکیه مانع از تحقق طرح فروپاشی شد. رژیم که نتوانست به هدف خود برسد، نوعی خلاء را تجربه کرد. آنها دیگر نمی‌توانستند آن مجازات‌ها را بدهند. دفاع‌های مؤثری نیز وجود داشت، اما هیچ موقعیتی وجود نداشت که آن مجازات را بدهد؛ و نمی‌شد که هیچ مجازاتی هم ندهند. آنها نمی‌خواستند آن را بدون مجازات رها کنند، که به معنای اعتراف به شکست است. به همین دلیل مجازات‌های بی‌اساسی برای مقامات ه‌د‌پ صادر کردند که مبنای قانونی ندارد. مثلاً این افراد ابتدا به چه چیزی متهم شدند؟ گفتند 'شما انسان‌ها را به قتل رساندید'. با این حال، آنها برای کسانی که به قتل رسیدند مجازات نشدند. با کشیدن اینجا و آنجا و با گفتن اینکه 'شما عضو سازمان هستید' و غیره، آنها این تصمیم را در مورد مقامات ه‌د‌پ گرفتند.
اردوغان باید مجازات می‌شد
اگر قانون بی‌طرفانه وجود داشته باشد، نه صلاح‌الدین دمیرتاش، فیگن یوکسک‌داغ و دیگر مقامات ه‌د‌پ باید به‌خاطر اعتراضات ۶ تا ۸ اکتبر کوبانی مجازات شوند، بلکه اردوغان باید مجازات شود. چرا؟ چون خود اردوغان به عنتاب آمد و گفت کوبانی سقوط کرده، سقوط خواهد کرد. این حرف‌ها باعث ایجاد ناراحتی در جامعه شد و جامعه به خیابان‌ها ریخت. جامعه می‌خواست از مردم کوبانی در برابر حملات داعش حمایت کند. به همین دلیل از ترکیه می‌خواستند سیاست تحریم خود را متوقف کند. خلاصه اینکه جامعه برای اعتراض به داعش و حمایت از مقاومت‌ها به خیابان‌ها آمد. اما این بار اردوغان به پلیس دستور داد و گفت شلیک کن، بکش. به عبارت دیگر، هم مقصر و هم متهم، طیب اردوغان هستند. او هم دستور کار را ایجاد کرد و هم وقتی مردم به خیابان‌ها آمدند، گفت شلیک کنید. اوست که دستور تیراندازی داده است. مقامات ه‌د‌پ نه در درگیری‌ها شرکت کردند، نه در آن روند شرکت داشتند و نه دستورالعملی برای آن ارائه کردند.
بخش مربوط به حزب‌الله تاریک است
موضوع دیگر ظهور حزب‌الله در آن زمان است. چرا و چگونه ظهور کردند؟ آیا کسی به آنها ضربه زد؟ کسانی که عده‌ای را تشویق به ضربه زدن به آنها کردند چه کسانی بودند. چه کسی دستور داد حزب‌الله با سلاح به خیابان‌ها بیاید؟ اینها هم موضوع تحقیق است. زیرا تا آنجا که ما می‌دانیم هیچ کس قصد هدف قرار دادن حزب‌الله را نداشت. مردم عمدتاً می‌خواستند از کوبانی حمایت کنند. این هدف مردم بود، اما چه کسی آن را تحریک کرد و چرا آن اتفاقات رخ داد؟ این بخش در حال حاضر در تاریکی است.
اردوغان آشکارا دروغ می‌گوید
همچنین در بعضی جاها مزدوران به خیابان‌ها رفتند و مردم را به رگبار بستند. تعدادی را به شهادت رساندند. باز هم تعداد افرادی که توسط پلیس‌ها به شهادت رسیدند بیشتر است. وقتی پلیس مردم ما را قتل‌عام کرد، مردم میهن‌دوست با خشم و نفرت بیشتری به خیابان‌ها ریختند. مردم ما در این راه شهید شدند. از همه کسانی که در آن مقاومت به شهادت رسیدند با احترام یاد می‌کنم. با این حال، رژیم آک‌پ و خود اردوغان مسئول همه اینها هستند. آنها خودشان مرتکب جنایت شدند اما می‌خواهند با این پرونده اعضای ه‌د‌پ را مجرم جلوه دهند. چند روز پیش طیب اردوغان گفت: «آنها علیه دولت قیام کردند، آنها مقصر هستند.» او به وضوح دروغ می گوید. چنین چیزی وجود نداشت.
طرف کورد تنش فزاینده را کاهش داد
پس چه کسی این تنش را کاهش داد؟ با تلاش رهبر آپو تنش کاهش یافت. مجدداً جنبش ما و اعضای ه‌د‌پ در این راستا تلاش کردند. چون در آن زمان از یک طرف مقاومت کوبانی بود و از طرف دیگر روند مذاکره و گفتگو در جریان بود. بنابراین، طرف کورد تنش فزاینده را کاهش داد. طیب اردوغان خودش هم این را می‌داند، اما اکنون واقعیت‌ها را وارونه می‌کند، دروغ می‌گوید و می‌گوید «این اتفاق به این دلیل است که آنها علیه دولت قیام کردند» . با این حال خود او می‌داند که اینطور نیست.
این خود رژیم است که جنایت را مرتکب شده است
اساساً آنها برنامه‌ریزی کردند تا مبارزه آزادی کوردستان و تمام دستاوردهای مردم کورد را از بین ببرند و همچنین مجازات‌های سنگینی را برای مقامات ه‌د‌پ به منظور ترساندن مردم اعمال کنند تا دیگر هیچ کس در مورد کورد-کوردستان صحبت نکند و اقدام به مبارزه برای دموکراسی و آزادی نکند. همه می‌دانند که آخرین احکام آنها مبنای قانونی ندارد و این احکام اصلا عادلانه نیست. در واقع به این ترتیب رژیم خودش را نشان داد. مقاومت مردم ما و شکست‌ناپذیری مبارزات آزادی کوردستان نقشه‌های رژیم فاشیستی را خنثی کرد. این اعضای ه‌د‌پ و مردم کورد نیستند که مرتکب این جنایت شدند، این خود رژیم فاشیستی است.
ادامه دارد...
