در تاریخ ۴مارس/۱۵ فروردین نشستی سه‌جانبه میان ویلادمیر پوتین رییس جمهور روسیه، حسن روحانی رییس جمهور ایران و رجب طیب اردوغان رییس جمهور ترکیه در شهر آنکارا پایتخت دولت اشغالگر ترکیه برگزار شد.

 

گزارش‌ها حاکی از آنست که این نشست بدون دستیابی به نتیجه و توافقی مشترک در رابطه با بحران سوریه به پایان رسیده است و سران این سه کشور در پایان نشست مذکور بیانیه‌ای را منتشر کرده‌اند.

 

در بیانیه‌ی نشست آنکارا آمده است:" هر سه طرف شرکت‌کننده در نشست آنکارا به توقف جنگ در تمامی خاک سوریه تاکید کرده‌اند اما به برداشتن هیچگونه گامی عملی در رابطه با این موضوع اشاره‌‌ نکرده‌اند. طرف‌ها بمنظور رسیدن به "تصمیمی نهایی" در رابطه با بحران سوریه مذاکره کردند اما بدون اینکه بر سر یک تصمیم مشترک به توافق برسند، قرار بر این گذاشتند که نشست آینده‌ی هر سه کشور در تهران پایتخت ایران برگزار شود."

 

اشغالگری به معنی حفظ تمامیت ارضی است؟

این نشست سه جانبه پس از اقدامات اشغالگرانه‌ی ارتش ترکیه در شمال سوریه برگزار شده است که با همپیمانی گروه‌های تبهکار، پس از قتل‌عام خلق عفرین شهر آنها را اشغال کرده‌اند.

 

اردوغان پس از پایان نشست مذکور از "تمامیت ارضی" سوریه سخن به میان می‌آورد. سخن در این رابطه از دیدگاه اردوغان بمنظور متوقف ساختن اقدامات اشغالگرانه‌ی او که از جرابلوس تا عفرین را دربرمی‌گیرد، نیست، بلکه اردوغان اظهار می‌دارد:" جنگ علیه کُردها ادامه خواهد داشت و درست از اینجاست که آن تمامیت ارضی‌ای که اردوغان از آن سخن می‌راند، معنای خود را از دست می‌دهد."

 

دولت روسیه که یکی از نیروهای اصلی شرکت‌کننده در نشست سه‌جانبه است، به ارتش اردوغان در اشغال بخشی از خاک سوریه که کانتون عفرین می‌باشد، یاری رسانده است. ولادمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه اعلام کرده:" روسیه، ترکیه و ایران در حفظ یکپارچگی خاک سوریه توافق دارند."

 

آیا اردوغان توانست همتای روسی و ایرانی خود را راضی کند؟

 

بر اساس گزارش خبرگزاری اسپوتنیک روسیه، اردوغان در این نشست تلاش زیادی کرده است تا پوتین و روحانی را راضی کند که با همکاری یکدیگر به روژآوای کردستان و شمال سوریه حمله کنند.

 

در ادامه‌ی گزارش اسپوتنیک تصریح شده پس از اینکه اردوغان یگان‌های مدافع خلق ـ ی.پ.گ را به تروریست نامبرده است، در مقابل ولادمیر پوتین خلق کُرد را به مثابه‌ی یکی از خلق‌های اصیل سوریه نامبرده که بایستی در سیاست‌های آینده‌ی سوریه مشارکت داشته باشند.

 

همزمان روحانی نیز خواستار خروج نیروهای بیگانه از خاک سوریه شده و در همین نشست به اردوغان اعلام کرده است که بایستی عفرین را به ارتش سوریه واگذار نماید.

 

این اظهارات در حالیست که ۲۵۰ هزار نفر از آوارگان شهر عفرین بر اثر حملات وحشیانه‌ی ارتش اشغالگر ترکیه که با همکاری دولت روسیه علیه کانتون عفرین به انجام رسانده، به کانتون شهبا پناه آورده‌اند. خلق عفرین با کوچ‌کردن و آواره شدنشان این پیام را به بیگانگان رسانده‌اند که به حاکمیت هیچ نیروی بیگانه‌ای راضی نخواهند شد.

 

عمل کردن به نتایج نشستی که خود بی‌نتیجه بود

پوتین در نشست آنکارا مدعی شده که هیچ جایگزینی برای کنگره ملی سوریه (سوچی) وجود ندارد. کنگره‌ای که پوتین به آن اشاره کرده همان کنگره‌ای است که در ٢٢ دسامبر ٢٠١٧ برگزار شد و هیچ نتیجه‌ای هم از آن حاصل نشد.

 

یک روز پس از نشست سه جانبه آنکارا، فرانسوا دلاتر نماینده فرانسه در سازمان ملل اعلام کرد:"ژنو تنها راه حل بحران سوریه است. مسئولان فدراسیون شمال سوریه و روژاوای کردستان بارها متذکر شدند که نشست‌های سوچی و ژنو نمی‌توانند به بحران سوریه پایان دهند.

 

روزنامه لیبراسیون فرانسه؛ نشست سه جانبه آنکارا علیه منافع غرب است

روزنامه فرانسوی لیبراسیون در گزارشی اعلام کرده است که نشست سه جانبه روسیه، ایران و ترکیه برای مقابله با منافع غرب برگزار شده است. اگر چه در ظاهر امر تحت عنوان راه حل بحران سوریه از آن نام برده می‌شود اما فرصت‌طلبی نیروها نشان می‌دهد که هدف آنها چیزی جز ضربه زدن به منافع استراتژیک غربی‌ها نیست.

لیبراسیون افزوده است: هر سه رییس جمهور بگونه‌ای رفتار می‌کنند که گویا بازی را مدیریت می‌کنند اما آنچه این سه را گردهم آورده دشمنی با منافع کشورهای غربی است.

روزنامه مذکور به وجود بحران‌های ریشه‌ای در هر سه کشور و مابین آنها با کشورهای غربی می‌پردازد. روسیه در پرونده مسموم نمودن جاسوس متعلق به انگلیس نقش دارد و اکنون از سوی کشورهای غربی سزا داده می‌شود. تلاش ایران برای گسترش حیطه نظامی و سیاسی  خاورمیانه و جهان را در معرض تهدید قرار داده است. سیاست‌های داخلی و خارجی ترکیه هم هر چه بیشتر مورد انتقاد کشورهای اروپایی و آمریکایی قرار گرفته است. بهمین دلیل نشست این سه کشور نشست "مثلث منفورها" از سوی کشورهای غربی قلمداد میشود که برای ضربه زدن به منافع غرب گردهم جمع شده‌اند.

 

فیگارو: توافق نه، تباین

روزنامه فرانسوی فیگارو نوشته است: نشستی که در آغاز قرار بود چهار ساعت و سی دقیقه طول بکشد، پس از یک ساعت و چهل دقیقه آن هم با احتساب مدت صرف ناهار پایان یافت. به عقیده فیگارو، کوتاه بودن مدت نشست آنکارا نشانه مسلم وجود اختلافات جدی میان سه بازیگر اصلی بحران سوریه است.

 

روزنامه ایلاف در لندن طی گزارشی مفصل به "اختلاف در نشست آنکارا" پرداخته و می‌گوید:"اگر چه طرفین در ظاهر چنان رفتار می‌کنند که بر سر حل بحران سوریه با هم توافق دارند اما آنچه در نشست آنکارا کاملا هویدا بود اختلافات مابین آنان بود." روزنامه می‌افزاید:"یکپارچگی خاکی که این سه کشور از آن سخن گفته‌اند هر کدام از آنها در تناقض با سخنان خود گام برداشته‌اند." روزنامه ایلاف می‌پرسد:"اشغال عفرین و یکپارچگی خاک سوریه چه نسبتی با هم دارند؟ بازسازی بنیادینی که روسیه از آن سخن می‌گوید کجاست و آیا با ویرانی عفرین و غوطه شرقی در تضاد نیست؟"

 

هر سه کشور بحران سوریه را عمیق‌تر می‌کنند

روزنامه آلمانی فرانکفورتر هم در گزارشی به تعمیق بخشیدن بحران سوریه از سوی ترکیه، روسیه و ایران پرداخته است و آنان را مسئول بحرانی‌تر شده سوریه خوانده است. روزنامه می‌گوید:"روحانی می‌گوید که بحران سوریه راه حل نظامی ندارد، اما این سه کشور خود مسبب تداوم جنگ در سوریه هستند و نظامی‌ها سیر تحولات سوریه را تعیین می‌کنند."

 

این روزنامه می‌گوید:"ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه در اجرایی کردن تصمیم‌های سازمان ملل و شورای امنیت در رابطه با سوریه مانع‌تراشی می‌کند. نشست آستانه و سوچی گویای این واقعیت است که روسیه خواهان گفتگوی اپوزیسیون سوریه با دولت این کشور و پایان دادن به جنگ نیست."

 

بیانیه‌های متناقض نشانه‌ای از منافع مشترک در بر نداشت

با توجه به بیانیه‌های متناقضی که از سوی هر کدام از سه کشور حاضر در نشست آنکارا منتشر شد انتظار نمی‌رود که منافع مشترکی برمبنای توافق طرفین در نشست آنکارا حاصل شده باشد.

ترکیه خواهان توافق تازه‌ای با روسیه است که به حملات تازه‌ای علیه روژاوا و شمال سوریه ادامه دهد. ایران خواهان واگذاری عفرین به دولت سوریه شده است. بنا به گفته مسئولان روس هم بدون توافق همگانی نمی‌توان در رابطه با هیچکدام از طرفهای کُردی تصمیم گرفت.

 

روزنامه اشتوتگارت آلمان می‌گوید:"هیچ توافقی مابین سه کشور امضا نشده است. مهمترین دلیل عدم تفاهم هم توسل آنان به راه حل نظامی برای تثبیت منافع خود بوده است."