بازنشر نامه‌ای از حبیب‌الله گلپری‌پور؛ شرق کردستان آینده‌ای روشن پیش رو دارد
امروز پنجمین سالروز اعدام حبیب‌الله گلپری‌پور است. حبیب‌الله گلپری‌پور در سوم آبان ١٣٩٢ توسط دژخیمان رژیم ایران در زندان اورمیه اعدام شد
امروز پنجمین سالروز اعدام حبیب‌الله گلپری‌پور است. حبیب‌الله گلپری‌پور در سوم آبان ١٣٩٢ توسط دژخیمان رژیم ایران در زندان اورمیه اعدام شد
جوان انقلابی کردستانی حبیب‌الله گلپری‌پور در ١٣۶٣ در شهر سنه در خانواده‌ای میهن‌دوست متولد شد. حبیب در عنفوان جوانی با مبارزات دمکراتیک خلق کُرد آشنا شد و به صفوف جنبش آزایخواهی کردستان پیوست.
گلپری‌پور چند روز قبل از آنکه توسط ماشین اعدام رژیم غاصب ایران در زندان اورمیه به شهادت رسد طی نامه‌ای اندیشه‌هایش را با افکار عمومی در میان گذاشته بود.
در نامه حبیب‌الله گلپری‌پور آمده است:
"من حبیب‌الله گلپری‌پور زندانی سیاسی کُرد از اهالی شهر سنه در سال ٨٨ و همزمان با اعتراضات مردمی در ایران، در شهر مهاباد بازداشت و از همان ابتدا با شکنجههای سنگینی روبرو شدم.
٢٠ روز در زندان اماکن سپاه تحت شکنجههای سختی بودم که در جریان شکنجهها یک دست و یک پایم شکست.
پس از ٢٠ روز به زندان سپاه المهدی اورمیه منتقل و یک ماه تمام تحت شکنجههای شدیدی قرار گرفتم و پس از یک ماه بار دیگر مرا به مهاباد منتقل و یک هفته در سلول انفراادی زندان مهاباد محبوس بودم.
پس از این مدت مرا به اداره اطلاعآت سنه منتقل و حدود ۴٠ روز در آنجا شکنجه شدم. به علت شدت و زیادی شکنجهها چند بار اعتصاب غذا کرده و در نهایت دست به خودکشی زدم که به همین علت دو هفته تحت نظر پزشک بودم. اما با اینحال شکنجههای آنها پایان نیافت. در واقع همه این شکنجهها بخاطر آن بود که من به اقدامات ناکرده اعتراف کنم.
پس از ۴٠ روز به مهاباد منتقل و در آنجا ماندم و پس از آن به اورمیه منتقل و یک ماه دیگر در اداره اطلاعات این شهر تحت شکنجه بودم.
پس از این مدت مرا جهت محاکمه در دادگاهی نمایشی به مهاباد بردند.
یک ماه پیش از نوروز ٨٩ در دادگاهی پنج دقیقه‌ای محاکمه و به اتهام محاربه و افساد فی الارض به اعدام محکوم شدم و در این میان با گذشت کمتر از شش ماه از بازداشت و دادگاهی، حکم اعدام من در دیوان عالی کشور نیز تأیید شد که نمونه‌ای کم نظیر بود.
همزمان با این کار دادگاه انقلاب سنه مرا به صورت غیابی و به همین اتهام محاکمه کرد که طی حکم آن دادگاه با اخذ وثیقه ١٠ میلیون تومانی آزاد می‌شدم، که این خود نشان از بی‌قانونی در دادگاهی من بود.
من به رغم آنکه در هنگام بازداشت فقط چند جلد کتاب به همراه داشتم و این موضوع در دادنامه من نیز آمده اما با چنین حکم سنگینی روبرو شدم که علت آن نیز هویت ملی من است."
آرزوی آزادی همه آزادیخواهان را دارم
حبیب‌الله گلپری‌پور در بخش دیگری از نامه خویش به فشار مسئولین و مقامات دستگاههای امنیتی ایران اشاره می‌کند و در نهایت از مواضع خود سخن می‌گوید.
"در چند سال گذشته در زندان برای اینکه مسئولان اثبات کنند که ما زندانیان سیاسی کُرد تهدید اصلی برای حاکمیت کشور هستیم تلاش زیادی داشته و سعی کرده‌اند با این بهانه پست و مقام خود را ارتقا دهند. آنها با شکنجه و آزار ما زندانیان و بویژه من، با نگهداری در سلولهای انفرادی و تبعید به زندانهای مختلف مرتبا مرا تحت شکنجه قرار داده‌‌اند و بارها پس از دادگاهی مرا به اداره اطلاعات منتقل و تهدید به اجرای حکم کرده‌اند.
اکنون نیز که در حال نگارش آنچه هستم که بر من گذشته، هرلحظه احتمال دارد که مرا اعدام کنند. و از همین رو می‌خواهم درباره مواضع خودم در آخرین لحظات حیات، چند کلمه‌ای بگویم.
در ابتدا می‌گویم که مسئله کُرد در خاورمیانه رو به حل پیش می‌رود و حاکمان منطقه قادر به پیشگیری از گامهایی نیستند که ملت کُرد برداشته است و آینده‌ای روشن در برابر ملت کُرد است که تمامی حاکمان منطقه و دنیا باید به آن احترام بگذارند.
دوم اینکه مقامات ایران و مسئولان دستگاههای امنیتی کردستان که بیش از ٣۵ سال است مردم کُرد را به جرم دفاع از هویت ملی خود قتل عام می‌کنند، اما مسئله کُرد در ایران حل نشده و کردها نیز از حقوق ملی خود چشم پوشی نکرده‌‌اند و شرق کردستان آینده‌ای روشن پیش رو دارد.
در نهایت من به عنوان یک زندانی سیاسی کُرد خطاب به همه مردم کردستان می‌گویم اگر امروز به چوبه دار سپرده شوم تنها بخاطر فکر و اندیشه آزادیخواهی من است که درازای آن به اندازه تاریخ کردستان است.
اکنون که جنبش آزادیخواهی ملت کُرد در کردستان و کوهستانهای آن سربر آورده، با کشتن من و امثال من خاتمه نخواهد یافت، همانگونه که با کشتن رفقا فرزاد و علی و فرهاد و روناهی و هیمن و تمام کردهایی که اعدام شدند پایان نیافته.
امیدوارم که حاکمان ایران با پایان دادن به این سیاستها و با به رسمیت شناختن هویت و حقوق ملت کُرد دست از کشتار و قتل‌عام خلق کُرد بردارند و از جنگی ناخواسته در آینده جلوگیری کنند. در نهایت آرزوی موفقیت برای تمامی آزادیخواهان کُرد و بخصوص در ایران دارم و امیدوارم روزی در ایران شاهد آن باشیم که شکنجه و زندان نباشد و آرزوی آزادی همه آزادیخواهان را دارم."
