مجلس حزب حیات آزاد کردستان به مناسبت سالروز بمباران شیمیایی هلبجه و قتل‌عام ۵٠٠٠ شهروند کردستانی بیانیه‌ای کتبی صادر کرد. پژاک با ادای احترام به شهیدان هلبجه بر لزوم اتحاد کردها برای جلوگیری از تکرار تراژدی‌ خلق کرد تأکید می‌نماید.

متن بیانیه مجلس پژاک به این شرح است:

"در سی و یکمین سالگرد بمباران شیمیایی هلبجه، ۵ هزار شهید قتل‌عام را گرامی میداریم و یاد همه‌ی شهدای خلقمان را ارج می‌نهیم.

خلق کرد در طول تاریخ هرگز در مبارزه و مقاومت برای بدست آوردن حقوق روای خود باز نایستاده است، به همین دلیل خلقمان آشنایی تاریخی با مبارزه و تلاش، انقلاب و قیام دارد. به بیانی دیگر خلق کرد خلقی مقاوم و مبارز است. در طول تاریخ همیشه توسط امپراتور و قدرتمداران، خاک کردستان تقسیم شده است. امروز نیز با گذشت هزاران سال سرزمین مادری زیر دست اشغالگران است. بدون شک هیچ زمانی خلق کرد این شرایط را نپذیرفته است. پیشاهنگان خلقمان در هر شرایطی با نیروهای اشغالگر مقابله کرده‌اند. برای آزادی و سربلندی میهنمان خون و قربانی بسیار داده‌اند.

در سده‌ی گذشته ذهنیت قدرت‌مداری در زیر نام دولت-ملت شکل گرفته است. دولت ملت‌ها که نتیجه‌ی ذهنیت هزار ساله‌ی قدرت مداریست در سده‌ی گذشته پیشگام هر دو جنگ جهانی اول و دوم بودند. ظهور ذهنیت فاشیستیِ برآمده از دولت-ملت که در آن هیچ رنگ، نژاد، ملت، فرهنگ و باوری غیر از خود را قبول ندارد. آن دولت ملتهایی که کردستان میانشان تقسیم شد با همان ذهنیت و سیاست فاشیستی آهن و آتش با خلق کرد برخورد کرده‌اند. در باکور قتل عام درسیم و گلیا زیلان، در باشور انفال و بمباران شیمیایی هلبجه، در روژهلات اعدام و ترور پیشاهنگان کرد، در روژاوا سیاست تعریب خلق کرد که توسط رژیم بعث انجام شد. دولتهای اشغالگر در سرتاسر کردستان از یک ذهنیت مشترک فاشیستی برای نابودی خلق کرد استفاده می‌کنند.

در حقیقت بمباران شیمیایی هلبجه، تنها یک رخداد نیست، تنها یک بی‌عدالتی نیست که با محکوم کردن پایان یابد، قتل عام هلبجه تاریخ یک جنگ نیست کە تشریح و به فراموشی سپرده شود، بمباران شیمیایی هلبجه فاجعه بزرگ خلقمان است و هرگز فراموش نخواهد شد.رژیم بعث فاشیست در سده‌ی گذشته هر سیاست وحشیانه‌ای را برای ساکت کردن خلقمان به کار گرفته است. رژیم اشغالگر بعث تصمیم به نابودی خلق کرد گرفته بود، به همین دلیل قتل‌عام انفال را برای نابودی خلق کرد انجام داد. در میان پروسه‌ی انفال هلبجه اوج وحشیگری آنها بود. به کار گرفتن سلاح شیمیایی سیاست وحشیانه‌ی رژیم بعث را نشان می‌داد. انفال و هلبجه زخمی عمیق در جسم خلقمان است که نمی‌توانیم تنها با محکوم کردن آن پاسخ دشمنان را بدهیم. این را هم فراموش نکنیم که در هلبجه در نتیجه‌ی از هم گسستگی نیروهای کردی اینچنین قتل عام بزرگی ایجاد شد. اگر نیروهای کردی میدان سیاسی و نظامی آن زمان کردستان با اتحاد و دلسوزی بر ضد سیاست بعث می‌ایستادند، بدون شک فاجعه‌ی هلبجه رخ نمی‌داد. ژینوساید شنگال و ایزدی‌ها و اشغال عفرین قتل‌عام‌های دیگری بودند که باز هم به دلیل نبود اتحاد میان کردها توسط داعش و فاشیسم ترکیه انجام شد. به همین دلیل باید خواهان اتحاد خلق کرد باشیم و با غم و رنج هلبجه و شنگال برای بدست آوردن حقوق خلقمان مبارزه کنیم."