بمباران‌های جنگنده‌های هوایی ارتش اشغالگر ترکیه علیه خلق عفرین که در معرض تهدید قتل‌عام توسط دولت تروریستی ترکیه قرار گرفته‌اند، ادامه دارد

 

خلق عفرین این پیام را برای مردم جهان دارند:"آیا زمان آن فرانرسیده که علیه این ظلم قیام کنید؟"

حملات اشغالگرانه‌ی دولت فاشیست ترکیه علیه عفرین در (۵۲)مین روز خود بسر می‌برد. باوجود اعلام آتش‌بس از سوی شورای امنیت بین‌الملل در سوریه نیز، دولت اشغالگر ترکیه با جنگنده‌های هوایی و سلاح‌های سنگین شهروندان عفرین را قتل‌عام می‌کند.

 

دولت فاشیست ترکیه برای اینکه خلق عفرین را از سرزمین‌شان آواره کند، بدون وقفه غیرنظامیان را هم از طریق هوایی و هم زمینی هدف حملات خود قرار می‌دهد.

درنتیجه‌ی حملات اشغالگران ترکیه، صدها هزار نفر از روستا و منطقه‌ی خود به مرکز شهر عفرین کوچ کرده‌اند و اینگونه لحظه به لحظه بر جمعیت شهر عفرین افزوده شد. انجمن‌های مردمی شهر عفرین سعی می‌کنند که نیازهای شهروندان آواره را تامین کنند. درون هر خانه‌‌ای در شهر عفرین حدود ۲الی۳ خانواده باهمدیگر زندگی می‌کنند. بسیاری از خانواده‌های آوارگان نیز در ساختمان‌های نیمه‌تمام ساکن شده‌اند.

 

پس از اینکه دولت اشغالگر ترکیه سد "میدانکه" را که اصلی‌ترین منبع آب آشامیدنی در عفرین است هدف حمله قرار داد، شهر با مشکل کمبود آب مواجه گشت . برای تامین نیازهای مردم، از چاه‌های قدیمی آب استخراج می‌کنند. تنها راه ارتباطی عفرین با بیرون، مسیر حلب است که این مسیر نیز به دلیل اینکه از سوی جنگنده‌های ارتش ترکیه بمباران شد، ارسال کمک‌های ضروری از طریق آن کاهش یافته است.

 

خانه‌های ما را ویران کرده‌اند

شهروندان عفرین با وجود اینکە در معرض قتل‌عام توسط دولت ترکیه قرار دارند، در گفت‌وگو با خبرگزاری فرات تاکید کرده‌اند که اگر صد سال دیگر نیز در چنین شرایطی بمانند، به‌هیچ عنوان اشغالگری دولت ترکیه را قبول نخواهند کرد. دایه حمیده که از روستای "قرمی‌تلیخە" به عفرین کوچ کرده است طی سخنانی ابراز کرد که در زمان خروج از روستا نتوانسته‌اند هیچ وسیله‌ای همراه خود بیاورند. او با انتقاد از سکوت افکار عمومی جهان در قبال ظلمی که دولت اشغالگر ترکیه علیه آنان روا می‌دارد، گفت:"چرا تمام جهان سکوت اختیار کرده است؟ ما دو خانواده‌‌ی ۴ و ۶ نفره هستیم که در یک مغازه‌ی کوچک زندگی می‌کنیم. خانه‌ی ما را ویران کرده‌اند. آیا وقت آن فرانرسیده که در مقابل این ظلم قیام کنید؟"

 

محمد رسول نیز که به اجبار از بخش جندرس کوچ کرده است ضمن ابراز اینکه می‌خواهد جنگ پایان یابد و به خانه‌ی خود بازگردند، گفت:" دولت اشغالگر ترکیه همه‌ی ما را هدف حملات خود قرار می‌دهد و کُردها را قتل‌عام می‌کند. دیگر زمان آن فرارسیده که خلق کُرد به اتحاد دست یافته و علیه اقدامات دولت ترکیه قیام کنند. اشغالگران خانه‌ی ما را ویران کرده‌اند، تمام دارایی ما را به تاراج برده‌اند. حتی جنازه‌ی عزیزانمان هنوز در زیر آواره‌ها به جا مانده است."

 

تقاص کودکان بی‌گناهی را که به قتل رسانده‌ای، پس خواهی داد

دایه زلیخا نیز می‌گوید:"ما پیش از این مصیبتی که بر سرمان آمده است، در سرزمین خود با آرامش زندگی می‌کردیم. امیدوارم همانگونه که اردوغان خانه و زندگی ما را ویران کرده است، همان مصیبت بر سرش آوار شود. تقاص کودکان مظلومی را که به قتل رسانده‌ای، پس خواهی داد. ای ظالم، تو خانه‌ی مردم را ویران کردی ، سوریه را به ویرانی کشیدی، اکنون نوبت به عفرین رسیده است؟ هرچه که از دستت برمی‌آید انجام بده ، ما عفرین را برای تو خالی نخواهیم کرد. پیروزی ازان ما خواهد بود.

 

سکوت تا به کِی؟

هوزان اَیمِن که از روستای چقلای منطقه‌ی شیه کوچ کرده است، اعلام کرد که به دلیل بمباران‌های جنگنده‌های هوایی ارتش ترکیه و ویران شدن روستایشان مجبور شده‌اند به شهر عفرین بیایند و در ادامه گفت:"دولت اشغالگر ترکیه هر فرد غیرنظامی اعم از جوان، پیر و کودک را هدف حملاتش قرار می‌دهد. آیا جهان شاهد این قتل‌عام‌ها نیست؟ سازمان ملل و مدافعان حقوق بشر در مقابل آن سکوت اختیار کرده‌اند. این سکوت تا کِی ادامه خواهد داشت؟"

 

ما را از خانه و کاشانه‌ی خود آواره کرده‌اند

فاطمه اسماعیل که او نیز به ناچار از روستای دیمیلیا منطقه‌ی مابِتا به شهر عفرین آمده و همراه فرزندانش جایی برای ماندن ندارند، گفت‌:"ما را از سرزمین خود بیرون کرده‌اند. چیزی برایمان نمانده است. نه خانه‌ای، نه آبی و نه نانی. آیا این چیزها برای ما حرام است؟ آی مردم جهان، چرا در مقابل این ظلم‌ها فریاد برنمی‌آورید؟"