جنگ داخلی سوریه از سال ۲۰۱۱ آغاز شده است. بعد از آغاز این جنگ، داعش از سوی برخی از کادرهای داعش و بعثی‌های قدیمی تاسیس شد. داعش در ابتدا رقا و برخی از شهرهای دیگر را اشغال کرده و بعد از آن، در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴، متوجه شهر کوبانی شد. داعش با زرادخانه‌ای که از ارتش‌های عراق و سوریه تصرف کرده بود،  از چند محور به کوبانی حمله کرد. در کوبانی داعش، در مقابله با مقاومت تاریخی رزمندگان یگانهای مدافع خلق و مدافع زنان روبرو شده بود. روستای سرزوری در محور شرقی کوبانی از نقاط مقاومت بود. علیرغم دستور عقب نشینی، ۱۲ رزمنده از یگان‌های مدافع زنان و مدافع خلق عقب نشینی نکرده و نبردی دست به یقه با نیروهای داعش را آغاز کردند.

مقاومت در مرکز شهر

مقاومتی که در روستاها با سلاح‌های سبک صورت می‌گرفت، در مدت زمانی کم دامنه ان به داخل شهر کشیده شد. با پیشاهنگی رزمندگان یگان‌های مدافع خلق و یگان‌های مدافع زنان و مقاومت خانه به خانه انها، دامنه مقاومت گسترده شده و تمام جغرافیای کوردستان را تحت تاثیر مقاومت خود نمود. از شهرهای منطقه خلق به سوی مرز سرازیر شده و شبانه روز در کنار شهر کوبانی در مرز، به نگاهبانی می‌پرداختند. همین مناطق هم به مراکز مقاومتی تبدیل شدند. موضع مشترک کوردها در مقابله با این حملات، به فرایندی برای دست‌یابی به اتحاد ملی منجر شد.

قلعه مقاومت

مقاومت کوبانی نه فقط در جغرافیای کورستان، بلکه در تمام جهان طنین انداز شد. انقلابیونی که از هر چهار سوی جهان وارد کوبانی شده بودند، در جبهه‌های جنگ حضور داشتند. این رویدادها هم بخشی از مقاومت کوبانی علیه داعش بود و از طرف دیگر باعث شد تا خلق‌های جهان به سوی کوبانی عازم شوند. کوبانی به عنوان قلعه مقاومت در ذهن انسانیت حک شد.

آپی نمر (خلیل عثمان) ۷۳ ساله که همگام با اعضای یگان‌های مدافع زنان و یگان‌های مدافع خلق علیه داعش، خانه به خانه جنگیده است، هم اکنون به یکی از نمادهای قلعه مقاومت تبدیل شده است. آپی نمر علیرغم سن بالای خود دست از نبرد با داعش برنداشته و در نبردها جراحت برداشت. وی که فرزندان و نزدیکانش هم در محورهای دیگر مقاومت حضور داشتند، اکنون بعد از گذشت ۷ سال از مقاومت کوبانی برای بازسازی شهر کوبانی فعالیت می‌کند. آپی نمر در گفتگویی با خبرگزاری مزوپوتامیا اظهار داشت که بسیاری از افرادی که همگام با انها از کوبانی دفاع کرده است، هم اکنون جان خود را از دست داده‌اند.

آپی نمر پیروزی مقاومت کوبانی را به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای کوردها ارزیابی کرده و در این باره اظهار داشت: باید روح مقاومت همچنان ادامه داشته باشد. باید این روح به عاملی برای آزادی عفرین، سریکانی و گری سپی تبدیل شود که اکنون تحت اشغال گروه‌های شبه نظامی وابسته به ترکیه هستند. در فرایند مقاومت هزینه‌های سنگینی دااده‌ایم، زمانیکه خاطراتم را در محورهای جنگ تعریف می‌کنم، دچار هیجان می‌شوم. زمانیکه مجروحان جنگی را که همگام با همدیگر در نبردها شرکت داشتیم می‌بینم، به آن روزها باز می‌گردم. من می‌گفتم که دست از کوبانی بر نمی‌داریم. هم اکنون نیز بر سر حرفمان هستیم.

با یکدست باز هم مبارزه می‌کنم

آپی نمر در ادامه سخنان خود ضمن اشاره به حملات ارتش دولت اشغالگر ترک اظهار داشت که کوبانی همچنان در معرض تهدید است. آپی نمر اظهار داشت باید به اطلاعات غلطی که در کانال‌های ویژه تلویزیونی متتشر می‌شوند اعتماد نکرد. اردوغان ۱۰ سال است که اعلام می‌کند وارد کوبانی می‌شوم. کوبانی برای اردوغان به زخمی مهلک تبدیل شده است. ما بار دیگر به پیروزی می‌رسیم. اکنون یک دست دارم، اگر لازم باشد با یک دست بار دیگر سلاح بر دوش گرفته و مقاومت می‌کنیم. لازم است که متحد شویم، تمام بخش‌های کوردستان باید متحد شوند. در چنین صورتی است که هیچ کس نمی‌تواند بر کورد به پیروزی برسد. کوبانی به تمام کوردستان درود می‌فرستد.