روژاوا در ۱۹ ژوئیه سال ۲۰۱۲ مهر خود را بر انقلابی نهاد که به امید خاورمیانه بدل شده است. در این بخش از کوردستان که اوجالان قریب بیست سال در آنجا ماند و برای سازماندهی و آگاهی خلق رنج کشید، با آغاز انقلاب، استراتژی اوجالان نشان داد که این انقلاب در چارچوب استراتژی وی روی داده است. اما اکنون این انقلاب به انقلاب خلق‌ها مبدل شده است.

بعد از تقسیم کوردستان، روژاوا هم به حمایت از مبارزه آزادیخواهانه دیگر بخش‌های کوردستان دست زد و هم برای آزادی سوریه هزینه‌هایی را متحمل شد. خلق روژاوا پیش از این انقلاب همواره از سوی سیستم ملت - دولت دستخوش سرکوب و ستمکاری شده بود به رغم این مساله روژاوا انقلاب خود را انجام داده و به امید تمامی خلق‌های فرودست نیز بدل گردید.

  روندهای قبل از انقلاب

به منظور درک بزرگی انقلاب روژاوا و نیز راه حل بحران سوریه، بهتر آن است کە روند رسیدن بە انقلاب را یاداوری کنیم:

●  در سال ۱۹۱۶ و در جریان جنگ اول جهانی بر مبنای پیمان سایکس - پیکو، که از سوی دو نماینده انگلیس و فرانسه منعقد گردید، باشور (جنوب) کوردستان تحت سلطه عثمانی از سوی انگلیسی‌ها و روژاوا (غرب) کوردستان آن نیز از سوی فرانسویان اشغال گردید، شمال آن نیز بین هر دو دولت تقسیم گردید.

●  بعد از شکست عثمانی، در سوریه و عراق تحت حکومت ملک فیصل حکومتی ایجاد شد که در جریان آن روژاوا و باشور کوردستان به هم پیوستند. فرانسه که در جریان سال ۱۹۱۹ لبنان را به اشغال خود درآورده بود در سال ۱۹۲۰ سوریه را نیز اشغال کرد.

●  یوسف عظما یکی از کوردهایی بود که علیه اشغالگری فرانسویان به مقاومتی بزرگ دست زد. عظما ریاست جیش الوطنی را بر عهده داشت. با شکست وی در مقابل نیروهای فرانسوی، نیروهای این کشور خود را به دمشق رساندند.

● در سال ۱۹۲۷ جمعیت خویبون که در بیروت تاسیس شده بود، کوردها را در جزیره، دمشق و حلب متحد کرده بود. جمعیت خوییبون طلایه‌دار قیام آگری بین سال‌های ۱۹۲۷ - ۱۹۳۹ بود. کوردها در روژاوا نیز به حمایت از این قیام و دیگر قیام‌های کوردستان در بخش‌های دیگر میهن‌ دست زده بودند.

●  روژاوا به مرکز روشنفکری کوردها نیز بدل شده بود. جلادت علی بدرخان به همراه برادرش، کامران علی بدرخان نخستین مجله کوردی را تحت عنوان هاوار منتشر کردند. مبنای زبان نوشتاری کردها با الفبای لاتین از سوی آنان ایجاد شد.

●  فرانسه به مدت ۲۵ سال در سوریه قدرت را در دست داشت، بعد از آنکه ارتش نازی با شروع جنگ جهانی دوم به فرانسه حمله‌ور شد، فرانسویان اشغالگر در سوریه ناگزیر به عقب‌نشینی از سوریه شدند. اما در همین برهه یکی از رهبران مقاومت علیه فرانسویان یکی از کوردهای ساکن ادلب به نام ابراهیم حنانو بود.

●  در ۱۷ آوریل سال ۱۹۴۶ بعد از آنکه ارتش فرانسه از سوریه عقب‌نشینی کرد، به رغم مقاومت بزرگی که از سوی کوردها انجام شد، کوردها دچار سرکوب و بی‌عدالتی شدند.

●  متعاقبا چند بار در سوریه کودتا به وقوع پیوست. طی سال‌های ۱۹۵۴ - ۱۹۵۸، در زمان حاکمیت شکری قوتلی، به دلیل پیوندهای نزدیک با اتحاد جماهیر شوروی، جمال عبدالناصر ایفای نقش نموده و در جریان آن  مصر و سوریه تحت عنوان جمهوری متحده عربی به هم پیوستند.

●  در اواخر دهه ۵۰ میلادی، نزدیک به ۳۰۰ هزار کورد به منطقه جزیره تبعید شدند. رژیم سوریه تصمیم گرفت تا به سرشماری دست زده و در نتیجه آن ۲۰۰ هزار کورد به عنوان بیگانه - اجنبی لحاظ شده و از حقوق شهروندی محروم شدند.

●  در ۱۳ نوامبر سال ۱۹۶۰ آتش سوزی سینمای عاموده روی داد. در این آتش سوزی صدها کودک از مدارس ابتدایی زمانی که به تماشای فیلم سینمایی شب تاریک نشسته بودند زنده زنده در آتش سوختند. این فیلم داستان مقاومت اهالی جزیره در مقابل اشغالگران فرانسوی را به تصویر می‌کشید.

●  جمهوری متحده عربی در سال ۱۹۶۳ دچار فروپاشی شد و در ۸ مارس سال ۱۹۶۳ حزب فاشیست بعت به قدرت رسید. بعثی ها با سیاست‌های شوونیستی خود درصدد بودند تمامی ساکنان سوریه را تعریب نمایند.

●  رژیم بعث در سال ۱۹۶۳ همانند پروژه «اصلاحات شرق» در ترکیه، مبادرت به اجرای پروژه‌ای متشکل از ۱۲ ماده را در راستای قتل‌عام کوردها تصویب کرد.

● حزب بعث زبان مادری کوردها را ممنوع ساخت، خاک کوردها را اشغال کرده و مانع از سازماندهی آنان شد، اسامی مکان‌های کوردی را تغییر داده و کوردها را در فرهنگ عربی آسیمیله نمود.

●  در سال ۱۹۷۱ و بعد از گذشت ۷ سال از حاکمیت بعثی‌ها، حافظ اسد در جریان کودتایی درون حزبی قدرت را به دست گرفت. رفقای پیشین خود را به زندان افکنده و حملات شدیدی را علیه کوردها سازماندهی نمود. کمربند عربی را بر مبنای خط گری‌سپی- اعزاز- جرابلس ایجاد کرد.

●  در سال ۱۹۹۳ بسیاری از سیاستمداران کورد در زندان حسکه زنده زنده سوزانده شدند و در ۱۲ مارس سال ۲۰۰۴ قتل‌عام قامشلو روی داد. با این قیام‌ها، جرقەهای قیام ۱۹ ژوئیه زده شد. کوردها نیروهای دفاعی خود را ایجاد کردند.

●  همگام با سیاست‌های فشار و سرکوب، انکار هویت، زندان و دستگیری اما کوردها به سازماندهی خود دست زدند.

●  از باشکوه‌ترین روزهای روژاوا، روزی بود که اوجالان در ۲ ژوئیه ۱۹۷۹ عازم روژاوا شد. اوجالان زمانی که به کوبانی رسید روژاوا را به آکادمی تبدیل نمود. صدها جوان روژاوایی که در این آکادمی بالیدن گرفتند در صفوف انقلاب آزادیخواهی جای گرفتند.

●  در سال ۲۰۱۰ در تونس دستفروشی به نام محمد بوعزیز در مقابل اجحافی که به وی شده بود دست به خود سوزی زد و این مساله هم سرآغازی برای فرایندی تبدیل شده که بهار عربی نام گرفت. سال ۲۰۱۱ نوبت سوریه فرا رسیده بود.

●  در دسامبر سال ۲۰۱۱ حسن علی اکله به منظور اعتراض به رژیم سوریه خود را به آتش کشید و بعد از آنکه نیروهای پلیس رژیم اسد یکی از بازاریان را مورد ضرب و شتم قرار دادند، ۱۵۰۰ نفر با شعار «هیچ کس نمی‌تواند خلق سوریه را تحقیر کند» به خیابان‌ها آمدند.

●  شعار «الشعب یرید اسقاط النظام» [خلق‌ خواهان براندازی رژیم است] که پیش از آن در مصر و یمن شنیده شده بود، اینبار در شهر درعای سوریه نیز شنیده شد.

●  بعد از آنکه ۱۵ دانشجو این شعار را بر دیوارها نوشتند و از سوی پلیس دستگیر و شکنجه  شدند، جمعه‌ی خشم خلق در درعا آغاز شده و متعاقبا در شهرهای حما، حمص، لاذقیه، قامشلو و دیرالزور نیز گسترش یافت. جمعەهای خشم از آن پس مرتبا تکرار می‌شدند.

●  در ماه آوریل همان سال، جسد تکه تکه شده حمزه الخطیب ۱۳ ساله که در یک راهپیمایی دستگیر و یکماه تحت شکنجه واقع شده بود، با نشانه‌هایی از شکنجه با آتش و سه گلوله کشف شد. جسد وی در ۲۵ مه به خانواده وی تحویل داده شد. با انتشار تصاویر حمزه در شبکه‌های اجتماعی خشم خلق بار دیگر شعله‌ور شد.

●  در آستانه ماە ژوئن در بعضی مناطق دستەهای مسلح پدید آمده بە هم پیوستند و در دوم ژوئن ۳۰۰ نفر از اعضای اپوزیسیون سوری در آنتالیا با گردهمایی کنفرانسی را تحت عنوان تغییر در سوریه برگزار کردند. در نتیجه این کنفرانس کمیته‌ای متشکل از ۳۱ نفر تشکیل شد.

●  بعد از این کنفرانس با پیشاهنگی گروه بینادگرای اخوان المسلمین ارتش آزاد سوریه موجودیت خود را اعلام کرد. در ۱۱ اکتبر از شبکە سیاسی AAS، شورای ملی سوریە (KNS) تشکیل شد.

●  در سال ۲۰۱۲ ویدیویی از ایمن الظواهری منتشر شد که مسلمانان سوریه را به جهاد دعوت می‌کرد.

●   ۱۲ آوریل سال ۲۰۱۲ بعد از حمله به نشست‌های صلحی که از سوی سازمان ملل متحد برگزار می‌شدند، در ۱۳ ژوئن سازمان ملل متحد وضعیت سوریه با عنوان جنگ داخلی معرفی کرد.

●   ۱۹ ژوئیه و قبل از آنکه ارتش آزاد سوریه اعزاز، منبج و جرابلس را به کنترل خود درآورد، جنبش جامعه دمکراتیک  TEV-DEM  فعالیت‌های خود را از کوبانی آغاز کرده و ادارات را به کنترل خود درآورد. این جنبش با استراتژی راه سوم این حرکت را آغاز کرد. این به معنای نپذیرفتن رژیم اسد و نیز مخالفان دولت سوریه بود.

●  با اعلام خودمدیریتی دمکراتیکی که کوردها همراه با اعراب، سریانی‌ها، ارمنیان و چچن‌های روژاوا ایجاد کردند، روژاوا به باثبات‌ترین منطقه سوریه تبدیل شد.

●  خلق‌های منطقه نیز با حمایت و مشارکت در سیستم خودمدیریتی دمکراتیک همزمان به مقاومت بی‌نظیری در مقابل حملات دست زدند.

●  تبهکارانی که تحت عنوان جبهه النصره و ارتش آزاد سوریه که با حمایت ترکیه فعالیت داشتند، بعد از آنکه در قصتل جندوی عفرین، در شیخ مقصود و حلب و سریکانی با شکست مواجه شدند، جای خود را به نیروهای داعش دادند. از همین رو بعد از شکست این نیروها، دولت ترکیه نیروهای داعش را به سوی روژاوا سوق داد.

●  حملات داعش به کوبانی در سال ۲۰۱۴، به سرآغازی برای درهم شکستن داعش در نوروز-۲۱ مارس سال ۲۰۱۹ - بدل شد؛ نیروهای داعش در نوروز سال ۲۰۱۹ در روستای باغوز از توابع دیرالزور با حمله نیروهای سوریه دمکراتیک کاملا درهم شکستند.

●  دولت ترکیه از نخستن روز انقلاب روژاوا حملات خود را به کوردها در این بخش کوردستان آغاز کرد. ترکیه برای دستیابی به اهداف شوم خود از داعش استفاده کرد. همچنین جریان خودفروش کورد را که از هولیر سازماندهی می‌شدند بکار گرفت، ترکیه پس از اضمحلال داعش حمله به روژاوا را مستقیما در صدر سیاست‌های خود قرار داد. حمله به عفرین در ٢٠ ژانویه ٢٠١٨ و اشغال آن پس از آن ۵٨ روز مقاومت تاریخی نتیجه همکاری شوم میان ایران-روسیه-آمریکا و ترکیه بود. ترکیه سپس در اکتبر ٢٠١٩ پس از توافق با ایران- آمریکا- روسیه به گری سپی و سریکانی حمله‌ور شد و این دو شهر را به اشغال خود درآورد. هم در حمله به عفرین و هم در حملات اکتبر ٢٠١٩ ارتش ترکیه از اسلحه‌های شیمیایی علیه کوردها استفاده کرد اما سازمان‌های بین‌المللی غربی از جنایت‌های اردوغان چشم‌پوشی کردند.

●  طبق بیانیه فرماندهی کل نیروهای سوریه دمکراتیک، مظلوم عبدی، کوردها و دیگر خلق‌های منطقه در این نبرد بیش از ۱۱ هزار شهید را برای حفظ این انقلاب تقدیم نموده‌اند.

●  انقلاب روژاوا با سیستم اجتماعی، سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی، فرهنگی، نظامی و سیستم آزادی‌خواهانه زنان نه فقط برای روژاوا بلکه برای سوریه و تمامی خلق‌های منطقه ادعا دارد که می‌تواند مشکلات و مسائل این جوامع را حل نماید.