سید اَوران، یاد و خاطره ۳۰ ساله مطبوعات آزاد به شهادت رسید. او مانند آپه موسی، غربت‌علی اَرسوز، خلیل داغ، نوژیان اَرهان، دنیز فرات، دیلیشان ایبیش و ده‌ها مبارز مطبوعاتی آزاد، مشعلی شد که مسیر ما به سوی حقیقت و آزادی روشن کرد.
در بیانیه مطبوعاتی که در مقابل مرکز فرهنگ و هنر محمد شیخو در قامشلو ایراد شد، اتحادیه مطبوعات آزاد (YRA) درباره سید اَوران، فعال مطبوعات آزاد، که سال‌ها از زحمتکشان خبرگزاری فرات (ANF) بوده است، چنین اظهار داشت:
یکی دیگر از ستون‌های مطبوعات آزاد کوردستان راه جاودانگی را در پیش گرفت. ما رفیق روزنامه‌نگار، نویسنده و انقلابی خود سید اَوران را در ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳ از دست دادیم. رفیق ما که مدت‌ها از بیماری قلبی رنج می‌برد، در بیمارستانی که تحت مداوا بود به شهادت رسید.
او یاد و خاطره ۳۰ ساله‌ی مطبوعات آزاد بود. او به یکی از فعالان خستگی‌ناپذیر این راه مقدس و گرانبها مبدل شد. اشتیاق و عزم او برای مبارزه برای روشنگری جوامع، او را قادر ساخت تا بر همه موانع و مشکلاتی که با آن برخورد می‌کرد غلبه کند. او با ایستار و عمل و قلم خود جایگاه بی‌نظیرش را در صفحات مطبوعات آزاد به دست آورد.
رفیق ما سید تقریباً تمام زندگی خود را وقف مبارزه، واقعیت جنگ و مقاومت وطنش کرد. او در راهپیمایی بی‌وقفه‌ی خود پیشرفت‌های مهمی ایجاد نمود و واقعیت این سرزمین‌ها را آشکار کرد.
رفیق سید از مبارزان برجسته جنبش آزادی کوردستان و مطبوعات آزاد بود. او با قلم خود واقعیت خلق کورد و مبارزات آزادی‌خواهی آنها در چهار بخش کوردستان را به تمام جهان اعلام کرد.
نام اصلی او سید محمود اَوران، در سال ۱۹۶۹ در منطقه دارا هِنه استان آمد به دنیا آمد. در محیط خانواده‌ای بزرگ می‌شود که بر اساس سنت قیام شیخ سعید زندگی می‌کند.
او شاگرد غربت‌علی بود
در سال‌های جوانی و تحصیلی‌اش جنبش آزادی را شناخت و در صفوف آن جای گرفت. او در سال‌های تحصیل در دانشگاه چوکوروا، با غربت‌علی اَرسوز انقلابی، یکی از پیشگامان مطبوعات آزاد را که در همان دانشگاه تحصیل می‌کرد، آشنا می‌شود. بنابراین شاگرد غربت‌علی ارسوز می‌شود و تجربیات مهمی به دست می‌آورد.
با همین میل و هیجان، رفیق سید در سال ۱۹۹۰ از شهر آمد، مکان قیام و مقاومت به صفوف مبارزات آزادی‌خواهی پیوست. او با مسئولیت فراوان، تاریخ پر از قتل‌عام و مقاومت کشورش را به دوش کشید، با این آگاهی عمل کرد و کار مطبوعاتی را در ترکیه و شمال کوردستان آغاز نمود.
رفیق سید در سال‌هایی که شدیدترین حملات علیه مردم کورد در شمال کوردستان صورت می‌گرفت، روستاها سوزانده می‌شد، روزنامه‌نگاران در وسط خیابان به قتل می‌رسیدند و هزاران نفر از شخصیت‌های برجسته دستگیر و به قتل رسیدند، بدون هیچ تردیدی فعالیت نمود و حقیقت را به جهان نشان داد.
هنگامی که مقر روزنامه اوزگور اولکه (Özgür Ülke) در استانبول و دفاتر آن در آنکارا و آمد در شب ۳ دسامبر ۱۹۹۴ بمباران شد، رفیق سید سردبیر دفتر مرکزی روزنامه بود. در این حمله رفیق سید به همراه ۲۳ نفر از رفقایش مجروح شدند.
در سال‌هایی که مردم حتی از خواندن روزنامه می‌ترسیدند، او بدون تردید کار خود را پیش می‌برد. او اغلب به خاطر عشق به حقیقت و آزادی با مرگ روبرو می‌شود.
او در چهارچوب مسئولیت خود و اطلاع‌رسانی واقعیت‌های میهن‌اش به کوه‌های کوردستان روی می‌آورد و حقیقت مبارزه برای آزادی را با قلم خود بازگو می‌کند. او با پیروی از پیشگامانی چون غربت‌علی اَرسوز، سال‌ها در مورد زندگی و مبارزه گریلایی تحقیق می‌کند و آن را به مردم کورد و جهان می‌رساند. در این زمینه، او ده‌ها مقاله درباره موضوعات آکادمیکی، تاریخی و ادبی می‌نویسد و کمک‌های قابل توجهی به آرشیو مطبوعات آزاد می‌کند. او سفر خود در این مسیر را در کتابی به نام «سفر به لبه زندگی» گردآوری کرد.
او به یکی از ستون‌های انقلاب مطبوعات تبدیل شد
رفیق سید نه تنها در کوردستان و کوهستان‌های آن، بلکه در بسیاری از کشورهایی که کوردها زندگی می‌کنند، وظایف مطبوعاتی را انجام می‌دهد. به بررسی وضعیت جامعه کورد در کشورهای شوروی سابق، ارمنستان و روسیه و چهره‌های شناخته شده در این مناطق می‌پردازد. به این قناعت نمی‌کند، به هر منطقه‌ای که جنبش انقلابی وجود دارد روی می‌آورد.
در سال ۲۰۱۲، زمانی که موج انقلاب در روژاوا بالا گرفت، رفیق سید نیز مسیر خود را به اینجا تغییر داد. از یک سو واقعیت انقلاب را توضیح می‌دهد و می‌نویسد و از سوی دیگر در ساخت فعالیت‌های مطبوعاتی نقش اول را ایفا می‌کند. از دیریک تا عفرین؛ او تمام جغرافیای منطقه را طی می‌کند و جریان انقلابی را دنبال می‌کند و در عین حال ده‌ها شاگرد را تعلیم می‌دهد. او با این کار به یکی از ستون‌های انقلاب روژاوا و انقلاب مطبوعات تبدیل می‌شود. او تا آخرین لحظه عمر به مسئولیت خود در موفقیت انقلاب و نقش و اهمیت مطبوعات عمل کرد.
رفیق سید از سال ۲۰۲۰ با مشکلات سلامتی دست و پنجه نرم می‌کرد. او دو بار دچار سکته قلبی شد، بنابراین مجبور شد چندین عمل جراحی انجام دهد. با وجود مشکلات سلامتی، با شور و شوق و روحیه بی‌وقفه به کار خود ادامه داد.
سرانجام بیماری او عود کرد و به بدنش فشار وارد کرد. به همین دلیل مدتی در بیمارستان تحت درمان بود. اما متأسفانه علیرغم همه تلاش‌ها، قلبش ایستاد و صبح روز ۲۲ سپتامبر به شهادت رسید.
رفیق سید اَوران، مانند آپه موسی، غربت‌علی اَرسوز، خلیل داغ، نوژیان اَرهان، دنیز فرات، دیلیشان ایبیش و ده‌ها مبارز مطبوعاتی آزاد، مشعلی شد که مسیر ما به سوی حقیقت و آزادی روشن کرد. او میراث بزرگی در مطالعات روشنگری به جا گذاشت. ما به عنوان پیروان مبارزان قلم آزاد قول می‌دهیم که این مبارزه و حقیقت را گسترش دهیم. راه آنها همیشه ما را روشن و آگاه خواهند ساخت.
