پائولو فررو، وزیر پیشین ایتالیا، با بیان اینکه انزوای امرالی هدفی مشابه آنچه که دولت فاشیستی موسولینی با آنتونیو گرامشی کرد، دارد و گفت: «آنها می‌خواهند عقاید اوجالان را که مارکسیسم امروزی است، بکشند.»
در حالی که اسارت رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان بیست و پنجمین سال خود را پشت‌سر می‌گذارد، ۳ سال است که اطلاعی از وضعیت وی دریافت نمی‌شود. رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که در وضعیت عدم ارتباط مطلق قرار گرفته است، از حق ملاقات با وکیل و خانواده‌اش به کلی محروم شده است. در مقابل همه این غیرقانونی‌ها، مشارکت جهانی روز به روز در کمپین «آزادی عبدالله اوجالان، راه‌حل سیاسی مسئله کورد» که از ۱۰ اکتبر آغاز شده است، ادامه دارد.
پائولو فررو، سیاستمدار ایتالیایی و وزیر سابق همبستگی اجتماعی، ارزیابی‌هایی را به سَرکان دمیرل، یکی از خبرنگاران خبرگزاری ما، درباره انزوای امرالی و کمپین «آزادی عبدالله اوجالان، راه‌حل سیاسی مسئله کورد» ارائه کرد.
"عبدالله اوجالان یک فیلسوف و انقلابی برجسته است"
پائولو فررو، وزیر پیشین و سیاستمدار ایتالیایی، که انزوای امرالی را غیرقانونی کامل توصیف کرد، اظهار داشت که دولت ترکیه با انزوا سعی در کشتن افکار عبدالله اوجالان دارد. فررو گفت: «من فکر می‌کنم دلیل انزوا بسیار واضح است. عبدالله اوجالان متفکر، روشنفکر، فیلسوف و انقلابی برجسته کورد است. دولت ترکیه می‌خواهد با انزوا ایده‌های اوجالان را بکشد.»
"انزوای امرالی هدفی مشابه با اقدامات علیه آنتونیو گرامشی دارد"
فررو با بیان اینکه انزوای تحمیل شده از سوی دولت ترکیه علیه عبدالله اوجالان معادل اقدامات دولت موسولینی رئیس فاشیستی ایتالیا علیه نویسنده، نظریه‌پرداز و رهبر انقلابی ایتالیایی آنتونیو گرامشی است و افزود: «همانطور که دولت موسولینی در ایتالیا علیه آنتونیو گرامشی انجام داد، دولت ترکیه نیز در تلاش است تا از گسترش افکار اوجالان جلوگیری کند. شرایطی را تحمیل می‌کند تا اوجالان نتواند در موقعیت‌های واقعی عمل کند یا فکر کند. هدف دولت ترکیه آشکارا کشتن ایده‌های اوجالان است.»
"آزادی یک مسئله اجتماعی است"
پائولو فررو با تاکید بر اینکه آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در حل مسئله کورد اهمیت اساسی دارد، گفت: «آزادی اوجالان مسیر حل سیاسی مسئله کورد را باز خواهد کرد. این یک وضعیت بسیار روشن است. زیرا اوجالان یک بازیگر اساسی در حل مسئله کوردها است. اوجالان راه‌حلی سیاسی و مسالمت‌آمیز برای مسئله کورد پیشنهاد می‌کند. آزادی اوجالان اولین گام برای حل چنین مسئله‌ای خواهد بود. بر این اساس آزادی اوجالان نه تنها یک موضوع فردی بلکه اجتماعی است.»
"این ایده‌ها مارکسیسم امروزی هستند"
پائولو فررو همچنین به اهمیت پارادایم رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که مبتنی بر جامعه‌ای دموکراتیک، آزادی‌خواهی زن و اکولوژیکی است، اشاره کرد و گفت: «پارادایم‌های اوجالان بسیار مهم هستند زیرا راه غلبه بر سرمایه‌داری امروزین را نشان می‌دهند. اوجالان کنفدرالیسم دموکراتیک را پیشنهاد می‌کند. این یعنی دموکراسی واقعی و سوبژه‌بودن (سوبژگی) خلق، به ویژه زنان است. اوجالان با پارادایم‌های خود راه‌حل‌هایی برای مشکلات اساسی امروزین ارائه می‌دهد. به نظر من عقاید عبدالله اوجالان مارکسیسم امروزی است.»
آنتونیو گرامشی کیست
آنتونیو گرامشی در سال ۱۸۹۱ در منطقه ساردینیا ایتالیا به دنیا آمد و بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۴ در دانشگاه تورینو فیلولوژی تحصیل کرد. گرامشی که در دوران دانشگاه با مبارزات سوسیالیستی آشنا شد، یکی از رهبران جناح حزب سوسیالیست ایتالیا شد که در سال ۱۹۱۳ به آن پیوست. گرامشی که به عنوان ویرایشگر در نشریات حزب نیز کار می‌کرد، بعداً روزنامه اوردین نووو (Ordine Nouvo) را منتشر کرد. گرامشی در سال ۱۹۲۰ حزب سوسیالیست ایتالیا را ترک کرد و در اوایل سال ۱۹۲۱ حزب کمونیست ایتالیا را تأسیس کرد.
پس از به قدرت رسیدن موسولینی، گرامشی به مسکو رفت و در آنجا با لنین همکاری نزدیک داشت. در بازگشت به ایتالیا در سال ۱۹۲۴، گرامشی به همراه ۱۸ تن از رفقایش در انتخاباتی که در آن به عنوان نامزد حزب کمونیست ایتالیا در زمان قدرت موسولینی شرکت کرد، وارد پارلمان شد و به عنوان دبیر کل حزب کمونیست ایتالیا منصوب شد. به دلیل مخالفت شدیدش با دولت فاشیست ایتالیا، در سال ۱۹۲۸ به دستور مستقیم موسولینی دستگیر شد. آنتونیو گرامشی که به ۲۰ سال زندان محکوم شده بود، در سلول انفرادی خود تحت نظارت مستمر و مزاحمت نگهبانان ویژه قرار گرفت. به یمن کمپین‌هایی که برای آنتونیو گرامشی در سطح بین‌المللی راه‌اندازی شده بود از قتل وی در زندان جلوگیری شد، سلول انفرادی را که سال‌ها در آن اقامت داشت به مرکز آموزشی تبدیل کرد. او کتاب‌های بی‌شماری خواند و یادداشت‌هایی که به خارج فرستاده بود در یک کتاب جمع‌آوری شد. با تزهایی که مطرح کرد از او به عنوان یک فیلسوف و نظریه‌پرداز مهم کمونیست یاد می‌شود.
آنتونیو گرامشی که به دلیل بیماری سخت خود به طور مشروط آزاد شده بود، در ۲۷ آوریل ۱۹۳۷ در حالی که در بیمارستانی در رم تحت درمان بود در سن ۴۶ سالگی درگذشت.
