روز شنبه ۹ دسامبر با پیشاهنگی کژار و همچنین سه سازمان حقوق بشری دیگر به مناسبت روز جهانی حقوق بشر و بیست و پنجمین سالگرد قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای و علیه نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران،  در برلین راهپیمایی و تجمعی برگزار شد.

سازمان‌های برگزار کننده این تجمع عبارتند از:

کانون پناهندگان سياسی ايران - برلين

جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) - برلين

کميته دفاع از زندانيان سياسی ايران – برلين

کميته پشتيبانی از مبارزات دموکراتيک مردم ايران- برلين»

در پایان تجمع،  بیانیه‌ای مشترک قرائت شد.

در این بیانیه به همه زندانیان سیاسی و آزادی‌خواهانی که در زندان‌های جمهوری اسلامی اسیر هستند سلام و درود فرستاده شده و همچنین به زندانی سیاسی کورد زینب جلالیان اشاره شده و آمده است: «صدای خود را می‌خواهیم به زینب جلالیان برسانیم که بیش از ۱۶ سال با مبارزه خود در زندان‌های مخوف ایران زندان را سنگر مقاومت کرده است.»

در ادامه بیانیه به ناپدیدسازی قهری مخالفان حکومت  اشاره شده و آن را نقض حقوق بشر و همچنین شکنجه خانواده قربانیان می‌دانند و آمده است: «از جمله این ناپدیدسازی قهری می‌توان به پخشان عزیزی، ادریس فقیهی و وریشه مرادی و بسیاری افراد دیگر اشاره کرد. وریشه مرادی فعال حقوق زنان که بیش از ۴ ماه از ربودنش از سوی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی می‌گذرد، به عنوان زنی از پیشاهنگان انقلاب ژن ژیان آزادی که با فعالیت‌هایش در حوزه زنان بیش از پیش پایه‌های دگماتیسم و مردسالاری رژیم جمهوری اسلامی را به لرزه درآورده است، می‌باشد».

در پایان این بیانیه مشترک  این درخواست مطرح شده است: «ما از تمامی فعالین حقوق بشر بالاخص حقوق زنان و همچنین از تمامی مردم شریفی که خواستار یک زندگی برابر و آزاد هستند تقاضا داریم که صدای زندانیان را به گوش جهانیان برسانند تا آزادی و رهایی همه زندانیان سیاسی محقق شود.»

 متن بیانیه به شرح زیر است:

امروز که در حقیقت روز جهانی حقوق بشر است درود می‌فرستیم به تمام انسان‌های بی‌گناه و آزادی خواهی که در قفسهای جمهوری اسلامی در زندان هستند و دست از مبارزه بر نمی‌دارند. همبستگی خود را به زنانی که سالیان سال برای یک حیات آزاد به دور از هر گونه تبعیض چه در سلول‌های زندان های این رژیم، چه در خیابان و خانه و کار لحظه‌ای سکوت نکرده و مبارزه می‌کنند، میفرستیم. صدای خود را میخواهیم به زینب جلالیان برسانیم که قریب بیش از ۱۶ سال با مبارزه خود در زندان های مخوف ایران، زندان را سنگر مقاومت کرده است. 

امروز همچنین می‌خواهیم به ادامه سیاستهای سیستماتیک سرکوب و حذف فیریکی و معنوی افراد از طرف جمهوری اسلامی اشاره کنیم.

سیاست ناپدید سازی قهری و رد هویت سیاسی افراد سالیان زیادیست از سوی این رژیم اعمال می‌شود. رژیم جمهوری اسلامی کە از زمان شروع و در طی این 44 سال رویکار آمدن خود از طریق «ناپدیدسازی قهری»  که از جمله میتوان به عدم اعلام اسامی و محل دفن اعدامشدگان سال ۶۷ و نیز بازداشت فعالان سیاسی و منتقدان به روش ربودن در سالهای اخیر هم اشاره کرد. بر اساس ماده پنج کنوانسیون حقوق بشر عمل ناپدیدسازی قهری، یک جرم بین‌المللی و از جمله جرایمی است که ذیل جنایت علیه بشریت دسته‌بندی میشود.

ادامە سیاست‌های غیر انسانی درراستای حذف افراد از طریق "ناپدید سازی قهری" سازمان ملل متحد را بران داشت تا روز 30 اوت هر سال را روز جهانی ناپدیدشدگان معرفی کرد. بواسطە قوانین ضد انسانی حاکم در ایران از سوی حاکمان قانون، بصورت غیر انسانی افراد مجرم شناختە شدە و اکثرا با جرایم ساختە و واهی و یا از طریق انکار و ناپدید سازی قهری و همچنین انکار هویت سیاسی یا مدنی تحت بازداشت بی‌ضابطه یا شکنجە قرار می‌گیرند و با خطر مرگ و اعدامِ علنی و غیر علنی روبرو می‌شوند.

انسانهای زیادی از جمله معترضان، روزنامه‌نگاران ، هنرمندان، نویسندگان و مدافعان حقوق بشر، وکلا، مدافعان حقوق زنان، حقوق کارگری، محیط زیست و زنان آزادی‌خواه همە و همە برای وصول حقوق انسانی خود  در زندان‌ها بسر می‌برند و از حق و حقوق اولیە خود حتی همچون یک زندانی از حق دسترسی بە وکیل و همچنین درمان، ملاقات با خانوادە محروم و گاها رژیم از طریق ناپدید سازی قهری، وجود این افراد را  در زندان‌های خود رد و از اعلام محل نگهداری انها سرباز میزند. در لابلای تمام نقض حقوق‌ها "ناپدید سازی قهری" بدلیل وجود حالت تعلیق و عدم اطمینان از مرده یا زنده بودن قربانی، خانواده این قربانیان همیشه بین امید و یاس در تعلیق هستند که خود یک نوع شکنجه روانی محسوب می‌شود.

باوجود اظهار نگرانی سازمان‌های حقوق بشری حکومت جمهوری اسلامی مسرانە در راستای نقض حقوق انسانی پیش می‌رود.

از جمله این ناپدید سازی قهری می‌توان به پخشان عزیزی،  ادریس فقیهی و وریشه مرادی و بسیاری دیگر اشارە کرد.

وریشه مرادی، فعال حقوق زنان، کە بیش از ۴ ماه از ربودنش از سوی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران میگذرد، به عنوان زنی از پیشاهنگان انقلاب ژن ژیان ئازادی کە با فعالیت‌هایش در حوزه زنان بیش از پیش پایەهای دگماتیسم و مردسالاری رژیم جمهوری اسلامی را به لرزه درآورده است.

رژیم ستمگر و زن ستیز جمهوری اسلامی برای حذف افراد آگاه و بویژە زنان کە همچون ستونی استوار در مقابل دیکتاتوران مستبد در این سرزمین برای رسیدن بە یک زندگی با حقوق انسانی و ارادە آزاد قد علم کردە اند، هر گونه سیاست پلیدی را برای شکنجه‌ی این افراد به کار می‌گیرد.

از جمله شکنجه‌های دیگر٬ انتقال زندانیان به بیمارستان‌های روحی روانی و دادن قرص‌های سنگین خواب آور و نامناسب به آنها، تزریق مواد، تجاوز در زندان، ساختن فیلم‌های دروغین از جانب رژیم برای ادعای پشیمانی زندانیان سیاسی وبسیاری از شکنجه‌های دیگر ...

 رویا ذاکری زنی کە در ملاعام این ظلم و استبداد را فریاد کشید و سکوت نکرد،  از محل دستگیری مستقیما بە بیمارستان روانی بردە شد و مقامات جهل و دروغ با اعلام اینکە رویا ذاکری از سلامتی روانی برخوردار نیست مانند همیشە خواستند  صورت مسئلە را پاک و صدای آزادیخواهان و مخصوصا زنان را حذف کنند و آنها را دیوانە بنامند.

سکینە پروانە، ،سامان یاسین، هنگامه شهیدی، مصطفی ترک همدانی، عباس محمدی، بهنام محجوبی و دەها و صدها نمونە دیگر..

افشای هر چە بیشتر این جنایت‌ها و نقض حقوق بشر در این سرزمین بواسطە زنان و تمام انسانهای آزادیخواه کە با مبارزات مداوم خود به ما  ثابت کردند که مبارزه نه تنها فقط در بیرون بلکه در درون زندان نیز ادامه خواهد داشت.

ما از تمام فعالین حقوق بشر بالاخص حقوق زنان و همچنین از تمام مردم شریفی که خواستار یک زندگی برابر و آزاد هستند تقاضا داریم که صدای زندانیان را به گوش جهانیان رسانده تا آزادی و رهایی تمام زندانیان سیاسی را شاهد باشیم.

نه به اعدام

نه به جمهوری اسلامی

ژن ژیان ئازادی