انکیدو زاگرسی به خانه، جامعه و مردم خود خیانت می‌کند و به دلیل منافع و آمال شخصی، دروازه بهشت زاگرس را به روی گیلگمش اشغالگر می‌گشاید. این اتفاق به عنوان اولین خیانت در بین کوردها در تاریخ ثبت شده است.
خیانت در تاریخ کوردها و به طور کلی در تاریخ مزوپوتامیا و سرزمین مقدس زاگرس ریشه‌ای کهن و طولانی دارد. باید به وضعیت کنونی باشور کوردستان و تشکیل خط خیانت به رهبری خاندان بارزانی و به ویژه مسعود بارزانی و فرزندانش توجه کرد.
رهبر آپو می‌گوید که متد اسطوره‌شناسی روشی برای روشن شدن حقیقت است. بنابراین، برای درک تاریخچه خیانت خاندان بارزانی در قرن بیست و یکم، باید تاریخ این منطقه را بشناسیم تا بتوانیم ریشه خیانت‌های حزب دمکرات کوردستان و به ویژه خیانت ۳۱ اوت را درک کنیم که موضوع اصلی این مقاله است.
در تاریخ مزوپوتامیا، گیلگمش به کمک انکیدو کوهستان‌های زاگرس را اشغال می‌کند. این حماسه ریشه در تمام اساطیر دیگر مزوپوتامیا دارد. انکیدو زاگرسی به خانه، جامعه و مردم خود خیانت می‌کند و دروازه بهشت زاگرس را به روی گیلگمش اشغالگر باز می‌کند تا به خواسته‌ها و اهداف خود برسد. این اسطوره به عنوان بازنمایی اولین خیانت در بین کوردها و به ویژه در تاریخ زاگرس ثبت شده است.
با این مقدمه، بحث خود را به وقایع قرن بیست و یکم تغییر خواهیم داد. خاندان بارزانی بعد از پنج هزار سال با خیانت‌های متوالی، همچون خیانت ۳۱ اوت، پیشاهنگی خیانت و راهنمایی و همکاری با گیلگمش‌های روزگار ما را برعهده دارند.
در همین چارچوب در صبح روز ۳۱ اوت ۱۹۹۶، پدک بدون آنکه احساس شرم کند، دست دیکتاتورترین و قاتل‌ترین غاصب زمان خود را گرفت و به هولیر آورد. سربازان بعثی و نیروهای پدک دست در دست هم خیابان‌ها و کوچه‌های شهر را سرخ رنگ کردند.
در روز آن خیانت، ۱۵۰ تانک و ۳۰ هزار سرباز رژیم بعث عراق از موصل و کرکوک وارد هولیر شدند. قبل از این ورود، مسعود بارزانی بدون اینکه شرمنده خون شهدا باشد، طی نامه‌ای وفاداری خود را به صدام حسین فاشیست اعلام کرده و می‌گوید: «رئیس جمهور عزیزم، باید با درایت و توفیق شما راه حلی پیدا کنیم تا از نفوذ ایران جلوگیری کند. من از آن مقام عزیز و بزرگ می‌خواهم، از شما خواهش می‌کنم به ارتش عراق دستور بدهید که علیه نیروهای خارجی که به جلال طالبانی کمک می‌کنند، اقدام کند.»
اگر چه حزب دموکرات کوردستان همواره برای خود از تبلیغات ناسیونالیستی و وطن‌پرستانه استفاده می‌کند، اما رهبر آنها در آن زمان در یک کنفرانس مطبوعاتی بسیار صریح گفت: «ممکن است درگیری‌های بسیار کوچکی بین ما و عراق وجود داشته باشد، اما بزرگترین هدف ما حفاظت از خاک عراق است.»
به گفته چندین منبع، این خیانت منجر به قتل‌عام وسیعی شد به گونه‌ای که بیش از ۳۰ هزار نفر به دلیل این خیانت کشته یا ناپدید شدند.
چیزی که اجازه نمی‌دهد مرهمی بر زخم این خیانت گذاشته شود و کوردها آن را از یاد ببرند این است که اولاً خانواده بارزانی و حزب دمکرات کوردستان به خیانت ۳۱ اوت افتخار می‌کنند. ثانیاً، ادامه آنها در همان خط خیانت است.
هم اکنون نیز مسعود بارزانی از طریق پسرش مسرور که یک رهبر واپسگرا است، بی شرمانه‌ترین همکاری و نوکری را به دولت اشغالگر ترکیه عرضه می‌کند و سرزمین باشور کوردستان را در سینی طلایی به خلیفه جدید عثمانی تقدیم می‌کند. در ده سال گذشته هیچ خیانت و خودفروشی‌ای وجود ندارد که خانواده بارزانی برای دولت ترکیه نکرده باشد. خانواده بارزانی و پدک نوکران وفادار آنکارا هستند و بخشی از برنامه‌های اشغالگرانه‌ای هستند که در حال حاضر برای فساد و اشغال خاورمیانه به طور کلی و باشور کوردستان به طور خاص انجام می‌شود.
