دولت ترکیه، فرآیندهای مذاکره را در راستای منافع خود در نظر گرفت. به جز نابودی و انکار، به یک راه‌حل دموکراتیک صادقانه نزدیک نشد. حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)، ماه گذشته بار دیگر با اعلام آتش‌بس، اصرار خود را بر تلاش‌های صلح‌آمیز و راه‌حل دموکراتیک نشان داد.

پس از فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک» رهبر آپو که در ۲۷ فوریه منتشر شد، پ‌ک‌ک آتش‌بس اعلام کرد. با این وجود، حملات دولت ترکیه به مناطق گریلا متوقف نشد. مجلس هنوز وارد عمل نشده است. زمینه قانونی و سیاسی ایجاد نشده است. تمام فرآیندهای گفتگو بین پ‌ک‌ک و دولت ترکیه، علیرغم تلاش‌های رهبر آپو و پ‌ک‌ک، توسط حکومت‌های ترکیه با کانسپت نابودی جدیدی به پایان رسید.

آتش‌بس ۱۹۹۳ با وساطت طالبانی

دولت ترکیه، در پاییز ۱۹۹۲ با همراه کردن حزب دموکرات کوردستان (پ‌د‌ک) و اتحادیه میهنی کوردستان (ی‌ن‌ک)، به گریلا حمله کرد. پ‌ک‌ک پس از ۴۵ روز جنگ، با پ‌د‌ک و ی‌ن‌ک به توافق رسید و بخش مهمی از نیروهای مسلح خود را به سمت منطقه زَله و مرزهای ترکیه عقب کشید. رهبر آپو، در ۱۹ مارس ۱۹۹۳ در دره بَقاع، با حضور جلال طالبانی رئیس ی‌ن‌ک، با برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی، اعلام کرد که اولین آتش‌بس یک‌جانبه در تاریخ پ‌ک‌ک را اعلام کرده است. جلال طالبانی رئیس ی‌ن‌ک، به درخواست تورگوت اوزال رئیس‌جمهور وقت، این آتش‌بس را میانجیگری کرد. مشخص شد که دولت ترکیه هیچ اقدامی برای آتش‌بس متقابل انجام نداده است، اما پ‌ک‌ک با ارزیابی وضعیت، تصمیم به تمدید یک‌جانبه آتش‌بس به مدت یک ماه دیگر گرفت و در ۱۵ آوریل ۱۹۹۳ در بقاع، بار دیگر با حضور طالبانی، این تصمیم را به اطلاع عموم رساند. قبل از پایان روند آتش‌بس یک‌جانبه اعلام شده توسط پ‌ک‌ک، تورگوت اوزال به طور مشکوکی درگذشت. از طرف دیگر، ۳۳ سرباز وظیفه به دستور شَمدین ساکیک که به عنوان تصفیه‌گر-اخلالگر شناخته می‌شد، مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. مرگ مشکوک اوزال و حادثه ۳۳ سرباز که توسط رهبر آپو به عنوان تحریک و خرابکاری تعبیر شد، به آتش‌بس یک‌جانبه پایان داد.

آتش‌بس با پ‌د‌ک و ترکیه

پ‌ک‌ک به طور فزاینده‌ای در حال توسعه و رشد بود. ترکیه که نتوانست مانع این توسعه بزرگ شود، برای شوراندن احزاب باشور علیه پ‌ک‌ک، شروع به اعمال فشار بر آمریکا و قدرت‌های بین‌المللی کرد. ترکیه با جلب حمایت سیاسی آمریکا و انگلیس در دوبلین و جلب حمایت نظامی پ‌د‌ک و ی‌ن‌ک، در حالی که برای گشودن جنگ جدیدی علیه پ‌ک‌ک آماده می‌شد، پ‌ک‌ک در ۲۶ اوت ۱۹۹۵ با گشودن جنگ علیه نیروهای پ‌د‌ک، روند دوبلین را خنثی کرد. با آتش‌بس اعلام شده در ۱۱ دسامبر، درگیری‌های سه ماهه بین نیروهای پ‌د‌ک و پ‌ک‌ک به پایان رسید. رهبر آپو که نمی‌خواست این روند آتش‌بس را فقط به کوردها محدود کند، برای باز کردن راه برای راه‌حل سیاسی مسئله کورد، آن را به آتش‌بس یک‌جانبه علیه ترکیه تبدیل کرد اما بعداً مشخص شد که دولت ترکیه به آتش‌بس پاسخ مثبت نمی‌دهد و به راه‌حل نزدیک نمی‌شود. به ویژه زمانی که در ۶ می ۱۹۹۶ تیم تانسو چیلَر اقدام به ترور رهبر آپو کرد، این دیدگاه اثبات شد که امکان ادامه آتش‌بس توسط پ‌ک‌ک وجود ندارد.

آتش‌بس ۱۹۹۸ دوره اَربکان

دولت ترکیه برای اعلام آتش‌بس یک‌جانبه توسط پ‌ک‌ک وارد عمل شده بود. نجم‌الدین اَربکان رئیس‌جمهور وقت، خواستار آتش‌بس یک‌جانبه بود. پیشنهاد ایجاد سازوکاری برای توسعه روند آتش‌بس و آماده‌سازی افکار عمومی کورد و ترک برای صلح، به طور غیرمستقیم از سوی ترکیه به پ‌ک‌ک منتقل شد. این مذاکرات که به رهبر آپو منتقل شد، در ۱ سپتامبر ۱۹۹۸ به آتش‌بس یک‌جانبه تبدیل شد.

توطئه بین‌المللی

اظهارات تند آتیلا آتش فرمانده وقت نیروی زمینی ترکیه در اوایل اکتبر در مرز سوریه و کشتی‌های آمریکایی مستقر در دریای مدیترانه، سیگنال‌های جنگ بین ترکیه و سوریه را می‌داد. با افزایش فشارها بر سوریه، رهبر آپو مجبور شد در ۹ اکتبر سوریه را ترک کند. آتش‌بس یک‌جانبه اعلام شده، علیرغم توطئه بین‌المللی ادامه یافت. از یک سو توطئه و از سوی دیگر افزایش حملات علیه گریلا، عملا به آتش‌بس پایان داد.

رهبر آپو در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ از کنیا ربوده و به ترکیه تحویل داده شد. پ‌ک‌ک که در آن زمان ششمین کنگره خود را برگزار می‌کرد، اعلام کرد که آتش‌بس یک‌جانبه را پایان داده و جنگ تمام عیار را اعلام کرده است. عملیات‌ها در کوردستان، ترکیه و هر مکانی که کوردها زندگی می‌کردند، مانند آتش گسترش یافت. دولت ترکیه که نتوانست عملیات‌ها و درگیری‌های رخ داده را کنترل کند، مجبور به عقب‌نشینی شد.

اولین آتش‌بس پس از توطئه

پ‌ک‌ک، در ۱ سپتامبر ۱۹۹۹ برای ایجاد فضای صلح، برای چهارمین بار آتش‌بس اعلام کرد و تصمیم به خروج نیروهای گریلا از مرزهای ترکیه گرفت. همچنین به درخواست رهبر آپو، به عنوان نشانه حسن نیت، دو گروه صلح متشکل از ۲۰ نفر، یکی از کوهستان و دیگری از اروپا، به ترکیه اعزام کرد. حملات به مناطق گریلا کاهش یافته بود، به نظر نمی‌رسید که ترکیه خیال تحمیل اشغال به باشور را داشته باشد. ائتلاف متشکل از حزب حرکت ملی‌گرای ترکیه (م‌ه‌پ)، حزب چپ دموکرات (د‌س‌پ) و حزب مام میهن (آ‌ن‌آ‌پ) خواستند از عملیات ضد تروریسم که با حمله به برج‌های دوقلو در ۱۱ سپتامبر در جهان آغاز شد، بهره‌مند شوند. بدین ترتیب، شرایط ادامه آتش‌بس به تدریج از بین رفت.

پروژه صلح دموکراتیک

پ‌ک‌ک بر اساس پروژه صلح دموکراتیک که در هفتمین کنگره فوق‌العاده تصویب شد، در تاریخ‌های مختلف به فراخوان‌های صلح و جستجوی گفتگو ادامه داد و پروژه‌هایی ارائه کرد. در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۰ پروژه صلح، در ۴ نوامبر ۲۰۰۰ طرح اقدام فوری برای دموکراسی و صلح، در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۱ بیانیه مطالبات فوری برای جلوگیری از طرح جنگ جدید و توسعه روند راه‌حل، در ۲۲ نوامبر ۲۰۰۲ بیانیه راه‌حل فوری و دو بار در اوایل سال ۲۰۰۰ و پایان سال ۲۰۰۲، نامه‌هایی به رئیس‌جمهور، رئیس مجلس، نخست‌وزیر، رئیس ستاد کل و همه احزاب سیاسی ارسال شد که دیدگاه‌های خود را در مورد حل مسئله کورد بیان می‌کرد. علیرغم تلاش‌های صلح پ‌ک‌ک، گرایش‌های نابودی ترکیه بدون کاهش سرعت، ادامه یافت. ترکیه که فراخوان‌های صلح و گفتگوی پ‌ک‌ک را به عنوان ضعف ارزیابی می‌کرد، به سیاست خشونت علیه مردم کورد و نیروهای گریلا ادامه داد.

کارزار ۱ ژوئن

شورای کنگره آزادی و دموکراتیک کوردستان (KADEK) در نشست جولای ۲۰۰۳ خود، نقشه راه سه مرحله‌ای برای ایجاد شرایط آتش‌بس و در مرحله نهایی، کنار گذاشتن سلاح‌ها تعیین کرد. KADEK در حالی که بیانیه پایانی این نشست را اعلام می‌کرد، هشدار داد «اگر دولت ترکیه این نقشه راه را نپذیرد، جنگ توسعه خواهد یافت.» در این دوره، حملات نظامی ترکیه و فشارهای وارده بر رهبر آپو ادامه یافت؛ بنابراین نیروهای مدافع خلق (ه‌پ‌گ) در ۱ ژوئن ۲۰۰۴ تشکیل جلسه داد و اعلام کرد که آتش‌بس یک‌جانبه را پایان داده و از حق تلافی استفاده خواهند کرد. در پایان این روند، این نتیجه حاصل شد که آتش‌بس باید دو طرفه باشد و تصمیم گرفته شد که گریلا از حق تلافی بر اساس دفاع مشروع استفاده کند. بدین ترتیب، آتش‌بس ۱ سپتامبر ۱۹۹۹ عملا از بین رفت.

پروژه راه‌حل جدید از ک‌ک‌ک

یکی از حیاتی‌ترین فرآیندهای جنگ و راه‌حل بین دولت ترکیه و پ‌ک‌ک در سال ۲۰۰۴ رخ داد. پس از ۱ ژوئن ۲۰۰۴، زمانی که جنبش آزادی کورد به دفاع فعال در برابر گرایش‌های نابودی ترکیه پرداخت، ترکیه هم در داخل افکار عمومی خود واکنش‌هایی را به عنوان طرف اشغالگر این جنگ دریافت می‌کرد و هم با فشارهای بین‌المللی مواجه می‌شد. جمعیت جوامع کوردستان (ک‌ک‌ک) با مشاهده بن‌بست ترکیه، پروژه صلح جدیدی متشکل از ۱۰ ماده ارائه کرد. ک‌ک‌ک، دلایل تصمیم آتش‌بس را با ۶ ماده که معقول‌ترین و نزدیک‌ترین به راه‌حل توصیف می‌کرد، بیان کرد.

مجوز جنگ و حمله اشغالگرانه

مجلس ترکیه در دوره جدیدی که با توافق‌نامه ۵ نوامبر ۲۰۰۷ واشنگتن آغاز شد، مجوز جنگ صادر کرد. ارتش اشغالگر ترکیه بارها مناطق حفاظتی مدیا را بمباران کرد و در ۲۱ فوریه ۲۰۰۸ برای اولین بار حملات اشغالگرانه را در باشور کوردستان و مناطق حفاظتی مدیا ترتیب داد. حملات اشغالگرانه با مقاومت گریلا در منطقه زاپ مواجه شد و ارتش ترکیه شکست خورد.

تصمیم عدم درگیری ک‌ج‌ک در سال ۲۰۰۹

کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک)، با در نظر گرفتن نتایج سیاسی حاصل از انتخابات محلی ۲۹ مارس، اعلام کرد که تصمیم عدم درگیری را از ۱۳ آوریل به بعد اتخاذ کرده است. دولت و حکومت آ‌ک‌پ، به تصمیم عدم درگیری ک‌ج‌ک با حملات نسل‌کشی سیاسی که علیه حزب جامعه دموکراتیک (د‌ت‌پ) آغاز کرد، پاسخ داد. تصمیم عدم درگیری که در ۱ ژوئن به پایان رسید، تا پس از عید فطر تمدید شد. علیرغم تصمیم عدم درگیری ک‌ج‌ک، حملات نابودگرانه ارتش اشغالگر ترکیه متوقف نشد و حملات دولت علیه کوردها سرعت گرفت. رویکردهای دولت ترکیه باعث ایجاد بن‌بست در روند شد.

گروه‌های صلح جدید

رهبر آپو بار دیگر برای باز کردن راه برای روند وارد عمل شد و خواستار اعزام سه گروه صلح به ترکیه شد. ک‌ج‌ک به فراخوان رهبر آپو پاسخ داد و اعلام کرد که گروه‌های صلح از قندیل، مخمور و اروپا به ترکیه اعزام خواهند شد. گروه‌های صلح قندیل و مخمور در ۱۹ اکتبر از طریق گذرگاه مرزی خابور وارد ترکیه شدند و توسط میلیون‌ها نفر مورد استقبال قرار گرفتند. اعزام گروه از اروپا به دلیل موانع دولت ترکیه متوقف شد. پس از اعزام گروه‌های صلح به ترکیه، فشار پلیس و قوه قضاییه افزایش یافت. انگار پرونده‌های باز شده برایشان کافی نبود، بنابراین برخی از اعضای گروه صلح دستگیر شدند. شرایط ماندن در ترکیه برای بقیه از بین رفت و به باشور کوردستان بازگشتند. در حملات نسل‌کشی سیاسی به پیشتازی دولت آ‌ک‌پ، ۱۷۰۰ نفر از جمله نمایندگان سابق مجلس، شهرداران و نمایندگان نهادها دستگیر و به زندان انداخته شدند. د‌ت‌پ تعطیل شد و صلاحیت نمایندگی مجلس روسای مشترک آن لغو شد.

تصمیم رهبر آپو در سال ۲۰۱۰

رهبر آپو، با توجه به از بین رفتن امکان راه‌حل سیاسی و اعمال سیاست وقت‌کشی توسط آ‌ک‌پ، در ۳۱ می ۲۰۱۰ اعلام کرد که از روند خارج شده است. ک‌ج‌ک در بیانیه خود در ۱ ژوئن ۲۰۱۰ اعلام کرد که تمام گام‌هایی که رهبری و خودشان برای صلح و راه‌حل دموکراتیک برداشته‌اند، توسط آ‌ک‌پ خنثی شده است و به همین دلیل تصمیم عدم درگیری یک‌جانبه خود را که در ۱۳ آوریل ۲۰۰۹ اعلام کرده بودند، پایان داده‌اند. بدین ترتیب اعلام کردند که نیروهای خود را در وضعیت دفاع فعال قرار داده‌اند.

در مدت ۷۰ روز، درگیری‌های بسیار گسترده‌ای رخ داد. دستور کار اصلی افکار عمومی ترکیه، درگیری‌ها و تلفات سنگین بود. در مقابل آمار سنگین جنگ در ترکیه، سازمان‌های مردم‌نهاد، کنگره جامعه دموکراتیک (دت‌ک) و حزب صلح و دموکراسی (ب‌د‌پ) خواستار آتش‌بس دو طرفه شدند. بر این اساس، رهبر آپو به ک‌ج‌ک پیشنهاد داد که برای ایجاد زمینه مذاکره، روند عدم درگیری را آغاز کند. ک‌ج‌ک، فراخوان‌ها و پیشنهاد رهبر آپو را پذیرفت.

هشتمین اعلام آتش‌بس از سوی ک‌ج‌ک

ک‌ج‌ک، تصمیم عدم درگیری ۴۰ روزه را با این بیانیه به اطلاع عموم رساند: «رهبری ما به اطلاع عموم رسانده بود که موضعش بر اساس خط صلح است و اگر رویکرد صادقانه و جدی برای راه‌حل ایجاد شود، وارد عمل شده و نقش خود را ایفا خواهد کرد. در نتیجه فضای گفتگو، رهبر آپو بار دیگر قبل از اینکه روند درگیری به نقطه غیرقابل بازگشت برسد، از طرفین درخواست آتش‌بس کرد. بدین منظور، پیامی به مدیریت جنبش ما ارسال شد.»

ک‌ج‌ک، شرایط مطرح شده برای دو طرفه شدن گام آتش‌بس یک‌جانبه را نیز اعلام کرده بود. در این بیانیه، مواردی مانند پایان دادن به حملات نظامی و سیاسی، آزادی حدود ۱۷۰۰ سیاستمدار، آغاز روند مذاکره و مشارکت فعال رهبر آپو و کاهش حد نصاب انتخابات ۱۰ درصد ذکر شده بود.

آتش‌بس و توافق‌نامه دلمه‌باغچه در سال ۲۰۱۳

آ‌ک‌پ، بر اساس نتیجه انتخابات ۱۲ ژوئن ۲۰۱۱، قصد داشت پ‌ک‌ک را نابود کند. سپس با نزدیک شدن به روند انتخابات جدید، در پایان سال ۲۰۱۲ با رهبر آپو تماس گرفت. آ‌ک‌پ، در حالی که با رهبر آپو تماس می‌گرفت، قتل‌عام پاریس را نیز انجام داد. آنها تلاش کردند این قتل‌عام را به فتح‌اللهی‌ها نسبت دهند. رهبر آپو، با بیان «اگر چنین گفته می‌شود، پس باید اقدامات لازم انجام شود»، خواستار ایجاد روندی جدید شد. برنامه‌ریزی سه مرحله‌ای که عقب‌نشینی سریع نیروها را پیش‌بینی می‌کرد، توسعه یافت. روند گفتگو که از نوروز ۲۰۱۳ آغاز شد، تا سال ۲۰۱۵ ادامه یافت.

پ‌ک‌ک قصد داشت علیه سیستم نسل‌کشی اقدام کند، اما حملاتی که داعش از ژوئن ۲۰۱۴ آغاز کرد، منطقه را عمیقا تکان داد. دولت ترکیه در جلسه شورای امنیت ملی ۳۰ اکتبر ۲۰۱۴، کانسپت جنگ ویژه تمام عیار را مجددا تصویب کرد. با تهیه «طرح عملیات فروپاشی» آماده‌سازی‌های جنگ را آغاز کرد. از آنجایی که داعش در کوبانی و شنگال شکست خورد، دولت آ‌ک‌پ از این موضوع ترسید و قصد داشت روند گفتگو را پایان دهد.

اردوغان پس از نوروز ۲۰۱۵ با گفتن «نه توافق دلمه‌باغچه، نه مذاکرات امرالی، هیچ‌چیز وجود ندارد» سیگنال‌های جنگ را داد. قبل از انتخابات ۷ ژوئن، به تظاهرات، ساختمان‌ها و کاروان‌های حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه‌د‌پ) در چوکوراووا، آمد و کارا دنیز حملاتی صورت گرفت. در ۲۰ جولای، قتل‌عام پرسوس رخ داد. مسئول این قتل‌عام‌ها آ‌ک‌پ بود. پیروزی در انتخابات باکور و شکست داعش در روژاوا، دولت ترکیه را به حرکت درآورد. بدین ترتیب، دولت آک‌پ روند گفتگو را در ۲۴ جولای ۲۰۱۵ به پایان رساند و جنگ را آغاز کرد.

بعدا پ‌ک‌ک در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ تصمیم به عدم درگیری گرفت تا انتخابات ۱ نوامبر در فضایی آرام و امن برگزار شود، اما دولت ترکیه به این تصمیم عدم درگیری نیز با حملات پاسخ داد.

تصمیم عدم درگیری بخاطر وقوع زلزله‌ها

مبارزه علیه حملات به مدت ۱۰ سال بدون وقفه ادامه یافت. در ۶ فوریه ۲۰۲۳ زلزله‌هایی با مرکزیت مرعش رخ داد. ده‌ها هزار نفر جان خود را از دست دادند و میلیون‌ها نفر آواره شدند. ک‌ج‌ک در چنین دوره‌ای اعلام کرد که تصمیم به عدم درگیری گرفته است. دولت ترکیه، با نادیده گرفتن وضعیتی که در آن قرار داشت، به حملات نسل‌کشی به مناطق گریلا، که در آن از سلاح‌های شیمیایی ممنوعه نیز استفاده می‌شد، ادامه داد.

فراخوان جدید و تصمیم آتش‌بس پ‌ک‌ک

پس از فراخوان دولت باغچلی در اکتبر ۲۰۲۵، رهبر آپو پاسخ داد: «اگر شرایط فراهم شود، من قدرت نظری و عملی برای کشاندن جنگ به زمینه‌های قانونی و سیاسی را دارم.» بعدا سری ثریا اوندر و پروین بولدان به امرالی رفتند و با رهبر آپو ملاقات کردند. پس از دیدار هیئت امرالی حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی)، به پیشنهاد رهبر آپو از احزاب سیاسی ترکیه و باشور کوردستان دیدار کرد. نتایج این دیدارها در دیدار دوم به اطلاع رهبر آپو رسید. هیئت امرالی پس از دیدار مجدد از رهبر آپو در ۲۷ فوریه، به استانبول رفت و فراخوان تاریخی «صلح و جامعه دموکراتیک» رهبر آپو را به اشتراک گذاشت:

«پ‌ک‌ک‌ در قرن بیستم، خشن‌ترین قرن تاریخ، تأسیس شد. محیطی که پ‌ک‌ک در آن ایجاد شد، محیط دو جنگ جهانی، سوسیالیسم رئال و دوران جنگ سرد در جهان بود. در این عرصه، نفی واقعیت کوردها و ممنوعیت آزادی‌ها به ویژه آزادی اندیشه وجود داشت.

واقعیت سیستم سوسیالیسم رئال در این قرن از نظر تئوری، برنامه، استراتژی و تاکتیک بر این شکل‌گیری تأثیر گذاشته است. در دهه ۱۹۹۰، فروپاشی سوسیالیسم رئال به دلایل داخلی و کم رنگ شدن نفی هویت در کشور و تحولات آزادی اندیشه باعث شد پ‌ک‌ک از معنای خود گذار کرده و بیش از حد خود را تکرار نماید. بنابراین مانند نمونه‌های مشابه خود، عمر خود را به پایان رسانده و انحلال آن ضروری است.

روابط کوردها و ترک‌ها: در طول تاریخ، بیش از هزار سال ترک‌ها و کوردها همیشه لازم دانسته‌اند که داوطلبانه در یک اتحاد باقی بمانند تا موجودیت خود را حفظ کرده و در برابر قدرت‌های هژمونیک پابرجا بمانند.

هدف دو قرن اخیر مدرنیته سرمایه‌داری شکستن این اتحاد بوده است. نیروهایی که تحت تأثیر این ایده بوده‌اند، همراه با بنیادهای طبقاتی خود، این را مبنای خود قرار داده‌اند. این روند با تفاسیر تمامیت‌خواه جمهوری تسریع شده است. وظیفه اصلی این است که روابط تاریخی را که امروز درهم شکسته است، با روحیه برادری و وحدت، بدون غفلت از باورداشت‌های خود، مجددا سازماندهی کنیم.

نیاز به یک جامعه دموکراتیک غیرقابل انکار است. پ‌ک‌ک طولانی‌ترین و گسترده‌ترین جنبش قیام و خشونت در تاریخ جمهوری است. به دلیل انسداد راه سیاست دموکراتیک، پ‌ک‌ک قوی‌تر شده و تقویت شد.

دولت-ملت‌های مختلف، فدراسیون‌ها، خودمختاری اداری و راه حل‌های فرهنگی که پیامد ضروری ملی‌گرایی افراطی هستند، نمی‌توانند پاسخی به جامعه‌شناسی تاریخی جامعه باشند.

احترام به هویت، آزادی اندیشه، سازماندهی دموکراتیک و توسعه اجتماعی-اقتصادی و سیاسی همه مولفه‌ها، تنها با وجود جامعه و فضای سیاسی دموکراتیک امکان‌پذیر است.

قرن دوم جمهوری تنها زمانی می‌تواند وحدت و تداوم پایدار داشته باشد که با دموکراسی عجین شود. راهی جز دموکراسی برای تحول نظام‌ و اجرای آنها وجود ندارد و ممکن نیست. اجماع دموکراتیک روش اساسی است.

زبان صلح و جامعه دموکراتیک نیز باید مطابق با این واقعیت توسعه یابد.

فراخوان آقای دولت باغچلی، اراده آقای رئیس جمهور و رویکردهای مثبت دیگر احزاب این روند را ایجاد کرد و من نیز خواستار خلع سلاح در این روند هستم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را بر عهده می‌گیرم.

همانند هر جامعه و حزب معاصری که وجودش به اجبار پایان نیافته است، شما نیز داوطلبانه کنگره خود را تشکیل دهید و تصمیم بگیرید. همه گروه‌ها باید سلاح‌های خود را زمین بگذارند و پ‌ک‌ک باید منحل شود. به همه کسانی که به همزیستی اعتقاد دارند و به پیام من توجه می‌کنند درود می‌فرستم.»

پ‌ک‌ک بلافاصله پاسخ مثبت داد

پ‌ک‌ک ۲۴ ساعت بعد به این فراخوان پاسخ مثبت داد. پ‌ک‌ک با بیان اینکه کنگره تشکیل می‌شود و تصمیم انحلال گرفته می‌شود، آتش‌بس اعلام کرد. فرماندهی قرارگاه مرکزی دفاع از خلق نیز اعلام کرد که همه نیروهایش به تصمیم آتش‌بس علیه ترکیه پایبند خواهند بود. با وجود گذشت یک ماه، دولت آ‌ک‌پ نه به آتش‌بس پایبند است و نه شرایط تشکیل کنگره را فراهم می‌کند. مجلس هنوز ابتکار عمل را به دست نگرفته است، شرایط کار آزاد رهبر آپو، از جمله تشکیل و مدیریت کنگره، فراهم نشده است.

پایان ...